IBPP2/443-34/07/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Komandytowej, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2007r. (data wpływu 2 sierpnia 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2007r. (data wpływu 9 października 2007r.), pismem z dnia 6 listopada 2007r. oraz pismem z dnia 14 listopada 2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, czy Spółka może zaakceptować otrzymane od przewoźnika i od odbiorcy towaru, opisane szczegółowo w przedmiotowym wniosku, jako potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 2 sierpnia 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, czy wymienione we wniosku, otrzymane od przewoźnika i odbiorcy towaru dokumenty może zaakceptować jako potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami:

z dnia 26 lipca 2007r. (data wpływu 9 października 2007r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 września 2007r. znak: IBPP2/443-34/07/BW oraz

z dnia 6 i 14 listopada 2007r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka sprzedaje swoje wyroby gotowe do Wielkiej Brytanii w ramach WDT (wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów). Odbiorcą tych towarów jest sieć handlowa w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca dysponuje, następującymi dokumentami potwierdzającymi odbiór towarów przez odbiorcę w Wielkiej Brytanii w ramach WDT:

CMR – dokument przewozowy określający nadawcę i odbiorcę towarów, miejsce przeznaczenia (dostarczenia towarów, miejsce i datę załadowania, cechy towaru oraz załączone dokumenty – specyfikacje, przy czym CMR posiada pieczątkę, miejsce gdzie dostarczono towar, datę dostarczenia, nazwę towaru dostarczonego oraz podpis.

oryginał specyfikacji – określający nadawcę i odbiorcę towarów, numer identyfikacyjny samochodu przewożącego towar, szczegółową identyfikację wysyłanego towaru, tj.:

- ilość sztuk - kartonów,

- wagę netto,

- wagę brutto,

przy czym specyfikacja została potwierdzona pieczątką oraz podpisem osoby, która odebrała towar w Wielkiej Brytanii,

kopia faktury potwierdzająca dokonanie WDT ze składu konsygnacyjnego w WielkiejBrytanii do sieci handlowej w Wielkiej Brytanii.

W uzupełnieniu wniosku (pismo z dnia 6 listopada 2007r. oraz pismo z dnia 14 listopada 2007r.) Spółka dodatkowo udzieliła wyjaśnień odnośnie ww. dokumentów. I tak:

w zakresie CMR wyjaśniła, że jest nadawcą towaru, a odbiorcą towaru jest sieć handlowa w Wielkiej Brytanii. Miejscem dostarczenia towarów w Wielkiej Brytanii jest magazyn (skład konsygnacyjny), z którego towar rozsyłany jest do sieci handlowej. Dokument ten posiada pieczątkę miejsca gdzie dostarczono towar (magazyn) w Wielkiej Brytanii, datę dostarczenia, oznaczenie towaru dostarczonego oraz podpis osoby (magazyniera) przyjmującego towar z Polski.

w zakresie oryginału specyfikacji wskazała natomiast, że również jest nadawcą towaru, a odbiorcą towaru jest siec handlowa w Wielkiej Brytanii. Miejscem dostarczenia towarów w Wielkiej Brytanii jest magazyn (skład konsygnacyjny), z którego towar rozsyłany jest do sieci handlowej. Ponadto specyfikacja zawiera dane identyfikacyjne samochodu przewożącego towar, oraz szczegółową identyfikację wysyłanego towaru. Specyfikacja została potwierdzona pieczątką magazynu (składu konsygnacyjnego) w Wielkiej Brytanii oraz podpisem magazyniera oraz datą dostarczenia towaru do magazynu (składu konsygnacyjnego)

Ponadto Spółka wskazała że posiada dokument elektroniczny potwierdzony pieczątką i podpisem sieci handlowej określający zejście towaru z magazynu (składu konsygnacyjnego) w Wielkiej Brytanii do sieci handlowej w Wielkiej Brytanii. Na podstawie powyższego dokumentu wystawia fakturę sprzedaży w ramach WDT na rzecz sieci handlowej w Wielkiej Brytanii. Dane wspólne jakie identyfikują fakturę sprzedaży z dokumentem elektronicznym potwierdzającym dokonanie zejścia towaru z magazynu (składu konsygnacyjnego) do sieci handlowej to:

numer zamówienia,

dane identyfikujące miejsce odbioru towaru (hipermarket) w ramach sieci handlowej.

