IPPB5/423-699/09-2/JC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.10.2009 r. (data wpływu 03.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych podczas spotkań biznesowych:

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 03.11.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych podczas spotkań biznesowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27.05.2004 r. o funduszach inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 45 w/w ustawy głównym przedmiotem działalności Spółki jest tworzenie funduszy inwestycyjnych i zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych.

W ramach prowadzonej działalności Spółka organizuje spotkania z aktualnymi lub potencjalnymi klientami, klientami zarządzanych przez siebie funduszy inwestycyjnych oraz z dystrybutorami jednostek uczestnictwa tych funduszy (banki, firmy pośrednictwa finansowego) w celu omówienia różnego rodzaju kwestii biznesowych, takich jak nawiązanie, ustalenie, podsumowanie czy zmiana warunków współpracy, przedyskutowanie produktów i usług lub omówienie bieżącej współpracy.

Jeśli spotkania odbywają się w siedzibie Spółki, Spółka w czasie spotkań zapewnia napoje (kawa, herbata, itp.) oraz drobny poczęstunek (catering, na przykład kanapki, słodycze, itp.). Zdarza się również, że spotkania biznesowe odbywają się poza siedzibą Spółki w restauracji lub innym miejscu umożliwiającym prowadzenie rozmów, co jest zwyczajowo przyjęte lub ma miejsce ze względu na prośbę kontrahenta lub ze względu na brak wolnych pomieszczeń w biurach Spółki lub klienta. W innych przypadkach spotkania odbywają się z dala od biura Spółki lub biura kontrahenta i w celu spotkania pracownik Spółki umawia się z klientem w restauracji lub innym miejscu, gdzie strony mogą omówić wzajemne kwestie biznesowe.

W powyższych przypadkach Spółka ponosi koszty poczęstunku. Usługi gastronomiczne nabywane przez Spółkę w takich okolicznościach (posiłki spożywane przez uczestników w czasie tego rodzaju spotkań biznesowych) mają charakter standardowy, nie cechują się okazałością czy wytwornością. Spotkania takie mogą mieć miejsce zarówno w kraju oraz rzadziej za granicą. Wydatki dotyczące spotkań są dokumentowane fakturami VAT lub rachunkami. Spółka dokumentuje wewnętrznie odpowiednio tego rodzaju spotkania, zarówno dla celów prowadzenia rachunkowości, jak i dla celów podatkowych oraz w celu rozliczenia poniesionego wydatku z pracownikiem. Dokumentowanie śniadań, obiadów służbowych i kolacji biznesowych obejmuje w szczególności wskazanie uczestników (przedstawicieli Spółki oraz co najmniej nazwy podmiotu, z którym ma miejsce spotkanie), daty spotkania i powodu spotkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki Spółki związane ze spotkaniem biznesowym z aktualnymi lub potencjalnymi klientami Spółki, bądź klientami funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez Spółkę oraz z dystrybutorami jednostek uczestnictwa tych funduszy, dotyczące zakupu napojów, poczęstunku oraz posiłków np. w restauracji stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT), jako ściśle związane z działalnością gospodarcza Spółki, a więc zmierzające do osiągnięcia przychodu, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki przedmiotowe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że co do zasady kosztem jest całość wydatków poniesionych w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów, o ile te wydatki nie zostały wyraźnie wyłączone z tej kategorii w art. 16 ust. 1. Oznacza to, wmyśl ustalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych oraz pism organów podatkowych, iż kosztem podatkowym są wszelkie celowe wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością odpowiednio udokumentowane, poza wydatkami wprost wyłączonymi.

Wydatek stanowi więc koszt uzyskania przychodu jeżeli spełnione są następujące warunki: wydatek został rzeczywiście poniesiony przez podatnika, ma on charakter bezzwrotny, pozostaje w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą jest poniesiony w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów lub też ma na celu zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, jest odpowiednio udokumentowany i nie został wyłączony z kategorii kosztów. W analizowanym stanie faktycznym analizowane wydatki będą odpowiednio udokumentowane.

Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację ma charakter wyjątku od ogólnej zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów. Dlatego też przepis art. 16 ust. 1pkt 28 ustawy o CIT powinien być interpretowany ściśle. W literaturze przedmiotu, za podstawową zasadę podatku dochodowego uznaje się bowiem pomniejszanie przychodu o wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodu, a wszystkie wyjątki od tej zasady, zwłaszcza określone w art. 16 ust. 1, nakazuje się interpretować w taki sposób, by jak najmniejszy był zakres wyłączeń z tychże kosztów. (Por. W. Nykiel, A. Mariański, D. Strzelec, E. Walińska, W. Bojanowicz, A. Wencel, Leksykon kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem regulacji prawa bilansowego, Gdańsk 2007, s. 25 i nast.).

W analizowanym stanie faktycznym ponoszone wydatki pozostają w związku z prowadzoną działalnością gdyż poczęstunki (śniadania, obiady, kolacje i inne) będą dotyczyły spotkań z kontrahentami oraz potencjalnymi kontrahentami (klientami Spółki, bądź klientami funduszy zarządzanych przez Spółkę oraz dystrybutorami jednostek uczestnictwa tych funduszy) organizowanymi w celu poruszania konkretnych zagadnień biznesowych. Przedmiotowe wydatki służą przede wszystkim zapewnieniu warunków do prowadzenia uzgodnień w konkretnych sprawach gospodarczych (prowadzonych lub przyszłych), a nie budowaniu wizerunku Spółki. Zaproponowanie poczęstunku czy poniesienie kosztów obiadu z kontrahentem jest zwykłym, standardowym, powszechnie przyjętym elementem kontaktów gospodarczych, świadczących o wypełnianiu standardów kultury biznesowej, a nie celem spotkania. Niezapewnienie sprzyjającej atmosfery do rozmów stawiałoby Spółkę w złej sytuacji i mogłoby mieć niekorzystny wpływ na osiągane przez Spółkę przychody. Brak poczęstunku w trakcie przedłużającego się spotkania mógłby zakłócić przebieg spotkania. Wydatki te nie mają charakteru reprezentacyjnego, nie służą wywieraniu wrażenia na kontrahencie okazałością czy wystawnością lecz zapewnieniu miejsca spotkania i obsługi spotkania we wszystkich aspektach, co jest tylko punktem wyjścia do prowadzenia uzgodnień biznesowych, a nie celem samym w sobie. O ile wydatki te nie służą przede wszystkim budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, lecz zapewniają normalne warunki negocjacji biznesowych, o tyle ich nie poniesienie, a więc nie zapewnienie przyjętych zwyczajowo warunków rozmów gospodarczych, nie zapewnienie podczas spotkania napojów, posiłków, poczęstunku, w tym poza biurem w restauracji, miałoby niewątpliwe wpływ na ukształtowanie się negatywnego wizerunku Spółki, stąd Spółka musi zapewnić warunki spotkań nie odbiegające od zwyczajowo (grzecznościowo) przyjętych w środowisku gospodarczym.

