AKT ARCHIWALNY - Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników
Stan prawny aktualny na dzień: 27.04.2024
Dz.U.1968.10.52 - AKT ARCHIWALNY - Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników
Ucz się efektywniej
rozwiązując test
rozwiązując test
Obserwuj akt
Uchylony dnia: 2016-09-08
Dz.U. uchylający akt: 2015.0.1311
Na podstawie art. 772, art. 855 § 2, art. 865 § 3, art. 868 i art. 947 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego zarządza się, co następuje:
Dział I. Przepisy wstępne
1.
Komornik może zlecić praktykantowi lub pracownikowi zatrudnionemu w kancelarii komornika po odbyciu praktyki i złożeniu przepisanego egzaminu (egzaminowanemu praktykantowi) przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego w sprawach o świadczenia pieniężne nie przekraczające 50 zł z wyłączeniem egzekucji z nieruchomości oraz dokonanie określonych czynności w innych sprawach z wyjątkiem:
1)
sprzedaży oraz wydania wierzycielowi ruchomości o wartości przekraczającej 50 zł,
2)
wykonania eksmisji z lokalu, pomieszczenia, gruntu lub przedsiębiorstwa,
3)
wykonania orzeczenia o zastosowaniu środków przymusu,
4)
wykonania orzeczenia o odebraniu osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką,
5)
ustalenia wysokości kosztów egzekucyjnych w sprawach o roszczenia niepieniężne oraz o roszczenia pieniężne przekraczające 50 zł,
6)
sporządzenia planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji,
7)
wydawania decyzji i podpisywania dokumentów, dotyczących depozytów.
2.
Zlecenie powinno być wystawione na piśmie i określać sprawę lub czynność, do której przeprowadzenia praktykant lub egzaminowany praktykant został upoważniony.
1.
Praktykant lub egzaminowany praktykant przy wykonywaniu zleconych mu czynności uprawniony jest do przyjmowania od stron zainteresowanych sum pieniężnych na pokrycie egzekwowanych roszczeń.
2.
Komornik może zezwolić praktykantowi lub egzaminowanemu praktykantowi na przyjmowanie pieniędzy wpłacanych przez strony w innych sprawach egzekucyjnych.
1.
Przepisy dotyczące komorników stosuje się odpowiednio do praktykantów lub egzaminowanych praktykantów w zakresie, w jakim wykonują oni zlecone im czynności urzędowe.
2.
Zlecenie praktykantowi lub egzaminowanemu praktykantowi przez komornika czynności określonych w § 4, i § 5, nie zwalnia komornika od odpowiedzialności przewidzianej w art. 769 utracił moc,
Dział II. Przepisy ogólne
1.
Komornik, do którego należy przeprowadzenie egzekucji przeciwko jednemu ze współdłużników, powołany jest również do przeprowadzenia egzekucji z tego samego tytułu przeciwko każdemu ze współdłużników, jeżeli czynności egzekucyjne mają być dokonane w okręgu tego samego sądu powiatowego.
2.
Komornik powołany do przeprowadzenia egzekucji określonej w ust. 1 zawiadomi o wszczęciu i ukończeniu egzekucji komornika, któremu sprawa przypadałaby według podziału czynności.
1.
Komornik, który ma podstawę do wyłączenia się, przedstawia prezesowi właściwego sądu powiatowego przyczynę wyłączenia.
2.
Wniosek strony o wyłączenie komornik przedstawia niezwłocznie prezesowi właściwego sądu powiatowego dołączając swoje wyjaśnienia.
3.
Do czasu wydania zarządzenia przez prezesa sądu w sprawach określonych w ust. 1 i 2 komornik spełnia tylko czynności nie cierpiące zwłoki.
1.
Po upływie tygodnia od doręczenia wypisu postanowienia o ukaraniu grzywną i po upewnieniu się w sądzie, że nie wniesiono skargi na to postanowienie, a w razie wniesienia skargi - po otrzymaniu z sądu wypisu postanowienia nie uwzględniającego skargi, komornik, jeżeli sam jest właściwy do ściągnięcia grzywny, przesyła wypis prawomocnego postanowienia o ukaraniu grzywną sądowi, w którego okręgu działa, w celu dokonania wpisu w księdze należności. Równocześnie komornik wzywa osobę ukaraną do zapłaty grzywny w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia wezwania, a po bezskutecznym upływie tego terminu zakłada nowe akta i przystępuje do czynności egzekucyjnych.
2.
