IPPP1-443-1141/10-2/JL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30.10.2010 r. (data wpływu 09.11.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 09.11.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od 2007 r., w zakresie wynajmu nieruchomości oraz ewentualnego doradztwa z tym związanego. W 2007 r. Wnioskujący rozpoczął budowę domu z przeznaczeniem przyszłościowym - wynajęcie na cele działalności gospodarczej, dlatego też przez cały okres budowy odliczał podatek VAT naliczony, jako związany ze sprzedażą opodatkowaną w przyszłości.

Budowę domu Wnioskujący zakończył w 2009 r. i wprowadził do środków trwałych podlegających amortyzacji i wynajął lokal na cele działalności gospodarczej kancelarii prawnej na okres od lutego 2009 r. do lipca 2009 r. ze stawką 22%.

Z dniem 1 września 2009 r. Wnioskodawca zmienił przeznaczenie nieruchomości w ten sposób, że wynajął lokal na cele mieszkalne. W świetle tego co Zainteresowany ustalił telefonicznie w Urzędzie Skarbowym oraz innych instytucjach, był zobowiązany po zakończeniu 2009 r. dokonać korekty podatku VAT naliczonego w deklaracji za miesiąc styczeń 2010 r. Wynikało to z przepisu ustawy o podatku od towarów i usług, iż po zmianie przeznaczenia nieruchomości należy dokonywać korekty podatku VAT przez okres kolejnych 10 lat, co roku po 1/10 odliczonego podatku naliczonego. Tak też zostało to sporządzone, podatek VAT zwrócony do Urzędu Skarbowego.

Ale od tego czasu Zainteresowanego nurtuje jedna sprawa, dotycząca faktu, iż tę nieruchomość wynajmował przez część roku ze stawką 22% i część roku ze stawką zwolnioną. W związku z tym Wnioskujący uważa, iż powinien obliczyć, jaki procent sprzedaży ze stawką zwolnioną stanowił w całej sprzedaży za 2009 r. i zwrócić Urzędowi Skarbowemu w dokonanej korekcie VAT za styczeń 2010 r. tylko taki procent pomnożony przez 1/10 odliczonego podatku VAT. Czyli, jeśli sprzedaż za 2009 r. wynosiła 117.397,44 zł, sprzedaż zwolniona to wartość 60.067,00 zł, sprzedaż opodatkowana 57,330,44 zł. Stąd procent sprzedaży zwolnionej stanowił 51%. Skoro 1/10 odliczonego podatku naliczonego związanego z tą inwestycją to kwota 20.786 zł, to z tego wynika, że korekta podatku naliczonego od nabycia środków trwałych to nie powinna być kwota - 20.786 zł, a kwota 20.786 zł x 51% = - 10.601 złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym Wnioskujący słusznie postąpi dokonując korekty VAT-7 za miesiąc styczeń 2010 r. dokonując tam zmiany pozycji „korekta podatku naliczonego od nabycia środków trwałych” i wpisując w miejsce kwoty - 20.786 zł, kwotę - 10.601 złotych...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na dość niejasne przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w art. 90 i art. 91 oraz brak jednoznacznego stwierdzenia, że tak należało to zrobić, uważa za słuszne swoje obecne stanowisko, gdyż wydaje się ono bardzo logiczne. Odlicza się tyle ile pozostaje w związku ze sprzedażą opodatkowaną, koryguje tylko tyle ile pozostaje w związku ze sprzedażą zwolnioną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru (usługi) do realizacji czynności opodatkowanej np. towar został ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - powoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl ust. 2, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (ust. 3).

Z treści wniosku wynika, iż w 2007 r. Wnioskujący rozpoczął budowę domu z zamiarem wynajęcia na cele działalności gospodarczej, dlatego też przez cały okres budowy odliczał podatek VAT naliczony, jako związany ze sprzedażą opodatkowaną w przyszłości. Budowa domu zakończona została w 2009 r. i Wnioskodawca wprowadził do środków trwałych podlegających amortyzacji i wynajął lokal kancelarii prawnej na cele działalności gospodarczej, na okres od lutego 2009 r. do lipca 2009 r. ze stawką 22%.

Z dniem 1 września 2009 r. Wnioskodawca zmienił przeznaczenie nieruchomości w ten sposób, że wynajął lokal na cele mieszkalne. Po zakończeniu 2009 r. Wnioskodawca dokonał korekty podatku VAT naliczonego w deklaracji za miesiąc styczeń 2010 r.

