§ 1.
Organ egzekucyjny dokonuje zabezpieczenia:
1)
na wniosek wierzyciela i na podstawie wydanego przez niego zarządzenia zabezpieczenia;
2)
na wniosek wierzyciela lub innego organu egzekucyjnego, który prowadzi postępowanie egzekucyjne, i na podstawie dalszego tytułu wykonawczego, w przypadkach określonych odpowiednio w art. 32a zaskarżenie egzekwowanej należności § 3 albo art. 35 zgłoszenie zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej § 2;
3)
na wniosek państwa członkowskiego i na podstawie zarządzenia zabezpieczenia, zagranicznego tytułu wykonawczego, dokumentu zabezpieczenia albo jednolitego tytułu wykonawczego określonych w przepisach ustawy o wzajemnej pomocy, w zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 obowiązki podlegające egzekucji administracyjnej § 1 pkt 8 lit. a–f;
4)
na wniosek państwa członkowskiego lub państwa trzeciego i na podstawie zarządzenia zabezpieczenia albo zagranicznego tytułu wykonawczego wystawionych zgodnie z przepisami ustawy o wzajemnej pomocy, w zakresie należności, o których mowa w art. 2 obowiązki podlegające egzekucji administracyjnej § 1 pkt 9.
§ 1a.
Organ egzekucyjny może z urzędu dokonać zabezpieczenia na podstawie tytułu wykonawczego, w przypadkach określonych w art. 32a zaskarżenie egzekwowanej należności § 3, art. 32c zbieg postępowania egzekucyjnego i procedury wzajemnego porozumiewania § 2 i art. 35 zgłoszenie zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej § 2 oraz w przypadkach określonych w art. 79 ust. 5 ustawy o wzajemnej pomocy.
§ 2.
(uchylony)
§ 3.
Jeżeli wniosek o zabezpieczenie jest zgłaszany po wszczęciu albo zakończeniu postępowania podatkowego lub kontrolnego, we wniosku tym wyszczególnia się składniki majątkowe zobowiązanego, które mogą być przedmiotem zabezpieczenia.
