• Ustawa o szczególnych roz...
  27.04.2024

Ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciw działaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych

Stan prawny aktualny na dzień: 27.04.2024

Dz.U.2024.0.340 t.j. - Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciw działaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych

Obserwuj akt

(oznaczenie rozdziału 2a i tytuł - uchylone)

1.
Złożenie organowi podatkowemu:
1)
zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2019 r. oraz wpłacenie należnego podatku dochodowego od osób fizycznych,
2)
deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej, o której mowa w art. 30h danina solidarnościowa ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz wpłacenie tej daniny
– po upływie terminu na ich złożenie, nie później jednak niż do dnia 1 czerwca 2020 r., jest równoznaczne ze złożeniem przez osobę fizyczną zawiadomienia, o którym mowa w art. 16 czynny żal a odpowiedzialność karna skarbowa § 4 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2023 r. poz. 654 i 818).
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ nie wszczyna postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, a wszczęte umarza.
1.
Przedłuża się do dnia 30 czerwca 2021 r. dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych termin do:
1)
złożenia zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym, który zakończył się w okresie od dnia 1 grudnia 2020 r. do dnia 28 lutego 2021 r.,
2)
wpłaty podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w pkt 1, albo różnicy między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w tym zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku
‒ o którym mowa w art. 27 zeznanie podatkowe, sprawozdanie finansowe ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 oraz z 2024 r. poz. 232).
2.
Przedłuża się do dnia 30 czerwca 2021 r. termin do wykonania przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych obowiązku, o którym mowa w art. 7aa obowiązki podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli pierwszy rok opodatkowania tych podatników ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych rozpoczyna się w okresie od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 1 marca 2021 r.
1.
Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wstrzymać administracyjne postępowania egzekucyjne należności pieniężnych, określając w szczególności zakres terytorialny wstrzymania tych postępowań oraz okres, na który następuje to wstrzymanie, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii w związku z COVID-19 oraz skutki nimi wywołane.
2.
W okresie wstrzymania, o którym mowa w ust. 1, mogą być dokonywane wypłaty z zajętego rachunku bankowego lub rachunku prowadzonego przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w terminie 30 dni następujących po ich odwołaniu organ administracji publicznej zlecający realizację zadania publicznego organizacjom pozarządowym, o których mowa w art. 3 działalność pożytku publicznego, organizacje pozarządowe, wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz podmiotom wymienionym w art. 3 działalność pożytku publicznego, organizacje pozarządowe, wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 3 tej ustawy jest uprawniony do przedłużenia terminu na złożenie sprawozdania z wykonania zleconego zadania publicznego oraz rozliczenia udzielonej dotacji na realizację zadania publicznego z pominięciem terminów wynikających z ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, a także do uznania za uzasadnione wydatków poniesionych na sfinansowanie działań realizowanych w ramach zleconego zadania publicznego, które zostały odwołane w następstwie okoliczności związanych z obowiązywaniem stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, niewykonanie planu działań lub nieosiągnięcie rezultatów założonych w umowie, na podstawie której zlecono realizację zadania publicznego, nie może skutkować uznaniem dotacji na realizację zadania publicznego w tej części za wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem, pobraną nienależnie lub w nadmiernej wysokości i podlegającą zwrotowi.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii organ administracji publicznej może zlecać organizacjom pozarządowym oraz podmiotom wymienionym w art. 3 działalność pożytku publicznego, organizacje pozarządowe, wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie realizację zadania publicznego w celu przeciwdziałania COVID-19 z pominięciem otwartego konkursu ofert, o którym mowa w dziale II rozdziale 2 tej ustawy. Przepisy art. 43 prawo do realizacji zadań finansowanych ze środków publicznych , art. 47 obowiązki podmiotu wnioskującego o przyznanie środków publicznych , art. 151 umowa zlecająca realizację przez organizację pozarządową zadań dysponenta części budżetowej

oraz art. 221 umowa jednostki samorządu terytorialnego o udzielenie dotacji celowej z budżetu jednostki ust. 1–3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych stosuje się odpowiednio, przy czym tryb postępowania o udzielenie dotacji na zadania określone w art. 221 umowa jednostki samorządu terytorialnego o udzielenie dotacji celowej z budżetu jednostki ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, sposób jej rozliczania oraz sposób kontroli wykonywania zleconego zadania określa, w drodze zarządzenia lub uchwały, organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, mając na względzie zapewnienie jawności postępowania o udzielenie dotacji i jej rozliczenia.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19, termin na złożenie zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba solidarna odpowiedzialność za zaległości podatkowe w części podatku od towarów i usług § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, art. 14 przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, przychód z działalności gospodarczej ust. 2i pkt 2 lub art. 22p zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów płatności transakcji bez pośrednictwa rachunku płatniczego ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 12 przychody ust. 4j pkt 2 lub art. 15d zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów płatności transakcji bez pośrednictwa rachunku płatniczego ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przedłuża się do 14 dni od dnia zlecenia przelewu.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w okresie 4 miesięcy następujących po dniu odwołania ich obowiązywania, okres na jaki przyznano stypendia sportowe, o których mowa w art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym i art. 32a stypendium sportowe w szczególnych przypadkach ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2023 r. poz. 2048), może zostać dodatkowo przedłużony, ale nie dłużej niż do roku od dnia odwołania obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
2.
Minister właściwy do spraw kultury fizycznej może w szczególnie uzasadnionym przypadku oraz w związku z odwołaniem zawodów, wskazanych w zobowiązaniu członka kadry narodowej do realizacji programu przygotowań i udziału w tych zawodach, przedłużyć okres o którym mowa w ust. 1. Przepisy art. 32 przepisy przejściowe ust. 1–1b, 1e i 2–5, art. 33 przepisy przejściowe ust. 1 oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 3.
3.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii w stosunku do sportowców, którzy nie realizują programu przygotowań o którym mowa w art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie z powodów wynikających z obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, nie stosuje się art. 32 stypendium sportowe za wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie.
1.
W ramach przyznanych środków na realizację zadań publicznych ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury fizycznej, Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej, o którym mowa w art. 86 Fundusz Rozwoju Kultury Fizycznej ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych oraz Funduszu Zajęć Sportowych dla Uczniów, o którym mowa w art. 133 Fundusz Zajęć Sportowych dla Uczniów ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w związku z obowiązywaniem stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii i w okresie ich trwania, mając na uwadze zachowanie płynności finansowej beneficjentów, jako wydatki służące realizacji tych zadań można uznać również:
1)
wydatki w tej części, która jest związana z obsługą tych zadań przez beneficjentów w wysokości określonej w umowach o dofinansowaniu realizacji zadań publicznych (koszty pośrednie), bez względu na stopień wykonania tych zadań z uwagi na wystąpienie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii;
2)
dodatkowe wydatki wywołane ogłoszeniem i obowiązywaniem stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, pod warunkiem ich związku z zakresem i celem realizowanego zadania publicznego, o ile ich poniesienie było niemożliwe do przewidzenia przez beneficjenta lub nie wiązało się z nieprzestrzeganiem obowiązujących ograniczeń, nakazów i zakazów, o których mowa w art. 46 ogłaszanie i odwoływanie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
2.
W stosunku do przebudowy, remontów i dofinansowania inwestycji obiektów sportowych, o których mowa w art. 86 Fundusz Rozwoju Kultury Fizycznej ust. 4 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się.
3.
Wydatki, o których mowa w ust. 1, nie podlegają uwzględnieniu, jeżeli zostały pokryte z innych źródeł publicznych.
1.
Jeżeli ostatni dzień ważności zezwolenia na pracę, o którym mowa w art. 88 wymóg uzyskania zezwolenia na pracę ust. 1 pkt 1–5 lub ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy , przypada w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, okres ważności tego zezwolenia na pracę ulega przedłużeniu z mocy prawa do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni. Przepis zdania pierwszego stosuje się odpowiednio do decyzji o przedłużeniu zezwolenia na pracę lub przedłużeniu zezwolenia na pracę sezonową.
2.
W przypadku przedłużenia okresu ważności zezwolenia na pracę na podstawie ust. 1 wniosek, o którym mowa w art. 88a postępowanie w sprawach wydania, przedłużenia lub uchylenia zezwolenia na pracę cudzoziemca ust. 1a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, składa się nie wcześniej niż w terminie 90 dni przed upływem okresu ważności zezwolenia na pracę określonego w tym zezwoleniu i nie później niż w ostatnim dniu okresu ważności przedłużonego na podstawie ust. 1.
3.
Jeżeli w oświadczeniu o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi, wpisanym do ewidencji oświadczeń na podstawie art. 88z oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, wskazano okres pracy, którego koniec przypada w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, cudzoziemiec może wykonywać pracę określoną oświadczeniem na rzecz podmiotu, który złożył oświadczenie, w okresie lub okresach nieobjętych oświadczeniem do upływu 30 dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni, bez zezwolenia na pracę.
4.
Dodatkowego okresu wykonywania pracy, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się do okresu wykonywania pracy, o którym mowa w art. 87 przesłanki prawa cudzoziemca do wykonywania pracy na terytorium RP ust. 3 i art. 88z oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

1.
Jeżeli podstawa do ogłoszenia upadłości dłużnika powstała w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, a stan niewypłacalności powstał z powodu COVID-19, bieg terminu do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, o którym mowa w art. 21 obowiązek i termin złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega przerwaniu. Po tym okresie termin ten biegnie na nowo. Jeżeli stan niewypłacalności powstał w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 domniemywa się, że zaistniał z powodu COVID-19.
2.
Jeżeli termin na zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości ustalany jest z uwzględnieniem postanowień ust. 1 i wniosek o ogłoszenie upadłości zostanie złożony przez dłużnika w tym terminie, a brak jest wcześniejszego wniosku o ogłoszenie upadłości, określone przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe terminy, dla których obliczania znaczenie ma dzień zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości wydłuża się o liczbę dni pomiędzy dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, a ostatnim dniem, w którym wniosek ten winien być złożony stosownie do art. 21 zmiana ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego ust. 1, lub odpowiednio art. 21 obowiązek i termin złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości ust. 2a, ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe, bez uwzględniania postanowień ust. 1 niniejszego artykułu.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania tego z nich, który obowiązywał jako ostatni, wojewódzkie sądy administracyjne i Naczelny Sąd Administracyjny mogą rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, chyba że strona lub uczestnik postępowania wniosą o rozpoznanie sprawy na rozprawie. Wniosek strony lub uczestnika postępowania wiąże sąd.
2.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania tego z nich, który obowiązywał jako ostatni, wojewódzkie sądy administracyjne oraz Naczelny Sąd Administracyjny mogą przeprowadzić rozprawę przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku, z tym że osoby w niej uczestniczące nie muszą przebywać w budynku sądu.
3.
Jeżeli przewodniczący uzna rozpoznanie sprawy za konieczne, a nie można przeprowadzić jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku ani w siedzibie sądu, przewodniczący może zarządzić przeprowadzenie posiedzenia niejawnego, jeżeli nie sprzeciwiają się temu strony lub uczestnik postępowania.
4.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania tego z nich, który obowiązywał jako ostatni, przewodniczący, na wniosek Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich, zarządza przeprowadzenie rozprawy w sprawie, w której jest ona stroną. W takim przypadku mogą być obecni na sali: strony, ich przedstawiciele ustawowi i pełnomocnicy, prokurator oraz osoby, których udział przewodniczący uzna za niezbędny. Przebieg rozprawy podlega transmisji przy użyciu urządzeń technicznych z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku.
5.
Na wniosek strony lub osoby wezwanej zgłoszony na co najmniej 7 dni przed wyznaczonym terminem posiedzenia zdalnego sąd zapewni jej możliwość udziału w posiedzeniu zdalnym w budynku sądu, jeśli strona lub osoba wezwana wskaże we wniosku, że nie posiada urządzeń technicznych umożliwiających udział w posiedzeniu zdalnym poza budynkiem sądu.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania tego z nich, który obowiązywał jako ostatni, podział czynności, o którym mowa w art. 22a ustalanie podziału czynności w sądzie ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 217, z późn. zm.), może zostać ustalony przed zasięgnięciem opinii kolegium właściwego sądu. Odwołanie od podziału czynności nie wstrzymuje jego stosowania. W przypadku uwzględnienia odwołania przydział spraw dokonany przed doręczeniem sądowi uchwały Krajowej Rady Sądownictwa pozostaje w mocy.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania tego z nich, który obowiązywał jako ostatni, prezes właściwego sądu lub trybunału nie jest związany wnioskiem ani terminem zwołania zgromadzenia ogólnego przewidzianym w przepisach odrębnych.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania tego z nich, który obowiązywał jako ostatni, Sąd Najwyższy, w razie zaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 39811 tryb rozpoznania skargi kasacyjnej § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, może przeprowadzić rozprawę przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku.
W sprawach wymienionych w art. 15zzs1 uchylony przesłuchanie, o którym mowa w art. 26 przepis przejściowy ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. z 2023 r. poz. 1329), przeprowadza się przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie go na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku, jeżeli sąd z urzędu lub na wniosek konsula uzna to za niezbędne w związku z sytuacją kryzysową wywołaną COVID-19 w miejscu przesłuchania. Przebieg przesłuchania utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk. Zapis obrazu lub dźwięku stanowi załącznik do protokołu przesłuchania. Złożenie pod protokołem podpisów przez osoby inne niż konsul nie jest wymagane.
1.
W przypadku całkowitego zaprzestania czynności przez sąd powszechny lub wojskowy w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 prezes sądu apelacyjnego, a w stosunku do wojskowych sądów garnizonowych prezes wojskowego sądu okręgowego, może wyznaczyć inny sąd równorzędny, położony na obszarze odpowiednio tej samej apelacji lub okręgu, jako właściwy do rozpoznawania spraw pilnych należących do właściwości sądu, który zaprzestał czynności – mając na względzie zapewnienie prawa do sądu oraz warunki organizacyjne sądów. Wyznaczenia dokonuje się na czas oznaczony, wynikający z przewidywanego okresu zaprzestania czynności.
2.
W przypadku całkowitego zaprzestania czynności przez wszystkie sądy powszechne lub wojskowe na obszarze apelacji w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, na wniosek prezesa sądu apelacyjnego, a w stosunku do wojskowych sądów garnizonowych prezes wojskowego sądu okręgowego, na którego obszarze sądy zaprzestały czynności, wyznacza inne sądy równorzędne, położone w miarę możliwości odpowiednio na obszarze sąsiedniej apelacji lub okręgu, jako właściwe do rozpoznawania spraw pilnych należących do właściwości sądów, które zaprzestały czynności – mając na względzie zapewnienie prawa do sądu oraz warunki organizacyjne sądów. Wyznaczenia dokonuje się na czas oznaczony, wynikający z przewidywanego okresu zaprzestania czynności.
3.
W przypadku całkowitego zaprzestania czynności przez wojewódzki sąd administracyjny w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego może wyznaczyć inny wojewódzki sąd administracyjny jako właściwy do rozpoznawania spraw pilnych należących do właściwości sądu, który zaprzestał czynności – mając na względzie zapewnienie prawa do sądu oraz warunki organizacyjne sądów. Wyznaczenia dokonuje się na czas oznaczony, wynikający z przewidywanego okresu zaprzestania czynności.
4.
Sprawami pilnymi, o których mowa w ust. 1 i 2, są sprawy:
1)
w przedmiocie wniosków o zastosowanie, przedłużenie, zmianę i uchylenie tymczasowego aresztowania;
2)
w których są stosowane zatrzymanie albo środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania;
3)
w których orzeczono środek zabezpieczający;
4)
przesłuchania świadka w postępowaniu przygotowawczym przez sąd na podstawie art 185a–185c albo art. 316 udział uprawnionych w czynnościach niepowtarzalnych § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 37), gdy podejrzany jest zatrzymany;
5)
przesłuchania świadka w postępowaniu przygotowawczym przez sąd na podstawie art 185a–185c albo art. 316 udział uprawnionych w czynnościach niepowtarzalnych § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, jeżeli o przeprowadzenie przesłuchania w trybie przewidzianym dla rozpoznawania spraw pilnych wniósł prokurator;
6)
w przedmiocie europejskiego nakazu aresztowania;
7)
w przedmiocie zarządzenia przerwy w wykonaniu kary w systemie dozoru elektronicznego;
8)
dotyczące warunkowego umorzenia postępowania, zarządzenia wykonania kary warunkowo zawieszonej oraz odwołania warunkowego zwolnienia;
9)
o zastosowanie i przedłużenie środka detencyjnego w postaci umieszczenia cudzoziemca w strzeżonym ośrodku, o zastosowanie lub przedłużenie wobec niego aresztu dla cudzoziemców;
10)
w których wykonywana jest kara pozbawienia wolności albo inna kara lub środek przymusu skutkujący pozbawieniem wolności, jeżeli rozstrzygnięcie sądu dotyczy zwolnienia osoby pozbawionej wolności z zakładu karnego lub aresztu śledczego albo jest niezbędne do wykonania takiej kary lub środka przymusu w tym zakładzie lub areszcie;
11)
o odebranie osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką;
12)
o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2123 oraz z 2023 r. poz. 1972);
13)
dotyczące umieszczenia lub przedłużenia pobytu nieletniego w schronisku dla nieletnich;
14)
dotyczące umieszczenia małoletniego cudzoziemca w placówce opiekuńczo-wychowawczej;
15)
z zakresu postępowania wykonawczego w sprawach, o których mowa w pkt 10–14;
16)
wniosków o ustanowienie kuratora w celu reprezentowania interesów małoletnich w postępowaniu przed sądem lub innym organem w sprawach pilnych;
17)
o których mowa w ustawie z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2022 r. poz. 1689);
18)
przesłuchania przez sąd osoby w trybie zabezpieczenia dowodu lub co do której zachodzi obawa, że nie będzie można jej przesłuchać na rozprawie;
19)
o rozpoznanie wniosku restrukturyzacyjnego i prowadzone po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego;
20)
o ogłoszenie upadłości oraz prowadzone po ogłoszeniu upadłości;
21)
w przedmiocie nakazania przez sąd opuszczenia mieszkania przez członka rodziny wspólnie zajmującego mieszkanie, który swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy w rodzinie czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, na podstawie art. 11a zobowiązanie osoby stosującej przemoc domową do opuszczenia mieszkania ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. z 2021 r. poz. 1249 oraz z 2023 r. poz. 289, 535 i 1606);
22)
o wyrażenie zgody na wykonanie czynności medycznych, o których mowa w ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty;
23)
o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności.
5.
Sprawami pilnymi, o których mowa w ust. 3, są sprawy, w przypadku których ustawa określa termin ich rozpatrzenia przez sąd, oraz sprawy wniosków o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności.
6.
Prezes sądu dokonujący w trybie ust. 1–3 wyznaczenia sądu właściwego do rozpoznawania spraw pilnych należących do właściwości sądu, który zaprzestał czynności, może wskazać także sprawy inne niż pilne należące do właściwości tego sądu, do których rozpoznawania będzie właściwy sąd wyznaczony, jeżeli ich nierozpoznanie mogłoby spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzi lub zwierząt, poważną szkodę dla interesu społecznego, a także gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości.
7.
Sąd, który całkowicie zaprzestał czynności z powodu COVID-19, przekazuje akta spraw pilnych wszczętych i niezakończonych oraz spraw, o których mowa w ust. 6, sądowi wyznaczonemu jako sąd właściwy w trybie ust. 1–3. O przekazaniu akt zawiadamia się osoby biorące udział w postępowaniu.
8.
Sąd wyznaczony jako sąd właściwy w trybie ust. 1–3 pozostaje właściwy do zakończenia postępowania w danej instancji.
1.
Prezes sądu apelacyjnego może delegować sędziego sądu rejonowego, sędziego sądu okręgowego lub sędziego sądu apelacyjnego, za jego zgodą, do pełnienia obowiązków sędziego w innym sądzie rejonowym, sądzie okręgowym lub sądzie apelacyjnym, na czas określony, do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 15zzs10 ust. 4 i 6, jeżeli w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości.
2.