Zestawiając powołane powyżej przepisy z opisanymi we wniosku okolicznościami należy stwierdzić, iż art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT, w którym ustawodawca określił sposób odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami wykorzystywanymi jednocześnie do wykonywania zarówno czynności opodatkowanych jak i zwolnionych z opodatkowania VAT, nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie. Uregulowania ww. przepisów pozwalają na odliczenie części kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom opodatkowanym – w przypadku, kiedy nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi. W tym celu należy wyliczyć proporcję sprzedaży, tzn. ustalić udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych podatkiem VAT w całkowitym obrocie uzyskanym w danym roku.

Zgodnie z art. 90 ust. 4 ustawy, ww. proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Należy jednak podkreślić, iż przepisy art. 90 ustawy o VAT stosuje się tylko w takim przypadku, kiedy dany towar bądź usługa wykorzystywana jest przez podatnika w tym samym czasie do różnych rodzajów działalności, tzn. opodatkowanej podatkiem VAT (dającej prawo do odliczenia) oraz zwolnionej z VAT (nie dającej prawa do odliczenia) i tylko wtedy, gdy podatnik nie jest w stanie wyodrębnić, jaka część kwoty podatku naliczonego przypada na czynności dające prawo do odliczenia.

Do stanu faktycznego opisanego przez Wnioskodawcę we wniosku nie znajdą zastosowania powyższe regulacje. Z wniosku wynika, że wybudowany dom służył przez kilka miesięcy 2009 roku do wykonywania czynności opodatkowanych, następnie w dniu 1 września 2009 roku nastąpiła zmiana jego przeznaczenia i Wnioskodawca rozpoczął wykorzystywać go do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT.

Przedmiotowy dom nie służył zatem do wykonywania przez Wnioskodawcę działalności mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej od podatku VAT), a jedynie zmieniło się jego przeznaczenie z wykorzystywanego do czynności opodatkowanych na wykorzystywany do wykonywania czynności zwolnionych. Wnioskodawca miał możliwość określenia kwot podatku naliczonego z tytułu nakładów na budowę domu, związanych z czynnościami opodatkowanymi – wynajem domu na cele działalności gospodarczej kancelarii prawnej zatem w przedmiotowej sprawie odliczenie proporcjonalne, o którym mowa powyżej nie ma zastosowania.

Dodatkowo należy wskazać, że nawet w sytuacji, gdyby Wnioskodawca był uprawniony do proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, to w myśl art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Zatem obrót uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu wynajmu domu nie byłby brany pod uwagę przy wyliczaniu proporcji sprzedaży.

Ponadto rozwiązanie prezentowane przez Wnioskodawcę, polegające na podziale 2009 roku ze względu na okres, w jakim przedmiotowy dom był wykorzystywany do czynności opodatkowanych oraz okres, w jakim przedmiotowy dom był wykorzystywany do czynności zwolnionych i obliczanie procentowego udziału obrotu uzyskanego w ciągu jednego roku z tytułu wykorzystywania nieruchomości do wykonywania czynności zwolnionych w całym rocznym obrocie, nie zostało przewidziane w przepisach art. 90 ustawy o VAT i nie jest tożsame z mechanizmem obliczania proporcji sprzedaży.

Obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, w przypadku zmiany ich przeznaczenia wynika z uregulowań zawartych w art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1-3 ustawy o VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W art. 91 ust. 4-6 wskazano zasady dokonywania korekty w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14.

Natomiast w art. 91 ust. 7 ustawodawca wprowadził obowiązek korygowania kwoty podatku odliczonego, odpowiednio według zasad określonych w ust. 1-6 w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją wskazaną w przepisie art. 91 ust. 7a ustawy o VAT. Jak wynika bowiem z wniosku doszło do zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku ze zmianą przeznaczenia nieruchomości (wynajem na cele mieszkalne). W wyniku tej zmiany przeznaczenia, nakłady na budowę wymienionego domu, które nabyte zostały z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego, po zmianie przeznaczenia lokalu zostaną wykorzystane do wykonania czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego.

W związku z powyższym Wnioskodawca był zobowiązany do dokonania korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego z tytułu nakładów na budowę domu, w deklaracji podatkowej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a więc w deklaracji za styczeń 2010 roku.

