IPPP3-443-1146/09-4/JF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 03.12.2009 r. (data wpływu 07.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 07.12.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo. Wnioskodawca jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, reprezentują Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia.

Nadleśnictwa zamierzają dokonać sprzedaży za ustaloną cenę zrębków drewnianych z zastrzeżeniem, że czynności usunięcia pozostałości poeksploatacyjnych i zrębkowania dokonane zostaną przez Firmę kupującą w ramach tzw. „samowyrobu”.

Pojęcie „samowyrobu” można określić jako zorganizowane przemysłowe pozyskanie arbomasy z zastosowaniem specjalistycznego ciężkiego sprzętu (zgrabiarki, ładowarki, ciągniki, rębaki)

„Samowyrób” jest jednym z wariantów sprzedaży drewna. Kupujący (nabywca) sam wycina drzewo i poddaje dalszej wyróbce.

Pojęcie „samowyrób” nie jest nigdzie jednoznacznie zdefiniowane. W dotychczasowej praktyce leśnej było ono zarezerwowane dla czynności ręcznego zbierania (ewentualnie z użyciem prostych narzędzi) i ułożenia w stosy drobnicy gałęziowej wykonywanej przez osoby fizyczne (głównie przez mieszkańców wsi ) z przeznaczeniem na cele opałowe we własnym gospodarstwie domowym. Wnioskodawca pobiera od „samowyrobnika” opłatę za udostępniony w ten sposób materiał drzewny uzyskany na powierzchniach pozrębowych. Praktyka taka ma na celu ograniczenie zjawiska kradzieży drewna oraz zaopatrzenia w opał najuboższych warstw społeczności lokalnej.

Opis technologii sprzedaży w ramach samowyrobu będącej przedmiotem zapytania.

Po zakończonych pracach związanych z pozyskaniem drewna na powierzchni leśnej pozostaje poeksploatacyjna masa drewna którą można sklasyfikować następująco:

1. Grubizna o kształtach, wymiarach i jakości niespełniająca norm (warunków technicznych) na drewno użytkowe i opałowe będące przedmiotem procedur sprzedażowych prowadzonych przez Wnioskodawcę i akceptowanych przez rynek drzewny

2. Karpina

3. Drobnica gałęziowa

4. Chrust cienki z igliwiem

Pozostałości poeksploatacyjne stanowią problem przy dalszej realizacji zadań gospodarczych odnowieniach lasu i pielęgnacji upraw.

Proces technologiczny pozyskania pozostałości zrębowych kończy się najczęściej zrębkowaniem ponieważ wynika to wprost z charakterystyki pozostałości poeksploatacyjnych w ich skład wchodzą (w różnym udziale procentowym na każdej powierzchni) części wielu gatunków drewna o nieznormalizowanej wielkości i kształcie. Próba segregowania ich celem ustalenia miąższości byłaby nieracjonalna. Ułożenie ich w pryzmę daje co prawda szacunkową objętość wyrażoną w metrach przestrzennych (m3p) - nie sposób jednak przeliczyć jej na m3 gdyż nie istnieje współczynnik przeliczeniowy dla stosów arbomasy o takiej różnorodności. W tych okolicznościach jedynie rozdrobnienie tego materiału na rębakach prowadzące do znormalizowania wymiarów kawałków drewna pozwala nam na rzeczywisty obmiar uzyskanego produktu zgromadzonego na kontenerze. Zgodnie z PN-93 D-95000 obmiaru ilości zrębków dokonujemy w kontenerze zaś przeliczenie objętości (m3p) na m3 odbywa się przelicznikiem (dla zrębków opałowych) 046 (1m3p=0,46m3 lub 1m3=2,17 m3p).

Wdrożenie rozwiązania tj. usunięcia pozostałości poeksploatacyjnych i zrębkowania przez Firmę zewnętrzną w ramach samowyrobu (tj. bezkosztowo ze strony nadleśnictwa) i sprzedaż zrębków tejże Firmie za ustaloną cenę pozwoliłoby sprzedawać zrębki opałowe uzyskane z pozostałości poeksploatacyjnych pozyskanych kosztem nabywcy (samowyrobem) przy czym umowa sprzedaży musiałaby zawierać klauzule dotyczące jakości wykonania pozyskania tych pozostałości spełniające warunki prawidłowo wykonanego uprzątnięcia powierzchni pozrębowej tj. pozostawienia powierzchni pozrębowej w należytym stanie pozwalającym nadleśnictwu przystąpić do dalszych czynności hodowlanych (do odnowienia lasu).