Prezes wojskowego sądu okręgowego może delegować sędziego wojskowego sądu okręgowego lub sędziego wojskowego sądu garnizonowego, za jego zgodą, do pełnienia obowiązków sędziego w innym wojskowym sądzie okręgowym lub wojskowym sądzie garnizonowym, na czas określony, do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 15zzs10 ust. 4 pkt 1–10, jeżeli w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości.
3.
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego może delegować sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego lub sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego, za jego zgodą, do pełnienia obowiązków sędziego w innym sądzie administracyjnym, na czas określony, do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 15zzs10 ust. 5, jeżeli w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości. Za zgodą prezesa sądu apelacyjnego sędzia sądu wojskowego może zostać delegowany także do sądu powszechnego na obszarze apelacji.
1.
Do dnia 30 września 2020 r. w ramach realizacji zadań przeciwdziałania COVID-19 powierza się operatorowi wyznaczonemu, o którym mowa w art. 3 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 13 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, świadczenie usługi pocztowej, o której mowa w art. 2 pojęcie usługi pocztowej ust. 1 pkt 3 tej ustawy, przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej na etapie doręczania.
2.
Przez usługę pocztową, o której mowa w ust. 1, rozumie się przyjęcie przesyłki poleconej, a następnie jej przemieszczenie i doręczenie w postaci dokumentu elektronicznego do adresata bez konieczności składania własnoręcznego podpisu.
3.
Usługa pocztowa, o której mowa w ust. 1, jest przeznaczona dla podmiotów posiadających profil zaufany w rozumieniu art. 3 katalog pojęć ustawowych pkt 14 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2023 r. poz. 57, 1123, 1234 i 1703).
4.
Przez przesyłkę poleconą rozumie się również przesyłkę poleconą z potwierdzeniem odbioru, pokwitowaniem odbioru albo elektronicznym potwierdzeniem odbioru.
1.
Do dnia 30 września 2020 r. ilekroć w przepisach prawa jest mowa o przesyłce poleconej w rozumieniu w art. 3 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 22 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, albo o doręczaniu pisma za pokwitowaniem przez operatora pocztowego w rozumieniu tej ustawy, doręczenie takiej przesyłki może nastąpić przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej, jeżeli adresat wyrazi na to zgodę i upoważni operatora wyznaczonego do obioru przesyłek poleconych celem ich przetworzenia i doręczenia w postaci dokumentów elektronicznych na skrzynkę elektroniczną adresata. W upoważnieniu adresat uzgadnia z operatorem wyznaczonym sposób postępowania z odebranymi przesyłkami poleconymi.
2.
Datą doręczenia przesyłki jest data zapoznania się przez odbiorcę z dokumentem zamieszczonym na skrzynce elektronicznej adresata. W razie braku zapoznania się dokument uznaje się za doręczony po upływie 14 dni od zamieszczenia dokumentu.
3.
Operator wyznaczony przesyła na adres elektroniczny wskazany przez adresata zawiadomienie zawierające informację, że doręczono na skrzynkę elektroniczną adresata dokument elektroniczny.
1.
Przepisu art. 15zzu1 nie stosuje się w przypadkach, gdy korespondencja nie może być doręczona ze względu na:
1)
konieczność doręczenia niepodlegającego przekształceniu dokumentu utrwalonego w postaci innej niż elektroniczna lub rzeczy;
2)
ważny interes publiczny, w tym istotne interesy państwa, a w szczególności jego bezpieczeństwo, obronność lub porządek publiczny;
3)
opatrzenie tekstem plastycznym, odbitką pieczęci plastycznej, hologramem lub innym zabezpieczeniem, które nie może być odzwierciedlone w wyniku przekształcenia;
4)
inne przyczyny techniczne.
2.
Istnienie przesłanek wymienionych w ust. 1 ocenia nadawca.
Niniejsze przepisy mają zastosowanie do wszystkich przesyłek poleconych, o których mowa w art. 15zzu1 ust. 4, nadawanych na podstawie zawartych z operatorem wyznaczonym umów, bez względu na tryb w jakim zostały zawarte te umowy.
Dokument elektroniczny powstały w ramach realizacji usługi, o której mowa w art. 15zzu1 ust. 1, ma moc równą mocy dokumentu w postaci papierowej, z którego został przekształcony.
1.
Operator wyznaczony w ramach świadczenia usługi, o której mowa w art. 15zzu1 ust. 1:
1)
jest obowiązany do zapewnienia jednoznacznej identyfikacji adresata będącego osobą fizyczną;
2)
może zapewnić jednoznaczną identyfikację adresata lub osób uprawnionych do jego reprezentowania, w przypadku gdy adresat jest osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o ile operator wyznaczony ma takie możliwości techniczne.
2.
Minister właściwy do spraw informatyzacji na okres do dnia 30 września 2020 r. zapewnia adresatowi będącemu osobą fizyczną możliwość uwierzytelnienia w systemie operatora wyznaczonego za pomocą profilu zaufanego dla potrzeb korzystania z usługi, o której mowa w art. 15zzu1 ust. 1.
Operator wyznaczony świadczy usługę, o której mowa w art. 15zzu1 ust. 1, na podstawie regulaminu usługi. Regulamin, poza wymogami określonymi w ustawie z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, określa zasady identyfikacji adresata oraz zasady odbioru przesyłek.
1.
Dodatkowe czynności związane z doręczeniem wynikające z pełnomocnictwa, o którym mowa w art. 15zzu2 ust. 1, wykonywane w ramach usługi, o której mowa w art. 15zzu1 ust. 1, są zwolnione z opłaty. Operator wyznaczony, który nie pobrał opłaty, otrzymuje z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 środki związane z funkcjonowaniem usługi w okresie jej świadczenia, na pokrycie kosztów całkowitych tej usługi powiększonych o wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego.
2.
Podstawę obliczenia należnych operatorowi wyznaczonemu środków stanowi:
1)
wartość poniesionych w okresie świadczenia usługi kosztów uzasadnionych rozumianych jako całkowity rzeczywisty koszt jednostkowy przesyłki hybrydowej, skalkulowany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i przepisami wydanymi na podstawie art. 104 rozporządzenie w sprawie rachunkowości regulacyjnej i kalkulacji kosztów ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe oraz opisem kalkulacji kosztów zatwierdzanym przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej zgodnie z art. 97 rachunkowość regulacyjna i kalkulacja kosztów ust. 2 tej ustawy, powiększonych o wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego;
2)
rzeczywisty wolumen przesyłek hybrydowych zrealizowanych w okresie świadczenia usługi.
3.
Okresem rozliczeniowym środków jest miesiąc kalendarzowy.
4.
Środki, o w których mowa w ust. 1, stanowią pomoc publiczną i mogą być udzielone zgodnie z postanowieniami zawartymi w decyzji Komisji Europejskiej, wydanej w wyniku notyfikacji, w okresie obowiązywania tej decyzji.
5.
W przypadku gdy przepisy Unii Europejskiej dotyczące pomocy publicznej dopuszczają zwolnienie z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej pomocy publicznej udzielanej zgodnie z ich postanowieniami, środki, o których mowa w ust. 1, mogą być również udzielone zgodnie z tymi przepisami.
6.
Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania środków, o których mowa w ust. 1, zwolnionych z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej, mając na uwadze potrzebę zapewnienia zgodności przyznawania tych środków z rynkiem wewnętrznym.
W ramach doręczania, o którym mowa w art. 15zzu1 , operator wyznaczony zapewnia:
1)
w toku przekształcenia wykonanie z należytą starannością i jakością techniczną odwzorowania cyfrowego druku lub korespondencji zawartej w przesyłce listowej oraz koperty umożliwiające zapoznanie się z treścią dokumentu elektronicznego bez potrzeby weryfikacji tej treści z dokumentem w postaci papierowej;
2)
integralność dokumentu elektronicznego wytworzonego w wyniku przekształcenia.
Przepisów art 15zzuidx1–15zzu9 nie stosuje się do przesyłek wysyłanych do ani wysyłanych przez:
1)
Sądy i Trybunały;
2)
prokuraturę i inne organy ścigania;
3)
komornika sądowego.
1.
Do dnia 30 września 2021 r. w ramach realizacji zadań przeciwdziałania COVID-19 powierza się operatorowi wyznaczonemu, o którym mowa w art. 3 uchylony pkt 13 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe, świadczenie usługi pocztowej, o której mowa w art. 2 wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 1 pkt 3 tej ustawy, przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej na etapie doręczania.
2.
Przez usługę pocztową, o której mowa w ust. 1, rozumie się przyjęcie przesyłki poleconej, a następnie jej przemieszczenie i doręczenie w postaci dokumentu elektronicznego do adresata bez konieczności składania własnoręcznego podpisu.
3.
Usługa pocztowa, o której mowa w ust. 1, jest przeznaczona dla podmiotów posiadających profil zaufany w rozumieniu art. 3 uchylony pkt 14 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
4.
Przez przesyłkę poleconą rozumie się również przesyłkę poleconą z potwierdzeniem odbioru, pokwitowaniem odbioru albo elektronicznym potwierdzeniem odbioru.
1.
Do dnia 30 września 2021 r. ilekroć w przepisach prawa jest mowa o przesyłce poleconej w rozumieniu art. 3 uchylony pkt 22 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo o doręczaniu pisma za pokwitowaniem przez operatora pocztowego w rozumieniu tej ustawy, doręczenie takiej przesyłki może nastąpić przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej, jeżeli adresat wyrazi na to zgodę i upoważni operatora wyznaczonego do odbioru przesyłek poleconych celem ich przetworzenia i doręczenia w postaci dokumentów elektronicznych na skrzynkę elektroniczną adresata. W upoważnieniu adresat uzgadnia z operatorem wyznaczonym sposób postępowania z odebranymi przesyłkami poleconymi.
2.
Datą doręczenia przesyłki jest data zapoznania się przez odbiorcę z dokumentem zamieszczonym na skrzynce elektronicznej adresata. W przypadku braku zapoznania się dokument uznaje się za doręczony po upływie 14 dni od zamieszczenia dokumentu.
3.
Operator wyznaczony przesyła na adres elektroniczny wskazany przez adresata zawiadomienie zawierające informację, że doręczono na skrzynkę elektroniczną adresata dokument elektroniczny.
1.
Przepisów art. 15zzu10a nie stosuje się w przypadkach, gdy korespondencja nie może być doręczona ze względu na:
1)
konieczność doręczenia niepodlegającego przekształceniu dokumentu utrwalonego w postaci innej niż elektroniczna lub rzeczy;
2)
ważny interes publiczny, w szczególności bezpieczeństwo państwa, obronność lub porządek publiczny;
3)
opatrzenie tekstem plastycznym, odbitką pieczęci plastycznej, hologramem lub innym zabezpieczeniem, które nie może być odzwierciedlone w wyniku przekształcenia;
4)
inne przyczyny techniczne.
2.
Istnienie przesłanek wymienionych w ust. 1 ocenia nadawca.
Przepisy mają zastosowanie do przesyłek poleconych, o których mowa w art. 15zzu10a ust. 4, nadawanych na podstawie zawartych z operatorem wyznaczonym umów, bez względu na tryb, w jakim zostały zawarte te umowy.
Dokument elektroniczny powstały w ramach realizacji usługi, o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1, ma moc równą mocy dokumentu w postaci papierowej, z którego został przekształcony.
1.
Operator wyznaczony w ramach świadczenia usługi, o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1:
1)
jest obowiązany do zapewnienia jednoznacznej identyfikacji adresata będącego osobą fizyczną;
2)
może zapewnić jednoznaczną identyfikację adresata lub osób uprawnionych do jego reprezentowania, w przypadku gdy adresat jest osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o ile operator wyznaczony ma takie możliwości techniczne.
2.
Minister właściwy do spraw informatyzacji w okresie do dnia 30 września 2021 r. zapewnia adresatowi będącemu osobą fizyczną możliwość uwierzytelnienia w systemie operatora wyznaczonego za pomocą profilu zaufanego dla potrzeb korzystania z usługi, o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1.
Operator wyznaczony świadczy usługę, o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1, na podstawie regulaminu usługi. Regulamin, poza wymogami określonymi w ustawie z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe, określa zasady identyfikacji adresata oraz zasady odbioru przesyłek.
1.
Do dnia 31 grudnia 2020 r. dodatkowe czynności związane z doręczeniem wynikające z upoważnienia, o którym mowa w art. 15zzu10b ust. 1, wykonywane w ramach usługi, o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1, są zwolnione z opłaty. Operator wyznaczony, który nie pobrał opłaty, otrzymuje z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 środki związane z funkcjonowaniem usługi w okresie jej świadczenia, na pokrycie kosztów całkowitych tej usługi, powiększonych o wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego.
2.
Od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 30 września 2021 r. dodatkowe czynności związane z doręczeniem wynikające z upoważnienia, o którym mowa w art. 15zzu10b ust. 1, wykonywane w ramach usługi, o której mowa w art. 15zzu10a ust. 1, są zwolnione z opłaty. Operator wyznaczony, który nie pobrał opłaty, otrzymuje dotację z budżetu państwa związaną z funkcjonowaniem usługi w okresie jej świadczenia, na pokrycie kosztów całkowitych tej usługi, powiększonych o wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego.
3.
Łączną kwotę dotacji, o której mowa w ust. 2, określa ustawa budżetowa.
4.
Podstawę obliczenia należnych operatorowi wyznaczonemu środków, o których mowa w ust. 1, oraz należnej operatorowi wyznaczonemu dotacji, o której mowa w ust. 2, stanowi:
1)
wartość poniesionych w okresie świadczenia usługi kosztów uzasadnionych rozumianych jako całkowity rzeczywisty koszt jednostkowy przesyłki hybrydowej, skalkulowany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i przepisami wydanymi na podstawie art. 104 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe oraz opisem kalkulacji kosztów zatwierdzanym przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej zgodnie z art. 97 ust. 2 tej ustawy, powiększonych o wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału dla operatora wyznaczonego;
2)
rzeczywisty wolumen przesyłek hybrydowych zrealizowanych w okresie świadczenia usługi.
5.
Okresem rozliczeniowym środków, o których mowa w ust. 1, oraz dotacji, o której mowa w ust. 2, jest miesiąc kalendarzowy.
6.
Środki, o których mowa w ust. 1, oraz dotacja, o w której mowa w ust. 2, stanowią pomoc publiczną i mogą być udzielone zgodnie z postanowieniami zawartymi w decyzji Komisji Europejskiej, wydanej w wyniku notyfikacji, w okresie obowiązywania tej decyzji.
7.
W przypadku gdy przepisy Unii Europejskiej dotyczące pomocy publicznej dopuszczają zwolnienie z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej pomocy publicznej udzielanej zgodnie z ich postanowieniami, środki, o których mowa w ust. 1, oraz dotacja, o której mowa w ust. 2, mogą być również udzielone zgodnie z tymi przepisami.
8.
Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania środków, o których mowa w ust. 1, zwolnionych z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej, mając na uwadze potrzebę zapewnienia zgodności przyznawania tych środków z rynkiem wewnętrznym.
9.
Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania dotacji, o której mowa w ust. 2, zwolnionej z wymogu notyfikacji Komisji Europejskiej, mając na uwadze potrzebę zapewnienia zgodności przyznawania tych środków z rynkiem wewnętrznym.
W ramach doręczania, o którym mowa w art. 15zzu10a , operator wyznaczony zapewnia:
1)
w toku przekształcenia, wykonanie z należytą starannością i jakością techniczną odwzorowania cyfrowego druku lub korespondencji zawartej w przesyłce listowej oraz koperty, umożliwiające zapoznanie się z treścią dokumentu elektronicznego bez potrzeby weryfikacji tej treści z dokumentem w postaci papierowej;
2)
integralność dokumentu elektronicznego wytworzonego w wyniku przekształcenia.
1.
Przepisów art. 15zzu10a -15zzu10i nie stosuje się do przesyłek wysyłanych do oraz wysyłanych przez:
1)
Sądy i Trybunały;
2)
prokuraturę i inne organy ścigania;
3)
komornika sądowego.
2.
W przypadku przesyłek wysyłanych do oraz wysyłanych przez organy ścigania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, warunkiem niestosowania przepisów art. 15zzu10a -15zzu10i jest oznaczenie przesyłki przez nadawcę napisem: "Nie podlega digitalizacji".
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii spółka prowadząca rynek regulowany udostępnia uczestnikom obrotu zmiany regulaminu rynku regulowanego oraz inne ustanowione przez spółkę regulacje obowiązujące na prowadzonym przez nią rynku, co najmniej na 3 dni robocze przed dniem ich wejścia w życie.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego może, w drodze decyzji wydawanej na podstawie art. 29 zmiany w statucie spółki prowadzącej rynek regulowany i regulaminie rynku regulowanego ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 646, 825, 1723 i 1941), określić inny termin, nie dłuższy jednak niż 2 tygodnie, jeżeli wymaga tego interes uczestników obrotu.
Jeżeli termin wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w art. 14 termin wypłaty odszkodowania przez zakład ubezpieczeń ust. 1 albo 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, lub dopełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 14 termin wypłaty odszkodowania przez zakład ubezpieczeń ust. 3 tej ustawy, przypadał w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w przypadku niewypłacenia przez zakład ubezpieczeń odszkodowania w terminie, o którym mowa w art. 14 termin wypłaty odszkodowania przez zakład ubezpieczeń ust. 1 albo 2 tej ustawy, lub niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 14 termin wypłaty odszkodowania przez zakład ubezpieczeń ust. 3 tej ustawy, organ nadzoru może zastosować wobec zakładu ubezpieczeń środki nadzorcze określone w art. 362 uprawnienia organu nadzoru w razie niewykonania zaleceń przez zakład ubezpieczeń lub reasekuracji ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 656, 614, 825, 1723, 1843 i 1941).
W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w drodze rozporządzenia, może określić inny termin podjęcia przez walne zgromadzenie spółki uchwały w sprawie polityki wynagrodzeń członków zarządu i rady nadzorczej, o którym mowa w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 2019 r. o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2217 oraz z 2020 r. poz. 288 i 695), biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji tego obowiązku.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego oraz działające kolegialnie organy: wykonawcze w jednostkach samorządu terytorialnego, w związkach jednostek samorządu terytorialnego, w związku metropolitalnym, w regionalnych izbach obrachunkowych, samorządowych kolegiach odwoławczych oraz w organach pomocniczych jednostek samorządu terytorialnego mogą zwoływać i odbywać obrady, sesje, posiedzenia, zgromadzenia lub inne formy działania właściwe dla tych organów, a także podejmować rozstrzygnięcia, w tym uchwały, z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość lub korespondencyjnie (zdalny tryb obradowania).
2.
O zdalnym trybie obradowania decyduje organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego albo inny organ działający kolegialnie, w głosowaniu jawnym.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do kolegialnych organów wewnętrznych, takich jak komisje oraz zespoły, działających w organach stanowiących jednostek samorządu terytorialnego oraz organach działających kolegialnie.
1.
W przypadku, gdy w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii urząd administracji publicznej lub inny podmiot wykonujący zadania publiczne stanie się niezdolny do wykonywania zadań w całości albo w części, wojewoda może w drodze zarządzenia powierzyć wykonywanie zadań tego urzędu lub podmiotu, w całości albo w części, w określonym terminie, innemu urzędowi administracji publicznej lub podmiotowi wykonującemu zadania publiczne.
2.
Powierzenie wykonywania zadań urzędu administracji publicznej lub innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1, może odbywać się w grupie takich samych urzędów administracji publicznej lub takich samych podmiotów wykonujących zadania publiczne.
3.
Urząd administracji publicznej lub podmiot wykonujący zadania publiczne, któremu wojewoda powierzył wykonywanie zadań w trybie ust. 1 wykonuje te zadania na koszt urzędu administracji publicznej lub innego podmiotu wykonującemu zadania publicznej, od których przejął te zadania do wykonywania.
4.
Przepisy ust. 1–3 nie mają zastosowania do urzędów naczelnych i centralnych organów władzy publicznej.
W przypadku przemijającej przeszkody w wykonywaniu zadań i kompetencji wójta, burmistrza, prezydenta miasta, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, spowodowanej niezdolnością do pracy z powodu choroby trwającej do 30 dni, jego zadania i kompetencje, w okresie tej niezdolności do pracy, przejmuje zastępca, a w gminach, w których powołano więcej niż jednego zastępcę – pierwszy zastępca.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, pracownika samorządowego, o którym mowa w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych można tymczasowo przenieść, za jego zgodą, do wykonywania innej pracy, niż określona w umowie o pracę, zgodnej z jego kwalifikacjami, w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 objaśnienie pojęć pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, w tej samej lub innej miejscowości, jeżeli nie narusza to ważnego interesu jednostki, która dotychczas zatrudniała pracownika samorządowego, oraz przemawiają za tym ważne potrzeby po stronie jednostki przejmującej.
