IPTPB3/423-365/12-6/MF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 18 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2013 r. (data wpływu 14 stycznia 2013 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2013 r (data wpływu 30 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy.
Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), pismem z dnia 3 stycznia 2013 r., nr IPTPB3/423-365/12-2/MF, (doręczonym w dniu w 7 stycznia 2013 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.
W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 14 stycznia 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 11 stycznia 2013 r.).
Organ podatkowy pismem z dnia 18 stycznia 2013 r., nr IPTPB3/423-365/12-4/MF, (doręczonym w dniu w 22 stycznia 2013 r.) ponownie wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku, powstałych w związku z uzupełnieniem wniosku. W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 30 stycznia 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 28 stycznia 2013 r.).
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wspólnotę mieszkaniową zgodnie z treścią art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości.
W skład zasobów Wspólnoty wchodzą lokale mieszkalne, piwnice i grunt. Budynek Wspólnoty to wg Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynek mieszkalny. Właścicielami lokali są osoby fizyczne oraz osoba prawna. Osobą prawną jest Gmina Miasto. Gmina wydzierżawia swoje lokale Towarzystwu Budownictwa Społecznego, które również jest osobą prawną.
Wspólnota jest odbiorcą ciepła z sieci ciepłowniczej na cele grzewcze i podgrzewu ciepłej wody użytkowej w sposób ciągły w ilości wynikającej z mocy zamówionej i obliczeniowego natężenia przepływu. Dostarczone ciepło w 100% przeznaczone jest na ogrzewanie i podgrzanie wody w lokalach, które wchodzą w skład Wspólnoty.
Wspólnota zapewnia Przedsiębiorstwu Ciepłowniczemu nieodpłatnie dostęp do terenu i pomieszczeń, w których znajdują się urządzenia do przesyłania i odbioru ciepła. Wspólnota zapewnia dostawę energii elektrycznej do węzła, której koszty pokrywa Przedsiębiorstwo Ciepłownicze na podstawie rachunków wystawionych przez Wspólnotę. Rachunki te obejmują należności za okresy kwartalne. Podstawą ustalenia należności są wskazania liczników energii elektrycznej na węźle, podane Wspólnocie przez Przedsiębiorstwo Ciepłownicze i ceny za energię elektryczną płacone przez Wspólnotę na podstawie faktur wystawionych jej przez zakład energetyczny.
Wspólnota mieszkaniowa jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej na mocy art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podarku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Wspólnota uzyskuje przychody z zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali mieszkalnych, są one w całości zaliczane do przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i w całości są przeznaczone na cele związane z utrzymaniem tych zasobów.
Wspólnota nie ma w swoim zasobie lokali użytkowych oraz nie dzierżawi i nie wynajmuje nieruchomości wspólnej.
Otrzymywany zwrot za energię elektryczną do węzła cieplnego jest potraktowany jako przychód z gospodarki niemieszkaniowej i naliczany jest od niego podatek dochodowy.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż urządzenie do przesyłania i odbioru ciepła (węzeł cieplny), do którego Wspólnota Mieszkaniowa zapewnia dostawę energii elektrycznej, jest przeznaczone wyłącznie do ogrzewania i podgrzewania wody w lokalach mieszkalnych i częściach wspólnych nieruchomości, wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej. Całość wydatków związanych z zakupem energii elektrycznej zużytej przy obsłudze urządzeń ciepłowniczych jest kwalifikowana jako koszty uzyskania przychodów związane z gospodarką mieszkaniową. Przychody uzyskiwane z tytułu zwrotu wydatków za energię elektryczną zużytą do węzła cieplnego, otrzymane od Przedsiębiorstwa Ciepłowniczego na podstawie wystawianego rachunku ustalającego należności przy uwzględnieniu wskazań liczników energii elektrycznej na węźle i ceny za energię elektryczną płaconej przez Wspólnotę Mieszkaniową na podstawie faktur zakładowi energetycznemu, przeznaczone są na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, tj. lokali mieszkalnych i części wspólnych nieruchomości wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy zwrot za zużytą energię elektryczną do węzła cieplnego, jaki otrzymuje Wspólnota na podstawie wystawianego rachunku do Przedsiębiorstwa Ciepłowniczego jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych...
Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot za zużytą energię elektryczną do węzła cieplnego, jaki otrzymuje Wspólnota na podstawie wystawianego rachunku do Przedsiębiorstwa Ciepłowniczego, potraktowano jako dochód z działalności niemieszkaniowej i opodatkowano podatkiem dochodowym od osób prawnych.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Wspólnota Mieszkaniowa uznała, że koszt związany z zakupem energii elektrycznej, jaka jest zużywana na części wspólnej oraz przy obsłudze urządzeń ciepłowniczych należy potraktować w całości, jako koszty uzyskania przychodów związane z przychodami zwolnionymi. Rachunek za wartość energii elektrycznej zużytej przy obsłudze urządzeń ciepłowniczych nieuznano za refakturę (faktury z Zakładu Energetycznego) i co za tym idzie za przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 44 ust. l pkt 44, lecz za dodatkowy przychód dla Wspólnoty i opodatkowano go w całości.
Wnioskodawca uzasadniając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego dodał, iż wystawiając pierwszy rachunek za energię elektryczną zużywaną na węzłach cieplnych, uznał, że jest to dodatkowy dochód dla Wspólnoty i dlatego opodatkował go podatkiem dochodowym od osób prawnych. W kolejnych miesiącach, po ponownej analizie umowy z Przedsiębiorstwem Ciepłowniczym uznał, że jest to refaktura kosztów, więc dochód z tego tytułu jest zwolniony z podatku dochodowego. Aby skorygować zapłacony podatek postanowił upewnić się, że to drugie stanowisko jest prawidłowe.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), określając sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.
Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zatem zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali o innym przeznaczeniu. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej, będącego prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ust. 1 ww. ustawy).
W myśl art. 3 ust. 2-3 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.
Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca, co wskazuje art. 15 ust. 1 tej ustawy.
Przepis zawarty w art. 14 tejże ustawy stanowi natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:
wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.
Zgodnie z art. 7 ust 1 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Z art. 7 ust. 2 ww. ustawy wynika, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.
W art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy, wskazując, iż przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).
Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty Mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód. Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiącego, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.
Przedmiotem powyższego zwolnienia jest zatem, dochód uzyskany przez wskazane w powołanym przepisie podmioty ze źródła, jakim jest działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jeżeli został przeznaczony na cele preferowane przez ustawodawcę, tj. cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.
Wobec tego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:
gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz
innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” oraz „zasobów mieszkaniowych”. Odnosząc się do znaczenia tych pojęć funkcjonującego w języku powszechnym, należy przyjąć, że „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś, „zasób” to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś, natomiast „mieszkanie” to pomieszczenie, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl; Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo PWN 1996, pod red. M. Szymczaka). Przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowe” określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania.
Zatem, termin zasoby mieszkaniowe dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.
Wobec powyższego, gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.
Uwzględniając charakter opłat wnoszonych przez właścicieli lokali oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia zasoby mieszkaniowe, użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie tylko jako obejmującego lokale mieszkalne, ale również innego rodzaju pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.
Wobec powyższego, przez „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:
znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych; kotłownie i hydrofornie wolnostojące; osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.
Związane z wyżej wymienionymi budynkami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki za zwłokę od nieterminowych ich wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.
Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.
Pod pojęciem „utrzymanie zasobów mieszkaniowych” rozumie się ogół działań mających na celu utrzymanie istniejącej substancji mieszkaniowej, co przejawia się w ponoszeniu kosztów (wydatków), mających związek z utrzymaniem istniejących zasobów mieszkaniowych.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa jest odbiorcą ciepła z sieci ciepłowniczej na cele grzewcze i podgrzewu ciepłej wody użytkowej w sposób ciągły w ilości wynikającej z mocy zamówionej i obliczeniowego natężenia przepływu. Dostarczone ciepło w 100% przeznaczone jest na ogrzewanie i podgrzanie wody w lokalach, które wchodzą w skład Wspólnoty.
Wspólnota zapewnia Przedsiębiorstwu Ciepłowniczemu nieodpłatnie dostęp do terenu i pomieszczeń, w których znajdują się urządzenia do przesyłania i odbioru ciepła. Wspólnota zapewnia dostawę energii elektrycznej do węzła, której koszty pokrywa Przedsiębiorstwo Ciepłownicze na podstawie rachunków wystawionych przez Wspólnotę. Rachunki te obejmują należności za okresy kwartalne. Podstawą ustalenia należności są wskazania liczników energii elektrycznej na węźle, podane Wspólnocie przez Przedsiębiorstwo Ciepłownicze i ceny za energię elektryczną płacone przez Wspólnotę na podstawie faktur wystawionych jej przez zakład energetyczny.
Wspólnota uzyskuje przychody z zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali mieszkalnych, są one w całości zaliczane do przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i w całości są przeznaczone na cele związane z utrzymaniem tych zasobów.
Wspólnota nie ma w swoim zasobie lokali użytkowych oraz nie dzierżawi i nie wynajmuje nieruchomości wspólnej.
Otrzymywany zwrot za energię elektryczną do węzła cieplnego jest potraktowany jako przychód z gospodarki niemieszkaniowej i naliczany jest od niego podatek dochodowy.
Urządzenie do przesyłania i odbioru ciepła (węzeł cieplny), do którego Wspólnota Mieszkaniowa zapewnia dostawę energii elektrycznej, jest przeznaczone wyłącznie do ogrzewania i podgrzewania wody w lokalach mieszkalnych i częściach wspólnych nieruchomości, wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej. Przychody uzyskiwane z tytułu zwrotu wydatków za energię elektryczną zużytą do węzła cieplnego, otrzymane od Przedsiębiorstwa Ciepłowniczego na podstawie wystawianego rachunku ustalającego należności przy uwzględnieniu wskazań liczników energii elektrycznej na węźle i ceny za energię elektryczną płaconej przez Wspólnotę Mieszkaniową na podstawie faktur zakładowi energetycznemu, przeznaczone są na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, tj. lokali mieszkalnych i części wspólnych nieruchomości wchodzących w skład Wspólnoty Mieszkaniowej.
Odnosząc wyżej powołane uwarunkowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż przychody uzyskane przez Wspólnotę Mieszkaniową z tytułu zwrotu wydatków związanych z zakupem energii elektrycznej zużytej do węzła cieplnego, otrzymywane od Przedsiębiorstwa Ciepłowniczego na podstawie wystawianego rachunku, związane są z zapewnieniem prawidłowego funkcjonowania lokali mieszkalnych należących do Wspólnoty. W konsekwencji dochód powstały z tego tytułu, jako dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, objęty jest zwolnieniem, wynikającym z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.
Zauważyć jednocześnie należy, iż powołana przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu własnego stanowiska podstawa prawna mająca zastosowanie w przedmiotowej sprawie (art. 44 ust. 1 pkt 44 zamiast art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) została przez organ upoważniony potraktowana jako oczywista omyłka nie rzutująca na rozstrzygnięcie przedstawionego zagadnienia.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.