Rola nadleśnictwa ograniczałaby się w tym wypadku jedynie do udostępnienia powierzchni natomiast całość procesu technologicznego prowadzonego aż do wytworzenia zrębków opałowych (zebranie arbomasy z całej powierzchni zrębowej zrywka do drogi wywozowej i zrębkowanie) leżałaby po stronie Kupującego, który wykonuje te czynności własnym staraniem i na własny koszt (pozyskanie kosztem nabywcy). Odbiór drewna odbywałby się na kontenerach (nie na samochodach przyjeżdżających w celu załadunku kontenera, gdyż takie rozwiązanie jest nieracjonalne) podstawionych przez Firmę przy drodze leśnej w miejscu gdzie prowadzone było zrębkowanie zgromadzonych wcześniej pozostałości poeksploatacyjnych.

Alternatywnie proces pozyskania pozostałości zrębowych w ramach samowyrobu może kończyć się balotowaniem. Odbiór i pomiar balotów odbywa się przy drodze wywozowej po zrywce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest ustalenie podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług przy zastosowaniu ceny skalkulowanej jako: wartość zrębków lub balotów uwzględniająca koszt ich pozyskania przez firmę zewnętrzną (w przypadku gdy umowa została zawarta wyłącznie na sprzedaż zrębków lub balotów z zastrzeżeniem - warunkiem, że nastąpi ich samowyrób)...

Zgodnie z zasadą określoną w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z dnia 5 kwietnia 2004 r. z późn. zm.) podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy czyli podstawą opodatkowania jest wszystko, co sprzedawca otrzymuje od nabywcy zgodnie z zawartą umową. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy ustalenie podstawy opodatkowania w wysokości ustalonej umownie ceny za jednostkę zrębków i balotów (jako samowyrób) jest zgodny z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, umowa natomiast została skonstruowana zgodnie z fundamentalną zasadą swobody umów wynikającą z art. 3531 kodeksu cywilnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przedmiotowa sprzedaż dotyczy więc czynności o jakich mowa w powołanym art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem opodatkowaniu podlega obrót, tj. kwota należna (wynikająca z zawartej umowy) z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży za ustaloną cenę zrębków drewnianych z zastrzeżeniem, że czynności usunięcia pozostałości poeksploatacyjnych i zrębkowania dokonane zostaną przez firmę kupującą w ramach tzw. „samowyrobu”. Ponadto Zainteresowany podkreśla, iż proces pozyskania pozostałości zrębowych w ramach samowyrobu może zakończyć się balotowaniem. Wątpliwości Podatnika dotyczą prawidłowości ustalenia podstawy opodatkowania w związku z zamierzoną transakcją.

Analizując opis stanu faktycznego oraz przedstawione uregulowania prawne stwierdzić należy, że Wnioskodawca w sposób nieprawidłowy przyjął metodę ustalenia podstawy opodatkowania transakcji sprzedaży zrębków lub balotów.

Zauważyć bowiem należy, iż kwota należna od nabywcy obejmuje całość świadczenia, tj. cenę jaką nabywający zobowiązany jest zapłacić sprzedającemu. W cenie zatem zawiera się podatek należny VAT.

Reasumując, należy uznać za błędne stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedmiotowej sprawie wysokość podstawy opodatkowania stanowi wysokość ustalonej umownie ceny za jednostkę zrębków i balotów. Podstawę opodatkowania podatkiem VAT stanowić będzie kwota należna od nabywcy z zastrzeżeniem, iż będzie ona pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Wyjątek może jednak stanowić sytuacja w której sprzedaż ta byłaby zwolniona od podatku od towarów i usług.

W niniejszej interpretacji nie rozstrzygnięto prawidłowości ustalenia ceny ani też stawki podatku dla sprzedawanych towarów, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że Strony mogą swobodnie kształtować treść umów zawieranych między sobą. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy prawa podatkowego, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.