1401/PD-4230Z-114/05/EP

Pytanie podatnika:

Spółka posiada pakiet udziałów w Spółce "K". W związku z tym, iż część udziałów posiadanych w "K" ma zostać umorzonych za wynagrodzeniem, pojawiła się wątpliwość w kwestii określenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych na ich nabycie. Zdaniem spółki w związku z tym, że udziały nie posiadają indywidualnych oznaczeń ( numerów), nie jest możliwe określenie, czy umorzone zostaną udziały nabyte jako wkład niepieniężny czy też udziały nabyte w drodze umowy sprzedaży. Nie jest więc jasne jaką cenę objęcia udziałów zastosować jako podstawę od obliczania kosztów uzyskania przychodów w przypadku umorzenia części udziałów posiadanych w Spółce "K". Spółka uważa, iż w celu ustalenia przedmiotowych kosztów można pomocniczo posłużyć się jedna z metod wyceny przewidzianych w art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Za najodpowiedniejszą zdaniem podatnika należy uznać metodę LIFO ( ostatnie weszło - pierwsze wyszło).

Decyzja

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 i art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 25.10.2005r. Sp. z o.o. "A" reprezentowanej przez pełnomocnika, na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 17.10.2005r. Nr 1472/ROP1/423-220-250/05/AW uznającego za prawidłowe stanowisko podatnika w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku uzyskania przez Spółkę przychodu z tytułu umorzenia akcji, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

p o s t a n a w i a

odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji

Uzasadnienie

Pismem z dnia 19.07.2005r. Spółka wystąpiła z wnioskiem o udzielenie w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego.

Wątpliwości Spółki dotyczyły metody określania kosztów uzyskania przychodów w przypadku uzyskania przez podatnika przychodu z tytułu umorzenia akcji, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka posiada pakiet udziałów w Spółce "K". W związku z tym, iż część udziałów posiadanych przez "A" w Spółce "K" ma zostać umorzonych za wynagrodzeniem, pojawiła się wątpliwość w kwestii określenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez "A" na ich nabycie.

Zdaniem spółki w związku z tym, że udziały nie posiadają indywidualnych oznaczeń ( numerów), nie jest możliwe określenie, czy umorzone zostaną udziały nabyte jako wkład niepieniężny czy też udziały nabyte w drodze umowy sprzedaży. Nie jest więc jasne jaką cenę objęcia udziałów zastosować jako podstawę od obliczania kosztów uzyskania przychodów w przypadku umorzenia części udziałów posiadanych w Spółce "K".Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają w omawianej kwestii jednoznacznych postanowień, w związku z czym Spółka uważa, iż w celu ustalenia przedmiotowych kosztów można pomocniczo posłużyć się jedna z metod wyceny przewidzianych w art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości.

Za najodpowiedniejszą zdaniem podatnika należy uznać metodę LIFO ( ostatnie weszło - pierwsze wyszło). Zastosowanie metody LIFO pozwoli na ustalenie kosztów uzyskania przychodów w kwocie najbliższej ich wartości rynkowej.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanowieniem Nr 1472/ROP1/423-220-250/05/AW z dnia 17.10.2005r. w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku uzyskania przez Spółkę przychodu z tytułu umorzenia akcji, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznała stanowisko podatnika za prawidłowe.

Przywołując treść art. 10 ust. 1 pkt 1 oraz art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, organ I instancji stwierdził, iż do dochodu z udziału w zyskach osób prawnych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym zalicza się nadwyżkę wynagrodzenia otrzymanego z tytułu umorzenia udziałów ponad koszt ich nabycia lub objęcia.

