• Ustawa o zapobieganiu zan...
  26.04.2024

Ustawa o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki

Stan prawny aktualny na dzień: 26.04.2024

Dz.U.2023.0.1072 t.j. - Ustawa z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki

Obserwuj akt

Rozdział 7. Kary pieniężne

1.
Armatorowi statku, z którego podczas przebywania w polskich obszarach morskich dokonano, z naruszeniem przepisów ustawy, zanieczyszczenia, w związku z eksploatacją statku lub zatopieniem w morzu odpadów i innych substancji – wymierza się karę pieniężną o równowartości do 1 000 000 jednostek obliczeniowych, zwanych Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR), określanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
2.
Tej samej karze podlega również armator statku o polskiej przynależności, z którego dokonano, z naruszeniem przepisów ustawy, zanieczyszczenia poza polskimi obszarami morskimi, w związku z eksploatacją statku lub zatopieniem w morzu odpadów lub innych substancji, bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom.
Jeżeli armator statku, nie wykonując ciążących na nim z mocy prawa obowiązków lub łamiąc ustanowione prawem zakazy:
1)
przewozi ładunki niebezpieczne lub zanieczyszczające, nie przekazując informacji, o których mowa w art. 10a obowiązek informowania o przewożonych ładunkach niebezpiecznych lub zanieczyszczających,
2)
dopuszcza do wykonywania przez osoby nieposiadające odpowiednich uprawnień, o których mowa w art. 13a wymóg posiadania odpowiednich kwalifikacji, odzysku substancji kontrolowanych lub fluorowanych gazów cieplarnianych z urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych, rozdzielnic elektrycznych oraz systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic w celu zapewnienia ich regeneracji, recyklingu lub zniszczenia,
3)
nie wypełnia obowiązku przekazywania w terminie rocznych sprawozdań, o których mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych, do wyspecjalizowanej jednostki,
4)
nie podejmuje wszelkich wykonalnych środków ostrożności w celu zapobiegania wszelkim wyciekom i emisjom substancji kontrolowanych i fluorowanych gazów cieplarnianych oraz ich minimalizowania,
5)
(uchylony)
6)
użytkuje instalację lub urządzenie zawierające substancje kontrolowane w sposób niezapobiegający emisji substancji kontrolowanych do środowiska oraz nie przeprowadza sprawdzenia szczelności tych urządzeń,
7)
stosuje lub stosuje ponownie na statku związki cynoorganiczne, które działają jak biocydy,
8)
eksploatuje statek, na którego kadłubie występują związki cynoorganiczne,
9)
eksploatuje statek, z którego emitowane są do powietrza:
a) substancje zubożające warstwę ozonową,
b) tlenki azotu,
c) fluorowane gazy cieplarniane,
10)
(uchylony)
11)
nie informuje portu lub przystani morskiej o odpadach ze statków znajdujących się na statku zgodnie z art. 10 informowanie o zamiarze zdania odpadów ze statku i ich zdawanie ust. 7
- podlega karze pieniężnej do wysokości 50.000 SDR.
1.
Jeżeli armator statku używa na statku paliwa żeglugowego zawierającego niedopuszczalną zawartość siarki, podlega karze pieniężnej do wysokości 600 000 SDR.
2.
Jeżeli armator statku stosuje na statku metody redukcji emisji, które nie posiadają zatwierdzenia, o którym mowa w art. 13dg zatwierdzenie metod redukcji emisji ust. 1 albo 2, podlega karze pieniężnej do wysokości 600 000 SDR.
3.
Jeżeli armator statku nie przekazuje wyników testów metod redukcji emisji zgodnie z art. 13da warunki przeprowadzenia testów metod redukcji emisji ust. 2b, podlega karze pieniężnej do wysokości 100 000 SDR.
3a.
Jeżeli armator statku niezgodnie z prawidłem 14 załącznika VI do Konwencji MARPOL przewozi do celów spalania paliwo olejowe przeznaczone do napędu lub obsługi statku niespełniające wymogów dotyczących zawartości siarki, podlega karze pieniężnej do wysokości 600 000 SDR.
4.
Jeżeli armator statku objętego rozporządzeniem 1257/2013 eksploatuje statek bez ważnego świadectwa inwentaryzacji, o którym mowa w art. 9 rozporządzenia 1257/2013, lub kieruje statek do zakładu recyklingu, który nie znajduje się w europejskim wykazie zakładów recyklingu statków, o którym mowa w art. 16 rozporządzenia 1257/2013, podlega karze pieniężnej do wysokości 600 000 SDR.
5.
Jeżeli armator statku objętego rozporządzeniem 2015/757:
