ILPB3/423-984/09-4/MC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2009 r. (data wpływu 30 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30 października 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 28.12.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa działa na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Podstawowy zakres działania Wspólnoty Mieszkaniowej obejmuje gospodarowanie zasobami mieszkaniowymi Wspólnoty. Członkami Wspólnoty Mieszkaniowej są między innymi właściciele lokali mieszkalnych, którzy rozpoczęli w nich prowadzenie działalności gospodarczej. Są też sytuacje, w których lokale tylko częściowo wykorzystywane są przez Członków Wspólnoty do prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólnota Mieszkaniowa nie posiada informacji, w jakiej części lokale te są wykorzystywane jako lokale mieszkalne, a w jakiej jako lokale służące prowadzeniu działalności gospodarczej przez jej Członków.

Zdarzają się także przypadki, w których Wspólnota Mieszkaniowa nie jest informowana o rozpoczęciu prowadzenia działalności przez Właściciela lokalu. w ocenie Wspólnoty, lokal, który służy jako lokal mieszkalny i równocześnie Właściciel ma zgłoszoną działalność gospodarczą - nadal pozostaje lokalem mieszkalnym. Za potwierdzeniem takiego stanowiska Wspólnoty przemawia fakt, że za lokale, których właściciele prowadzą działalność gospodarczą, Wspólnota Mieszkaniowa pobiera opłaty tak jak za pozostałych właścicieli lokali mieszkalnych nie prowadzących działalności gospodarczej i w całości przeznacza je na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochody uzyskiwane przez Wspólnotę Mieszkaniową z tytułu utrzymania mieszkań właścicieli, którzy oprócz mieszkania prowadzą w nich działalność gospodarczą...

2. Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie będzie negatywna – Wnioskodawca prosi o wskazanie jaka część czynszu powinna być traktowana jako część dochodu opodatkowanego, a jaka jako część dochodu zwolnionego...

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane przez Wspólnotę Mieszkaniową z tytułu utrzymania mieszkań właścicieli, którzy w nich mieszkają, a dodatkowo mają zarejestrowaną w nich działalność gospodarczą, korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z powołanym przepisem, zwolnione z podatku dochodowego są dochody wspólnot mieszkaniowych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W opisanej w zapytaniu sytuacji, dla właścicieli mieszkań, w których jest równocześnie zarejestrowana ich działalność gospodarcza, nieruchomości te nadal pełnią funkcję mieszkalną, a dodatkowo stanowią miejsce rejestracji działalności gospodarczej. Zgodnie z decyzją Wspólnoty, właściciele, którzy mają zarejestrowaną działalność gospodarczą w mieszkaniach, w których mieszkają, ponoszą takie same wydatki związane z utrzymaniem lokalu, jak pozostali lokatorzy, którzy nie mają zarejestrowanej działalności gospodarczej. Lokale te nie stanowią lokali użytkowych, które Wspólnota Mieszkaniowa wynajmuje na podstawie odrębnych umów, ale są to mieszkania własnościowe i Wspólnota zarządza nimi w ramach prowadzonej gospodarki zasobami mieszkaniowymi, przeznaczając uzyskane środki na utrzymanie zasobów mieszkalnych. Gospodarka tymi lokalami nie stanowi więc innej działalności gospodarczej.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, bez względu na fakt, czy Właściciel mieszkania ma, czy nie ma zarejestrowanej działalności w swoim lokalu - to o ile pełni on również funkcję lokalu mieszkalnego, a dochód Wspólnoty uzyskany na tym mieszkaniu przeznaczony jest na cele związane z utrzymaniem tych zasobów - korzysta w całości ze zwolnienia opisanego w powołanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. u. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Z punktu widzenia podatkowego, wspólnota mieszkaniowa jako jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, podlega przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z treści tego przepisu, aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

* dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;

* dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, iż oba te warunki muszą być spełnione łącznie.

Powyższe oznacza, iż nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Aby dokonać prawidłowej wykładni powyższego przepisu, należy odwołać się do definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi i zasobów mieszkaniowych.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, składają się wpływy z opłat (zaliczek) pobieranych od właścicieli oraz pokrywane z nich koszty. Uwzględniając charakter opłat (zaliczek) oraz pokrywanych z nich kosztów uzasadnione jest rozumienie pojęcia „zasoby mieszkaniowe” nie tylko jako lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,

2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno - remontowe,

3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki - doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).

Wyliczone wyżej obiekty służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych właścicieli lokali będących członkami wspólnoty mieszkaniowej i utrzymaniu zasobów mieszkaniowych. Zatem, opłaty (zaliczki) związane z tymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 powyższej ustawy, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie jedynie dochód osiągnięty z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że członkami Wspólnoty Mieszkaniowej są m.in. właściciele lokali mieszkalnych, którzy rozpoczęli w nich prowadzenie działalności gospodarczej. Mają miejsce również sytuacje, w których lokale tylko częściowo wykorzystywane są przez Członków Wspólnoty do prowadzenia działalności gospodarczej. Zdarzają się także przypadki, w których Wspólnota Mieszkaniowa nie jest informowana o rozpoczęciu prowadzenia działalności przez Właściciela lokalu. Wnioskodawca wskazał, iż lokale, w których prowadzona jest działalność gospodarcza, nadal mają charakter lokali mieszkalnych, a ich Właściciele ponoszą za nie stosowne opłaty.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączona będzie działalność gospodarcza Wspólnoty, a nie działalność gospodarcza prowadzona przez lokatorów w mieszkaniach, które nie straciły charakteru lokali mieszkalnych.

Zatem, osiągnięty dochód z powyższego tytułu, jako uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.

Z uwagi na powyższe, pytanie Wnioskodawcy w zakresie wskazania jaka część czynszu powinna być traktowana jako część dochodu opodatkowanego, a jaka jako część dochodu zwolnionego jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.