Przedmiotowe wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28. Ponieważ Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia reprezentacji należy sięgnąć do definicji słownikowej (Słownik języka polskiego” pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992), wskazującej, że oznacza ona okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Takie też rozumienie tego pojęcia utrwaliło się w orzecznictwie i jest przyjęte przez organy podatkowe. Reprezentacja musi się odznaczać okazałością wystawnością, wytwornością muszą to być działania o charakterze nadzwyczajnym, niestandardowe, wykraczające poza to co jest powszechnie spotykane i praktykowane. Podejmowanie działań, które są powszechne na rynku niewątpliwie nie stanowi o okazałości czy wytworności, gdyż nie odróżnia podmiotu pozytywnie od innych podmiotów na rynku. Aby działanie kwalifikować jako reprezentację musi być ono intencjonalnie skierowane na sprawienie wyłącznie wrażenia okazałości, czy wystawności, tj. kluczowy jest cel działania, który definiuje tym samym jego charakter. Jeśli podmiot podejmuje działania w celu ustalenia warunków współpracy biznesowej, nie występuje wówczas cel w postaci wykazania okazałości, co eliminuje możliwość uznania takich wydatków za poniesione w celach reprezentacji. Stanowisko, zgodnie z którym dla oceny, czy dane działanie ma charakter reprezentacji, kluczowy jest cel podjętych działań, znajduje również oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok WSA z dnia 27 listopada 2008r., (sygn. I SA/Łd 1112/08) oraz wyrok WSA z dnia z dnia 21 stycznia 2009r., sygn. III SA/Wa 1597/08. W konsekwencji poczęstunek w trakcie spotkania czy zaproszenie na obiad do restauracji w celu omówienia zasad i warunków współpracy przyszłej lub istniejącej jest zwyczajną praktyką obrotu gospodarczego, tego typu czynności są powszechnie wykonywane, a co za tym idzie nie skutkują one okazaniem wytworności, czy wystawności, gdyż brak jest elementu wyróżniającego pozytywnie od innych podmiotów (podejmowanie działania stanowią powszechną praktykę). Standardem jest, że podmiot zapraszający na spotkanie w siedzibie zapewnia poczęstunek, jak również zapraszając do restauracji ponosi koszty posiłku. Takie czynności są standardowe i powszechnie przyjęte, są oczekiwane, a co za tym idzie ich niewykonanie mogłoby pogorszyć pozycję Spółki w oczach kontrahenta, wydatki te służą więc stworzeniu normalnych a nie nadzwyczajnych warunków rozmów biznesowych. W konsekwencji, nie są to wydatki o charakterze reprezentacyjnym. Poczęstunek w trakcie spotkania lub obiad w restauracji w sposób oczywisty nie jest nakierowany na wykazanie okazałości czy wytworności i nie jest to jego cel.

Podsumowując, skoro celem działań Spółki w trakcie spotkań jest nawiązanie, podsumowanie, ustalenie zasad współpracy biznesowej lub omówienie bieżących zagadnień związanych z trwającą już współpracą to kwestie poboczne (jak np. poczęstunek czy obiad w restauracji) nie mogą przesądzać o charakterze podjętych działań. W analizowanym przypadku poczęstunek czy obiad nie stanowią celu same w sobie, a co za tym idzie nie mogą realizować celu reprezentacyjnego, lecz są okolicznościami towarzyszącymi realizacji zasadniczego celu w postaci spotkania o charakterze biznesowym. Podjęte działania nie mają charakteru nadzwyczajnego, niestandardowego, nie są więc objawem wytworności czy okazałości, a tym samym nie realizują celu reprezentacyjnego, podjęte działania jako niesamodzielne, towarzyszące działaniom o charakterze zasadniczym (spotkaniom biznesowym) powinny być oceniane przez pryzmat celów działań zasadniczych, a spotkania biznesowe niewątpliwie nie służą reprezentacji, w wielu wypadkach poniesienie kosztu posiłku jest elementem ubocznym skorzystania z restauracji jako miejsca spotkania. Przykładowe wyliczenie usług gastronomicznych, zakupu napojów żywności, jako wydatków reprezentacyjnych nie przesądza kwestii uznania, iż poczęstunek, obiad w restauracji stanowią zawsze reprezentację. Przede wszystkim konieczne jest ustalenie, czy w ogóle działania wykazują charakter reprezentacji, poprzez zweryfikowanie zaistnienia przesłanek wskazanych powyżej. Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok WSA z dnia 12 czerwca 2008 r. (sygn. III SA/Wa 157/08) oraz wyrok WSA z dnia 27 listopada 2008 r., (sygn. I SN/Łd 1112/08). Podobnie wyrok WSA z dnia 21 stycznia 2009r., sygn. III SN/Wa 1597/08, zgodnie z którym aby dany wydatek mógł zostać uznany za wydatek o charakterze reprezentacyjnym konieczne jest to, aby głównym celem działania podatnika było zaprezentowanie jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu. Sąd stwierdził, że bez okazałości i wystawności nie może być mowy o reprezentacji. Co więcej, sąd uznał, iż jeśli okazanie wystawności, okazałości i wysokiego standardu nie jest celem samym w sobie, a jedynie środkiem do osiągnięcia celu reklamowego, to poniesiony wydatek nie może być uznany za wydatek o charakterze reprezentacyjnym (Por. J. Pustuł, Glosa pozytywna do wyroku WSA z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08, Przegląd Orzecznictwa Podatkowego nr 4/2009). Sąd stwierdził również, że przy kwalifikacji określonych przedsięwzięć podejmowanych przez dany podmiot, należy uwzględniać specyfikę tego podmiotu oraz branżę, w jakiej on działa.