Jeżeli do ściągnięcia grzywny właściwy jest inny komornik, komornik, który wydał postanowienie o ukaraniu grzywną, przesyła dwa wypisy prawomocnego postanowienia (ust. 1) sądowi, w którego okręgu działa właściwy komornik. Sąd ten dokonuje wpisu w księdze należności i wzywa osobę ukaraną do zapłaty grzywny w terminie dwutygodniowym od doręczenia wezwania, a po bezskutecznym upływie tego terminu przesyła jeden wypis postanowienia właściwemu komornikowi w celu dokonania czynności egzekucyjnych.
1.
O wyasygnowanie sumy potrzebnej na tymczasowe pokrycie wydatków gotówkowych związanych z postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym w sprawie wierzyciela, którego zwolniono lub który korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, oraz postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym wszczętym z urzędu na żądanie sądu lub na wniosek prokuratora, komornik zwraca się do prezesa sądu, przy którym działa.
2.
Sumę, o której mowa w ust. 1, komornik pobierze następnie od dłużnika lub wyegzekwuje od wierzyciela stosownie do przepisów o taksie za czynności komorników i przekaże na rachunek dochodów budżetowych sądu.
1.
Jeżeli komornik prowadząc egzekucję w sprawie, w której strona była zwolniona przez sąd od kosztów sądowych, uzyska wiarygodną informację, że stan majątkowy strony pozwala na poniesienie kosztów egzekucyjnych, zawiadamia o tym sąd, który wydał postanowienie o zwolnieniu od kosztów, w celu rozważenia potrzeby zmiany tego postanowienia. W zawiadomieniu komornik określi szczegółowo sytuację rodzinną i majątkową strony korzystającej ze zwolnienia od kosztów, dołączając dowody stanu majątkowego strony, jeżeli je posiada.
2.
Zawiadomienie sądu nie wstrzymuje czynności egzekucyjnych w sprawie.
1.
Jeżeli ze złożonego komornikowi tytułu wykonawczego wynika, że sąd nałożył na stronę obowiązek zwrotu z zasądzonego jej roszczenia części lub całości kosztów sądowych - komornik zawiadamia o tym niezwłocznie sąd, od którego pochodzi tytuł wykonawczy.
2.
Przepis § 29, ust. 2 stosuje się odpowiednio.
1.
W razie zbiegu egzekucji sądowej z zabezpieczeniem administracyjnym, komornik zwróci się do administracyjnego organu egzekucyjnego o udzielenie informacji niezbędnych do uwzględnienia w podziale sumy uzyskanej z egzekucji praw wierzycieli, którzy uzyskali zabezpieczenie.
2.
O sporządzeniu planu podziału należy poza osobami określonymi w art. 1027 zarzuty przeciwko planowi podziału sumy uzyskanej z egzekucji, zawiadomić administracyjny organ egzekucyjny, który dokonał zabezpieczenia, a jeżeli zabezpieczenie nastąpiło w wykonaniu postanowienia wydanego na podstawie art. 248 przesłanki zwolnienia zatrzymanego, Kodeksu postępowania karnego, należy zawiadomić ponadto:
a) organ, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu,
b) wierzyciela roszczeń odszkodowawczych.
a) organ, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu,
b) wierzyciela roszczeń odszkodowawczych.
1.
Otrzymane od strony zabezpieczenie komornik złoży do depozytu sądowego najpóźniej następnego dnia. W tymże terminie komornik składa do depozytu pieniądze zagraniczne, papiery wartościowe na okaziciela, dokumenty, klejnoty i przedmioty ze złota, platyny i srebra oraz inne kosztowności otrzymane przy wykonaniu czynności egzekucyjnych, jeżeli nie następuje niezwłoczne wydanie ich wierzycielowi.
2.
Komornik nie ma obowiązku składania do depozytu przedmiotów wymienionych w ust. 1, jeżeli mają one być wydane w ciągu najbliższych trzech dni, a wartość ich nie przekracza 30 zł.
1.
Wartość dewiz i pieniędzy zagranicznych komornik obliczy na podstawie obowiązującej tabeli kursów dewiz i pieniędzy zagranicznych, ogłoszonej w Monitorze Polskim przez Narodowy Bank Polski. Obliczenie wartości następuje, zależnie od rodzaju waluty, według przewidzianego w tabeli kursu specjalnego lub kursu podstawowego z dopłatą dla transakcji kupna.
2.
Komornik obliczy wartość:
1)
polskich papierów wartościowych - według ich wartości nominalnej z zastosowaniem w razie potrzeby przeliczenia zgodnie z przepisami o określeniu wysokości nie umorzonych zobowiązań pieniężnych i o zmianie systemu pieniężnego,
2)
zagranicznych papierów wartościowych - na podstawie informacji Narodowego Banku Polskiego o ich wartości giełdowej lub rynkowej za granicą,
3)
monet złotych nie będących numizmatami - po cenie obowiązującej państwowe przedsiębiorstwa handlu jubilerskiego.
1.