1)
nie monitoruje emisji CO2 w sposób określony w art. 8 rozporządzenia 2015/757,
2)
nie monitoruje parametrów, o których mowa w art. 9 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia 2015/757, w sposób określony w tym przepisie,
3)
nie monitoruje parametrów, o których mowa w art. 10 zdanie pierwsze rozporządzenia 2015/757, w sposób określony w tym przepisie,
4)
nie przedkłada w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku Komisji Europejskiej lub dyrektorowi urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku raportu, o którym mowa w art. 11 obowiązek informowania o zanieczyszczeniu lub zagrożeniu zanieczyszczeniem ust. 1 rozporządzenia 2015/757,
5)
wbrew art. 11 ust. 2 rozporządzenia 2015/757 nie zapewnia, aby w przypadku określonym w tym przepisie każdy statek, za który odpowiada, spełniał wymogi rozporządzenia 2015/757 w odniesieniu do całego okresu sprawozdawczego, w którym armator odpowiada za dany statek,
6)
wbrew art. 12 ust. 1 rozporządzenia 2015/757 nie składa raportu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia 2015/757, z wykorzystaniem automatycznych systemów i formatów wymiany danych, w tym szablonów elektronicznych
– podlega karze pieniężnej do wysokości 50 000 SDR.
6.
Jeżeli armator statku nie wykonuje obowiązków w zakresie gromadzenia i przekazywania danych o zużyciu paliwa, w sposób zgodny z wymogami prawidła 22A załącznika VI do Konwencji MARPOL, podlega karze pieniężnej do wysokości 50 000 SDR.
Załadowca, który nie dopełnia obowiązku określonego w art. 10b deklaracja załadowcy o towarach niebezpiecznych, podlega karze pieniężnej do wysokości 50.000 SDR.
Dostawca, który dostarczając paliwo nie wykonuje ciążących na nim obowiązków, określonych w art. 13e ewidencja dostawców paliwa dla statków ust. 2–6 i 13f, podlega karze pieniężnej do wysokości 50.000 SDR.
Jeżeli kapitan lub inny członek załogi statku nie wykonując, ciążących na nim z mocy prawa, obowiązków:
1)
nie dba o zdatność statku do żeglugi lub innej działalności na morzu w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza,
2)
nie prowadzi w sposób zgodny z wymogami Konwencji MARPOL książki zapisów olejowych, ładunkowych, odpadów powstających na statku oraz zapisów o każdorazowym przejściu na zasilanie paliwem innym niż aktualnie używane,
2a)
nie prowadzi zapisów balastowych w sposób zgodny z wymogami prawidła B-2 załącznika do Konwencji BWM,
3)
nie zgłasza statku do przeglądu lub inspekcji, utrudnia bądź uniemożliwia przegląd lub inspekcję w zakresie przewidzianym w Konwencji MARPOL lub Konwencji BWM,
4)
powoduje zanieczyszczenie środowiska morskiego,
5)
nie przekazuje informacji o zauważonym zanieczyszczeniu albo informacji o wypadku zagrożenia zanieczyszczeniem lub zanieczyszczenia środowiska morskiego,
6)
nie podejmuje koniecznych środków w celu zapobiegania zanieczyszczaniu, ograniczenia lub usunięcia zanieczyszczenia środowiska morskiego, będącego skutkiem wypadku,
7)
nie przekazuje, na żądanie właściwych organów, informacji w przypadkach przewidzianych w art. 27 uprawnienia dyrektora urzędu morskiego,
8)
narusza przepisy dotyczące zdawania odpadów do portowych urządzeń odbiorczych i nie informuje portu o odpadach ze statków znajdujących się na statku lub pozostałościach ładunkowych,
9)
nie zgłasza organom inspekcyjnym zdarzeń wpływających poważnie na stan techniczny statku, jego urządzeń lub wyposażenia, powodujących zagrożenie dla środowiska morskiego,
10)
narusza przepisy dotyczące spalania odpadów na statku,
11)
nie wykonuje obowiązków w zakresie oznakowania, zakładania i prowadzenia karty urządzenia, sprawdzania szczelności, obsługi i naprawy urządzeń lub instalacji zawierających czynnik chłodniczy będący substancją kontrolowaną,
12)
nie posiada na statku dokumentów dostawy paliwa żeglugowego znajdującego się w zbiornikach paliwowych statku lub posiadane dokumenty nie zawierają wszystkich wymaganych informacji zgodnie z Konwencją MARPOL,
13)
niezgodnie z Konwencją MARPOL nie posiada na statku próbek paliwa żeglugowego znajdującego się w zbiornikach paliwowych statku lub próbki paliwa żeglugowego są niezaplombowane lub niepodpisane,
14)
nie posiada dokumentów, o których mowa w art. 13g inspekcje w zakresie zawartości siarki w paliwie żeglugowym ust. 4 pkt 2,
