I SA/Gd 24/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
2013-01-30Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Monika Hennig /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Monika Hennig po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie zarzutów zgłoszonych w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym postanawia przyznać skarżącemu prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
M. W. wnioskiem z dnia 21 stycznia 2013 r. (data stempla pocztowego) zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. Poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.), prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z przywołanych przepisów wynika, że sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy. Tym samym to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
W złożonym oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawca podał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z konkubiną oraz trójką dzieci (małoletnią córką oraz dwojgiem uczących się dzieci konkubiny), źródłem utrzymania pięcioosobowej rodziny są dochody osiągane przez wnioskodawcę ze stosunku pracy w wysokości około 5.250 zł netto miesięcznie, przyznane dzieciom konkubiny świadczenia z funduszu alimentacyjnego w kwocie po 350 zł miesięcznie oraz zasiłek rodzinny wypłacany w kwocie 98 zł, konkubina wnioskodawcy pozostaje bez pracy, wnioskodawca i konkubina są współwłaścicielami nieruchomości rolną o powierzchni 2.5 ha, nie posiadają innego majątku, w tym przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro i zasobów pieniężnych, posiada zaległości wobec ZUS, których spłata w lipcu 2012 r. rozłożona została na raty (przy czym nie podał miesięcznej ich wysokości). W uzasadnieniu wskazał, że w związku z prowadzoną w latach poprzednich egzekucją komorniczą, aby zapewnić środki na utrzymanie rodziny, zmuszony był do zaciągania kredytów i pożyczek.
Nadto, na podstawie dokumentów przedłożonych przez skarżącego do sprawy o sygn. akt I SA/Gd 300/12 (w której postanowieniem z dnia 2 maja 2012 r. zwolniono skarżącego z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych) ustalono, że średnie miesięczne koszty związane z bieżącym utrzymaniem rodziny wnioskodawcy, do których zaliczono opłaty za energię elektryczną, czynsz za najem mieszkania (wraz z odstępnym) oraz usługi telekomunikacyjne wynoszą około 1.400 zł. Zaległości wnioskodawcy wobec ZUS, objęte układem ratalnym, na dzień 11 kwietnia 2012 r. wynosiły 46.343,32 zł (wraz z odsetkami za zwłokę). Z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek (w tym od pracodawcy), wnioskodawca miesięcznie dokonywał spłat w łącznej kwocie około 1.342 zł.
Przedstawione we wniosku okoliczności dotyczące stanu dochodów i majątku wnioskodawcy i jego rodziny nie budzą wątpliwości, gdyż – jak już wskazano – skarżący udokumentował swoje możliwości płatnicze przy sprawie o sygn. akt I SA/Gd 300/12, a jego sytuacja finansowa w świetle danych zawartych w przedmiotowym wniosku na dzień wydania niniejszego postanowienia nie uległa znacznej poprawie.
Wobec powyższego uznano, iż wnioskodawca wykazał zasadność złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy. W ustalonym stanie faktycznym przyjąć należało, że wnioskodawca aktualnie nie ma realnych możliwości poniesienia pełnych kosztów sądowych. Za taką oceną przemawia przede wszystkim wysokość miesięcznych dochodów pięcioosobowej rodziny. Po uwzględnieniu kosztów utrzymania, w przeliczeniu na jednego jej członka, dochody rodziny wnioskodawcy kształtują się na poziomie około 930 zł; nadmienić należy, że kwota ta nieznacznie przewyższa kwotę minimum socjalnego dla pięcioosobowego gospodarstwa domowego podawaną przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, która – zgodnie z ostatnią publikacją – we wrześniu 2012 r. wynosiła 815 zł. Pod uwagę wzięto także kwotę miesięcznych obciążeń związaną ze spłatą pożyczek i kredytów, jak również brak majątku i oszczędności. Dokonując oceny możliwości płatniczych wnioskodawcy uwzględniono podnoszoną przez niego okoliczność, że w związku z zadłużeniem wobec ZUS, urzędu skarbowego zaciągał on pożyczki (kredyty), aby zaspokoić koszty utrzymania swojego i rodziny. Przedstawione przez wnioskodawcę przy sprawie o sygn. akt I SA/Gd 300/12 dokumenty potwierdzają, że by móc spłacić swoje dotychczasowe zobowiązania wobec pożyczkodawców zaciągał on kolejne pożyczki (kredyty).