2.
Okres wykonywania pracy, o której mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż do 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
3.
Przeniesienia dokonuje się w drodze porozumienia jednostek, o których mowa w ust. 1, zawierającego w szczególności:
1)
wskazanie podstawy prawnej przeniesienia;
2)
dane pracownika i jego kwalifikacje oraz dotychczasowe stanowisko pracy;
3)
określenie nowego stanowiska pracy;
4)
określenie daty, z jaką nastąpi przeniesienie, rozpoczęcie i zakończenie świadczenia pracy;
5)
informacje o wynagrodzeniu, w wysokości nie niższej niż dotychczasowe;
6)
oświadczenie, że przeniesienie nie narusza ważnego interesu jednostki, która dotychczas zatrudniała pracownika;
7)
wskazanie potrzeb jednostki przyjmującej uzasadniających przeniesienie;
8)
określenie zasad odpowiedzialności jednostki, która dotychczas zatrudniała pracownika i jednostki przyjmującej za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy.
4.
Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do pracowników placówek opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych oraz interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w terminie 6 miesięcy po ogłoszeniu jego odwołania w przypadku wygaśnięcia w czasie kadencji mandatu członka zarządu lub członka organu kontroli wewnętrznej, powodującej zmniejszenie liczby członków zarządu lub członków organu kontroli wewnętrznej poniżej minimum przewidzianego w statucie polskiego związku sportowego, odpowiednio zarządowi lub organowi kontroli wewnętrznej polskiego związku sportowego przysługuje prawo uzupełnienia składu do stanu minimum określonym w statucie związku.
2.
W przypadku upływu kadencji organów polskiego związku sportowego do dnia 30 czerwca 2021 r. kadencja tych organów ulega przedłużeniu nie dłużej niż do dnia 30 września 2021 r.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do związków sportowych, o których mowa w art. 6 związki sportowe ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie.
1.
W związku ze skutkami COVID-19 Bank Gospodarstwa Krajowego może udzielać, we własnym imieniu i na własny rachunek, poręczeń i gwarancji spłaty kredytów lub innych zobowiązań, zaciągniętych przez przedsiębiorców w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, z przeznaczeniem na zapewnienie płynności finansowej.
2.
Poręczenie lub gwarancja mogą stanowić pomoc publiczną.
3.
Do poręczenia i gwarancji stosuje się art. 2b cechy poręczenia i gwarancji ust. 1 i art. 34ca zadania i uprawnienia Banku Gospodarstwa Krajowego ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2023 r. poz. 926 i 1114) o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez BGK w ramach rządowych programów poręczeniowo-gwarancyjnych.
4.
Poręczenie lub gwarancja obejmują nie więcej niż 80% pozostającej do spłaty kwoty kredytu lub innego zobowiązania, objętych poręczeniem lub gwarancją.
4a.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w szczególności ze względu na ważny interes gospodarczy lub społeczny, poręczenie lub gwarancja mogą zostać udzielone w wysokości do 90% pozostającej do spłaty kwoty kredytu lub innego zobowiązania, objętych poręczeniem lub gwarancją.
5.
Poręczenie lub gwarancja są udzielane na wniosek przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1.
1.
Należności pieniężne, o których mowa w art. 12a odraczanie terminów spłaty, rozkładanie na raty i umarzanie spłat należności ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z tytułu oddania nieruchomości w najem, dzierżawę lub użytkowanie, przypadające za okres stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, mogą być umarzane w całości albo w części lub ich spłata może być odraczana lub rozkładana na raty przez starostę lub prezydenta miasta na prawach powiatu, wykonujących zadania z zakresu administracji rządowej, bez zgody wojewody.
2.
Starosta lub prezydent miasta na prawach powiatu wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej bez zgody wojewody może odstąpić od dochodzenia należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.
3.
Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w odniesieniu do nieruchomości określonych w art. 60 gospodarowanie nieruchomościami z zasobu Skarbu Państwa przeznaczonymi na potrzeby statutowe niektórych jednostek organizacyjnych ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami może odstąpić od dochodzenia należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.
3a.
Kierownicy państwowych jednostek organizacyjnych na rzecz których ustanowiony został trwały zarząd w stosunku do nieruchomości Skarbu Państwa mogą odstąpić od dochodzenia należności z tytułu oddania nieruchomości w najem, dzierżawę lub użytkowanie, przypadających za okres stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.
4.
W przypadku, o którym mowa w ust. 2–3a, przepisu art. 12a odraczanie terminów spłaty, rozkładanie na raty i umarzanie spłat należności ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie stosuje się.
Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może, w drodze uchwały, postanowić o odstąpieniu od dochodzenia należności o charakterze cywilnoprawnym przypadających jednostce samorządu terytorialnego lub jej jednostkom organizacyjnym, wymienionym w art. 9 podmioty wchodzące w skład sektora finansów publicznych pkt 3, 4 i 13 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, w stosunku do podmiotów, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 i które złożą wniosek o odstąpienie od dochodzenia należności.
1.
Do czasu określenia przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego zasad udzielania ulg, o których mowa w art. 59 umorzenie, odroczenie spłaty lub rozłożenie na raty spłaty należności ze względu ma ważny interes dłużnika lub interes publiczny ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, dotyczących należności pieniężnych z tytułu oddania nieruchomości w najem, dzierżawę lub użytkowanie przypadających za okres stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii jednostce samorządu terytorialnego lub jej jednostkom organizacyjnym, wymienionym w art. 9 podmioty wchodzące w skład sektora finansów publicznych pkt 3, 4 i 13 tej ustawy, należności te mogą być umarzane, terminy ich spłaty mogą zostać odroczone lub płatność tych należności może zostać rozłożona na raty przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa.
2.
Do czasu podjęcia uchwały, o której mowa w art. 15zzz f, wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa może postanowić o odstąpieniu od dochodzenia należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.
1.
Od wpływów i odsetek, o których mowa w art. 23 podmioty gospodarujące nieruchomościami Skarbu Państwa i ich zadania ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, osiąganych w okresie do dnia 31 grudnia 2020 r. potrąca się 50% środków, które stanowią dochód powiatu, na obszarze którego są położone nieruchomości, o których mowa w tym przepisie.
2.
Do wpływów, o których mowa w art. 12 przeznaczenie wpływów z opłat i opłat jednorazowych w odniesieniu do gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. U. z 2023 r. poz. 904 i 1586 oraz z 2024 r. poz. 123), przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
1.
Wsparcie:
1)
o którym mowa w art. 15gga , art. 15ka , art. 15kb , art. 15m , art. 15m1 , art. 15p , art. 15q , art. 15za ust. 2, art. 15zs1 , art. 15zs2 , art. 15zzb -15zze, art. 15zze2 , art. 15zze4 , art. 31zo przepisy przejściowe oraz art. 31zy10 przepisy przejściowe,
2)
udzielone na podstawie art. 67a odroczenie terminu płatności, rozłożenie na raty lub umorzenie zaległości podatkowych na wniosek podatnika § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa w związku z COVID-19 – w przypadku podatku, którego termin płatności upływa po dniu 31 grudnia 2019 r., lub zaległości podatkowej powstałej po tym dniu
– zgodne z warunkami zawartymi w Komunikacie Komisji – Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii COVID-19 (2020/C 91 I/01) (Dz. Urz. UE C 91I z 20.03.2020, str. 1) stanowi pomoc publiczną mającą na celu zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce.
2.
Wsparcie i ulgi, o których mowa w art. 15ja , art. 15jb , art. 15jca , art. 15jd oraz art. 15zzz e-15zzzg, w przypadku udzielenia ich podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą, stanowią pomoc publiczną, mającą na celu zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce, o której mowa w komunikacie Komisji - Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii COVID-19.
3.
Wsparcie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może być udzielone podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą, u którego nastąpił spadek obrotów gospodarczych z powodu COVID-19 o co najmniej 25% w dowolnym miesiącu przypadającym po dniu 31 stycznia 2020 r. w porównaniu do miesiąca poprzedniego lub analogicznego miesiąca roku poprzedniego.
1.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach kolegialne organy administracji publicznej mogą zdecydować o odbyciu swoich posiedzeń przy użyciu środków komunikacji elektronicznej, co obejmuje w szczególności:
1)
transmisję posiedzenia w czasie rzeczywistym pomiędzy uczestnikami posiedzenia danego organu,
2)
wielostronną komunikację w czasie rzeczywistym, w ramach której uczestnicy posiedzenia danego organu mogą wypowiadać się w toku jego posiedzenia
– z zachowaniem niezbędnych zasad bezpieczeństwa.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kolegialny organ administracji publicznej może podejmować rozstrzygnięcia także w trybie obiegowym.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii zawiesza się wynikające z ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2023 r. poz. 1752, 1615, 1688 i 1762):
1)
wykonywanie obowiązku zgłaszania prac geodezyjnych i przekazywania wyników prac geodezyjnych dotyczących wytyczenia budynku lub sieci uzbrojenia terenu;
2)
pobieranie opłat, wydawanie licencji oraz wystawianie Dokumentów Obliczenia Opłaty za udostępnianie zbiorów danych:
a) ortofotomapy,
b) państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych,
c) szczegółowych osnów geodezyjnych,
d) dotyczących działek ewidencyjnych w zakresie ich identyfikatorów i geometrii,
e) dotyczących budynków w zakresie ich identyfikatorów, geometrii i rodzaju według Klasyfikacji Środków Trwałych.
2.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii:
1)
zgłoszenie prac geodezyjnych może nastąpić po ich rozpoczęciu, jednak nie później niż w terminie 10 dni roboczych od dnia rozpoczęcia tych prac;
2)
o wyniku weryfikacji organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej informuje wykonawcę prac geodezyjnych za pomocą środków komunikacji elektronicznej nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu sporządzenia protokołu;
3)
wykonawca prac geodezyjnych, których celem jest geodezyjna inwentaryzacja powykonawcza obiektów budowlanych lub sporządzenie mapy do celów projektowych, po uzyskaniu informacji o pozytywnym wyniku weryfikacji może umieścić na dokumentach przeznaczonych dla podmiotu, na rzecz którego wykonuje prace geodezyjne, powstałych w wyniku tych prac, oświadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku weryfikacji.
3.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, jest równoważne z uwierzytelnieniem dokumentów opracowanych na podstawie wykonanych prac geodezyjnych na potrzeby postępowań administracyjnych, postępowań sądowych lub czynności cywilnoprawnych.
4.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
5.
Treść oświadczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, zawiera dane identyfikujące zgłoszenie prac geodezyjnych, w tym nazwę organu Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, który otrzymał zgłoszenie prac geodezyjnych, wykonawcę prac geodezyjnych, imię i nazwisko oraz numer uprawnień zawodowych kierownika prac geodezyjnych, a także numer oraz datę sporządzenia dokumentu potwierdzającego wynik pozytywnej weryfikacji.
1.
Za okres stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonych z powodu COVID-19, dodatek mieszkaniowy, o którym mowa w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1335), może zostać przyznany z mocą wsteczną.
2.
Dodatek mieszkaniowy może zostać przyznany z mocą wsteczną wyłącznie w przypadku wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego złożonego nie później niż po upływie 30 dni od dnia zakończenia obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonych z powodu COVID-19.
3.
Dodatek mieszkaniowy przyznaje się z mocą wsteczną, jeżeli osoba uprawniona do dodatku mieszkaniowego we wniosku o przyznanie tego dodatku wskazała okres poprzedzający dzień złożenia tego wniosku jako okres objęty tym wnioskiem. Do wniosku dołącza się deklarację o dochodach gospodarstwa domowego, o której mowa w art. 7 utracił moc ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, za okres 3 miesięcy poprzedzających miesiąc, od którego ma zostać przyznany dodatek mieszkaniowy z mocą wsteczną.
4.
Wskazanie okresu poprzedzającego dzień złożenia wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego jako okresu objętego tym wnioskiem następuje w formie klauzuli dołączanej do tego wniosku i podpisanej przez wnioskodawcę.
5.
W przypadku przyznania dodatku mieszkaniowego z mocą wsteczną, okres, o którym mowa w art. 7 tryb przyznawania dodatku mieszkaniowego ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, skraca się o liczbę miesięcy poprzedzających pierwszy dzień miesiąca następujący po dniu złożenia wniosku, za które przyznano dodatek mieszkaniowy.
6.
Dodatku mieszkaniowego z mocą wsteczną nie przyznaje się za okres, w którym osobie do niego uprawnionej przysługiwał dodatek mieszkaniowy na podstawie innej decyzji.
7.
W przypadku przyznania dodatku mieszkaniowego z mocą wsteczną, dodatek mieszkaniowy za miesiące poprzedzające pierwszy dzień miesiąca następujący po dniu złożenia wniosku wypłaca się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o przyznaniu dodatku mieszkaniowego stała się ostateczna.
1.
Dochód na jednego członka gospodarstwa domowego, będący podstawą ustalenia prawa do dodatku mieszkaniowego z mocą wsteczną, ustala się za okres 3 kolejnych miesięcy poprzedzających miesiąc, od którego ma zostać przyznany dodatek mieszkaniowy z mocą wsteczną.
2.
Wydatki, będące podstawą ustalenia wysokości dodatku mieszkaniowego z mocą wsteczną, ustala się na miesiąc poprzedzający miesiąc, od którego ma zostać przyznany dodatek mieszkaniowy z mocą wsteczną.
1.
Osobom, o których mowa w art. 2 wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, może zostać przyznany dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, zwaną dalej "dopłatą do czynszu".
2.
Wysokość dodatku mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do czynszu stanowi 75% miesięcznego czynszu opłacanego przez najemcę, jednak nie więcej niż 1500 zł.
3.
Wysokość dopłaty do czynszu stanowi różnicę między wysokością dodatku mieszkaniowego powiększonego o tę dopłatę a wysokością dodatku mieszkaniowego ustaloną zgodnie z art. 6 wyłączenie stosowania przepisów ustawy – Prawo zamówień publicznych ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych. Wysokość dopłaty do czynszu wskazuje się w decyzji, o której mowa w art. 7 utracił moc ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, przyznającej dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę.
4.
W przypadku przyznania dodatku mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do czynszu ubiegającemu się o taki dodatek i posiadającemu prawo do dodatku mieszkaniowego na podstawie decyzji wcześniejszej, wynikający z tej decyzji wcześniejszej okres, o którym mowa w art. 7 utracił moc ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, skraca się do miesiąca poprzedzającego miesiąc pierwszej wypłaty dodatku powiększonego o dopłatę do czynszu.
Dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu przyznaje się wyłącznie najemcy lub podnajemcy spełniającemu warunki przyznania dodatku mieszkaniowego wynikające z ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, w przypadku, gdy:
1)
średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy w okresie 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku, o którym mowa w art. 7 utracił moc ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, zwanego dalej "wnioskiem o dodatek", jest co najmniej o 25% niższy niż średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego najemcy osiągnięty w 2019 r. oraz
2)
ubiegający się o dodatek mieszkaniowy najmował albo podnajmował lokal mieszkalny przed dniem 14 marca 2020 r., oraz
3)
ubiegającemu się o dodatek mieszkaniowy nie przysługiwał wcześniej dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu.
1.
Dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu przyznaje się w przypadku umieszczenia przez ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy na wniosku o dodatek adnotacji "wniosek o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu", zwanej dalej "adnotacją". Dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu przyznaje się na wniosek o dodatek z adnotacją złożony nie później niż w dniu 31 marca 2021 r.
2.
Do wniosku o dodatek z adnotacją, poza dokumentami, o których mowa w art. 7 utracił moc ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, dołącza się:
1)
oświadczenie o średnim miesięcznym dochodzie przypadającym w 2019 r. na jednego członka gospodarstwa domowego ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu;
2)
oświadczenie o spełnianiu przez ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu warunków, o których mowa w art. 15zzz id pkt 2 i 3;
3)
dokumenty potwierdzające wysokość miesięcznego czynszu opłacanego przez ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu.
3.
Warunek, o którym mowa w art. 15zzz id pkt 2, uznaje się za spełniony również w przypadku, gdy lokal mieszkalny najmowany w dniu składania wniosku o dodatek z adnotacją przez ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu jest innym lokalem mieszkalnym niż najmowany przez najemcę w dniu 14 marca 2020 r.
4.
Wysokość miesięcznego czynszu opłacanego przez ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu ustala się według stanu na dzień złożenia wniosku o dodatek z adnotacją. W przypadku gdy wysokość miesięcznego czynszu opłacanego w dniu 14 marca 2020 r. jest niższa niż wysokość miesięcznego czynszu opłacanego w dniu składania wniosku o dodatek z adnotacją, wysokość miesięcznego czynszu będącą podstawą obliczenia dodatku mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do czynszu ustala się według stanu na dzień 14 marca 2020 r. W takim przypadku dokumenty potwierdzające wysokość miesięcznego czynszu ubiegający się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu składa według stanu na dzień 14 marca 2020 r.
5.
Oświadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
6.
Stwierdzone w toku postępowania wszczętego na wniosek o dodatek z adnotacją niespełnienie przez ubiegającego się o dodatek mieszkaniowy warunków, o których mowa w art. 15zzz id, nie wyklucza przyznania w toku tego postępowania dodatku mieszkaniowego bez dopłaty do czynszu.
1.
Wypłata dodatku mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do czynszu w zakresie tej dopłaty jest zadaniem związanym z przeciwdziałaniem COVID-19.
2.
Środki na wypłatę dopłat do czynszu w danym półroczu, zwane dalej "środkami na dopłaty do czynszu", są przekazywane gminie przez wojewodę, na jej wniosek składany nie później niż na 30 dni przed pierwszym dniem półrocza, w którym dokonywane mają być wypłaty. We wniosku gmina wskazuje wysokość szacunkowego zapotrzebowania na środki na dopłaty do czynszu z rozbiciem na poszczególne miesiące półrocza.
3.
Przy ustalaniu wysokości środków na dopłaty do czynszu uwzględnia się ponoszone przez gminę koszty realizacji zadania, o którym mowa w ust. 1, w wysokości 1% łącznej kwoty przekazywanych gminie środków na dopłaty do czynszu.
4.
Środki na dopłaty do czynszu są przekazywane gminie w miesięcznych ratach, nie później niż do 5. dnia każdego miesiąca. Wysokość rat odpowiada określonej we wniosku gminy szacunkowej wysokości zapotrzebowania na środki na dany miesiąc.
5.
Środki na dopłaty do czynszu niewykorzystane w danym miesiącu gmina zalicza na poczet środków wypłacanych w miesiącu następnym lub zwraca wojewodzie.
6.
Rozliczenie środków na dopłaty do czynszu otrzymanych w danym miesiącu gmina przekazuje wojewodzie do 15. dnia miesiąca następnego. Rozliczenie zawiera informację o:
1)
kwocie środków na dopłaty do czynszu wykorzystanych w miesiącu objętym rozliczeniem oraz łącznej kwocie środków wykorzystanych na dopłaty do czynszu;
2)
kwocie środków na dopłaty do czynszu niewykorzystanych w miesiącu objętym rozliczeniem:
a) zaliczanych na poczet środków wypłacanych w miesiącu następnym,
b) zwracanych wojewodzie;
3)
liczbie najemców i podnajemców, którym:
a) przyznano dodatek powiększony o dopłatę do czynszu w miesiącu objętym rozliczeniem,
b) wypłacono dodatek powiększony o dopłatę do czynszu w miesiącu objętym rozliczeniem,
c) przyznano dodatek powiększony o dopłatę do czynszu.
7.
Środki na dopłaty do czynszu stanowią dochód jednostek samorządu terytorialnego w rozumieniu ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.
1.
Środki na dopłaty do czynszu dla gmin są przekazywane wojewodzie z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, na jego wniosek składany nie później niż na 21 dni przed pierwszym dniem półrocza, w którym dokonywane mają być wypłaty. We wniosku wojewoda wskazuje wysokość szacunkowego zapotrzebowania na środki na dopłaty do czynszu z rozbiciem na poszczególne kwartały półrocza.