Przed przystąpieniem do czynności egzekucyjnych w obrębie budynków wojskowych, na okrętach lub innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej lub Wojsk Ochrony Pogranicza komornik powinien zawiadomić właściwego dowódcę oraz okazać mu tytuł wykonawczy, który upoważnia go do dokonania czynności egzekucyjnych.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych w obrębie budynków zajmowanych przez Milicję Obywatelską albo Służbę Więzienną.
3.
O wykonaniu obowiązku określonego w ust. 1 lub 2 i o asyście wyznaczonej przez komendanta lub dowódcę jednostki komornik uczyni wzmiankę w protokole, chyba że czynność nie wymaga spisania protokołu.
1.
Zawiadomienia o możliwości umorzenia postępowania egzekucyjnego na skutek bezczynności jednostki gospodarki uspołecznionej komornik doręcza jednostce nadrzędnej i prokuratorowi wojewódzkiemu ( art. 1074 uchylony, , a o wykonywaniu orzeczenia dotyczącego odebrania osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką ( art. 1090 uchylony, komornik zawiadamia właściwego prokuratora wojewódzkiego.
2.
Wypis postanowienia o ukaraniu grzywną komornik doręcza osobie ukaranej, stronom oraz właściwemu prokuratorowi powiatowemu.
1.
W razie wątpliwości co do stosowania art. 1115 immunitet egzekucyjny, § 4, komornik zwraca się o wyjaśnienie do prezesa sądu powiatowego, przy którym działa.
2.
Do prezesa sądu, o którym mowa w ust. 1, komornik zwraca się również o wyjednanie zgody szefa przedstawicielstwa dyplomatycznego, misji zagranicznej lub urzędu konsularnego.
Dział III. Egzekucja świadczeń pieniężnych
Rozdział 1. Egzekucja z ruchomości
1.
W protokole zajęcia komornik wyszczególni zajęte ruchomości, podając ich istotne znamiona i cechy wyróżniające, a ponadto zamieści oświadczenia osób obecnych przy zajęciu oraz uzyskane nawet z innych źródeł informacje, mogące przyczynić się do wyjaśnienia, czy zajęte przedmioty nie były wyłączone od egzekucji także na podstawie przepisów szczególnych oraz czy osobom trzecim przysługuje prawo do tych przedmiotów.
2.
Jeżeli komornik dokona zajęcia nadwyżki ruchomości ponad taką ilość tych ruchomości, które nie podlegają egzekucji, protokół zajęcia powinien stwierdzać, że poza ruchomościami zajętymi dłużnik posiada również ruchomości tego samego rodzaju w ilości podlegającej zwolnieniu spod egzekucji.
3.
Jeżeli egzekucja z ruchomości nie dała wyniku, protokół powinien określać dokładnie stan majątkowy i rodzinny dłużnika. W protokole tym komornik powinien również podać, skąd czerpał wiadomości o stanie rodzinnym i majątkowym dłużnika, przez określenie osoby lub organów, od których uzyskał te wiadomości.
1.
Komornik oznacza w protokole zajęcia zwykłą wartość sprzedażną zajętej ruchomości.
2.
Jeżeli stosownie do okoliczności ruchomości powinny być oszacowane przez biegłego, należy tego dokonać przy zajęciu, a gdyby to nie było możliwe - przy przekazaniu ruchomości do sprzedaży lub w dniu licytacji.
1.
Zajęte ruchomości nie używane, stanowiące przedmiot obrotu handlowego, komornik zaoferuje właściwej branżowo jednostce handlu uspołecznionego i ustali z tą jednostką warunki sprzedaży, czas, miejsce oraz sposób przekazania ruchomości.
2.
Na żądanie jednostki handlu uspołecznionego komornik powinien umożliwić dokonanie oględzin ruchomości w miejscu, w którym ruchomości te się znajdują.
3.
Z odmowy kupna ruchomości komornik sporządzi protokół, który przedstawi do podpisu kierownikowi jednostki lub jego zastępcy. W razie odmowy komornik może zwrócić się do jednostki nadrzędnej, powiadamiając o tym prezesa sądu, przy którym działa.
1.
Dokonując zajęcia przedmiotów o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej komornik powinien zażądać od dłużnika informacji, czy i u jakiego konserwatora zabytków przedmioty te były zarejestrowane.
2.
O zajęciu przedmiotów o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej komornik zawiadamia właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków, a następnie stosownie do oświadczenia konserwatora zgłasza je do sprzedaży następującym państwowym jednostkom: muzeum, bibliotece, archiwum lub przedsiębiorstwu zajmującemu się obrotem takimi przedmiotami.
3.
Na wniosek konserwatora zabytków komornik umożliwi mu dokonanie oględzin zajętych przedmiotów.
1.