Jednocześnie, również w uzupełnieniu, Spółka poinformowała, że jest nadawcą towaru do Wielkiej Brytanii w ramach WDT i ponosi koszt dzierżawy pomieszczeń magazynowych (konsygnacyjnych). Odbiorcą jej towarów jest sieć handlowa w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zaakceptować powyższe dokumenty otrzymane od przewoźnika i od odbiorcy jako potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawę towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy dokumenty jakie posiada, otrzymane od przewoźnika i od odbiorcy, potwierdzające odbiór towarów przez odbiorcę w Wielkiej Brytanii w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, są wystarczające aby rozliczyć daną sprzedaż w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Spółka mając powyższe dokumenty od przewoźnika i odbiorcy towarów rozlicza sprzedaż do Wielkiej Brytanii w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 tej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

osobą prawną niebędacą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów odlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

kopia faktury,

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Ponadto stosownie do art. 42 ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 - 5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,

dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak wynika z powyższego ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje formy dokumentów, które mają potwierdzać dostawę towarów do kontrahenta unijnego. Niewątpliwie jednak mają one mieć rangę dowodów, których treść (nie forma) potwierdzają fakt dokonania dostawy. Muszą więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez nie dowodzoną.

Zatem aby podatnik miał prawo rozliczyć daną sprzedaż jako wewnątrzwspolnotową dostawę towarów, powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodne dowody potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do innego państwa członkowskiego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednocześnie dostarczenia towarów do nabywcy.

W ocenie tut. organu posiadane przez Spółkę dokumenty potwierdzają wywóz towaru z terytorium kraju do innego państwa członkowskiego (Wielkiej Brytanii).Zauważyć jednak należy, iż ostateczna weryfikacja tych dokumentów może nastąpić tylko w postępowaniu podatkowym.

W związku z tym, iż Wnioskodawca wskazał, że towar dostarczany jest do składu konsygnacyjnego w Wielkiej Brytanii tut. organ dodatkowo pragnie wyjaśnić, iż w piśmie z dnia 11 listopada 2004r. skierowanym do Ministerstwa Finansów przez Komisję Europejską stwierdzono, cyt.:

„ W Odniesieniu do umów call off stock i consignment stock niektóre Państwa członkowskie rzeczywiście stosują konkretne uproszczenia w stosunku do istniejących zasad, regulujących omawiane transakcje w ramach prawa wspólnotowego. Uproszczenia te nie mają podstawy prawnej w VI Dyrektywie. Stosowane uproszczenia różnią się w zależności od poszczególnych Państw członkowskich i są często związane z zasadą wzajemności zainteresowanych dwóch państw.

Niektóre państwa członkowskie traktują natomiast wysyłanie towarów w ramach umowy call off stock jako wewnatrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz klienta w innym państwie członkowskim, a nie za wydanie dobra, co oznacza, że na tym etapie nie zmienia się własność towarów. Taka zasadę można stosować jedynie jeżeli Państwo członkowskie, w którym klient posiada siedzibę również zgadza się, aby dostawca nie musiał być zarejestrowany na VAT na jego terytorium jako, że staje się właścicielem towarów w tym państwie i następnie dostarcza je swojemu klientowi w tym państwie.

Oznacza to, że jedynie jeżeli oba zainteresowane Państwa członkowskie wyrażą zgodę na to, aby traktować przekazanie rzeczy na mocy umowy call off stock jako wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów przez dostawcę oraz wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów przez klienta można zastosować rozwiązanie upraszczające”.

Mając na uwadze powyższe tut. organ pragnie stwierdzić, iż o ile spełnione zostaną warunki pozwalające na uznanie danej transakcji za wewnatrzwspólnotową dostawę towarów w świetle art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, to wówczas opisane we wniosku dokumenty są wystarczające aby rozliczać daną sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.