2.
Wniosek o przekazanie środków na dopłaty do czynszu dla gmin wojewoda składa do ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa.
3.
Środki na dopłaty do czynszu dla gmin są przekazywane wojewodzie w kwartalnych ratach, nie później niż do 25. dnia miesiąca poprzedzającego kwartał. Wysokość rat odpowiada określonej we wniosku wojewody szacunkowej wysokości zapotrzebowania na środki na kwartał.
4.
Środki na dopłaty do czynszu dla gmin niewykorzystane w danym kwartale wojewoda przekazuje gminom na wypłaty w kwartale następnym lub zwraca na rachunek Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
5.
Rozliczenie środków na dopłaty do czynszu dla gmin otrzymanych w danym kwartale wojewoda przekazuje ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, w terminie do ostatniego dnia kwartału następującego po kwartale, w którym dokonywane miały być wypłaty. Rozliczenie zawiera informację o:
1)
kwocie środków na dopłaty do czynszu przekazanych gminom w kwartale objętym rozliczeniem oraz łącznej kwocie środków przekazanych gminom na dopłaty do czynszu;
2)
kwocie środków na dopłaty do czynszu niewykorzystanych w kwartale objętym rozliczeniem:
a) przewidzianej do przekazania gminom na wypłaty dopłat do czynszu w kwartale następnym,
b) zwracanej do Funduszu Przeciwdziałania COVID-19;
3)
łącznej liczbie najemców i podnajemców, którym:
a) przyznano dodatek powiększony o dopłatę do czynszu w kwartale objętym rozliczeniem,
b) wypłacono dodatek powiększony o dopłatę do czynszu w kwartale objętym rozliczeniem,
c) przyznano dodatek powiększony o dopłatę do czynszu.
1.
Do 15. dnia każdego miesiąca gmina może złożyć korektę wniosku, o którym mowa w art. 15zzz if ust. 2, wskazując wyższe niż określone w tym wniosku zapotrzebowanie na środki na dopłaty do czynszu w kolejnych miesiącach.
2.
W przypadku gdy przekazane wojewodzie środki na dopłaty do czynszu dla gmin są niewystarczające do pokrycia zapotrzebowania na dopłaty do czynszu, wojewoda występuje z wnioskiem o dodatkowe środki na dopłaty do czynszu dla gmin. Dodatkowe środki na dopłaty do czynszu dla gmin są przekazywane wojewodzie w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku. Do wniosków o dodatkowe środki na dopłaty do czynszu dla gmin stosuje się przepis art. 15zzz ig ust. 2.
1.
Przepis art. 15zzz ib stosuje się odpowiednio do dodatku mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do czynszu.
2.
W przypadku gdy wysokość miesięcznego czynszu opłacanego w dniu 14 marca 2020 r. jest niższa niż wysokość miesięcznego czynszu opłacanego w miesiącu poprzedzającym miesiąc, od którego ma zostać przyznany dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu z mocą wsteczną, wysokość miesięcznego czynszu będącego podstawą obliczenia dodatku mieszkaniowego powiększonego o dopłatę do czynszu z mocą wsteczną ustala się według stanu na dzień 14 marca 2020 r. W takim przypadku dokumenty potwierdzające wysokość miesięcznego czynszu ubiegający się o dodatek mieszkaniowy powiększony o dopłatę do czynszu składa według stanu na dzień 14 marca 2020 r.
1.
Karze pieniężnej podlega ten, kto wbrew przepisowi art. 8b zakaz stosowania cen lub marż wyższych niż ustalone stosuje ceny lub marże wyższe niż ustalone zgodnie z obwieszczeniem, o którym mowa w art. 8 utracił moc, lub z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie art. 8a rozporządzenie w sprawie ustalenia maksymalnych cen i maksymalnych marż handlowych.
2.
Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierza się w wysokości od 5 000 do 5 000 000 zł.
3.
Karę pieniężną nakłada, w drodze decyzji, odpowiednio w zakresie swojej właściwości:
1)
(uchylony)
2)
wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych;
3)
(uchylony)
4)
wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.
4.
Karę uiszcza się w terminie 7 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 3, stała się ostateczna.
5.
Organ może nadać decyzji, o której mowa w ust. 3, rygor natychmiastowej wykonalności w całości lub w części, jeżeli wymaga tego ochrona bezpieczeństwa lub porządku publicznego.
6.
Do decyzji nakładających karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 61 skarga a wykonywanie aktu lub czynności § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% obrotu osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie, dopuścił się wielokrotnie, w przypadku wielu towarów lub usług lub na dużą skalę, naruszenia zakazu określonego w art. 8b zakaz stosowania cen lub marż wyższych niż ustalone . Przepisy art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 3–7 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów stosuje się odpowiednio.
1.
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może również nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości do 5% obrotu w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary, ale nie więcej niż 50 000 000 zł, jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie:
1)
nie udzielił informacji żądanych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub udzielił informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd;
2)
uniemożliwia lub utrudnia Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów rozpoczęcie lub przeprowadzenie kontroli.
2.
Przepisy art. 106 przesłanki nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej ust. 3–5 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów stosuje się odpowiednio.
1.
Do postępowania w sprawie nałożenia kar, o których mowa w art. 15zzz k i art. 15zzz l, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 4 ustawy z dnia 17 listopada 2021 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1773), z wyłączeniem art 31–35 i art. 40 przepisy stosowane w sprawach nakładania kar pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy tej ustawy.
2.
Do kar pieniężnych, o których mowa w art. 15zzz k i art. 15zzz l, stosuje się odpowiednio przepisy art. 48 termin uiszczenia kary pieniężnej i art. 49 odroczenie uiszczenia nałożonej kary pieniężnej albo rozłożenie jej na raty ustawy z dnia 17 listopada 2021 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi.
1.
W razie stwierdzenia naruszenia obowiązku hospitalizacji, kwarantanny lub izolacji w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem lub zwalczaniem COVID-19, nałożonego przez właściwy organ lub wynikającego z przepisów prawa, państwowy powiatowy inspektor sanitarny nakłada na osobę naruszającą taki obowiązek, w drodze decyzji, administracyjną karę pieniężną w kwocie do 30 000 zł.
2.
Stwierdzenie naruszenia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić w szczególności na podstawie ustaleń Policji, innych służb państwowych lub innych uprawnionych podmiotów.
3.
W zakresie określonym w ust. 1 nie ma zastosowania art. 38 utrudnianie lub udaremnianie działalności organów Inspekcji ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 338 i 1688).
1.
W razie stwierdzenia naruszenia czasowego ograniczenia lub zakazu obrotu i używania określonych przedmiotów lub produktów spożywczych, ustanowionego w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 46 ogłaszanie i odwoływanie stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii ust. 4 pkt 2 albo art. 46a rozporządzenie w przypadku wystąpienia stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego na dużym obszarze i art. 46b rozporządzenie w sprawie ograniczeń, obowiązków i nakazów w przypadku wystąpienia stanu epidemii lub zagrożenia epidemicznego ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem lub zwalczaniem COVID-19, wojewoda może nałożyć na podmiot naruszający takie ograniczenia lub zakaz, w drodze decyzji, administracyjną karę pieniężną w kwocie do 1 000 000 zł, a w przypadku jeżeli wartość przedmiotów lub produktów przekracza 1 000 000 zł administracyjna kara pieniężna określana jest w wysokości dwukrotności tej wartości.
2.
Od decyzji, o której mowa w ust. 1, służy odwołanie do ministra właściwego do spraw zdrowia.
3.
(uchylony)
Środki finansowe pochodzące z administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w art. 15zzz j, art. 15zzz k, art. 15zzz l, art. 15zzz n i art. 15zzz o, stanowią dochód budżetu państwa.
1.
W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, może zawiesić z urzędu albo na wniosek postępowanie kontrolne, postępowanie w zakresie egzekucji opłaty za niespełnienie obowiązku zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz odroczyć terminy płatności z tytułu niespełnienia tego obowiązku, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku ubezpieczeniowego.
2.
Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może, w drodze rozporządzenia, odroczyć terminy płatności oraz zawiesić postępowania, o których mowa w ust. 1, określając zakres terytorialny zawieszenia, rodzaje postępowań podlegających zawieszeniu oraz okres, na który następuje zawieszenie oraz odroczenie, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku ubezpieczeniowego.
3.
Do terminów odroczeń oraz postępowań zawieszonych na podstawie ust. 1 lub 2, nie wlicza się okresów ich zawieszenia oraz odroczenia.
Oświadczenie woli członka organu osoby prawnej innej niż Skarb Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego, może zostać złożone w formie dokumentowej, a posiedzenia organów osób prawnych odbywać się z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej bez konieczności jednoczesnej obecności członków tych organów. Do skuteczności takiego oświadczenia nie jest wymagane wypełnienie formularza udostępnionego w systemie teleinformatycznym, opatrzenie kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, bez względu na odmienne zastrzeżenie ustawy lub czynności prawnej.
1.
Świadectwo zdrowia wydane na podstawie art. 0 _ 4 ust. 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2023 r. poz. 2257) lub art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o pracy na statkach rybackich (Dz. U. z 2023 r. poz. 1330), które traci ważność w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 13 marca 2020 r. albo w okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, zachowuje ważność do dnia upływu 60 dni od dnia odwołania tego stanu.
2.
W przypadku gdy 3-miesięczny termin, o którym mowa w art. 6 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu oraz w art. 6 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o pracy na statkach rybackich, upływa w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 13 marca 2020 r. lub w okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, termin ten ulega przedłużeniu do upływu 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
W przypadku gdy termin ważności dyplomu i świadectwa przeszkolenia, o których mowa odpowiednio w art. 63 dokumenty potwierdzające kwalifikacje zawodowe do zajmowania stanowisk na statku pkt 1 i 3 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim, lub świadectwa operatora urządzeń radiowych w służbie morskiej, o którym mowa w art. 150 tryb wydania świadectwa operatora urządzeń radiowych ust. 1a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, upływa w okresie od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 13 marca 2020 r. albo w okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, termin ważności tych dokumentów ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii testy kwalifikacyjne, o których mowa w art. 39b uzyskanie kwalifikacji kierowcy wykonującego przewóz drogowy ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, mogą być przeprowadzane, po zakończeniu zajęć teoretycznych i praktycznych, przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce prowadzenia ośrodka szkolenia w urzędzie wojewódzkim i na koszt urzędu wojewódzkiego.
2.
Testy kwalifikacyjne przeprowadza co najmniej jeden przedstawiciel wojewody, wchodzący w skład komisji egzaminacyjnej, o której mowa w art. 39b1 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, który jest pracownikiem urzędu wojewódzkiego obsługującego wojewodę. Przeprowadzenie testów kwalifikacyjnych przez pracownika urzędu wojewódzkiego następuje w ramach świadczenia pracy na rzecz tego urzędu.
3.
Testy kwalifikacyjne przeprowadza się w sposób i na warunkach określonych przez wojewodę, przy zachowaniu aktualnie obowiązujących przepisów sanitarno-epidemiologicznych.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii część teoretyczna, o której mowa w art. 23 forma dofinansowania przedsięwzięcia zakresu kinematografii ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2023 r. poz. 622, 1123, 1234, 1312, 1560 i 1872) może być realizowana przy wykorzystaniu metod on-line polegających na transmisji w czasie rzeczywistym dźwięku i obrazu między osobą prowadzącą taką część a jej uczestnikami. Część teoretyczna niezakończona do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii może nadal być prowadzona z wykorzystaniem metod on-line, jednak nie dłużej niż przez 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
W przypadku gdy termin, o którym mowa w art. 81b ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ulega on przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
W przypadku gdy ważność:
1)
prawa jazdy,
2)
pozwolenia na kierowanie tramwajem,
3)
zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym lub pojazdem przewożącym wartości pieniężne,
4)
świadectwa kierowcy,
5)
legitymacji instruktora nauki jazdy,
6)
legitymacji egzaminatora,
7)
zaświadczenia o wpisie do ewidencji instruktorów techniki jazdy (świadectwa instruktora techniki jazdy),
8)
uprawnień do kierowania pojazdami,
9)
wpisu w prawie jazdy kodu 95 potwierdzającego uzyskanie kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej albo ukończenie szkolenia okresowego
– upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tych dokumentów, uprawnień i wpisu ulega przedłużeniu do dnia upływu 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
Badanie techniczne pojazdu, którego termin upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, którego właścicielem lub posiadaczem jest osoba przebywająca na obowiązkowej kwarantannie lub poddana leczeniu z powodu COVID-19 w tym okresie, zachowuje ważność przez okres 7 dni od dnia zakończenia leczenia lub zwolnienia z obowiązkowej kwarantanny, jedynie w celu umożliwienia dojazdu na badanie techniczne.
1.
W okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia 31 stycznia 2021 r., zawiesza się przeprowadzanie badań lekarskich i psychologicznych:
1)
osób ubiegających się o zachowanie ważności licencji maszynisty, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 22a ust. 11 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym;
2)
osób ubiegających się o zachowanie ważności świadectwa maszynisty, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 22b ust. 22 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym;
3)
pracowników zatrudnionych na stanowiskach bezpośrednio związanych z prowadzeniem i bezpieczeństwem ruchu kolejowego oraz z prowadzeniem określonych rodzajów pojazdów kolejowych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 22d ust. 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym;
4)
pracowników zatrudnionych na stanowisku zwrotniczego, o którym mowa w art. 22d ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym;
5)
funkcjonariuszy straży ochrony kolei, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 59 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.
2.
W przypadku gdy ważność badań lekarskich i psychologicznych, o których mowa w ust. 1, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tych badań ulega przedłużeniu do dnia upływu 180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
W przypadku gdy termin ważności:
1)
autoryzacji bezpieczeństwa, o której mowa w art. 18a tryb wydania i zakres autoryzacji bezpieczeństwa ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
2)
certyfikatu bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 18b certyfikat bezpieczeństwa ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
3)
świadectwa bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 19 warunki wydania świadectwa bezpieczeństwa ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
4)
licencji maszynisty, o której mowa w art. 22 licencja maszynisty ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
5)
świadectwa maszynisty, o którym mowa w art. 22b świadectwo maszynisty i jego kategorie ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
6)
certyfikatu dla podmiotu odpowiedzialnego za utrzymanie pojazdu kolejowego (ECM), o którym mowa w art. 23j zadania podmiotu odpowiedzialnego za utrzymanie pojazdu kolejowego (ECM) ust. 8 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym
– upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, termin ważności tych dokumentów ulega przedłużeniu do dnia upływu 180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
W przypadku gdy w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii upływa termin przeprowadzenia:
1)
szkoleń oraz okresowych sprawdzianów wiedzy i umiejętności maszynistów, o których mowa w art. 22b świadectwo maszynisty i jego kategorie ust. 7 i ust. 21 pkt 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
2)
szkoleń dla pracowników kolejowych z zakresu kierowania ruchem, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 6 wyłączenie stosowania przepisów ustawy – Prawo zamówień publicznych ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym,
3)
szkoleń dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach bezpośrednio związanych z prowadzeniem i bezpieczeństwem ruchu kolejowego oraz z prowadzeniem określonych rodzajów pojazdów kolejowych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 22d ust. 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
4)
szkoleń dla pracowników zatrudnionych na stanowisku zwrotniczego, o którym mowa w art. 22d ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
5)
szkoleń dla funkcjonariuszy straży ochrony kolei, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 59 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym - a szkolenia i sprawdziany te nie zostały przeprowadzone w tym okresie, dotychczasowe szkolenie albo sprawdzian zachowuje ważność do dnia upływu 180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
1.
(uchylony)
2.
W przypadku gdy termin przeprowadzenia egzaminu okresowego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 22d wymogi wobec pracowników na niektórych stanowiskach ust. 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, przypada w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, a egzamin ten nie został przeprowadzony w tym okresie, termin przeprowadzenia tego egzaminu ulega przedłużeniu do dnia upływu 180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
1.
W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 minister właściwy do spraw transportu przekazuje zarządzającemu portem lotniczym środki finansowe na częściowe pokrycie straty wynikającej z obowiązywania zakazów w ruchu lotniczym określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 119 zasada równości w dostępie do polskiej przestrzeni powietrznej ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2020 r. poz. 1970) w okresie od dnia 15 marca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r.
2.
Przez stratę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między wynikiem działalności operacyjnej zarządzającego portem lotniczym osiągniętym w okresie od dnia 15 marca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. a wynikiem działalności operacyjnej zarządzającego portem lotniczym osiągniętym w okresie od dnia 15 marca 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r.
3.
Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, pochodzą z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
4.
Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, są wypłacane do wysokości środków zarezerwowanych na ten cel w planie Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
5.
Podziału środków zarezerwowanych na cel, o którym mowa w ust. 1, w planie Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 dokonuje minister właściwy do spraw transportu między zarządzających portami lotniczymi według udziału poszczególnych portów lotniczych w rynku w 2019 r. określonego w załączniku do ustawy.
6.
Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, są przekazywane zarządzającemu portem lotniczym na jego wniosek.
7.
Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, są przekazywane zarządzającemu portem lotniczym do wysokości wynikającej z podziału, o którym mowa w ust. 5, jednak w kwocie nie wyższej niż wysokość straty, o której mowa w ust. 1.
8.
Zarządzający portem lotniczym składa wniosek, o którym mowa w ust. 6, w formie pisemnej w postaci papierowej na adres urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw transportu albo w postaci elektronicznej na elektroniczną skrzynkę podawczą tego ministra.
9.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 6, zarządzający portem lotniczym dołącza oświadczenie potwierdzające, że dane zawarte we wniosku są kompletne i zgodne ze stanem faktycznym. Oświadczenie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Zarządzający portem lotniczym jest obowiązany do zawarcia w oświadczeniu klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
10.
Minister właściwy do spraw transportu w terminie 15 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 6, przekazuje do Banku Gospodarstwa Krajowego dyspozycję wypłaty środków finansowych, o których mowa w ust. 1, na rachunek bankowy wskazany we wniosku.
11.
Po zakończeniu roku budżetowego wysokość straty, o której mowa w ust. 1, podlega weryfikacji przez biegłego rewidenta w ramach badania sprawozdania finansowego zarządzającego portem lotniczym za 2020 r.
12.
Sprawozdanie z badania sprawozdania finansowego, o którym mowa w ust. 11, zawierające informacje o wysokości straty, o której mowa w ust. 1, zarządzający portem lotniczym przekazuje ministrowi właściwemu do spraw transportu w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, jednak nie później niż do dnia 30 kwietnia 2021 r.
13.
Wysokość przekazanych zarządzającemu portem lotniczym środków finansowych, o których mowa w ust. 1, przekraczająca wysokość straty, o której mowa w ust. 1, podlega zwrotowi do Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 najpóźniej w terminie przekazania ministrowi właściwemu do spraw transportu sprawozdania z badania sprawozdania finansowego, o którym mowa w ust. 12.
14.
Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 6, mając na uwadze konieczność zapewnienia jednolitej formy składanych wniosków.
Pracownicy zarządzającego lotniskiem odpowiedzialni za zapewnienie niezbędnej pomocy medycznej, o której mowa w art. 68 obowiązki zarządzającego lotniskiem ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2023 r. poz. 2110), pracownicy lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, o których mowa w art. 84 system ratownictwa i ochrony przeciwpożarowej lotniska tej ustawy, oraz inne osoby, którym zarządzającym lotniskiem powierzył wykonywanie czynności związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, w czasie wykonywania tych czynności korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.
W przypadku gdy ważność certyfikatu lotniska użytku publicznego, o którym mowa w art. 54 ust. 2a lub 2b ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tego certyfikatu ulega przedłużeniu do dnia upływu 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności certyfikatu.
W przypadku gdy ważność specjalistycznego szkolenia dla pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, o którym mowa w art. 84 system ratownictwa i ochrony przeciwpożarowej lotniska ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, w odniesieniu do lotniska użytku publicznego, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tego szkolenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 6 miesięcy od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
W przypadku gdy w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii nie jest możliwe przeprowadzenie ćwiczeń praktycznych całościowych i częściowych, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 85 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, z udziałem wszystkich zaangażowanych jednostek, organów i służb, zarządzający lotniskiem przeprowadza te ćwiczenia w sposób alternatywny uzgodniony z Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
1.