Dewizy i pieniądze zagraniczne komornik zaoferuje do sprzedaży Narodowemu Bankowi Polskiemu.
2.
Monety złote nie będące numizmatami, złoto i platynę - z wyjątkiem wyrobów użytkowych - oraz przedmioty złote i platynowe niezdatne do użytku komornik zaoferuje uprawnionemu państwowemu przedsiębiorstwu handlu jubilerskiego.
1.
Jeżeli zajęte przedmioty mają być przekazane do sprzedaży komisowej, komornik powinien przed odebraniem ruchomości od dłużnika uzgodnić z właściwym branżowo przedsiębiorstwem uspołecznionym prowadzącym sprzedaż komisową termin i sposób przekazania ruchomości do sprzedaży. Przedmioty o wielkich rozmiarach lub dużym ciężarze mogą być przekazane do sprzedaży komisowej w miejscu, w którym się znajdują.
2.
Przepisy § 69, ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
1.
Przystępując do zajęcia zwierząt i ziemiopłodów komornik powinien ustalić, czy dłużnik zawarł umowę kontraktacji, oraz żądać okazania tej umowy.
2.
Zajęcie zakontraktowanych zwierząt i ziemiopłodów może nastąpić tylko wówczas, gdy dłużnik nie posiada innych ruchomości, z których egzekucja doprowadziłaby do zaspokojenia należności i kosztów egzekucyjnych.
3.
O zajęciu zakontraktowanych zwierząt i ziemiopłodów komornik zawiadomi niezwłocznie kontraktującego i wezwie go do ich odebrania w miejscu i na warunkach ustalonych w umowie kontraktacji.
1.
Traktory i inne narzędzia rolnicze komornik zaoferuje do sprzedaży jednostkom gospodarki uspołecznionej, określonym w § 78, oraz państwowym ośrodkom maszynowym, po cenach odpowiadających zwykłej wartości sprzedażnej tych narzędzi z uwzględnieniem ich stanu technicznego.
2.
Należące do przedsiębiorstwa maszyny, narzędzia lub inne urządzenia, jak również surowce i materiały, komornik zaoferuje jednostkom gospodarki uspołecznionej prowadzącym podobną działalność, a w ich braku albo gdy jednostki te nie skorzystały z oferty - jednostkom handlu uspołecznionego po cenach odpowiadających zwykłej wartości sprzedażnej wymienionych przedmiotów, z uwzględnieniem ich stanu technicznego.
3.
Przepisy § 69, ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
1.
Licytacja odbywa się w miarę możliwości poza miejscem, w którym ruchomości się znajdują.
2.
Komornik nie może wyznaczyć licytacji poza miejscem, w którym ruchomości się znajdują, jeżeli wierzyciel się temu sprzeciwia.
3.
Licytacja przedmiotów, które nie zostały sprzedane przez sklep komisowy w terminie określonym w art. 867 sprzedaż zajętych ruchomości w drodze licytacji publicznej, § 1, może być wyznaczona w tym sklepie, po uprzednim uzgodnieniu z jego kierownikiem.
1.
Komornik ogłosi o licytacji przez obwieszczenie, w którym wymieni:
1)
miejsce i czas licytacji,
2)
ruchomości, które mają być sprzedane, z podaniem ich rodzaju i sumy oszacowania poszczególnych ruchomości,
3)
miejsce i czas, w których można oglądać ruchomości.
2.
Jeżeli na licytację wystawiona została znaczna ilość ruchomości, w ogłoszeniu należy ogólnie podać ich rodzaj i łączną sumę oszacowania, a ponadto wskazać rodzaj i sumę oszacowania przedmiotów bardziej wartościowych.
1.
Ogłoszenie jest dokonane z chwilą doręczenia odpisu obwieszczenia stronom i dozorcy zajętych ruchomości oraz wywieszenia obwieszczenia w budynku sądu powiatowego właściwego dla miejsca sprzedaży. Obwieszczenie powinno pozostać wywieszone do dnia licytacji.
2.
Obwieszczenie doręcza się dłużnikowi w terminie określonym w art. 867 sprzedaż zajętych ruchomości w drodze licytacji publicznej, § 3.
1.
Komornik wystawia na sprzedaż kolejno poszczególne ruchomości lub poszczególne grupy obejmujące ruchomości tego samego rodzaju, wymieniając zarazem sumę oszacowania i cenę wywołania.
2.
Dłużnik może żądać, aby ruchomości były wystawiane na sprzedaż w kolejności przez niego wskazanej.
Rozdział 2. Egzekucja z wynagrodzenia za pracę
§ 110. Brak zawiadomień pracodawcy o przekazywaniu zajętego wynagrodzenia bezpośrednio wierzycielowi
1.
