1.
Jednostkowa stawka opłaty za pobór jednego midx3:
1)
wody podziemnej – wynosi 0,115 zł;
2)
wody powierzchniowej śródlądowej – wynosi 0,057 zł.
2.
Jeżeli pobrana woda zostanie wykorzystana do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia lub na cele socjalno-bytowe, jednostkowa stawka opłaty za pobór jednego midx3:
1)
wody podziemnej – wynosi 0,068 zł;
2)
wody powierzchniowej śródlądowej – wynosi 0,040 zł.
3.
Jeżeli pobrana woda podziemna zostanie przeznaczona na potrzeby produkcji, w której woda wchodzi w skład albo w bezpośredni kontakt z produktami żywnościowymi, farmaceutycznymi lub na cele konfekcjonowania, jednostkowa stawka opłaty za pobór jednego m3 tej wody wynosi 0,097 zł.
4.
Jednostkowe stawki opłat, o których mowa w ust. 1–3, mnoży się przez współczynniki różnicujące określone w ust. 5 – dla poboru wody podziemnej oraz określone w ust. 6 i ust. 10 – dla poboru wody powierzchniowej śródlądowej, zależne od:
1)
jakości ujmowanej wody określonej sposobem uzdatniania, które wykonuje podmiot korzystający ze środowiska dokonujący poboru wód podziemnych lub powierzchniowych śródlądowych w celu uzyskania jej potrzebnej jakości;
2)
części obszaru kraju oraz dostępności zasobów wody.
5.
W przypadku poboru wody podziemnej współczynniki różnicujące wynoszą:
1)
2 – jeżeli woda nie podlega żadnym procesom uzdatniania lub woda podlega wyłącznie dezynfekcji lub demineralizacji albo innym procesom uzdatniania niewymienionym w pkt 2–5;
2)
1,25 – jeżeli woda podlega procesom odżelaziania lub utleniania;
3)
1 – jeżeli woda podlega procesom odmanganiania;
4)
0,5 – jeżeli woda podlega procesom usuwania amoniaku, koagulacji lub adsorpcji;
5)
0,3 – jeżeli woda podlega procesom usuwania azotanów lub metali ciężkich.
6.
W przypadku poboru wody powierzchniowej śródlądowej współczynniki różnicujące wynoszą:
1)
2,8:
a) jeżeli woda nie podlega żadnym procesom uzdatniania,
b) przy uzdatnianiu wody za pomocą cedzenia na kratach lub sitach oraz usuwania z niej zawiesin bez stosowania chemicznych środków wspomagających,
c) jeżeli są stosowane inne procesy uzdatniania niewymienione w lit. b oraz w pkt 2–4;
2)
2 – przy stosowaniu filtracji pośpiesznej lub infiltracji;
3)
1 – przy stosowaniu koagulacji, flokulacji lub filtracji powolnej albo przy stosowaniu odżelaziania lub odmanganiania wody z ujęć infiltracyjnych;
4)
0,6 – przy stosowaniu procesów membranowych, wymiany jonowej, sorpcji na węglu aktywnym, utleniania ozonem lub innymi utleniaczami.
7.
Jeżeli do uzdatniania tej samej wody podziemnej lub powierzchniowej śródlądowej stosuje się dwa lub więcej spośród procesów wymienionych w ust. 5 lub w ust. 6, przy ustalaniu opłaty przyjmuje się ten proces, przy którym współczynnik różnicujący jest najniższy.
8.
Jeżeli podmiot korzystający ze środowiska prowadzi, za pomocą przyrządów spełniających wymagania prawnej kontroli metrologicznej w rozumieniu art. 4 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 9 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1069 oraz z 2015 r. poz. 978), pomiar ilości wody podziemnej lub powierzchniowej śródlądowej uzdatnionej różnymi sposobami, opłaty ustala się z uwzględnieniem ilości wody uzdatnionej poszczególnymi sposobami.
9.
Jeżeli podmiot korzystający ze środowiska, dokonujący poboru wody podziemnej lub poboru wody powierzchniowej śródlądowej, uzdatnia części pobranej wody różnymi sposobami, nie prowadząc jej pomiaru za pomocą przyrządów, o których mowa w ust. 8, za miarodajny przy ustalaniu opłat przyjmuje się ten proces, przy którym współczynnik różnicujący jest najwyższy.
10.
Współczynniki różnicujące dla wód powierzchniowych śródlądowych dla części obszarów kraju, określonych jako obszary działania regionalnych zarządów gospodarki wodnej w:
1)
Gdańsku – wynoszą 1;
2)
Gliwicach – wynoszą 1,2;
3)
Krakowie – wynoszą 1,2;
4)
Poznaniu – wynoszą 1,1;
5)
Szczecinie – wynoszą 1;
6)
Warszawie:
a) na terenie województw: łódzkiego, małopolskiego, podkarpackiego, śląskiego i świętokrzyskiego – wynoszą 1,1,
b) na pozostałym obszarze – wynoszą 1;
7)
Wrocławiu – wynoszą 1,2.