W przypadku gdy ważność szkoleń, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 187 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tych szkoleń ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkoleń.
2.
W przypadku gdy ważność sprawdzenia przeszłości, o którym mowa w pkt 11.1.3 załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1998 z dnia 5 listopada 2015 r. ustanawiającego szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego (Dz. Urz. UE L 299 z 14.11.2015, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 2015/1998", oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 189 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego sprawdzenia przeszłości ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności sprawdzenia.
1.
W przypadku gdy ważność szkolenia okresowego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tego szkolenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkolenia.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, osoby ubiegające się o uzyskanie uprawnienia operatora kontroli bezpieczeństwa oraz operatorzy kontroli bezpieczeństwa są obowiązani odbyć szkolenie okresowe niezwłocznie po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
3.
W przypadku gdy termin ponownej certyfikacji operatorów kontroli bezpieczeństwa przypada w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność uprawnień tych osób ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkoleń.
4.
Szkolenia podstawowe z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, dla osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia operatora kontroli bezpieczeństwa oraz operatorów kontroli bezpieczeństwa osób, bagażu kabinowego, przewożonych przedmiotów i bagażu rejestrowanego, a także szkolenia specjalistyczne zawodowe, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 189 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, dla osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia operatora kontroli bezpieczeństwa, operatorów kontroli bezpieczeństwa, osób ubiegających się o uzyskanie uprawnień pracownika weryfikującego oraz pracowników weryfikujących, odbywające się w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, są przeprowadzane w formie kształcenia z wykorzystaniem multimedialnych systemów komputerowych. Szkolenia odbywają się z zapewnieniem zdalnej dostępności instruktora szkolenia.
W przypadku gdy ważność wyznaczenia zarejestrowanego agenta, o którym mowa w art. 186b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia upływu ważności wyznaczenia.
W przypadku gdy ważność wyznaczenia zarejestrowanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego, o którym mowa w art. 186b ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia upływu ważności wyznaczenia.
W przypadku gdy ważność wyznaczenia znanego nadawcy, o którym mowa w art. 186e ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia upływu ważności wyznaczenia.
W przypadku gdy ważność wyznaczenia znanego dostawcy zaopatrzenia pokładowego, o którym mowa w pkt 8.1.4 załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia upływu ważności wyznaczenia, jeżeli zatwierdzenie wdrażania programu ochrony, o którym mowa w pkt 8.1.4.5 lit. a załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998, obejmuje wizję lokalną u dostawcy, a wizja taka nie może się odbyć ze względu na obowiązywanie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
W przypadku gdy ważność wyznaczenia znanego dostawcy zaopatrzenia portu lotniczego, o którym mowa w pkt 9.1.3 załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego wyznaczenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia upływu ważności wyznaczenia, jeżeli zatwierdzenie wdrażania programu ochrony, o którym mowa w pkt 9.1.3.5 lit. a załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998, obejmuje wizję lokalną u dostawcy, a wizja taka nie może się odbyć ze względu na obowiązywanie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
W przypadku gdy wykonywanie testów z częstotliwością określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze nie jest możliwe ze względu na obowiązywanie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, wykonywanie testów zawiesza się do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
W przypadku gdy termin na aktualizację biblioteki obrazów TIP, o którym mowa w pkt 12.5.6 decyzji wykonawczej Komisji C (2015) 8005 z dnia 16 listopada 2015 r. ustanawiającej szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego, zawierającej informacje, o których mowa w art. 18 zmiana ustawy o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 300/2008 z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 2320/2002 (Dz. Urz. UE L 97 z 09.04.2008, str. 72, z późn. zm.), upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność obecnie stosowanej biblioteki ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później.
1.
W przypadku gdy ważność czasowej karty identyfikacyjnej portu lotniczego, o której mowa w pkt 1.2.2.2 lit. c załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiej karty ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności karty.
2.
W przypadku gdy ważność karty identyfikacyjnej członka załogi, o której mowa w pkt 1.2.2.2 lit. b załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiej karty ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności karty.
3.
W przypadku gdy ważność certyfikatu inspektora lotnictwa cywilnego upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego certyfikatu ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności certyfikatu.
Aktualizacja programu ochrony przewoźnika lotniczego w zakresie dotyczącym przewozu ładunku lub poczty z państw trzecich, dla którego jest wymagane wyznaczenie jako "przewoźnika ładunków lotniczych lub poczty lotniczej prowadzącego przewóz z portu lotniczego państwa trzeciego do Unii" (ACC3), o którym mowa w pkt 6.8.1.1 załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, nie wymaga uzgodnienia z Policją i Strażą Graniczną.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii zarządzający lotniskiem może wydawać karty identyfikacyjne portu lotniczego upoważniające do dostępu bez eskorty do strefy zastrzeżonej portu lotniczego dla osób, co do których zarządzający innym lotniskiem przeprowadził sprawdzenie przeszłości, o którym mowa w pkt 11.1.3 załącznika do rozporządzenia nr 2015/1998, oraz uzyskał informację o braku negatywnych przesłanek, o których mowa w art. 188a ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze.
2.
Zarządzający lotniskiem, na wniosek posiadacza karty identyfikacyjnej portu lotniczego lub jego pracodawcy, potwierdza pisemnie fakt i datę przeprowadzenia sprawdzenia przeszłości i uzyskania informacji o braku negatywnych przesłanek.
3.
Karty identyfikacyjne portu lotniczego wydane na podstawie ust. 1 pozostają ważne przez okres ważności sprawdzenia przeszłości, jednak nie dłużej niż do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
1.
W przypadku gdy termin szkolenia, o którym mowa w § 77 ust. 2 pkt 2, § 82 ust. 2, § 83 ust. 4 oraz § 94 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 19 maja 2017 r. w sprawie licencji i świadectw kwalifikacji personelu służb ruchu lotniczego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1069), przypada w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tego szkolenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkolenia. Przepis stosuje się do szkoleń dla informatorów lotniskowej służby informacji powietrznej (AFIS).
2.
W przypadku gdy ważność uprawnień uzupełniających lub uprawnień uzupełniających w jednostce, o którym mowa w § 77 ust. 2, § 82 ust. 1, § 83 ust. 3 oraz § 94 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 19 maja 2017 r. w sprawie licencji i świadectw kwalifikacji personelu służb ruchu lotniczego, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tych uprawnień uzupełniających lub uprawnień uzupełniających w jednostce, ulega przedłużeniu na okres do 90 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności uprawnień. Przepis stosuje się do uprawnień informatorów lotniskowej służby informacji powietrznej (AFIS).
3.
Trzymiesięczny okres, o którym mowa w § 77 ust. 2 pkt 1, rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 19 maja 2017 r. w sprawie licencji i świadectw kwalifikacji personelu służb ruchu lotniczego, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2020 r., ulega przedłużeniu do 6 miesięcy.
4.
Termin końcowy obowiązku, o którym mowa w § 105 ust. 2, 5 i 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 19 maja 2017 r. w sprawie licencji i świadectw kwalifikacji personelu służb ruchu lotniczego, ulega przedłużeniu do dnia upływu 120 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2020 r.
1.
W przypadku gdy ważność licencji dyspozytora lotniczego, o której mowa w pkt 6.1.7 załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 2 września 2013 r. w sprawie licencjonowania personelu lotniczego (Dz. U.z 2021 r. poz. 1713), upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tej licencji ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności licencji.
2.
W przypadku gdy realizacja praktyki pod nadzorem dyspozytora lotniczego, o której mowa w pkt 6.1.5 załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 2 września 2013 r. w sprawie licencjonowania personelu lotniczego, przypada na okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, termin jej realizacji ulega przedłużeniu do dnia upływu 120 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia, w którym praktyka pierwotnie powinna zostać zrealizowana.
W przypadku gdy przystąpienie do egzaminu praktycznego w terminie, o którym mowa w § 33 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 1 sierpnia 2018 r. w sprawie egzaminów państwowych na licencje, świadectwa kwalifikacji oraz uprawnienia do nich wpisywane (Dz. U. z 2021 r. poz. 1678), nie jest możliwe ze względu na obowiązywanie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność egzaminów teoretycznych ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności egzaminów.
1.
W przypadku gdy ważność uprawnień podstawowych lub dodatkowych, o których mowa w § 12 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji (Dz. U. z 2023 r. poz. 167), upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tych uprawnień podstawowych lub dodatkowych, ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności uprawnień.
2.
W przypadku gdy ważność badań lotniczo-lekarskich, o których mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 17 czerwca 2020 r. w sprawie badań lotniczo-lekarskich (Dz. U. poz. 1168), upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tych badań ulega przedłużeniu do dnia upływu 90 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności badań, pod warunkiem że orzeczenie lotniczo-lekarskie nie zawiera ograniczeń z wyjątkiem wzrokowych.
W przypadku gdy termin szkolenia z zakresu bezpiecznej obsługi materiałów niebezpiecznych przewożonych drogą powietrzną, przypada w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ważność tego szkolenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkolenia.
W przypadku gdy termin szkolenia, o którym mowa w art. 800 _ 95f ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, przypada w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność tego szkolenia ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności szkolenia.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii zezwala się operatorom lotniczym na przewóz środków zawierających materiał niebezpieczny UN1987 Alcohols, n.o.s. oraz UN1170 Ethanol solution, jako środków do dezynfekcji rąk dla pasażerów i załóg statków powietrznych, zgodnie z postanowieniami Instrukcji Technicznych Bezpiecznego Transportu Materiałów Niebezpiecznych Drogą Powietrzną ICAO Doc. 9284 – AN/905, w rozumieniu pkt 119 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 965/2012 z dnia 5 października 2012 r. ustanawiającego wymagania techniczne i procedury administracyjne odnoszące się do operacji lotniczych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 (Dz. Urz. UE L 296 z 25.10.2012, str. 1, z późn. zm.).
2.
Operatorzy lotniczy upewniają się, że środki, o których mowa w ust. 1, są odpowiednio przechowywane i zabezpieczone, aby zapobiec przypadkowemu rozlaniu, uszkodzeniu lub ryzyku pożaru oraz, że opakowania zapasowe są również odpowiednio zapakowane. Pojemność każdego pojemnika nie może przekraczać 0,5 litra, a całkowita ilość środków, o których mowa w ust. 1, na pokładzie statku powietrznego nie może przekraczać 8 litrów.
3.
Operatorzy lotniczy dokonują oceny ryzyka związanego z przewozem środków, o których mowa w ust. 1, odpowiednio zmieniają procedury postępowania awaryjnego i informują załogi statków powietrznych o wprowadzonych zmianach.
W przypadku gdy ważność certyfikatu agenta obsługi naziemnej (AHAC - Airport Handling Agent Certificate), o którym mowa w § 5 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 września 2020 r. w sprawie certyfikacji działalności w lotnictwie cywilnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 874), prowadzącego obsługę naziemną statków powietrznych wykonywaną na rzecz przewoźników lotniczych w zakresie, o którym mowa w art. 160 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ważność takiego certyfikatu ulega przedłużeniu do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, jednak nie dłużej niż o 6 miesięcy od dnia utraty ważności certyfikatu.
1.
W okresie obowiązywania ustawy operacje z użyciem systemów bezzałogowych statków powietrznych mogą być realizowane po poinformowaniu Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej o zamiarze wykonania lotu za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, określonego przez Polską Agencję Żeglugi Powietrznej.
2.
(uchylony)
3.
(uchylony)
4.
(uchylony)
5.
Na potrzeby realizacji zadań wskazanych w ust. 1 Polska Agencja Żeglugi Powietrznej może przejąć wszystkie przysługujące właścicielowi autorskie prawa majątkowe do systemów teleinformatycznych służących do koordynacji i zarządzania lotami bezzałogowych statków powietrznych w polskiej przestrzeni powietrznej, które przeszły proces weryfikacji, i są dopuszczone przez odpowiednie organy nadzoru lotniczego do ich wykorzystania w pracy operacyjnej wraz z prawami do dokumentacji systemu. Przejęcie następuje na wszystkich polach eksploatacji wskazanych w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509), w tym wskazanych w art. 74 ochrona programów komputerowych ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a w zakresie praw do dokumentacji na polach eksploatacji wskazanych w art. 50 odrębne pola eksploatacji tej ustawy. Przejęcie następuje z chwilą złożenia oświadczenia woli właścicielowi praw o ich przejęciu na podstawie niniejszego artykułu. Przejęcie następuje za wynagrodzeniem odpowiadającym wartości księgowej aktywa na dzień złożenia oświadczenia woli o przejęciu praw. O złożeniu oświadczenia Polska Agencja Żeglugi Powietrznej zawiadamia ministra właściwego do spraw transportu oraz ministra właściwego do spraw aktywów państwowych.
1.
W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 minister właściwy do spraw transportu przekazuje operatorom publicznego transportu zbiorowego w przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, o których mowa w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1343 i 2666 oraz z 2023 r. poz. 1003, 1234, 1688 i 1720), z wyłączeniem komunikacji miejskiej, środki finansowe za miesiące obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz kolejne 3 miesiące po upływie miesiąca, w którym odwołano stan zagrożenia epidemicznego albo stan epidemii, na poziomie kwoty dotacji przedmiotowej z tytułu honorowania ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego rozliczonej przez ministra właściwego do spraw transportu za te same miesięczne okresy w roku 2019, pomniejszonej o przekazane operatorom środki dotacji przedmiotowej, przekazanej na finansowanie utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów za te miesiące.
2.
Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, przekazywane są z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw transportu, w celu sfinansowania rekompensaty, w rozumieniu art. 4 dodatkowy zasiłek opiekuńczy ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, w części określonej w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c tej ustawy.
3.
Operator w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, występując z wnioskiem do ministra właściwego do spraw transportu o przekazanie środków finansowych, wskazuje umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w ramach której będzie rozliczana kwota przekazanych środków finansowych.
4.
Operator publicznego transportu zbiorowego w transporcie kolejowym w przewozach innych niż przewozy międzywojewódzkie i międzynarodowe występuje z wnioskiem o przekazanie środków finansowych do właściwego organizatora przewozów pasażerskich w transporcie kolejowym, z którym ma podpisaną umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
5.
Organizator, o którym mowa w ust. 4, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku operatora, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw transportu wniosek o przekazanie środków finansowych.
6.
Minister właściwy do spraw transportu przekazuje w terminie 14 dni od dnia przekazania środków finansowych operatorowi, właściwemu organizatorowi publicznego transportu zbiorowego informacje o kwocie przekazanych operatorowi środków finansowych podlegających rozliczeniu w ramach umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
7.
Operator przedkłada właściwemu organizatorowi publicznego transportu zbiorowego wniosek o rozliczenie środków finansowych na zasadach i w terminach wynikających z umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
8.
Właściwy organizator publicznego transportu zbiorowego rozlicza przekazane operatorowi środki finansowe oraz przekazuje do ministra właściwego do spraw transportu informacje o rozliczeniu.
9.
Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, są przekazywane za okres nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia 2021 r.
1.
W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 minister właściwy do spraw transportu może przekazać operatorom publicznego transportu zbiorowego w przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, o których mowa w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, środki finansowe w celu sfinansowania rekompensaty, w rozumieniu art. 4 dodatkowy zasiłek opiekuńczy ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, w części określonej w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c tej ustawy, za miesiące obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz kolejne 3 miesiące po upływie miesiąca, w którym odwołano stan zagrożenia epidemicznego albo stan epidemii.
2.
Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, pochodzą z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
3.
Wysokość środków finansowych przekazanych za dany miesiąc jest równa wysokości środków finansowych przekazanych operatorowi za odpowiadający mu nazwą miesiąc w roku 2020. Wysokość środków finansowych przekazanych za każdy miesiąc pierwszego kwartału roku jest równa wysokości środków przekazanych operatorowi za kwiecień 2020 r.
4.
(uchylony)
5.
(uchylony)
6.
Przepisy art. 15zzz zlidx1 ust. 3-8 stosuje się odpowiednio.
Warunkiem udzielenia wsparcia na podstawie przepisów art. 15zzz zlidx1 oraz art. 15zzz zlidx2 jest zaplanowanie wydatków w budżecie właściwego organizatora w celu sfinansowania rekompensaty w wysokości nie mniejszej niż w roku poprzednim oraz przekazanie przez organizatora operatorowi rekompensaty co najmniej w tej wysokości.
Łączna wysokość wsparcia operatorów w wojewódzkich, międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, związana z przeciwdziałaniem COVID-19, o którym mowa w art. 15zzz zlidx1 ust. 1 oraz art. 15zzz zlidx2 ust. 1, nie może powodować przekroczenia wyniku finansowego netto określonego na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UE L 315 z 03.12.2007, str. 1, z późn. zm.), dla całego okresu trwania obowiązującej umowy, wliczając w to również przyszłe wypłaty z jej tytułu.
1.
W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 przewoźnicy wykonujący przewozy autobusowe oraz operatorzy przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, z wyłączeniem komunikacji miejskiej, otrzymują wsparcie finansowe za miesiące obowiązywania ograniczeń w przemieszczaniu się środkami publicznego transportu zbiorowego w zakresie liczby zajętych miejsc siedzących albo miejsc siedzących i stojących w stosunku do dokumentacji technicznej lub techniczno-ruchowej pojazdu, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2021 r.
2.
Wysokość wsparcia, o którym mowa w ust. 1, ustala się dla każdego z beneficjentów przez porównanie poniesionych kosztów i osiągniętych przychodów w przeliczeniu na pracę eksploatacyjną zrealizowaną za każdy miesiąc roku 2019 w stosunku do poniesionych kosztów i osiągniętych przychodów w przeliczeniu na pracę eksploatacyjną zrealizowaną za ten sam miesiąc roku 2021.
3.
Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, jest należne beneficjentowi, w przypadku gdy:
1)
z porównania, o którym mowa w ust. 2, wynikać będzie pogorszenie wyniku finansowego w odniesieniu do wozokilometra przewozu za objęty wsparciem miesiąc roku 2021 oraz
2)
w miesiącu objętym wsparciem utrzymana została praca eksploatacyjna wyrażona w wozokilometrach na poziomie tego samego miesiąca roku 2019, a w przypadku obniżenia pracy eksploatacyjnej kwota wsparcia ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu.
4.
Wysokość wsparcia, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć:
1)
dla przewoźników, o których mowa w ust. 1, kwoty dopłaty do krajowych autobusowych przewozów pasażerskich, o której mowa w art. 8a rozporządzenie w sprawie ustalenia maksymalnych cen i maksymalnych marż handlowych ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 295), rozliczonej za te same miesiące roku 2019, pomniejszonej o przekazane tym przewoźnikom dopłaty na finansowanie utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów za te miesiące;
2)
dla operatorów, o których mowa w ust. 1, rekompensaty, o której mowa w art. 54 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, rozliczonej za te same miesiące roku 2019, pomniejszonej o przekazaną tym operatorom rekompensatę na finansowanie utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów za te miesiące.
5.
Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, jest przekazywane z budżetu państwa ze środków zaplanowanych w budżecie właściwego wojewody przeznaczonych na krajowe pasażerskie przewozy autobusowe.
6.
Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, otrzymane przez operatora przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej jest uwzględniane przy obliczaniu należnej operatorowi rekompensaty, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.
7.
Wysokość wsparcia, o którym mowa w ust. 1, ulega pomniejszeniu o kwotę wsparcia uzyskanego z innych źródeł na utrzymanie prowadzonej działalności gospodarczej związanej ze świadczeniem usług przewozu osób, z wyjątkiem rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, o której mowa w art. 50 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.
8.
Środki finansowe są przekazywane przez właściwego miejscowo marszałka województwa na podstawie wniosków składanych przez przewoźnika, o którym mowa w ust. 1, lub organizatora publicznego transportu zbiorowego na podstawie wniosku złożonego przez operatora, o którym mowa w ust. 1, zawierających kalkulację wnioskowanych kwot wsparcia w ujęciu miesięcznym wraz z oświadczeniem o prawidłowości danych w nich ujętych.
9.
W celu weryfikacji danych ujętych we wniosku, o którym mowa w ust. 8, właściwy miejscowo marszałek województwa może:
1)
żądać od przewoźnika oraz organizatora, o których mowa w ust. 1, dokumentów potwierdzających informacje zawarte we wniosku;
2)
przeprowadzać kontrole i zlecać - na koszt beneficjentów - ich przeprowadzenie.