Umarzając egzekucję co do świadczeń wymagalnych w przyszłości na podstawie art. 883 skuteczność zajęcia wynagrodzenia za pracę, § 2 komornik zatrzymuje tytuł wykonawczy w aktach sprawy.
2.
Jeżeli dłużnik popadł w zwłokę z uiszczeniem świadczeń wymagalnych, komornik wszczyna egzekucję z urzędu, dokonując nowego zajęcia wynagrodzenia za pracę. Jednocześnie komornik wskazuje zakładowi pracy, od jakiej daty winien dokonywać potrąceń z wynagrodzenia dłużnika. Przy określeniu tej daty komornik uwzględni wysokość sumy znajdującej się w depozycie.
Rozdział 3. Egzekucja z rachunków bankowych
1.
Jeżeli w toku postępowania egzekucyjnego ma nastąpić wypłata z zajętej książeczki oszczędnościowej na rzecz komornika lub wierzyciela, komornik przesyła książeczkę do oddziału Powszechnej Kasy Oszczędności, prowadzącego rachunek oszczędnościowy, ze wskazaniem sumy podlegającej wypłacie i z poleceniem zwrotu książeczki po odpisaniu ze stanu oszczędności wypłaconej kwoty.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wypłacenia właścicielowi książeczki na jego wniosek kwoty wolnej od zajęcia.
Rozdział 4. Egzekucja z innych wierzytelności i innych praw majątkowych
Rozdział 5. Egzekucja z nieruchomości
1.
O wszczęciu egzekucji oraz o dalszych czynnościach egzekucyjnych komornik zawiadamia oprócz wierzyciela i dłużnika wszystkich uczestników postępowania ( art. 922 uczestnicy postępowania o egzekucję z nieruchomości, .
2.
Ponadto o wszczęciu i ukończeniu egzekucji komornik zawiadamia Państwowy Zakład Ubezpieczeń.
1.
Wniosek o dokonanie wpisu o wszczęciu egzekucji w księdze wieczystej albo o złożenie tego wniosku do zbioru dokumentów komornik przesyła do państwowego biura notarialnego albo do sądu w zależności od tego, który z tych organów powołany jest do prowadzenia księgi wieczystej.
2.
Do wniosku komornik powinien dołączyć odpis wysłanego do dłużnika wezwania do zapłaty.
1.
Do oszacowania nieruchomości komornik wyznacza biegłego z listy biegłych sądowych.
2.
W razie potrzeby komornik może wyznaczyć biegłego spośród osób, które nie są wpisane na listę biegłych sądowych. W takim wypadku komornik powinien zwrócić się do właściwego organu prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej o wskazanie kandydata na biegłego.
1.
Biegły powinien dokonać oszacowania niezwłocznie po wyznaczeniu go przez komornika.
2.
Jeżeli z ważnych powodów oszacowanie nieruchomości nie może być niezwłocznie dokonane, komornik wyznaczy biegłemu odpowiedni termin. Termin ten może być przedłużony tylko w wypadkach wyjątkowych.
3.
Komornik może zlecić biegłemu dokonanie czynności niezbędnych dla sporządzenia opisu nieruchomości.
1.
Sumę oszacowania nieruchomości ustala się według przeciętnych cen sprzedaży podobnych nieruchomości w tej samej okolicy, z uwzględnieniem stanu nieruchomości w dniu dokonania oszacowania.
2.
Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do oszacowania budowli i innych urządzeń oraz przynależności i pożytków nieruchomości.
1.
Jeżeli obciążające nieruchomość lub związane z własnością nieruchomości prawa nie są określone sumą pieniężną, wartość ich ustala się z uwzględnieniem wszelkich okoliczności.
2.
Wartość praw, których przedmiotem są świadczenia powtarzające się, ustala się w sposób przewidziany w przepisach o podatku od nabycia praw majątkowych.
1.
Jeżeli do nieruchomości, budowli lub innych urządzeń albo przynależności lub pożytków zostały zgłoszone prawa osób trzecich albo gdy rzeczy takie znajdują się we władaniu osób trzecich, należy uczynić o tym wzmiankę w opisie nieruchomości i dokonać oszacowania zgodnie z art. 949 zgłoszenie przez osoby trzecie praw do zajętej nieruchomości lub innych rzeczy,
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do licytacji wydzielonej części nieruchomości.
1.
Jeżeli przedmiotem egzekucji jest nieruchomość rolna lub jej wydzielona część, komornik dopuści do przetargu jedynie osoby, które wykażą się dowodem posiadania kwalifikacji do prowadzenia gospodarstwa rolnego, wymaganym przez przepisy o przenoszeniu własności nieruchomości rolnych.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zezwolenia na nabycie nieruchomości rolnej przez osobę prawną.
3.