Wnioskodawca uważa, iż skoro opisaną nieruchomość wynajmował przez część roku ze stawką 22% i część roku ze stawką zwolnioną, powinien obliczyć, jaki procent całej sprzedaży za 2009 r. stanowiła sprzedaż ze stawką zwolnioną i zwrócić Urzędowi Skarbowemu w dokonanej korekcie VAT za styczeń 2010 r. tylko taki procent pomnożony przez 1/10 odliczonego podatku VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli sprzedaż za 2009 r. wynosiła 117.397,44 zł, sprzedaż zwolniona to wartość 60.067,00 zł, sprzedaż opodatkowana 57,330,44 zł., to sprzedaż zwolniona stanowiła 51%. Skoro 1/10 odliczonego podatku naliczonego związanego z tą inwestycją to kwota 20.786 zł, to zdaniem Wnioskodawcy korekta podatku naliczonego od nabycia środków trwałych to nie powinna być kwota - 20.786 zł, a kwota 20.786 zł x 51% = - 10.601 złotych.

W odniesieniu do powyższego stanowiska Wnioskodawcy należy zauważyć, że żaden przepis ustawy o VAT dotyczący korekty podatku naliczonego nie przewiduje możliwości zastosowania rozwiązania zaproponowanego we wniosku.

Treść powyższych przepisów wskazuje jednoznacznie, iż w przypadku nieruchomości ustawodawca operuje pojęciem 10-letniego okresu korekty, nie odnosząc pojęcia roku korekty do okresu 12 miesięcy czy 365 dni, od daty oddania do użytkowania. W przepisie art. 91 ust. 2 ustawy wyraźnie określono, iż roczna korekta w przypadku nieruchomości dotyczy 1/10 kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu, co oznacza, że proporcja korekty ulega zmniejszeniu o 1/10 podatku naliczonego za każdy kolejny rok kalendarzowy, aż do końca okresu korekty. Ustawodawca w cytowanych wyżej przepisach nie odnosi się do korekty podatku określonej proporcjonalnie z uwzględnieniem ilości miesięcy (pozostałych do końca okresu korekty) oraz procentowego udziału sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej w danym roku objętym okresem korekty. Określa zaś, że korekta w przypadku nieruchomości dotyczy jednej dziesiątej odliczonego podatku naliczonego w okresie korekty dziesięcioletniej, co wskazuje na konieczność dokonywania przedmiotowych korekt z uwzględnieniem okresów rocznych bez ich podziału na miesiące, tygodnie, czy dni, w których były one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i te, w których były one wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych.

Dokonując w 2009 roku wynajmu lokalu na cele mieszkalne Wnioskodawca zmienił deklarowane wcześniej przeznaczenie przedmiotowego domu – z wykorzystywanego do czynności opodatkowanych VAT na wykorzystywany do wykonywania czynności zwolnionych z VAT. Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na budowę domu staną się przedmiotem czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego i w odniesieniu do tych wydatków warunek konieczny do realizacji prawa do odliczenia, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie został w rezultacie spełniony. Ponieważ jak wynika z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku nieruchomości, korekty kwoty odliczonego podatku naliczonego dokonuje się w ciągu 10 lat licząc od roku, w którym zostały one oddane do użytkowania, a roczna korekta dotyczy 1/10 (a nie 1/10 pomnożonej przez procent sprzedaży zwolnionej w całej sprzedaży) kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu – Wnioskodawca był zobowiązany do dokonania korekty 1/10 kwoty podatku naliczonego, odliczonego przy budowie domu. Zmiany przeznaczenia domu Wnioskodawca dokonał bowiem w pierwszym roku dziesięcioletniej korekty (1/10). Bez znaczenia pozostaje fakt, iż przez część roku dom wykorzystywany był do wykonywania czynności opodatkowanych, a przez część – do wykonywania czynności zwolnionych.

Dokonanie korekty odliczonego podatku w sposób wskazany przez Wnioskodawcę (tj. uwzględniający procentowy udział obrotu uzyskanego w ciągu jednego roku z tytułu wykorzystywania nieruchomości do wykonywania czynności zwolnionych w całym rocznym obrocie) należy uznać za nieprawidłowy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe i stwierdzić, iż Wnioskodawca postąpi niesłusznie dokonując korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2010 r. w sposób, o którym mowa w pytaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.