10.
W przypadku gdy łączna kwota wsparcia, o którym mowa w ust. 1, dla pojedynczego beneficjenta za wszystkie miesiące 2021 r. przekracza kwotę 500 000 zł, przeprowadzenie kontroli ma charakter obligatoryjny.
11.
Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, stanowi pomoc publiczną podlegającą notyfikacji Komisji Europejskiej i może być udzielane:
1)
zgodnie z postanowieniami zawartymi w decyzji Komisji Europejskiej, wydanej w wyniku notyfikacji;
2)
nie wcześniej niż od dnia następującego po dniu wydania przez Komisję Europejską decyzji o zgodności tej pomocy z rynkiem wewnętrznym Unii Europejskiej;
3)
zgodnie z warunkami udzielania pomocy określonymi w komunikacie Komisji Europejskiej – Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii COVID-19, w szczególności:
a) łączna kwota wsparcia nie może przekroczyć 1,8 mln euro brutto dla pojedynczego beneficjenta,
b) wsparcie nie może być udzielone beneficjentowi, który w dniu 31 grudnia 2019 r. znajdował się w trudnej sytuacji w rozumieniu rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.), z wyjątkiem mikroprzedsiębiorców i małych przedsiębiorców w rozumieniu załącznika I do tego rozporządzenia, którzy w dniu 31 grudnia 2019 r. znajdowali się w trudnej sytuacji, pod warunkiem że nie są oni objęci zbiorowym postępowaniem upadłościowym na podstawie prawa krajowego oraz nie otrzymali pomocy na ratowanie ani pomocy na restrukturyzację,
c) mikroprzedsiębiorcy i mali przedsiębiorcy, o których mowa w lit. b, którzy otrzymali pomoc na ratowanie, mogą otrzymać wsparcie, jeżeli przed udzieleniem tego wsparcia, spłacili pożyczkę lub zakończyli umowę gwarancji, które stanowiły pomoc na ratowanie,
d) mikroprzedsiębiorcy i mali przedsiębiorcy, o których mowa w lit. b, którzy otrzymali pomoc na restrukturyzację, mogą otrzymać wsparcie, jeżeli w czasie jego udzielania nie podlegali już planowi restrukturyzacji,
e) wsparcia udziela się nie później niż do dnia 31 grudnia 2021 r.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz do dnia upływu 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w zależności od tego, który z nich zostanie odwołany później, zarządca infrastruktury w rozumieniu art. 4 dodatkowy zasiłek opiekuńczy pkt 7 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, podejmując działania związane z przeciwdziałaniem skutkom epidemii COVID-19 oraz wywołanych nią sytuacji kryzysowych, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw transportu, może nie pobierać części opłaty podstawowej, o której mowa w art. 33 przepisy przejściowe ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, w wysokości odpowiadającej zatwierdzonej podwyżce stawki jednostkowej, o której mowa w art. 33 przepisy przejściowe ust. 6 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.
2.
Zarządca infrastruktury, podejmując działania związane z przeciwdziałaniem skutkom epidemii COVID-19, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw transportu, może pobierać opłatę podstawową, o której mowa w art. 33 przepisy przejściowe ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, obniżoną o nie więcej niż 50% wysokości.
3.
Zarządca infrastruktury może otrzymać ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 finansowanie w wysokości odpowiadającej wysokości przychodów utraconych z tytułu niepobrania albo obniżenia, o którym mowa w ust. 1 i 2.
4.
Zarządca infrastruktury może otrzymać ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 finansowanie w wysokości odpowiadającej wysokości przychodów utraconych z tytułu niepobrania w roku 2020 opłaty rezerwacyjnej za niewykorzystanie przydzielonej zdolności przepustowej, o której mowa w art. 33 przepisy przejściowe ust. 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.
5.
Wypłaty środków z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, w ramach finansowania, o którym mowa w ust. 3 i 4, dokonuje minister właściwy do spraw transportu.
6.
Finansowanie, o którym mowa w ust. 3 i 4, stanowi pomoc publiczną podlegającą notyfikacji Komisji Europejskiej i może być udzielone zgodnie z postanowieniami zawartymi w decyzji Komisji Europejskiej, wydanej w wyniku notyfikacji.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii zarządzający lotniskiem użytku publicznego może zmienić taryfę opłat lotniskowych w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom epidemii dla użytkowników stale korzystających z lotniska, przy zachowaniu zasady transparentności i niedyskryminacji.
2.
W celu wprowadzenia zmiany taryfy opłat lotniskowych zarządzający lotniskiem użytku publicznego jest obowiązany do przeprowadzania konsultacji w tym przedmiocie z przewoźnikami stale korzystającymi z lotniska w rozumieniu art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze.
3.
Konsultacje, o których mowa w ust. 2, mogą być przeprowadzane w formie pisemnej, także przy użyciu środków komunikacji elektronicznej. Termin tych konsultacji nie może być krótszy niż 7 dni.
4.
Skonsultowaną zmianę taryfy opłat lotniskowych wraz z uzasadnieniem zarządzający lotniskiem użytku publicznego niezwłocznie przekazuje Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
5.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zatwierdza zmianę taryfy opłat lotniskowych w terminie 7 dni od dnia otrzymania skonsultowanej zmiany taryfy opłat lotniskowych wraz z uzasadnieniem:
1)
w formie decyzji administracyjnej - w przypadku zmiany przekazanej przez zarządzającego lotniskiem użytku publicznego, na którym w roku kalendarzowym poprzedzającym rozpoczęcie konsultacji, o których mowa w ust. 2, obsłużono ponad 5 000 000 pasażerów rocznie;
2)
milcząco - w przypadku zmiany przekazanej przez zarządzającego lotniskiem użytku publicznego, na którym w roku kalendarzowym poprzedzającym rozpoczęcie konsultacji, o których mowa w ust. 2, obsłużono nie więcej niż 5 000 000 pasażerów rocznie.
6.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może żądać od zarządzającego lotniskiem użytku publicznego przedstawienia dodatkowych informacji, dokumentów i wyjaśnień w zakresie przekazanej zmiany taryfy opłat lotniskowych. W takim przypadku termin, o którym mowa w ust. 5, biegnie od dnia otrzymania dodatkowych informacji, dokumentów i wyjaśnień.
7.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego odmawia zatwierdzenia zmiany taryfy opłat lotniskowych w przypadku, gdy jest ona niezgodna z zasadami ustalania opłat lotniskowych określonymi w Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. poz. 212, z późn. zm.), ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze lub przepisach międzynarodowych.
8.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, do zmiany taryfy opłat lotniskowych nie stosuje się:
1)
terminów określonych w art. 77b ust. 1-3 i 5 , art. 77d ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze oraz w § 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 8 sierpnia 2014 r. w sprawie opłat lotniskowych (Dz. U. poz. 1074);
2)
wymogów określonych w § 14 ust. 4-6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 8 sierpnia 2014 r. w sprawie opłat lotniskowych.
9.
Przewoźnik lotniczy stale korzystający z lotniska w rozumieniu art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze lub podmiot reprezentujący takiego przewoźnika lotniczego, w szczególności działający na danym lotnisku komitet przewoźników lotniczych lub stowarzyszenie przewoźników lotniczych, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia zmiany taryfy opłat lotniskowych zgodnie z art. 77h ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, w przypadku stwierdzenia, że zmiana taryfy opłat lotniskowych narusza zasady ustalania opłat lotniskowych określone w Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r., ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze lub przepisach międzynarodowych, może zwrócić się do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z wnioskiem o nakazanie jej zmiany.
10.
Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 9, przedstawia się uzasadnienie obejmujące:
1)
wskazanie zmienionych postanowień taryfy opłat lotniskowych naruszających zasady, o których mowa w ust. 9;
2)
wskazanie przepisów Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r., ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze lub prawa międzynarodowego, które zostały naruszone;
3)
argumenty potwierdzające stwierdzone naruszenia.
11.
W przypadku stwierdzenia, że zmiana taryfy opłat lotniskowych narusza zasady ustalania tych opłat określone w Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r., ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze lub przepisach międzynarodowych, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 9, w drodze decyzji administracyjnej, nakazuje jej zmianę. W decyzji administracyjnej Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego określa, czy zarządzający lotniskiem użytku publicznego jest obowiązany do ponownego przeprowadzenia konsultacji, o których mowa w ust. 2, biorąc pod uwagę zakres nakazanej zmiany oraz jej wpływ na przewoźników lotniczych. Przepisy ust. 3-8 stosuje się.
12.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może, w celu weryfikacji zgodności zmiany taryfy opłat lotniskowych z zasadami określonymi w Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r., ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze lub przepisach międzynarodowych, żądać od zarządzającego lotniskiem użytku publicznego przedstawienia informacji potwierdzających zgodność taryfy opłat lotniskowych z tymi zasadami. W takim przypadku termin, o którym mowa w ust. 11, biegnie od dnia otrzymania żądanych informacji.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii Prezes Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej przedstawia Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego do zaopiniowania dokumenty, o których mowa w art. 9 utracił moc ust. 13 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 191), nie później niż miesiąc przed upływem terminu zatwierdzenia sprawozdania finansowego, o którym mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 15zzh ust. 1.
1.
W przypadku gdy w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii nastąpi znaczący spadek ruchu lotniczego w porcie lotniczym objętym koordynacją rozkładów lotów, skutkujący brakiem występowania problemów z przepustowością, które uzasadniały wprowadzenie w porcie lotniczym koordynacji rozkładów lotów, zarządzający lotniskiem może wystąpić do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z wnioskiem o zawieszenie koordynacji rozkładów lotów do czasu, kiedy ruch lotniczy w danym porcie lotniczym osiągnie poziom porównywalny do ruchu lotniczego w dniu wydania decyzji administracyjnej wprowadzającej koordynację rozkładów lotów.
2.
Przed złożeniem wniosku, o którym mowa w ust. 1, zarządzający lotniskiem przeprowadza konsultacje z podmiotami, o których mowa w art. 4 dodatkowy zasiłek opiekuńczy ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 95/93 z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 14 z 22.01.1993, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 2, str. 3), oraz koordynatorem rozkładów lotów, wyznaczając termin na przedstawienie stanowisk nie krótszy niż 14 dni od dnia otrzymania informacji o rozpoczęciu konsultacji. Konsultacje mają formę pisemną i mogą zostać przeprowadzone przy użyciu środków komunikacji elektronicznej.
3.
Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, zarządzający lotniskiem przekazuje Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego kopię dokumentów przekazanych i otrzymanych w ramach konsultacji, o których mowa w ust. 2.
4.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zawiesza koordynację rozkładów lotów, jeżeli w porcie lotniczym objętym koordynacją rozkładów lotów nastąpił spadek ruchu lotniczego, skutkujący brakiem występowania problemów z przepustowością, biorąc pod uwagę wyniki konsultacji, o których mowa w ust. 2.
5.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego odmawia zawieszenia koordynacji rozkładów lotów, jeżeli w porcie lotniczym objętym koordynacją rozkładów lotów nie nastąpił spadek ruchu lotniczego, skutkujący brakiem występowania problemów z przepustowością.
6.
Jeżeli zawieszenie koordynacji rozkładów lotów obejmuje okres dłuższy niż okres obowiązywania zatwierdzonego przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego budżetu koordynatora, obowiązującego w dniu zawieszenia koordynacji rozkładów lotów, koordynator rozkładów lotów w danym porcie lotniczym przedstawia Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego projekt budżetu na kolejny okres, zgodnie z art. 67d ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze oraz przepisami wydanymi na podstawie art. 67g tej ustawy.
7.
Przewoźnicy lotniczy nie wnoszą opłat za koordynację rozkładów lotów, o których mowa w art. 67d ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, za operacje lotnicze wykonane w okresie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów.
8.
Zarządzający lotniskiem w okresie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów dokonuje tylko wpłaty zaliczki, o której mowa w art. 67d ust. 10 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, w celu pokrycia części kosztów stałych funkcjonowania koordynatora rozkładów lotów w okresie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów. Pozostała część wpłaty zarządzającego lotniskiem, o której mowa w art. 67d ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, pomniejszona o zmianę kosztu funkcjonowania koordynatora w okresie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów względem kosztów ujętych w budżecie koordynatora rozkładów lotów, jest uiszczana przez zarządzającego lotniskiem w okresie następującym po zniesieniu zawieszenia koordynacji rozkładów lotów w porcie lotniczym.
9.
Czas na start lub lądowanie przydzielony przewoźnikowi lotniczemu w okresie poprzedzającym wprowadzenie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów w porcie lotniczym uprawnia tego przewoźnika lotniczego do uzyskania tego samego czasu na start lub lądowanie w następnym odpowiednim okresie planowania po zniesieniu zawieszenia koordynacji rozkładów lotów, zgodnie z art. 8 utracił moc rozporządzenia Rady (EWG) nr 95/93 z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty.
10.
Zarządzający lotniskiem w sposób ciągły monitoruje wykorzystanie przepustowości lotniska, a w przypadku gdy ruch lotniczy w porcie lotniczym osiągnie poziom porównywalny do ruchu lotniczego w dniu wydania decyzji administracyjnej wprowadzającej koordynację rozkładów lotów w porcie lotniczym, zarządzający lotniskiem występuje niezwłocznie do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z wnioskiem o zniesienie zawieszenia koordynacji rozkładów lotów.
11.
Przed złożeniem wniosku, o którym mowa w ust. 10, zarządzający lotniskiem przeprowadza konsultacje z podmiotami, o których mowa w art. 4 dodatkowy zasiłek opiekuńczy ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 95/93 z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty, oraz koordynatorem rozkładów lotów, wyznaczając termin na przedstawienie stanowisk nie krótszy niż 14 dni od dnia otrzymania informacji o rozpoczęciu konsultacji. Konsultacje mają formę pisemną i mogą zostać przeprowadzone przy użyciu środków komunikacji elektronicznej.
12.
Wniosek, o którym mowa w ust. 10, zawiera uzasadnienie oraz dane dotyczące ruchu w porcie lotniczym w odniesieniu do ruchu w porcie lotniczym w dniu wydania decyzji administracyjnej wprowadzającej koordynację rozkładów lotów oraz kopię dokumentów przekazanych i otrzymanych w ramach konsultacji, o których mowa w ust. 11.
13.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego znosi zawieszenie koordynacji rozkładów lotów, jeżeli ruch lotniczy w porcie lotniczym osiągnął poziom porównywalny do ruchu lotniczego w dniu wydania decyzji administracyjnej wprowadzającej koordynację rozkładów lotów w porcie lotniczym, biorąc pod uwagę wyniki konsultacji, o których mowa w ust. 11.
14.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zawiesza koordynację rozkładów lotów, odmawia zawieszenia koordynacji rozkładów lotów oraz znosi zawieszenie koordynacji rozkładów lotów w porcie lotniczym w drodze decyzji administracyjnej.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii na wniosek użytkownika statku powietrznego, o którym mowa w art. 53a ust. 1 albo ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może, w drodze decyzji administracyjnej, odroczyć odnowienie pozwolenia na wykonywanie lotów w kategorii specjalnej albo świadectwa zdatności do lotu na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia upływu terminu ważności pozwolenia na wykonywanie lotów w kategorii specjalnej albo świadectwa zdatności do lotu i tym samym zezwolić na użytkowanie statku powietrznego w tym okresie, pod warunkiem dołączenia do wniosku oświadczenia, że od dnia ostatniego odnowienia lub wydania pozwolenia na wykonywanie lotów w kategorii specjalnej albo świadectwa zdatności do lotu na statku powietrznym nie wprowadzono zmian dotyczących eksploatacji statku powietrznego, wymagana obsługa techniczna statku powietrznego została wykonana oraz że dalsze użytkowanie statku powietrznego nie stwarza zagrożenia dla życia i zdrowia ludzkiego oraz mienia i środowiska.
2.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone przez użytkownika statku powietrznego, o którym mowa w art. 53a ust. 1 albo ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, albo:
1)
podmiot posiadający certyfikat organizacji obsługi technicznej albo
2)
mechanika lotniczego obsługi technicznej albo mechanika poświadczenia obsługi statków powietrznych, działającego poza certyfikowanym podmiotem zgodnie z posiadanymi uprawnieniami do wykonywania obsługi.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, za zgodą podmiotu kontrolowanego, kontrola lub poszczególne czynności kontrolne wykonywane przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego mogą być przeprowadzane w siedzibie Urzędu Lotnictwa Cywilnego, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi względami.
2.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, za zgodą podmiotu kontrolowanego, kontrola lub poszczególne czynności kontrolne wykonywane przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego mogą być przeprowadzane w sposób zdalny za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu art. 3 uchylony pkt 12 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 wyłączenie stosowania przepisów ustawy pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi względami.
3.
Wyniki pomiarów wykonanych zdalnie zawierają dane umożliwiające identyfikację urządzeń kontrolnych.
4.
W przypadku kontroli wykonywanej w sposób zdalny przebieg i wyniki kontroli mogą być utrwalane za pomocą urządzeń nagrywających lub innych środków rejestrujących dźwięk lub obraz.
5.
W przypadku kontroli wykonywanej w sposób zdalny protokół kontroli może być przesyłany za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 wyłączenie stosowania przepisów ustawy pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii dokumenty dołączane w sprawach administracyjnych, o których mowa w art. 37 wejście ustawy w życie , art. 46 i art. 53 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, mogą być kopiami.
2.
W terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji administracyjnej, wydanej w sprawach, o których mowa w ust. 1, strona przedkłada Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego, pod rygorem uchylenia decyzji, oryginał dokumentu lub jego odpis poświadczony za zgodność z oryginałem, chyba że przepis prawa nie dopuszcza złożenia odpisu dokumentu.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii użytkownik statku powietrznego eksploatujący statek powietrzny objęty nadzorem Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, który posiada świadectwo zdatności do lotu, ale nie spełnia wymagań wynikających z przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 965/2012 z dnia 5 października 2012 r. ustanawiającego wymagania techniczne i procedury administracyjne odnoszące się do operacji lotniczych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008, który wykonuje lot, o którym mowa w art. 158 ust. 3a ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, może podczas tego lotu, na zasadzie odstępstwa od przepisów wydanych na podstawie art. 159 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, przewozić na pokładzie statku powietrznego, zamiast oryginału, poświadczony urzędowo przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego odpis świadectwa rejestracji, odpis świadectwa zdatności do lotu oraz odpis świadectwa zdatności w zakresie hałasu, sporządzone w formie dokumentu elektronicznego.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii dopuszcza się przeprowadzanie egzaminów teoretycznych, o których mowa w § 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 1 sierpnia 2018 r. w sprawie egzaminów państwowych na licencje, świadectwa kwalifikacji oraz uprawnienia do nich wpisywane, w zakresie dotyczącym licencji, o których mowa w art. 94 ust. 6 pkt 1 lit. a , b , f , g , o i q ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, poza siedzibą Urzędu Lotnictwa Cywilnego, przy wykorzystaniu infrastruktury podmiotu spełniającego wymagania określone w ust. 2, z którym Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zawarł porozumienie.
2.
Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany:
1)
zapewniać odpowiednio monitorowane pomieszczenie i sprzęt do przeprowadzania egzaminów;
2)
współpracować z Urzędem Lotnictwa Cywilnego przy organizowaniu sesji egzaminacyjnych oraz postępować zgodnie z wytycznymi i obowiązującymi w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego procedurami dotyczącymi przeprowadzania egzaminów;
3)
zapewniać na żądanie Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego pełny i niezakłócony dostęp do wszelkich informacji, dokumentów i materiałów związanych z przeprowadzaniem egzaminów;
4)
w ramach ochrony danych osobowych zapewniać, że:
a) przeprowadzenie egzaminów nie naruszy zasad przetwarzania danych osobowych określonych w przepisach dotyczących ochrony danych osobowych,
b) dane osobowe będą chronione przy zastosowaniu zabezpieczeń niezbędnych dla zapewnienia poufności, integralności i rozliczalności przetwarzanych danych osobowych, w tym ochrony pomieszczeń wykorzystywanych do przetwarzania danych osobowych i przedsięwzięć w zakresie zabezpieczenia sprzętu komputerowego, ochrony transmisji danych, środków ochrony w ramach oprogramowania systemów, narzędzi baz danych i innych narzędzi programowych oraz systemu użytkowego, zgodnie z wytycznymi Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
3.