Jeżeli przedmiotem egzekucji jest wydzielona część nieruchomości rolnej - komornik może wystawić ją na licytację tylko z zachowaniem warunków określonych w art. 946 egzekucja z części zajętej nieruchomości, § 1.
1.
Jeżeli książeczka oszczędnościowa nie jest wystawiona na okaziciela, można ją przyjąć tytułem rękojmi ( art. 962 rękojmia składana przez uczestnika przetargu, § 1) tylko wówczas, gdy wraz z książeczką licytant złoży komornikowi pisemne upoważnienie do podjęcia kwoty rękojmi, w którym wskazane będzie imię i nazwisko komornika, podpis zaś właściciela książeczki będzie poświadczony przez notariusza, właściwy organ prezydium rady narodowej, uspołeczniony zakład pracy zatrudniający właściciela książeczki albo właściwy dla niego związek zawodowy.
2.
O złożeniu i zwrocie książeczki komornik zawiadamia oddział, który książeczkę wystawił.
1.
W opisie statku morskiego należy wskazać: rok i miejsce budowy z oznaczeniem stoczni, jeżeli dane te są znane, oraz kolejny numer wpisu statku do rejestru okrętowego, datę wpisu, rodzaj i przeznaczenie statku, nazwę portu macierzystego statku, materiał główny i rodzaj napędu statku wymiary rejestrowe, pojemność brutto i netto statku, przynależność statku, oznaczenie właściciela i armatora, prawa zastawu i ograniczenia w rozporządzaniu statkiem, przynależność państwową statku, organ prowadzący rejestr statku, a w razie potrzeby także inne dane.
2.
Wniosek o dokonanie wpisu o wszczęciu egzekucji komornik przesyła do organu prowadzącego rejestr statku.
3.
O wszczęciu i ukończeniu egzekucji komornik zawiadamia ubezpieczyciela statku.
Dział IV. Przepisy szczególne o egzekucji
Rozdział 1. Egzekucja świadczeń niepieniężnych
1.
Wykonanie tytułu wykonawczego nakazującego eksmisję z lokalu mieszkalnego, który nie podlega przepisom prawa lokalowego, może nastąpić dopiero po upewnieniu się przez komornika, że dłużnik ma zapewnione pomieszczenie zastępcze albo że może powrócić do pomieszczenia, w którym dotychczas zamieszkiwał.
2.
W razie choroby dłużnika, członka jego rodziny lub domownika komornik wezwie lekarza celem stwierdzenia, czy wykonanie eksmisji może się odbyć bez oczywistej szkody dla stanu zdrowia chorego, i postąpi stosownie do okoliczności.
1.
Komornik uzgadnia z właściwym zakładem karnym termin doprowadzenia dłużnika oraz zawiadamia pisemnie zakład karny, na jaki okres orzeczono karę aresztu.
2.
Jeżeli w ustalonym terminie albo w następnych dwóch dniach doprowadzenie dłużnika do zakładu karnego okaże się niemożliwe lub zbędne, komornik zawiadomi o tym zakład karny i w razie potrzeby uzgodni nowy termin osadzenia dłużnika.
1.
Przystępując do wykonania nakazu osadzenia komornik powinien sprawdzić tożsamość dłużnika oraz doręczyć mu nakaz osadzenia.
2.
Po doprowadzeniu dłużnika do zakładu karnego komornik doręcza administracji tego zakładu odpis nakazu osadzenia i odbiera zaświadczenie o osadzeniu dłużnika.
3.
O osadzeniu dłużnika komornik zawiadamia niezwłocznie sąd, który wydał nakaz.
Rozdział 2. Egzekucja przeciwko jednostkom gospodarki uspołecznionej
Rozdział 3. Egzekucja na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej
1.
Przewidziane w art. 1073 uchylony, § 1 dochodzenia z urzędu powinny polegać w miarę potrzeby na osobistym stwierdzeniu przez komornika stanu posiadania dłużnika w miejscu jego zamieszkania oraz ustaleniu przy tej okazji miejsca jego zatrudnienia i źródeł dochodu na podstawie informacji udzielonych przez dłużnika, domowników, współlokatorów, administratora albo dozorcę domu.
2.
Jeżeli podjęte przez komornika dochodzenia nie doprowadzą do ujawnienia mienia i dochodów dłużnika, komornik zwróci się do organów Milicji Obywatelskiej o przeprowadzenie dochodzeń (poszukiwań) w celu ustalenia miejsca pracy dłużnika, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
1.
