IPPB1/415-46/07-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30.07.2007 r. (data wpływu 08.08.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów osób fizycznych nie mających miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 08.08.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów osób fizycznych nie mających miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z uwagi na braki formalne przedstawiony opis zdarzenia przyszłego uzupełniony został pismem z dnia 24.09.2007 r. (data wpływu 27.09.2007 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatniczka zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej. Przedmiotem działalności będzie pośrednictwo w sprzedaży licencji i praw do wykorzystywania zdjęć fotograficznych na polskim rynku.

Spółka cywilna będzie pośrednikiem pomiędzy zagranicznymi agencjami fotograficznymi oraz prywatnymi autorami zdjęć z krajów Unii Europejskiej, a także spoza Unii (np. USA, Australia, Rosja), a polskimi klientami, takimi jak wydawnictwa prasowe i książkowe oraz agencje reklamowe.

Podatniczka nie będzie nabywała licencji, będzie jedynie pośredniczyć w transakcji udzielania licencji przez podmiot zagraniczny podmiotowi polskiemu. Udzielającym licencji jest podmiot zagraniczny, a licencjonobiorcą odbiorca końcowy tj. potencjalny klient podatniczki.

Za usługi spółka będzie otrzymywała prowizję od wartości sprzedaży licencji na polski rynek, której wysokość zostanie ustalona we wcześniej podpisanej umowie np. 50% wartości ceny udzielenia licencji. Będzie to odbywało się w następujący sposób:

1. klient zamawia u wnioskodawcy zdjęcie,

2. po wykorzystaniu zdjęcia klient otrzymuje od wnioskodawcy fakturę VAT, na której określona jest zgoda na sprzedaż licencji do jednorazowego użycia w/w zdjęcia, wraz z podaniem pola eksploatacji np. prasa, reklama, książka, Internet. Udzielającym licencji jest podmiot zagraniczny.

3. wnioskodawca przesyła zagranicznemu partnerowi dokładny raport dotyczący sprzedaży uzyskanej w danym okresie rozliczeniowym wraz z podaniem kwoty za jaką sprzedano licencję na użycie zdjęcia zagranicznego partnera,

4. zagraniczny partner na podstawie w/w raportu sprzedaży wystawia fakturę na rzecz wnioskodawcy, której wartość zostaje pomniejszona o kwotę prowizji np. o 50%. Faktura VAT będzie dokumentowała różne działania takie jak: pośrednictwo w udzielaniu licencji, kojarzenie kontrahenta zagranicznego z klientami polskimi, promocje zagranicznych kontrahentów na rynku polski;

5. wnioskodawca ewidencjonuje wartość z w/w faktury jako koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłata zagranicznym partnerom mającym siedziby w krajach Unii Europejskiej oraz poza nią (np. USA, Australia, Rosja) za faktury dokumentujące pośredniczenie w sprzedaży licencji do użycia ich zdjęć na rynku polskim podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy uwzględniając charakter i formę działalności gospodarczej nie wystąpi obowiązek odprowadzenia tzw. podatku u źródła. Wynika to z następujących przesłanek:

1. właścicielami praw autorskich i majątkowych do oferowanych przez wnioskodawcę zdjęć będą przez cały czas nadal zagraniczne agencje fotograficzne i prywatni fotografowie,

2. firma prowadzona przez wnioskodawcę będzie jedynie pośredniczyła w udzielaniu jednorazowej licencji do wykorzystania zdjęć w Polsce, a więc nie ma tu mowy o zbywaniu praw na stałe na rzecz innego podmiotu lub osoby,

3. firma wnioskodawcy nie będzie również sama nabywała na własność praw autorskich lub majątkowych celem, późniejszej ich odsprzedaży lub dysponowania nimi. Nie ma w tym przypadku typowej zależności kupna-sprzedaży, do której w szczególności odnosi się konieczność odprowadzania podatku,

4. z każdym zagranicznym partnerem wnioskodawca będzie miał podpisaną oddzielną umowę, w której zostanie określona forma współpracy, a w szczególności zgoda na pośredniczenie w oferowaniu licencji na wykorzystanie zdjęć na polskim rynku oraz prowizja jaką firma wnioskodacwy otrzyma za w/w usługi. Prowizja określona będzie procentowo, a podstawą jej wyliczenia będzie suma za jaką klient nabędzie licencję.

5. firma wnioskodawcy będzie niezależnym podmiotem gospodarczym, a nie filią zagranicznych firm, które działa pod ich logo.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Opodatkowanie wypłacanych przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, o których mowa w art. 3 ust. 2a w/w ustawy należności z tytułu nabycia praw do wykorzystania zdjęć fotograficznych, jako dochodów z praw autorskich, w tym również ze sprzedaży tych praw, regulują przepisy art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 29 ust. 2 w/w ustawy).

Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Zarówno tekst Modelowej Konwencji jak i Komentarz do Modelowej Konwencji zostały wypracowane w drodze konsensusu przez państwa członkowskie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, w tym również przez Polskę.

Zgodnie z art. 12 Modelowej Konwencji określenie „należności licencyjne” oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za korzystanie z doświadczenia zawodowego w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Termin zaś „należności wszelkiego rodzaju” należy rozumieć również szeroko jako wszelkiego rodzaju środki postawione do dyspozycji dysponenta danego dobra własności intelektualnej.

Definicja „należności licencyjne” obejmuje więc następujące rodzaje własności intelektualnej:

* prawa autorskie,

* prawa własności przemysłowej,

* know-how.

W celu określenia zakresu praw autorskich według polskich przepisów należy odnieść się do art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. z 2006 r. Dz. U. Nr 90, poz. 631 ze zm.). W świetle powołanych przepisów przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

Stosując zatem przywołane przepisy dotyczące definicji należności licencyjnych, należy stwierdzić, iż zdjęcia fotograficzne są utworami stanowiącymi przedmiot prawa autorskiego, wobec czego mieszczą się w definicji należności licencyjnych odnoszących się do wszelkich praw autorskich dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego.

Wobec powyższego wszelkiego rodzaju płatności dokonywane z tytułu uzyskania prawa do jednorazowego wykorzystania zdjęcia fotograficznego są płatnościami licencyjnymi.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca nie będzie bezpośrednio płatnikiem należności licencyjnych, gdyż opłaty licencyjne będą uiszczane przez odbiorców finalnych tj. wydawnictwa prasowe i książkowe oraz agencje reklamowe.

W tej sytuacji zastosowanie będzie miał art. 44 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, uzyskujący przychody określone w art. 29 bez pośrednictwa płatników, są obowiązani bez wezwania wpłacać zryczałtowany podatek dochodowy na zasadach, o których mowa w art. 29, za miesiące, w których uzyskali ten przychód, w terminie do dnia 20 następnego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Należy jednak podkreślić, iż przedstawiona przez wnioskodawcę procedura rozliczeń z przyszłym zagranicznym kontrahentem, co nie jest przedmiotem analizy i interpretacji, nasuwa pewne wątpliwości co do prawidłowości przedstawionego mechanizmu rozliczeń. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż to wnioskodawca będzie świadczyć usługi pośrednictwa na rzecz kontrahenta zagranicznego, a nie odwrotnie. Zatem faktura dokumentująca różne działania takie jak: pośrednictwo w udzielaniu licencji, kojarzenie kontrahenta zagranicznego z klientami polskimi, promocje zagranicznych kontrahentów na rynku polskim, winna być wystawiona przez wnioskodawcę i obciążać zagranicznego kontrahenta. Wobec tego przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego poszczególne etapy rozliczeniowe zdają się być ze względu na powyższe niespójne i niezrozumiałe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.