W innym wyroku, WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 157/08), stwierdził, że: wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Należy również przytoczyć stanowiska organów podatkowych w tym zakresie np. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1220/08-2/MW), zgodnie z którym wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, słodyczy oraz usługi z firmy cateringowej, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 w/w ustawy koszty uzyskania przychodów”. Również w świetle interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-666/08-2/KS):,,(...) wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości”. Podobnie pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1062/08-2/MW), pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 sierpnia 2008 r. (sygn. IBPB3/423-405/08/PC (KAN-501 9/08).

Analogiczne stanowisko w odniesieniu w szczególności do poczęstunków służbowych poza biurem (np. obiady i inne poczęstunki w restauracjach) jest również prezentowane w najnowszych pismach organów podatkowych, np. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27.08.2009 r., sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się:

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - za prawidłowe,

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki - za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.

Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S.D (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym wniosku Wnioskodawca prowadzi działalność jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych.

W ramach prowadzonej działalności Spółka organizuje spotkania z aktualnymi lub potencjalnymi klientami, klientami zarządzanych przez siebie funduszy inwestycyjnych oraz z dystrybutorami jednostek uczestnictwa tych funduszy (banki, firmy pośrednictwa finansowego) w celu omówienia różnego rodzaju kwestii biznesowych, takich jak nawiązanie, ustalenie, podsumowanie czy zmiana warunków współpracy, przedyskutowanie produktów i usług lub omówienie bieżącej współpracy.

Spotkania takie odbywają się w siedzibie Spółki oraz poza siedzibą, w restauracji lub innym miejscu umożliwiającym prowadzenie rozmów. Spotkania mogą mieć miejsce zarówno w kraju oraz rzadziej za granicą.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki na napoje (herbatę, kawę) oraz drobny poczęstunek podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wynika, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami poza biurem Spółki np. w restauracjach wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy, bądź kontraktu.

Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Jak wskazał sam Wnioskodawca spotkania z kontrahentem poza siedzibą firmy są powszechnie stosowaną praktyką handlową.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji, bowiem działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem lub wystawne bankiety z ekskluzywnym menu.

Fakt prowadzenia rozmów biznesowych na „neutralnym gruncie”, w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze sprzyjać ma pozytywnym relacjom handlowym. Wybór miejsca poza siedzibą Spółki jest zatem autonomicznym wyborem i wiąże się ze stosowaną taktyką sprzedaży. Spotkania tego typu - czy to przy kawie, drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są „usługami gastronomicznymi”, które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.

Zapraszając klienta lub potencjalnego kontrahenta do restauracji pracownik Spółki poświęca im swoją uwagę, traktuje w sposób wyjątkowy „goszcząc” w imieniu Spółki. Nawet przysłowiowa kawa wypita podczas spotkania trwającego kwadrans wywołać może pozytywne skutki wizerunkowe na przyszłość. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę zarówno w przypadku nabycia drobnego poczęstunku, napojów, czy też zapłaty za posiłek. Jak wykazano powyżej, wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Niemniej nie ulega wątpliwości, że pojęcie „reprezentacji” pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności i działania tego typu podejmowane są w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

Podsumowując, wydatki poniesione w związku z organizacją spotkań biznesowych z aktualnymi lub potencjalnymi klientami Spółki, bądź klientami funduszy inwestycyjnych oraz z dystrybutorami w siedzibie Wnioskodawcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki na zakup usług gastronomicznych, w związku ze spotkaniami z kontrahentami odbywającymi się poza siedzibą Spółki, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.