Porozumienie określa szczegółowe warunki techniczne oraz administracyjne przeprowadzania egzaminów, sposób weryfikacji przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego spełniania wymagań określonych w ust. 2 oraz przesłanki rozwiązania porozumienia.
4.
Zapewnienie pomieszczenia oraz sprzętu koniecznych do przeprowadzenia egzaminów na podstawie porozumienia jest nieodpłatne. Wszelkie koszty związane z przeprowadzeniem egzaminów ponosi podmiot, z którym Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zawarł porozumienie.
5.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, w terminie 14 dni od dnia zawarcia porozumienia, aktualizuje roczny plan egzaminów teoretycznych, o którym mowa w § 19 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 1 sierpnia 2018 r. w sprawie egzaminów państwowych na licencje, świadectwa kwalifikacji oraz uprawnienia do nich wpisywane.
W związku z czasowym ograniczeniem lub czasowym zawieszeniem funkcjonowania jednostek systemu oświaty pracodawcom, którzy zawarli z młodocianymi pracownikami umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, okres zwolnienia młodocianego pracownika z obowiązku świadczenia pracy wlicza się do okresu, za który przysługuje dofinansowanie, o którym mowa w art. 122 dofinansowanie kosztów kształcenia zawodowego ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.
Uprawnienia:
1)
inspektora ochrony radiologicznej, o których mowa w art. 7 wewnętrzny nadzór nad przestrzeganiem wymagań ochrony radiologicznej, uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej ust. 3 lub 5 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 1173 i 1890),
2)
do zajmowania stanowiska mającego istotne znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, o których mowa w art. 12 wymogi na stanowisko o istotnym znaczeniu dla bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej ust. 1 ustawy, o której mowa w pkt 1
– których ważność upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, zachowują ważność przez okres kolejnych 18 miesięcy od dnia upływu terminu ich ważności.
W okresie trwania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w terminie 14 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii sprawozdania oraz informacje, o których mowa w art. 4ba wykaz przedsiębiorstw energetycznych ust. 4, art. 43d miesięczne sprawozdania przedsiębiorstwa energetycznego ust. 1 i art. 43e obowiązki informacyjne przedsiębiorstwa energetycznego ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne mogą być składane za pośrednictwem poczty elektronicznej.
Okres, na który Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wyznaczył, w drodze decyzji, operatora systemu dystrybucyjnego oraz operatora systemu skraplania gazu ziemnego, o których mowa w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, upływający przed dniem 31 grudnia 2020 r., ulega przedłużeniu do dnia 31 grudnia 2020 r.
Termin realizacji w 2020 r. obowiązku określonego w art. 16 zmiana ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej:
1)
ust. 257_14 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, przedłuża się do dnia 31 marca 2021 r.;
2)
ust. 257_18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, przedłuża się do dnia 30 kwietnia 2021 r.
Termin realizacji w 2020 r. obowiązku określonego w art. 24 sprawozdanie z działalności Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne przekłada się na dzień 31 maja 2020 r.
Ważność decyzji o udzieleniu koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresach, o których mowa w art. 32 działalność gospodarcza wymagająca uzyskania koncesji ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, które wygasają w czasie trwania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, przedłuża się do dnia 31 grudnia 2020 r. pod warunkiem złożenia przez przedsiębiorstwo energetyczne wniosku o przedłużenie okresu obowiązywania koncesji, nie później niż 30 dni przed upływem okresu jej obowiązywania, a wniosek zawiera co najmniej informacje, o których mowa w art. 35 wniosek o udzielenie koncesji ust. 1–1c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
1.
W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem lub w czasie trwania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, termin o którym mowa w art. 35 wniosek o udzielenie koncesji ust. 2a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, przedłuża się do 60 dni po dniu odwołania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej tego stanu.
2.
W postępowaniach wszczętych w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2020 r., termin, o którym mowa w art. 35 wniosek o udzielenie koncesji ust. 2a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, wynosi 60 dni.
Obowiązek określony w art. 49c informacje o realizacji umów dotyczących zakupu gazu ziemnego z zagranicy ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne za pierwszy kwartał 2020 r. wykonuje się w terminie 30 dni od dnia zakończenia drugiego kwartału 2020 r.
W okresie trwania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii sprawozdania, o których mowa w art. 30b sprawozdania roczne podmiotów realizujących Narodowy Cel Wskaźnikowy ust. 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U.z 2022 r. poz. 403 i 2411), mogą być składane za pośrednictwem poczty elektronicznej.
Terminy realizacji w 2020 r. obowiązków, o których mowa w art. 25 ustalanie wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego ust. 3 i art. 27 obowiązki informacyjne podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym ust. 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 411), zmienia się w następujący sposób:
1)
termin, o którym mowa w art. 25 ustalanie wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego ust. 3, przedłuża się do dnia 30 czerwca 2020 r.;
2)
termin, o którym mowa w art. 27 obowiązki informacyjne podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym ust. 2 pkt 1, przedłuża się do dnia 31 grudnia 2020 r., przy czym informacja o rzeczywistej wielkości utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego oraz miejscu ich magazynowania dotyczy stanu na dzień 1 października 2020 r.;
3)
termin, o którym mowa w art. 27 obowiązki informacyjne podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym ust. 2 pkt 2, przedłuża się do dnia 31 grudnia 2020 r.
1.
Oświadczenia, o których mowa w art. 0 _ 6e ust. 1, art. 6f ust. 1 i art. 6g ust. 1 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 311, z 2019 r. poz. 201 oraz z 2020 r. poz. 300), w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, mogą być również składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
2.
W przypadku złożenia przez rolnika oświadczenia, o którym mowa w art. 6e ust. 1, art. 6f ust. 1 i art. 0 _ 6g ust. 1 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw, w trybie, o którym mowa w ust. 1, rolnik ten, w terminie 14 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, który obowiązywał jako ostatni, dla potwierdzenia czynności złożenia tego oświadczenia składa do właściwego kierownika biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa podpisane oświadczenie, o którym mowa w art. 6e ust. 1, art. 6f ust. 1 i art. 6g ust. 1 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw.
3.
W przypadku potwierdzenia czynności złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 6e ust. 1, art. 6f ust. 1 i art. 6g ust. 1 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw, w terminie, o którym mowa w ust. 2, uznaje się, że oświadczenie to zostało złożone w terminie, w którym złożono je za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
1.
W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa przed udzieleniem upoważnienia do prowadzenia badań skuteczności działania środka ochrony roślin nie przeprowadza kontroli, o której mowa w art. 17 upoważnienie do prowadzenia badań skuteczności działania środka ochrony roślin ust. 6 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz. U. z 2023 r. poz. 340 i 412).
2.
(uchylony)
3.
W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od dnia odwołania tych stanów, w przypadku wykonania zabiegu z zastosowaniem środka ochrony roślin przy użyciu sprzętu agrolotniczego, nie jest wymagane dołączenie oświadczenia, o którym mowa w art. 39 plan zabiegów z zastosowaniem środka ochrony roślin przy użyciu sprzętu agrolotniczego ust. 4 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, do planu zabiegów, o którym mowa w art. 39 plan zabiegów z zastosowaniem środka ochrony roślin przy użyciu sprzętu agrolotniczego ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, przekazywanego wojewódzkiemu inspektorowi ochrony roślin i nasiennictwa.
4.
(uchylony)
5.
W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od dnia odwołania tych stanów do zgłoszenia zamiaru stosowania integrowanej produkcji roślin w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć pkt 17 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, nie jest wymagane dołączenie kopii zaświadczeń lub dokumentów określonych w art. 55 zgłoszenie zamiaru stosowania integrowanej produkcji roślin ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin.
6.
Dla roślin ze zbioru w 2020 r. certyfikat, o którym mowa w art. 57 certyfikat poświadczający stosowanie integrowanej produkcji roślin ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, może zostać wydany, jeżeli nie został spełniony wymóg określony w art. 57 certyfikat poświadczający stosowanie integrowanej produkcji roślin ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin.
1.
W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 lub stanu nadzwyczajnego w związku z zakażeniami tym wirusem oraz w okresie 30 dni od dnia odwołania tych stanów do oświadczenia,
o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c pkt (i) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylającego dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE (Dz. Urz. UE L 317 z 23.11.2016, str. 4, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/2031”, zamiast zaświadczenia, o którym mowa w art. 23 egzamin potwierdzający posiadanie wiedzy dla celów wydawania paszportów roślin ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami (Dz. U. z 2023 r. poz. 301), lub jego kopii, może zostać dołączone oświadczenie o posiadaniu przez osoby, które będą dokonywały ocen, o których mowa w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, wiedzy określonej w art. 89 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2016/2031.
2.
Jeżeli podmiot profesjonalny w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć pkt 13 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami, któremu udzielone zostało upoważnienie do wydawania paszportów roślin w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć pkt 25 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami, nie dołączył do oświadczenia, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c pkt (i) rozporządzenia 2016/2031, zaświadczenia, o którym mowa w art. 23 egzamin potwierdzający posiadanie wiedzy dla celów wydawania paszportów roślin ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami, lub jego kopii, podmiot ten, w terminie 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, przekazuje do wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, który udzielił mu tego upoważnienia, to zaświadczenie lub jego kopię.
3.
Jeżeli podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin nie dopełnił obowiązku określonego w ust. 2, wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do wydawania paszportów roślin.
4.
Decyzja, o której mowa w ust. 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
5.
W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od dnia odwołania tych stanów oceny, o których mowa w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, mogą być przeprowadzane przez osoby nieposiadające zaświadczenia, o którym mowa w art. 23 egzamin potwierdzający posiadanie wiedzy dla celów wydawania paszportów roślin ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami, jeżeli osoby te posiadają wiedzę określoną w art. 89 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2016/2031.
6.
W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 dopuszcza się:
1)
przekazanie informacji o zamiarze podjęcia działalności w zakresie przemysłowego przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów porażonych lub podejrzanych o porażenie przez agrofaga kwarantannowego dla Unii, agrofaga objętego środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 zmiana ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz niektórych innych ustaw ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub agrofaga niekwarantannowego, który spełnia kryteria agrofaga kwarantannowego dla Unii, lub przemysłowego przetwarzania na obszarze strefy chronionej roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów porażonych lub podejrzanych o porażenie przez agrofaga kwarantannowego dla tej strefy chronionej, o której mowa w art. 13 obowiązki informacyjne podmiotu przetwarzającego rośliny lub produkty porażone lub podejrzane o porażenie agrofagami ust. 2 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami,
2)
złożenie wniosku o wpis do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, o którym mowa w art. 21 wpis do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych ust. 2 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami,
3)
przekazanie oświadczenia, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c pkt (i) rozporządzenia 2016/2031,
4)
złożenie wniosku o wydanie paszportu roślin w przypadku, o którym mowa w art. 26 wniosek o wydanie przez wojewódzkiego inspektora paszportów roślin ust. 1 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami,
5)
złożenie wniosku o udzielenie upoważnienia, o którym mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2036,
6)
złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie prac nad agrofagami, o którym mowa w art. 4 akapit pierwszy rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/829 z dnia 14 marca 2019 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, upoważniającego państwa członkowskie do ustanowienia tymczasowych odstępstw na potrzeby badań urzędowych, celów naukowych lub edukacyjnych, doświadczeń, selekcji odmianowych lub hodowli (Dz. Urz. UE L 137 z 23.05.2019, str. 15),
7)
złożenie wniosku o wydanie fitosanitarnego świadectwa eksportowego lub fitosanitarnego świadectwa reeksportowego, o którym mowa w art. 47 fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe ust. 2 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami,
8)
złożenie wniosku o dokonanie wpisu do rejestru eksporterów, o którym mowa w art. 49 wpis do rejestru eksporterów ust. 2 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami
– za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej w formie dokumentu elektronicznego stanowiącego kopię dokumentu wymienionego w pkt 1–8 sporządzonego w postaci innej niż elektroniczna.
7.
W 2020 r. informację, o której mowa w art.50 kontrola urzędowa spełniania wymagań importowych państwa trzeciego ust. 1 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami, przekazuje się do dnia 30 czerwca tego roku.
1.
W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od dnia odwołania tych stanów zadania w zakresie kontroli urzędowej i innych czynności urzędowych przekazane jednostkom certyfikującym zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 2022 r. o rolnictwie ekologicznym i produkcji ekologicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1235) mogą być prowadzone przez osoby, które nie zostały wpisane do rejestru inspektorów rolnictwa ekologicznego, o którym mowa w art. 14 ust. 1 tej ustawy.
2.
W okresie obowiązywania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 oraz w okresie 30 dni od dnia odwołania tych stanów dopuszcza się złożenie zgłoszenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 2022 r. o rolnictwie ekologicznym i produkcji ekologicznej, oraz wniosków, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 9 utracił moc ust. 2 tej ustawy, za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej w formie dokumentu elektronicznego stanowiącego odpowiednio kopię tego zgłoszenia albo tych wniosków sporządzonych w postaci innej niż elektroniczna.
1.
Strony umowy o wsparcie realizacji zadania publicznego lub o powierzenie realizacji zadania publicznego lub umowy zawartej w trybie określonym w art 11a–11c lub art. 19a powierzenie realizacji zadania publicznego z pominięciem otwartego konkursu ofert ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, zawartej w okresie przed ogłoszeniem stanu zagrożenia epidemicznego z powodu COVID-19, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2020 r., niezwłocznie, wzajemnie informują się o wpływie okoliczności związanych z wystąpieniem COVID-19 na należyte wykonanie tej umowy, o ile taki wpływ wystąpił lub może wystąpić. Strony umowy potwierdzają ten wpływ dołączając do informacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, oświadczenia, które mogą dotyczyć w szczególności:
1)
liczby i stanowisk pracowników lub osób świadczących pracę za wynagrodzeniem na innej podstawie niż stosunek pracy, które uczestniczą lub mogłyby uczestniczyć w realizacji umowy:
a) podlegających obowiązkowej hospitalizacji w celu zapobiegania szerzeniu się zakażenia wirusem SARS-CoV-2 lub COVID-19,
b) podlegających obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu w związku z pozostawaniem w styczności z osobami zakażonymi wirusem SARS-CoV-2 lub chorymi na COVID-19,
c) zwolnionych od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 prawo do zasiłku opiekuńczego ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat albo dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności, w przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko, lub niemożności sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu rozprzestrzeniania się COVID-19,
d) skierowanych do pracy przy zwalczaniu epidemii w drodze decyzji wydanej na podstawie art. 47 skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
2)
decyzji wydanych przez Głównego Inspektora Sanitarnego lub działającego z jego upoważnienia państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, nakładających na stronę umowy obowiązek podjęcia określonych czynności zapobiegawczych lub kontrolnych;
3)
poleceń lub decyzji wydanych przez wojewodów, ministra właściwego do spraw zdrowia lub Prezesa Rady Ministrów, związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, o których mowa w art. 11 utracił moc ust. 1–3;
4)
wstrzymania dostaw produktów, komponentów produktu lub materiałów, trudności w dostępie do sprzętu lub trudności w realizacji usług transportowych;
5)
okoliczności, o których mowa w pkt 1–4, w zakresie w jakim dotyczą one stron umowy;
6)
braku możliwości realizacji poszczególnych działań określonych umową.
2.
Strony umowy, po stwierdzeniu, że okoliczności związane z wystąpieniem COVID-19, o których mowa w ust. 1, mogą wpłynąć lub wpływają na należyte wykonanie umowy, mogą dokonać zmiany tej umowy, w szczególności przez zmianę:
1)
terminu wykonania umowy lub jej części, lub czasowe zawieszenie wykonywania umowy lub jej części;
2)
sposobu wykonywania umowy lub jej części;
3)
zakresu wykonania umowy lub jej części.
2a.
Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do oferty realizacji zadania publicznego, o której mowa w art. 14 wymogi oferty w otwartym konkursie ofert na realizację zadania publicznego i art. 19a powierzenie realizacji zadania publicznego z pominięciem otwartego konkursu ofert ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
3.
Po ustaniu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii organ administracji publicznej zlecający realizację zadania publicznego może skontrolować prawdziwość oświadczeń, o których mowa w ust. 1.
Nie stanowi naruszenia dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa w art. 5 ustawowe pojęcie naruszenia dyscypliny finansów publicznych ust. 1 pkt 1 i 2, art. 8 naruszenie zasad lub trybu przekazywania lub udzielania dotacji pkt 2 i 3 oraz art. 9 wydatkowanie dotacji niezgodnie z przeznaczeniem, nierozliczenie lub niedokonanie zwrotu dotacji pkt 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych:
1)
nieustalenie lub niedochodzenie od organizacji pozarządowej lub podmiotu, o którym mowa w art. 3 uchylony ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, należności powstałych w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy, o której mowa w art. 15zzz zzb ust. 1;
2)
zmiana umowy zgodnie z art. 15zzz zzb ust. 2;
3)
odstąpienie od dochodzenia należności, o którym mowa w art. 15zzz e ust. 2–3a, art. 15zzz f oraz art. 15zzz g ust. 2.
Nie popełnia przestępstwa, o którym mowa w art. 296 wyrządzenie szkody w obrocie gospodarczym § 1–4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, kto nie ustala lub nie dochodzi od organizacji pozarządowej lub podmiotu, o którym mowa w art. 3 działalność pożytku publicznego, organizacje pozarządowe, wyłączenie stosowania przepisów ustawy ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, należności powstałych w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy, o której mowa w art. 15zzz zzb ust. 1, lub zmienia umowę zgodnie z art. 15zzz zzb ust. 2.
W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, Przewodniczący Komitetu do spraw Pożytku Publicznego, w drodze rozporządzenia, może określić inny termin wypełniania przez organizacje pożytku publicznego obowiązku, o którym mowa w art. 23 sprawozdawczość organizacji pożytku publicznego ust. 6 lub ust. 6b ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej jego realizacji.
W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, Przewodniczący Komitetu do spraw Pożytku Publicznego, w drodze rozporządzenia, może określić inne terminy wypełniania przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego obowiązków, o których mowa w art. 8 ust. 6 i 7 oraz w art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 15 września 2017 r. o Narodowym Instytucie Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego (Dz. U.z 2023 r. poz. 1618), a także w art. 27 prawo do przekazania 1 % podatku na rzecz organizacji pożytku publicznego ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji tych obowiązków.
1.
W przypadku gdy termin rozpoczęcia działalności w zakresie urządzania loterii promocyjnej lub loterii fantowej określony w zezwoleniu udzielonym na podstawie art. 7 warunki urządzania loterii i gier bingo fantowych ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych przypada na okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, termin ten nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na ten okres. Przepisu art. 48 przedłużenie terminu rozpoczęcia działalności ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych nie stosuje się.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz do wniosku podmiotu posiadającego zezwolenie na urządzanie loterii promocyjnej lub loterii fantowej, udzielone na podstawie art. 7 warunki urządzania loterii i gier bingo fantowych ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, złożonego w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii i dotyczącego zmiany tego zezwolenia, o której mowa odpowiednio w art. 51 zmiana koncesji lub zezwolenia ust. 2 pkt 2 lit. c lub pkt 3 lit. c tej ustawy, przepisu art. 68 opłaty uiszczane przez podmioty urządzające gry hazardowe ust. 1 pkt 4 tej ustawy nie stosuje się.
Organy administracji publicznej wykonujące decyzje, zalecenia lub wytyczne, o których mowa w art. 8a zadania Głównego Inspektora Sanitarnego ust. 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej lub współdziałając w realizacji zadań z zakresu ochrony zdrowia publicznego przed zakażeniami i chorobami zakaźnymi, mają prawo przetwarzać dane osobowe określone w tych decyzjach, zaleceniach lub wytycznych i przekazywać właściwym organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
1.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii lub stanu klęski żywiołowej oraz w okresie 60 dni od dnia odwołania tych stanów, zachowują ważność: zaświadczenia o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika, zaświadczenia o ukończeniu szkolenia w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika oraz zaświadczenia o zdaniu egzaminu potwierdzającego posiadanie tytułu ratownika, przez ratowników jednostek współpracujących z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego, o których mowa w art. 15 jednostki współpracujące z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1541, 1560 i 1972).
