1401-PD-006-32/05/MR

Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, na podstawie art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.07.1997r. Ordynacja podatkowa po rozpatrzeniu zażalenia S.A. "S", z siedzibą w Warszawie, z dnia 01.03.2005r. na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17.02.2005r. Nr 1472/ROP1/423-4/5/05/PS dotyczące wniosku Spółki z dnia 3.01.2005r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie

orzeka

uchylić postanowienie organu pierwszej instancji i uznać stanowisko Spółki przedstawione w zapytaniu z dnia 03.01.2005r. za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego przez pełnomocnika Spółki w piśmie z dnia 03.01.2005r. stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi przewozowe. W sytuacji kradzieży towaru (jego zaginięcia) wypłaca klientowi odszkodowanie, które stanowi realizację zobowiązania wynikającego z zawartej z nim umowy. Odszkodowanie jest wypłacane po zakończeniu odpowiednio udokumentowanego postępowania reklamacyjnego. Kradzieże przedmiotu przesyłek mają miejsce na terenie magazynu, ze środka transportu bądź też są następstwem kradzieży środka transportu. Zdaniem podatnika poniesione przez niego, w formie odszkodowania, wydatki są związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa i mają na celu zabezpieczenie źródła przychodu - poprzez utrzymanie klienta generującego w przyszłości dochód. Jako takie stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( jt. z 2000r. Dz.U. Nr 54, poz.654 ze zm.).

Postanowieniem z dnia 17.02.2005r. Nr 1472/ROP1/423-4/5/05/PS Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, iż zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest możliwe jedynie w przypadku wypełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. poniesienia wydatku w celu uzyskania przychodu. W ocenie organu podatkowego pierwszej instancji powyższy warunek nie został spełniony z wagi na fakt, iż usługa nie została wykonana - a więc nie powstał przychód. Stwierdzono również, iż wypłata odszkodowania klientowi pozostaje bez wpływu na możliwość ewentualnego powstania lub zwiększenia przychodu.

Pismem z dnia 01.03.2005r. pełnomocnik Spółki złożył zażalenie na powyższe postanowienie zarzucając organowi podatkowemu pierwszej instancji dokonanie błędnej analizy przedstawionego stanu faktycznego sprawy w korelacji z art. 15 oraz 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie podatnika zastosowana została zarówno nielogiczna, pozbawiona "ekonomicznego" sensu jak również błędna pod względem systemowym i językowym wykładnia w/w przepisów prawa podatkowego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje. Zażalenie wniesione przez pełnomocnika Spółki zasługuje w ocenie organu odwoławczego na uwzględnienie. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Wypłata odszkodowań z tytułu nie dostarczenia towaru nie mieści się w zamkniętym katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zamieszczonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zaliczenie określonych wydatków poniesionych przez podatnika do kosztów podatkowych uzależnione jest od spełnienia następujących warunków koniecznych:

1. poniesienie wydatku przez podatnika,

2. definitywnego charakteru poniesionego wydatku,

3. związku poniesionego wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4. poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodów - wpływ wydatku na wysokość osiągniętych przychodów.

Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowe odszkodowania są związane z przedmiotem działalności Spółki jaką są usługi przewozowe. Wypłaca je podatnik, po przeprowadzeniu postępowania reklamacyjnego. Do rozważenia pozostaje zatem kwestia celu poniesionego wydatku w kontekście jego wpływu na osiągane przez podatnika przychody. Z zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż celem poniesionego wydatku powinno być osiągnięcie przychodu lub przynajmniej potencjalna możliwość jego osiągnięcia. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiotowej sprawie taki związek zachodzi. Podatnik zawierając umowę przewozu zobowiązuje się, w określonych przypadkach, do wypłaty odszkodowania. Konieczność poniesienia tego typu wydatku jest wkalkulowana w ryzyko prowadzonej działalności transportowej. Tego typu działania mają na celu podniesienie wiarygodności przewoźnika w oczach potencjalnego klienta, co pozostaje nie bez znaczenia na rynku usług świadczonych przez podatnika. Wypłata odszkodowania, będąca następstwem kradzieży przesyłki, stanowi realizację zobowiązania wynikającego z umowy. Nie jest , co prawda, związana z określonym źródłem przychodu, służy jednakże zapewnieniu tego źródła w przyszłości. Jest gwarantem solidności firmy, jej wiarygodności. Zapewnia klienta, iż w przypadku zaistnienia określonej sytuacji losowej, uszczerbek przez niego poniesiony wynagrodzony zostania przez przewoźnika. To z kolei niewątpliwie skutkuje utrzymaniem dotychczasowego klienta, a w konsekwencji przyczynia się do generowania przychodów w przyszłości.