Z tych wszystkich względów uznano, że skarżący spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy i na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Monika Hennig /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Monika Hennig po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie zarzutów zgłoszonych w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym postanawia przyznać skarżącemu prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
M. W. wnioskiem z dnia 21 stycznia 2013 r. (data stempla pocztowego) zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. Poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.), prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z przywołanych przepisów wynika, że sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy. Tym samym to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
W złożonym oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawca podał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z konkubiną oraz trójką dzieci (małoletnią córką oraz dwojgiem uczących się dzieci konkubiny), źródłem utrzymania pięcioosobowej rodziny są dochody osiągane przez wnioskodawcę ze stosunku pracy w wysokości około 5.250 zł netto miesięcznie, przyznane dzieciom konkubiny świadczenia z funduszu alimentacyjnego w kwocie po 350 zł miesięcznie oraz zasiłek rodzinny wypłacany w kwocie 98 zł, konkubina wnioskodawcy pozostaje bez pracy, wnioskodawca i konkubina są współwłaścicielami nieruchomości rolną o powierzchni 2.5 ha, nie posiadają innego majątku, w tym przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro i zasobów pieniężnych, posiada zaległości wobec ZUS, których spłata w lipcu 2012 r. rozłożona została na raty (przy czym nie podał miesięcznej ich wysokości). W uzasadnieniu wskazał, że w związku z prowadzoną w latach poprzednich egzekucją komorniczą, aby zapewnić środki na utrzymanie rodziny, zmuszony był do zaciągania kredytów i pożyczek.
Nadto, na podstawie dokumentów przedłożonych przez skarżącego do sprawy o sygn. akt I SA/Gd 300/12 (w której postanowieniem z dnia 2 maja 2012 r. zwolniono skarżącego z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych) ustalono, że średnie miesięczne koszty związane z bieżącym utrzymaniem rodziny wnioskodawcy, do których zaliczono opłaty za energię elektryczną, czynsz za najem mieszkania (wraz z odstępnym) oraz usługi telekomunikacyjne wynoszą około 1.400 zł. Zaległości wnioskodawcy wobec ZUS, objęte układem ratalnym, na dzień 11 kwietnia 2012 r. wynosiły 46.343,32 zł (wraz z odsetkami za zwłokę). Z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek (w tym od pracodawcy), wnioskodawca miesięcznie dokonywał spłat w łącznej kwocie około 1.342 zł.
Przedstawione we wniosku okoliczności dotyczące stanu dochodów i majątku wnioskodawcy i jego rodziny nie budzą wątpliwości, gdyż – jak już wskazano – skarżący udokumentował swoje możliwości płatnicze przy sprawie o sygn. akt I SA/Gd 300/12, a jego sytuacja finansowa w świetle danych zawartych w przedmiotowym wniosku na dzień wydania niniejszego postanowienia nie uległa znacznej poprawie.
Wobec powyższego uznano, iż wnioskodawca wykazał zasadność złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy. W ustalonym stanie faktycznym przyjąć należało, że wnioskodawca aktualnie nie ma realnych możliwości poniesienia pełnych kosztów sądowych. Za taką oceną przemawia przede wszystkim wysokość miesięcznych dochodów pięcioosobowej rodziny. Po uwzględnieniu kosztów utrzymania, w przeliczeniu na jednego jej członka, dochody rodziny wnioskodawcy kształtują się na poziomie około 930 zł; nadmienić należy, że kwota ta nieznacznie przewyższa kwotę minimum socjalnego dla pięcioosobowego gospodarstwa domowego podawaną przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, która – zgodnie z ostatnią publikacją – we wrześniu 2012 r. wynosiła 815 zł. Pod uwagę wzięto także kwotę miesięcznych obciążeń związaną ze spłatą pożyczek i kredytów, jak również brak majątku i oszczędności. Dokonując oceny możliwości płatniczych wnioskodawcy uwzględniono podnoszoną przez niego okoliczność, że w związku z zadłużeniem wobec ZUS, urzędu skarbowego zaciągał on pożyczki (kredyty), aby zaspokoić koszty utrzymania swojego i rodziny. Przedstawione przez wnioskodawcę przy sprawie o sygn. akt I SA/Gd 300/12 dokumenty potwierdzają, że by móc spłacić swoje dotychczasowe zobowiązania wobec pożyczkodawców zaciągał on kolejne pożyczki (kredyty).
Z tych wszystkich względów uznano, że skarżący spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy i na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.