15)
nie posiada ważnego pozwolenia na przeprowadzanie testów metod redukcji emisji lub nie spełnia warunków, o których mowa w art. 13da warunki przeprowadzenia testów metod redukcji emisji ust. 1 i 2a,
16)
stosuje na statku metody redukcji emisji w sposób, który nie zapewnia redukcji emisji, o której mowa w art. 13c zakaz używania paliwa niespełniającego wymagań ust. 4,
17)
nie dokonuje, zgodnie z Konwencją MARPOL, przejścia na paliwo wymagane na danym obszarze morskim w czasie, który zapewnia spełnienie wymogów dotyczących zawartości siarki w paliwie żeglugowym,
18)
odmawia organom inspekcyjnym pobrania próbek paliwa żeglugowego, o których mowa w art. 13g inspekcje w zakresie zawartości siarki w paliwie żeglugowym ust. 2 pkt 2,
19)
nie posiada na statku dokumentów, wymaganych zgodnie z Konwencją BWM,
20)
nie stosuje procedur dotyczących postępowania z wodami balastowymi i osadami określonych w planie postępowania z wodami balastowymi,
21)
użytkuje niesprawny system obróbki wód balastowych lub system, w którym dokonano zmian niezatwierdzonych przez administrację,
22)
nie przekazuje kapitanowi portu informacji na temat aktualnej ilości wód balastowych na statku oraz przeprowadzonych operacji balastowych na statku,
23)
nie zdaje odpadów ze statków do portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków zgodnie z art. 10 informowanie o zamiarze zdania odpadów ze statku i ich zdawanie ust. 6
podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego,
Kto nie wykonuje obowiązków określonych w przepisach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 782/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie zakazu stosowania związków cynoorganicznych na statkach oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 536/2008 z dnia 13 czerwca 2008 r. nadającego moc art. 6 badanie i certyfikacja, ust. 3 i art. 7 kontrola państwa portu, rozporządzenia (WE) nr 782/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zakazu stosowania związków cynoorganicznych na statkach oraz zmieniającego to rozporządzenie, podlega karze pieniężnej do wysokości 50.000 SDR.
Armator albo kapitan statku, który nie przestrzega warunków określonych w decyzji w sprawie zwolnienia, o którym mowa w art. 20d zwolnienie w zakresie wymogów konwencji BWM ust. 1, podlega karze pieniężnej do wysokości 200 000 SDR.
Podmiot zarządzający portem lub przystanią morską albo podmiot prowadzący działalność i użytkujący nabrzeże w granicach portu morskiego lub przystani morskiej, który nie wykonuje obowiązków sporządzania nowych lub aktualizacji istniejących planów, zgodnie z art. 23b plany zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń wód portowych, podlega karze pieniężnej do wysokości 50 000 SDR.
1.
Właściwość organów oraz tryb wymierzania i ściągania kar pieniężnych z tytułu naruszenia przepisów, o których mowa w art 36–37c, oraz sposób wykorzystania kwot ściągniętych z tytułu kar pieniężnych regulują przepisy ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2022 r. poz. 457, z późn. zm.).
2.
Wysokość kar pieniężnych, o których mowa w art 36–37c, ustala się z uwzględnieniem zakresu naruszeń, korzyści finansowych uzyskanych z tytułu naruszeń i powtarzalności naruszeń.
3.
Kary pieniężnej, o której mowa w art. 36aa kary pieniężne dla armatora za naruszenie przepisów ustawy i rozporządzenia ust. 1, nie nakłada się, w przypadku gdy:
1)
armator statku zastosował zatwierdzone metody redukcji emisji dwutlenku siarki;
2)
przedstawiony dowód, o którym mowa w art. 13g inspekcje w zakresie zawartości siarki w paliwie żeglugowym ust. 5, wykazał, że nie było możliwe nabycie paliwa żeglugowego o zawartości siarki dopuszczalnej na danym obszarze morskim.
Nie podlega odpowiedzialności przewidzianej w art. 36 kara pieniężna dla armatora za zanieczyszczenia środowiska morskiego ust. 1 lub art. 37 kara pieniężna dla członków załogi statku za naruszenie przepisów ustawy pkt 4 osoba fizyczna, której zachowanie realizuje jednocześnie znamiona przestępstwa określonego w art. 35a odpowiedzialność karna za usuwanie ze statku szkodliwych substancji ciekłych, a przestępstwo to zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem skazującym.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...