• Ustawa o timeshare
  26.04.2024

Ustawa o timeshare

Stan prawny aktualny na dzień: 26.04.2024

Dz.U.2011.230.1370 - Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o timeshare

Obserwuj akt

Rozdział 4. Przepisy szczególne dla umowy timeshare oraz umowy o długoterminowy produkt wakacyjny

W umowie timeshare można ustanowić na rzecz konsumenta prawo użytkowania. Do użytkowania nie stosuje się przepisów art. 254 niezbywalność użytkowania, art. 255 wygaśnięcie użytkowania, art. 259 nakłady właściciela na rzecz obciążoną użytkowaniem, art. 260 nakłady użytkownika na rzecz obciążoną użytkowaniem, i art. 266 wygaśnięcie użytkowania ustanowionego na rzecz osoby fizycznej, ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.
1.
Wynagrodzenie należne przedsiębiorcy na podstawie umowy o długoterminowy produkt wakacyjny konsument uiszcza w rocznych, równych ratach.
2.
Umowa o długoterminowy produkt wakacyjny może przewidywać prawo do dokonywania, nie wcześniej niż po upływie roku od dnia zawarcia umowy, waloryzacji rat, w celu utrzymania ich realnej wartości.
1.
Przedsiębiorca jest obowiązany wezwać konsumenta będącego stroną umowy o długoterminowy produkt wakacyjny, na piśmie lub na innym trwałym nośniku informacji, co najmniej na 14 dni przed ustalonym terminem płatności, do zapłaty każdej kolejnej raty.
2.
Konsument, którego nie wezwano do zapłaty zgodnie z ust. 1, do czasu otrzymania wezwania jest zwolniony z obowiązku uiszczania kolejnych rat; zachowuje jednak uprawnienia nabyte na podstawie umowy. Po upływie 30 dni od dnia, w którym powinien otrzymać wezwanie do zapłaty, może on wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym.
3.
Konsument nie odpowiada za szkodę spowodowaną wypowiedzeniem umowy zgodnie z ust. 2.
4.
Umowa nie może nakładać na konsumenta, na wypadek jej wypowiedzenia zgodnie z ust. 2, obowiązków, które ograniczałyby prawo do takiego wypowiedzenia.
1.
Konsument będący stroną umowy o długoterminowy produkt wakacyjny może wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania, o którym mowa w art. 22 wezwanie do zapłaty kolejnej raty z umowy o długoterminowy produkt wakacyjny,
2.
W przypadku gdy wezwanie, o którym mowa w art. 22 wezwanie do zapłaty kolejnej raty z umowy o długoterminowy produkt wakacyjny, dotyczy zapłaty pierwszej należnej przedsiębiorcy raty, konsumentowi nie przysługuje prawo do wypowiedzenia umowy zgodnie z ust. 1.
3.
Konsument nie odpowiada za szkodę spowodowaną wypowiedzeniem umowy zgodnie z ust. 1.
4.
Umowa nie może nakładać na konsumenta, na wypadek jej wypowiedzenia zgodnie z ust. 1, obowiązków, które ograniczałyby prawo do takiego wypowiedzenia.
1.
Konsument jest obowiązany do poinformowania przedsiębiorcy, z którym zawarł umowę timeshare lub umowę o długoterminowy produkt wakacyjny, o zbyciu na rzecz innych konsumentów praw z takich umów, wskazując osoby nabywające te prawa. W przypadku niewykonania tego obowiązku konsument jest obowiązany do naprawienia wynikłej stąd szkody.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy zbycie praw, o których mowa w ust. 1, następuje w związku z umową pośrednictwa w odsprzedaży, będącej umową powiązaną.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...