2.
Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania pierwszej pomocy, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 8 edukacja w zakresie udzielania pierwszej pomocy ust. 5 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, którego ważność upłynęła w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, zachowuje ważność w tym okresie oraz przez okres 12 miesięcy od dnia odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w okresie 12 miesięcy po odwołaniu tego z nich, który obowiązywał jako ostatni, przepisów art. 95 zasady umieszczania dzieci w placówkach opiekuńczo-wychowawczych ust. 3–4a, art. 109 zasady umieszczania dzieci w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej ust. 2 i 3 oraz art. 230 przepis przejściowy ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej w zakresie limitu liczby dzieci i osób, które osiągnęły pełnoletność, przebywając w pieczy zastępczej, o których mowa w art. 37 okres objęcia dziecka pieczą zastępczą ust. 2 tej ustawy, oraz w zakresie kryterium wieku dzieci nie stosuje się do dzieci umieszczonych w pieczy zastępczej w związku z przeciwdziałaniem COVID-19.
Do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, starosta może zawiesić dokonywanie określonych w dziale III w rozdziale 4 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej ocen sytuacji dziecka umieszczonego w pieczy zastępczej oraz ocen rodzin zastępczych i rodzinnych domów dziecka.
1.
Dopuszcza się wykonywanie operacji lotniczych przez Śmigłowcową Służbę Ratownictwa Medycznego w celu udzielenia pomocy medycznej w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (lot HEMS) na zamkniętym dla ruchu lotniczego lotnisku użytku publicznego, o którym mowa w art. 59a certyfikat lotniska ust. 1 pkt 1–3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, lub poza godzinami jego pracy, pod warunkiem zapewnienia zabezpieczenia wykonywania tych operacji lotniczych przez Państwową Straż Pożarną.
2.
Zarządzający lotniskiem, o którym mowa w ust. 1, oraz Państwowa Straż Pożarna są obowiązani do współpracy ze Śmigłowcową Służbą Ratownictwa Medycznego w zakresie zapewnienia zabezpieczenia wykonania operacji lotniczej na lotnisku zamkniętym dla ruchu lotniczego lub poza godzinami jego pracy.
W roku 2020 przepisów art. 374 finansowanie infrastruktury wpisanej na Polską Mapę Infrastruktury Badawczej ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086) nie stosuje się.
W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w szczególności, gdy urząd administracji obsługujący organ administracji publicznej wykonuje zadania w sposób wyłączający bezpośrednią obsługę interesantów, organ administracji publicznej:
1)
może odstąpić od zasady określonej w art. 10 zasada czynnego udziału stron w postępowaniu § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego także w przypadku, gdy wszystkie strony zrzekły się swego prawa;
2)
może zapewnić stronie udostępnienie akt sprawy lub poszczególnych dokumentów stanowiących akta sprawy również za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną na adres wskazany w rejestrze danych kontaktowych, o którym mowa w art. 20j zakres danych wprowadzanych do rejestru danych kontaktowych osób fizycznych ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne lub inny adres elektroniczny wskazany przez stronę;
3)
może przeprowadzić czynność w toku postępowania wymagającego zgodnie z przepisami prawa osobistego stawiennictwa, również przez udostępnienie przez stronę lub innego uczestnika postępowania swojego wizerunku w czasie rzeczywistym, za pośrednictwem transmisji audiowizualnej, o ile przemawia za tym interes strony, a organ prowadzący postępowanie wyraził na to zgodę.
1.
W okresie obowiązywania stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 organ administracji publicznej może wstrzymać bieg terminów załatwiania spraw na okres nie dłuższy niż 30 dni, o czym zawiadamia strony.
2.
Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, następuje poprzez umieszczenie go przez organ administracji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie internetowej oraz w widocznym miejscu w swojej siedzibie.
3.
Czynności dokonane przez organ administracji publicznej w okresie, o którym mowa w ust. 1, są skuteczne, pod warunkiem poinformowania o nich stron.
4.
Ogłoszenie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wyłącza wywodzenie wobec organu administracji publicznej środków prawnych dotyczących bezczynności, przewlekłości lub naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki.
5.
W przypadku organów kolegialnych czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, podejmuje przewodniczący organu kolegialnego.
6.
Ponowne wstrzymanie biegu terminów załatwiania spraw, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za zgodą organu wyższego stopnia.
7.
Do przepisów o milczącym załatwieniu sprawy przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio.
1.
W przypadku stwierdzenia uchybienia przez stronę w okresie obowiązywania stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 przewidzianych przepisami prawa administracyjnego terminów:
1)
od zachowania których jest uzależnione udzielenie ochrony prawnej przed organem administracji publicznej,
2)
do dokonania przez stronę czynności kształtujących jej prawa i obowiązki,
3)
przedawnienia,
4)
których niezachowanie powoduje wygaśnięcie lub zmianę praw rzeczowych oraz roszczeń i wierzytelności, a także popadnięcie w opóźnienie,
5)
zawitych, z niezachowaniem których ustawa wiąże ujemne skutki dla strony,
6)
do dokonania przez podmioty lub jednostki organizacyjne podlegające wpisowi do właściwego rejestru czynności, które powodują obowiązek zgłoszenia do tego rejestru, a także terminów na wykonanie przez te podmioty obowiązków wynikających z przepisów o ich ustroju - organ administracji publicznej zawiadamia stronę o uchybieniu terminu.
2.
W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, organ administracji publicznej wyznacza stronie termin 30 dni na złożenie wniosku o przywrócenie terminu.
3.
W przypadku, o którym mowa w art. 58 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w terminie 30 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu.
1.
W przypadku gdy negatywne skutki gospodarcze COVID-19 spowodowują stan zagrożenia dla finansów publicznych państwa, w szczególności wyższy od zakładanego w ustawie budżetowej wzrost deficytu budżetu państwa lub państwowego długu publicznego, Rada Ministrów, na wniosek Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zaopiniowany przez Szefa Służby Cywilnej, może, w drodze rozporządzenia, określić rodzaj stosowanych rozwiązań w zakresie ograniczenia kosztów wynagrodzeń osobowych w podmiotach wymienionych w art. 15zzz zzp ust. 1, uwzględniając potrzeby budżetu państwa, a także konieczność zapewnienia prawidłowego realizowania zadań jednostek sektora finansów publicznych.
2.
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów może:
1)
nałożyć obowiązek zmniejszenia zatrudnienia w podmiotach wymienionych w art. 15zzz zzp ust. 1 lub
2)
wprowadzić, na czas określony, nie dłuższy niż do końca danego roku budżetowego, mniej korzystne warunki zatrudnienia pracowników niż wynikające z podstawy nawiązania stosunku pracy w podmiotach wymienionych w art. 15zzz zzp ust. 1.
3.
W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Rada Ministrów, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje podmioty objęte obowiązkiem zmniejszenia zatrudnienia, z uwzględnieniem art. 15zzz zzp ust. 1, a także określa odrębnie dla każdego z tych podmiotów:
1)
wysokość procentowego wskaźnika zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzp ust. 2;
2)
czas na realizację obowiązku zmniejszenia zatrudnienia;
3)
termin przedłożenia informacji, o którym mowa w art. 15zzz zzw ust. 1;
4)
okres obowiązkowego utrzymania poziomu zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzw ust. 3.
4.
W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Rada Ministrów, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje podmioty, w których wprowadza ograniczenia skutkujące mniej korzystnymi warunkami zatrudnienia pracowników niż wynikające z podstawy nawiązania stosunku pracy – z uwzględnieniem art. 15zzz zzp ust. 1, a także określa odrębnie dla każdego z tych podmiotów:
1)
zakres wprowadzonych ograniczeń skutkujących mniej korzystnymi warunkami zatrudnienia pracowników niż wynikające z podstawy nawiązania stosunku pracy, w podziale na grupy pracowników, w zależności od podstawy nawiązania stosunku pracy;
2)
okres obowiązywania wprowadzonych ograniczeń, o których mowa w pkt 1;
termin przedłożenia informacji, o której mowa w art. 15zzz zzx.
1.
Obowiązek zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, oraz możliwość wprowadzenia ograniczeń skutkujących mniej korzystnymi warunkami zatrudnienia pracowników niż wynikające z podstawy nawiązania stosunku pracy może mieć zastosowanie do osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, urzędach obsługujących członków Rady Ministrów, urzędach obsługujących organy administracji rządowej w województwie, a także w jednostkach podległych i nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów, ministra kierującego działem administracji rządowej lub wojewodę oraz w jednostkach sektora finansów publicznych, o których mowa w art. 9 podmioty wchodzące w skład sektora finansów publicznych pkt 5–9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych .
2.
Realizacja obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, polega na zmniejszeniu w podmiocie ilości etatów, o liczbę stanowiącą iloczyn wskaźnika zmniejszenia zatrudnienia oraz średniej liczby etatów.
3.
Wskaźnik zmniejszenia zatrudnienia określa się odrębnie dla każdej z grup pracowników, stosownie do rodzaju podstawy nawiązania stosunku pracy.
4.
Wysokość wskaźnika zmniejszenia zatrudnienia określa się z uwzględnieniem aktualnej sytuacji finansów publicznych, sytuacji społeczno-gospodarczej oraz potrzeb zapewnienia sprawnej realizacji zadań podmiotu.
5.
Średnią liczbę etatów ustala się biorąc za podstawę liczbę etatów na pierwszy dzień danego roku budżetowego, a w przypadku podmiotów utworzonych w ciągu roku budżetowego liczbę etatów na ostatni dzień drugiego miesiąca funkcjonowania takiego podmiotu, oraz liczbę etatów na dzień wejścia w życie rozporządzenia nakładającego obowiązek zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1. Do stanu zatrudnionych nie wlicza się osób będących na urlopach bezpłatnych, wychowawczych i macierzyńskich.
6.
Średnią liczbę etatów ustaloną w sposób określony w ust. 5 pomniejsza się o etat lub część etatu:
1)
osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe;
2)
kierownika jednostki niebędącego osobą zajmującą kierownicze stanowisko państwowe;
3)
dyrektora generalnego urzędu;
4)
głównego księgowego jednostki, głównego księgowego części budżetowej, której dysponentem jest wojewoda, oraz głównego księgowego części budżetowej, której dysponentem jest minister albo kierownik urzędu centralnego;
5)
audytora wewnętrznego jednostki;
6)
pełnomocnika do spraw ochrony informacji niejawnych jednostki;
7)
pracownika służby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz pracownika zatrudnionego w jednostce przy innej pracy, któremu powierzono wykonywanie zadań tej służby;
8)
pracownika objętego szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy na mocy przepisów odrębnych, o którym mowa w art. 15zzz zzr ust. 9 i 13;
9)
pracowników finansowanych w ramach programów z udziałem środków, o których mowa w art. 5 pojęcie środków publicznych i dochodów publicznych ust. 1 pkt 2 lub 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
7.
Realizacja obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, nie dotyczy osób, o których mowa w ust. 6.
1.
Realizacja obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, może nastąpić przez:
1)
rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy, w tym z pracownikiem posiadającym ustalone prawo do emerytury lub renty, lub spełniającym warunki do przyznania emerytury;
2)
nie zawarcie z pracownikiem kolejnej umowy o pracę, w przypadku umowy zawartej na okres próbny, umowy zawartej na czas określony;
3)
obniżenie wymiaru czasu pracy pracownika z jednoczesnym proporcjonalnym zmniejszeniem wynagrodzenia za pracę;
4)
likwidację etatów nieobsadzonych, na które podmioty, o których mowa w art. 15zzz zzp ust. 1, otrzymały środki z budżetu państwa, oraz zwrot tych środków.
1a.
Przy rozwiązaniu stosunku pracy z pracownikiem, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 38 i 1452).
2.
Do zmniejszenia zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2018 r. poz. 1969 oraz z 2023 r. poz. 641 i 1784).
1.
Zmniejszenie zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, przeprowadza osoba właściwa w danym podmiocie do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy.
2.
Osoba, o której mowa w ust. 1, opracowuje kryteria wyboru pracowników, które mają zastosowanie do zmniejszenia zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1.
3.
W ramach kryteriów, o których mowa w ust. 2, ustala się kryteria:
1)
podstawowe, o charakterze obiektywnym, sprawiedliwym i niedyskryminującym, związane ze stosunkiem pracy, w szczególności:
a) kwalifikacje zawodowe lub
b) umiejętności i doświadczenie zawodowe, lub
c) dotychczasowy przebieg pracy i stosunek do obowiązków pracowniczych, lub
d) przydatność pracownika do pracy, lub
e) dyspozycyjność pracownika, w związku z potrzebą zapewnienia prawidłowego funkcjonowania podmiotu;
2)
pomocnicze, służące ocenie zgodności z zasadami współżycia społecznego, w tym uwzględniające sytuację osobistą i rodzinną pracownika, w szczególności:
a) samotne wychowywanie dzieci lub
b) samotne utrzymywanie rodziny, lub
c) niepełnosprawność.
4.
Kryteria, o których mowa w ust. 2, osoba, o której mowa w ust. 1, podaje do wiadomości pracowników w sposób przyjęty w danym podmiocie.
5.
Osoba, o której mowa w ust. 1, zawiadamia na piśmie zakładowe organizacje związkowe działające w tym podmiocie, o ustalonych kryteriach, o których mowa w ust. 2, określając jednocześnie proponowany sposób przeprowadzenia zmniejszenia zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, w szczególności przekazuje informację o liczbie pracowników, z którymi zamierza rozwiązać stosunek pracy.
6.
Zakładowa organizacja związkowa może, w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, przekazać opinię dotyczącą proponowanego sposobu przeprowadzenia zmniejszenia zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1.
7.
Jeżeli w jednostce nie działają zakładowe organizacje związkowe, uprawnienia tych organizacji, w zakresie wynikającym z ust. 5 i 6, przysługują przedstawicielom pracowników wyłonionym w trybie przyjętym w tej jednostce.
8.
Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy w ramach realizacji obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, nie stosuje się art. 38 zawiadomienie zakładowej organizacji związkowej o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
9.
Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy w ramach realizacji obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, stosuje się przepisy art 39–41 i działu ósmego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy dotyczące ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.
10.
Wypowiedzenie pracownikowi stosunku pracy w sytuacjach, o których mowa w art. 41 zakaz wypowiadania umowy o pracę w czasie nieobecności pracownika w pracy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, jest dopuszczalne w czasie urlopu udzielonego na co najmniej 3 miesiące, a jeżeli upłynął już okres uprawniający pracodawcę do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia – także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy.
11.
Wypowiedzenie pracownikowi warunków pracy i płacy w sytuacjach, o których mowa w art. 41 zmiana ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, jest dopuszczalne niezależnie od okresu, na który urlop jest udzielony, lub okresu trwania innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy.
12.
Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy w ramach realizacji obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, nie stosuje się przepisów odrębnych dotyczących szczególnej ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy oraz ustalających szczególne przesłanki lub warunki nawiązywania lub rozwiązywania stosunku pracy.
13.
Przepis ust. 12 nie ma zastosowania do pracowników w okresie objęcia szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy, na podstawie przepisów odrębnych, o których mowa w art. 32 rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, oraz pracowników będących społecznymi inspektorami pracy, w okresie objęcia szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy, a także inspektorów ochrony danych osobowych.
1.
Objęcie pracownika, w tym urzędnika służby cywilnej oraz pracownika służby cywilnej, zmniejszeniem zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, stanowi samoistną podstawę do rozwiązania z nim stosunku pracy w drodze wypowiedzenia lub obniżenia wymiaru czasu pracy pracownika z jednoczesnym proporcjonalnym zmniejszeniem wynagrodzenia za pracę.
2.
Złożenie pracownikowi oświadczenia o wypowiedzeniu stosunku pracy lub oświadczenia o wypowiedzeniu zmieniającym, którego istotą jest obniżenie wymiaru czasu pracy z jednoczesnym proporcjonalnym zmniejszeniem wynagrodzenia za pracę, lub innego oświadczenia o takim charakterze, może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 14 dni od dnia przekazania zawiadomienia, o którym mowa w art. 15zzz zzr ust. 5.
1.
Pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy za wypowiedzeniem w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, przysługuje wyłącznie odprawa pieniężna w wysokości:
1)
jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w danym podmiocie krócej niż 3 lata;
2)
dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w danym podmiocie od 3 do 10 lat;
3)
trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w danej jednostce ponad 10 lat.
2.
Przy ustalaniu okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 36 okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub określony § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
3.
Odprawę pieniężną, o której mowa w ust. 1, ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
4.
Wysokość odprawy pieniężnej, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy.
1.
Ograniczenia, o których mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 2, mogą polegać na zawieszeniu prawa do dodatkowych składników wynagrodzeń, nagród, premii i innych świadczeń o takim charakterze, lub zawieszeniu uprawnień wynikających z innych przepisów, w tym prawa do dodatkowego urlopu, przy czym w czasie obowiązywania tych ograniczeń, nie stosuje się przepisów stanowiących podstawę do przyznawania zawieszonych składników wynagrodzeń, świadczeń lub uprawnień.
2.
Ograniczenia, o których mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 2, wprowadza się na czas określony nie dłuższy niż do końca danego roku budżetowego, z uwzględnieniem aktualnej sytuacji finansów publicznych, sytuacji społeczno-gospodarczej oraz potrzeb zapewnienia sprawnej realizacji zadań podmiotu, z poszanowaniem zasad równości i niedyskryminacji.
3.
Ograniczenia, o których mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 2, mogą być wprowadzane w stosunku do wszystkich pracowników podmiotu lub w grupach pracowników w zależności od podstawy nawiązania stosunku pracy.
4.
Osoba właściwa w danym podmiocie do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy informuje pisemnie pracownika o wprowadzonych ograniczeniach, o których mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 2.
5.
Pracownik, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, może złożyć osobie właściwej w danym podmiocie do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, oświadczenie o braku zgody na zastosowanie wobec niego ograniczeń, o których został poinformowany w zawiadomieniu. Oświadczenie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest równoznaczne ze złożeniem przez pracownika oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy za wypowiedzeniem.
1.
Osoba, o której mowa w art. 15zzz zzr ust. 1, przedstawia Prezesowi Rady Ministrów informację o realizacji obowiązku zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1.
2.
Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1)
średni stan zatrudnienia, w przeliczeniu na etaty, o którym mowa w art. 15zzz zzp ust. 2;
2)
wskazanie kryteriów, o których mowa w art. 15zzz zzr ust. 2, oraz stanowisku zawartym w opinii, o której mowa w art. 15zzz zzr ust. 6;
3)
stan zatrudnienia, w przeliczeniu na etaty po przeprowadzonym zmniejszeniu zatrudnienia;
4)
liczbę i wysokość odpraw wypłaconych zgodnie z art. 15zzz zzt ust. 1.
3.
Osoba, o której mowa w art. 15zzz zzr ust. 1, jest zobowiązana do utrzymania zatrudnienia na poziomie nie wyższym niż osiągnięty po przeprowadzonym zmniejszeniu zatrudnienia w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 1, na czas określony w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 15zzz zzo ust. 1, nakładającym ten obowiązek.
4.
Obowiązek utrzymania zatrudnienia, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy zwiększenia liczby etatów w związku z zakończeniem okresu, w którym pracownik miał obniżony wymiar czasu pracy na podstawie przepisów działu ósmego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, oraz pracowników, którzy podjęli pracę w wyniku przywrócenia do pracy przez sąd pracy.
Osoba, o której mowa w art. 15zzz zzu ust. 5, przedstawia Prezesowi Rady Ministrów informację o wprowadzeniu w podmiocie ograniczeń, o których mowa w art. 15zzz zzo ust. 2 pkt 2 oraz o liczbie pracowników, o których mowa w art. 15zzz zzu ust. 5.
W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w przypadku gdy organ, o którym mowa w art. 98 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, nie może podejmować uchwał, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, uchwałę taką zastępuje decyzja ministra właściwego do spraw zdrowia. Do decyzji, o której mowa z zdaniu pierwszym, nie stosuje się art. 163 ust. 2-4 oraz przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Termin przedstawienia raportu o stanie jednostki samorządu terytorialnego określony w art. 28aa ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 i 1378), art. 30a ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 920) i art. 34a ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 512, 1571 i 1815 oraz z 2020 r. poz. 1378), przypadający w 2020 r., przedłuża się o 60 dni.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...