Zajęcie wkładu oszczędnościowego w razie niemożności odebrania książeczki oszczędnościowej ( art. 1075 uchylony, następuje przez zawiadomienie oddziału prowadzącego rachunek oszczędnościowy. Zawiadomienie powinno zawierać:
1)
wskazanie tytułu wykonawczego będącego podstawą zajęcia,
2)
określenie wysokości należności wskazanej w tytule wykonawczym oraz przewidywanych kosztów postępowania umorzeniowego i innych kosztów egzekucyjnych, jak również nazwę i adres jednostki gospodarki uspołecznionej, na której rzecz nastąpiło zajęcie wkładu;
3)
pełny numer rachunku oszczędnościowego (numer oraz symbol wojewódzki i powiatowy lub seria), którego dotyczy zajęcie, wraz ze stwierdzeniem, że dłużnik posiadał książeczkę oszczędnościową o takim numerze, oraz wskazanie przyczyn niemożności jej odebrania.
2.
Zawiadomienie powinno ponadto zawierać:
1)
imię i nazwisko wkładcy, datę i miejsce jego urodzenia oraz adres, a w miarę możności również imiona rodziców wkładcy i miejsce jego pracy - jeżeli zajęcie dotyczy wkładu złożonego na książeczce oszczędnościowej imiennej,
2)
hasło obowiązujące dla książeczki - jeżeli zajęcie dotyczy wkładu złożonego na książeczce oszczędnościowej na okaziciela z hasłem,
3)
stan oszczędności w konkretnym dniu - jeżeli zajęcie dotyczy wkładu złożonego na książeczce oszczędnościowej na okaziciela bez hasła.
3.
Na wniosek wierzyciela komornik zażąda zawiadomienia placówek terenowych o zajęciu wkładu i zastrzeżenia wypłat w drodze telegraficznej, określając jednocześnie terytorialny zasięg takiego zawiadomienia. Ponadto komornik przekaże oddziałowi, który prowadzi rachunek oszczędnościowy, wpłatę na pokrycie wydatków wynikających z kosztów wysłania telegramów.
Rozdział 4. Egzekucja świadczeń alimentacyjnych
1.
Za podstawę wynagrodzenia za pracę dłużnika zatrudnionego u osoby bliskiej ( art. 1087 zajęcie wynagrodzenia za prace dłużnika zatrudnionego u osoby bliskiej, należy przyjąć przeciętne wynagrodzenie pracownika zatrudnionego w podobnych warunkach, uwzględniając charakter pracy, wykonywaną funkcję, przygotowanie zawodowe i staż pracy.
2.
W wypadkach wątpliwych komornik może zażądać opinii właściwego organu prezydium rady narodowej, izby rzemieślniczej lub biegłego.
Rozdział 5. Wykonanie orzeczeń dotyczących odebrania osoby podlegającej władzy rodzicielskiej
Dział V. Przepisy szczególne w sprawach, w których stosuje się Kodeks karny wykonawczy
1.
Używane w dalszych przepisach określenie:
1)
"postanowienie o zabezpieczeniu" oznacza wydane w postępowaniu karnym postanowienie sądu albo prokuratora o zabezpieczeniu grożącej kary grzywny lub roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem w mieniu społecznym,
2)
"roszczenia odszkodowawcze" oznacza roszczenia, o których mowa w pkt 1,
3)
"oskarżony" odnosi się stosownie do okoliczności, również do podejrzanego,
4)
"dłużnik" oznacza dłużnika roszczenia odszkodowawczego,
5)
"kodeks" oznacza Kodeks karny wykonawczy,
6)
"osoba bliska" oznacza osobę pozostającą w bliskim stosunku z oskarżonym ( art. 134 rozporządzenie w sprawie prowadzenia nauczania w zakładach karnych § 1 kodeksu).
2.
Przepisy tego działu dotyczące majątku oskarżonego odnoszą się, stosownie do okoliczności, także do majątku dłużnika roszczenia odszkodowawczego.
1.
Postanowienia o zabezpieczeniu komornik wykonuje niezwłocznie.
2.
Jeżeli wykonując postanowienie o zabezpieczeniu komornik w toku dochodzeń przeprowadzanych stosownie do przepisu art. 133 urlop wypoczynkowy dla uczniów, kodeksu stwierdzi potrzebę dokonania czynności objętej właściwością miejscową innego komornika, zawiadomi o tym organ, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu, określając tę czynność i majątek, w stosunku do którego należy je dokonać. Jeżeli dokonanie czynności należy do innego komornika działającego w okręgu tego samego sądu powiatowego, stosuje się § 8, niezależnie od tego, czy postanowienie o zabezpieczeniu dotyczy kilku współoskarżonych lub współdłużników.
3.
W razie braku odpisów postanowienia o zabezpieczeniu w ilości potrzebnej dla dokonania doręczeń wymaganych przez art. 129 rozporządzenie w sprawie zatrudniania i nauczania skazanych oraz opieki postpenitencjarnej, kodeksu, komornik sporządzi te odpisy we własnym zakresie.