Stwierdzono ponadto, że w sytuacji, gdy spółka nie jest w stanie ustalić, które udziały będzie umarzać, czy te nabyte z wkładu niepieniężnego czy też nabyte w drodze umowy sprzedaży i w związku z tym nie jest w stanie ustalić kosztów ich nabycia, a przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają w omawianej kwestii jednoznacznych postanowień, podatnik dla ustalenia kosztów nabycia udziałów, które ma zamiar częściowo umorzyć może posłużyć się jedną z metod wyceny rozchodu składników majątkowych przewidzianych w art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości w związku przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z dnia 25.10.2005r. Spółka działając przez pełnomocnika zażalenie na w/w postanowienie żądając uchylenie skarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, iż Spółka nie wskazała dwóch odrębnych kwestii do rozpatrzenia przez organ I instancji. Nie interesował jej pogląd na stosowanie przepisów art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości ani też uzyskania odpowiedzi na pytanie, czy z braku uregulowań w ramach ustawy o CIT można posiłkować się przepisami ustawy o rachunkowości. Spółka zadała jedno pytanie i oczekiwała jednej odpowiedzi. Odpowiedzi na pytanie, czy zastosowanie metody LIFO określonej w art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości dla określenia wysokości kosztów uzyskania przychodów spełnia wymogi art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Sposób w jaki Naczelnik Urzędu załatwił sprawę nie może być uznany za zadowalający, gdyż rozbijając jedno pytanie na dwa odrębne nie udzielił tym samym odpowiedzi na zapytanie Spółki. Tym samym dokonując najpierw rozbicia jednego pytania na dwa a następnie udzielając odpowiedzi na wątpliwości, których spółka nie zgłaszała, Naczelnik naruszył art. 120, 122 oraz art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Przepis art. 14a stanowi, że stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Powyższy przepis obliguje organ podatkowy do udzielenia pisemnej interpretacji dotyczącej zastosowania prawa podatkowego.

W ocenie organu odwoławczego nie można zgodzić się z zarzutami zawartymi w zażaleniu.

Istotą zapytania było uzyskanie odpowiedzi, czy w sytuacji , gdy ustawa podatkowa nie zawiera w kwestii wyceny kosztu nabycia udziałów, jednoznacznych postanowień, Spółka może w celu ustalenia tych kosztów w przypadku umarzania udziałów w spółce "K" pomocniczo posłużyć się jedną z metod wyceny przewidzianych w art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości oraz czy najodpowiedniejszą metodą wyceny będzie dla spółki trzecia metoda wskazana w tym unormowaniu tj. metoda LIFO ( ostatnie weszło - pierwsze wyszło).

Treść złożonego przez Stronę wniosku, w części, nie dotyczy wbrew twierdzeniu Strony, dokonania interpretacji prawa podatkowego lecz rozstrzygnięcia wątpliwości interpretacyjnych na gruncie przepisów o rachunkowości, tj. wyboru najodpowiedniejszej metody do wyceny kosztu zakupu udziałów. Strona, przedstawiając swoje stanowisko w sprawie, wskazuje na problemy związane z wyborem metody z pośród wskazanych w art. 34 ust. 4 pkt 1 ustawy o rachunkowości stwierdzając, że najodpowiedniejszą metodą będzie metoda LIFO ostatnie weszło - pierwsze wyszło.

Odnosząc się do pierwszej części zapytania, będącej przedmiotem rozpatrywania w niniejszej decyzji, należy zgodzić się z organem I instancji, że w sytuacji , gdy spółka nie jest w stanie ustalić, które udziały będą umarzane, czy te nabyte z wkładu niepieniężnego czy też nabyte w drodze umowy sprzedaży, a przepisy podatkowe nie zawierają unormowań w tym względzie, prawidłowe będzie posłużenie się zasadami wynikającymi z art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości.

Organ podatkowy nie mógł dokonać interpretacji przepisu podatkowego, który nie istnieje, zatem działalnie tego organu polegające na dokonaniu interpretacji jedynie przepisu art. 10 ust. 1 i art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz stwierdzenie, iż Strona może dokonać wyceny zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, było prawidłowe.

W związku z powyższym organ II instancji nie stwierdził naruszenia wskazanych przez Stronę przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.