IBPP3/443-18/11/PK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2011r. (data wpływu 5 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek pod zastaw - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 5 stycznia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek pod zastaw.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której udziela oprocentowanych pożyczek pod zastaw rzeczy ruchomych wykonanych ze złota, srebra lub platyny takich jak np. biżuteria czy złom złota, pożyczki lombardowe na dowolny cel.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskazane w opisie stanu faktycznego usługi podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług....

Zdaniem Wnioskodawcy, Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy podatku od towarów i usług zwalnia się z podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Świadczone przez Podatnika usługi wskazane w opisie stanu taktycznego mieszczą się w katalogu wymienionym w cytowanym wyżej przepisie. W związku z tym podatnik stoi na stanowisku, iż usługi udzielania pożyczek zabezpieczonych rzeczami ruchomymi wykonanymi ze złota, srebra lub platyny podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 powołanej ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 powołanej ustawy nie ma zastosowania do czynności ściągania długów, w tym factoringu; usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu. Usługi świadczone przez podatnika nie stanowią żadnej z wymienionych wyżej usług.

Reasumując, zdaniem Podatnika świadczone przez niego usługi są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są usługi w zakresie udzielania pożyczek, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ww. ustawy stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku usług w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 38).

Należy tutaj zauważyć, iż ustawodawca nie określił żadnych warunków dodatkowych jakie winny być spełnione aby usługi w zakresie udzielania pożyczek korzystały ze zwolnienia np. takie jak to, iż pożyczki nie mogą być udzielane pod zastaw czy też, że pożyczki winne być udzielane w ramach systemu bankowego.

Powyższe zwolnienie na mocy art. 43 ust. 15 ustawy, nie znajduje jedynie zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;

usług doradztwa;

usług w zakresie leasingu.

Jednakże jak wskazał Wnioskodawca usługi przez niego świadczone nie stanowią żadnej z ww. usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zakres ww. zwolnienia jest szeroki i dotyczy wszelkiego rodzaju usług w zakresie udzielanie pożyczek bez względu na charakterystykę tych pożyczek lub też podmiotów je udzielających.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.