1.
Komornik obowiązany jest wykonać postanowienie o zabezpieczeniu również wówczas, gdy orzeczono w nim zabezpieczenie na nieruchomościach oskarżonego, z określeniem sposobu zabezpieczenia (obciążenie hipoteką przymusową, zakaz zbywania i obciążania nieruchomości, które nie mają urządzonej księgi wieczystej lub których księga wieczysta zaginęła albo uległa zniszczeniu) i sumy grożącej kary grzywny oraz sumy roszczeń odszkodowawczych, lecz bez ścisłego oznaczenia nieruchomości, na których należy dokonać zabezpieczenia.
2.
W wypadku określonym w ust. 1 komornik w razie stwierdzenia w toku dochodzeń, że oskarżony jest właścicielem nieruchomości, prześle tytuł wykonawczy do państwowego biura notarialnego, właściwego do prowadzenia dla tej nieruchomości księgi wieczystej lub zbioru dokumentów, z wnioskiem o:
1)
wpis hipoteki przymusowej do wysokości oznaczonej w postanowieniu sumy zabezpieczonej kary grzywny lub roszczenia odszkodowawczego, jeżeli nieruchomość ma urządzoną księgę wieczystą i prawo własności oskarżonego jest wpisane w tej księdze,
2)
złożenie do zbioru dokumentów tytułu wykonawczego zarządzającego zabezpieczenie przez zakaz zbywania lub obciążania nieruchomości, jeżeli nieruchomość nie ma urządzonej księgi wieczystej lub jej księga wieczysta zaginęła albo uległa zniszczeniu.
3.
W sposób przewidziany w ust. 2 pkt 2 komornik postąpi w stosunku do wszystkich nieruchomości oskarżonego nie mających urządzonych ksiąg wieczystych lub których księgi wieczyste zaginęły bądź uległy zniszczeniu, i to nie tylko wówczas, gdy stwierdzi, że oskarżony jest właścicielem takich nieruchomości, lecz również wtedy, gdy stwierdzi, że jest ich samoistnym posiadaczem.
4.
W razie stwierdzenia, że oskarżony jest właścicielem dwóch lub więcej nieruchomości mających urządzone księgi wieczyste, a nie zachodzą warunki do obciążenia wszystkich tych nieruchomości hipoteką łączną, przewidziane w art. 246 § 1 dekretu z dnia 11 października 1946 r. - Prawo rzeczowe (Dz. U. Nr 57, poz. 319 z późniejszymi zmianami) w związku z art. III pkt 3 Przepisów wprowadzających Kodeks cywilny - komornik wystąpi do państwowego biura notarialnego z wnioskiem o wpis hipoteki przymusowej w księdze wieczystej nieruchomości, której wartość przy uwzględnieniu istniejących obciążeń najskuteczniej zapewni egzekucję zabezpieczanych należności. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia są jednocześnie kara grzywny i roszczenia odszkodowawcze, a zabezpieczenie obu tych należności na jednej nieruchomości nie byłoby wystarczające, komornik wystąpi z wnioskiem o wpis hipoteki przymusowej dla każdej z tych należności w księgach wieczystych dwóch odrębnych nieruchomości. O dokonanych czynnościach komornik zawiadomi organ, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu, oraz wierzyciela roszczeń odszkodowawczych, informując jednocześnie o istnieniu innych jeszcze nieruchomości oskarżonego, ich rodzaju i wartości.
5.
We wniosku o złożenie do zbioru dokumentów tytułu wykonawczego komornik przedstawi dowody stwierdzające, że oskarżony jest właścicielem lub samoistnym posiadaczem nieruchomości, chyba że wynika to już ze zbioru dokumentów. Dowodem, że oskarżony jest samoistnym posiadaczem nieruchomości może być w szczególności wyciąg z ewidencji gruntów.
6.
Jeżeli komornik stwierdzi, że oskarżony jest właścicielem nieruchomości mającej urządzoną księgę wieczystą, a jego prawo własności nie jest wpisane w tej księdze, powiadomi o tym organ, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu.
7.
W razie braku tytułów wykonawczych w ilości potrzebnej do dokonania zabezpieczenia na nieruchomościach oskarżonego, komornik prześle do państwowego biura notarialnego sporządzony przez siebie odpis tytułu wykonawczego i jednocześnie zawiadomi organ, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu, o potrzebie przesłania drugiego lub dalszych tytułów wykonawczych do wskazanego państwowego biura notarialnego.
1.
Domniemania ustanowione w art. 134 rozporządzenie w sprawie prowadzenia nauczania w zakładach karnych § 1 kodeksu komornik stosuje tylko wtedy, gdy ich zastosowanie zostało stwierdzone we wzmiance o wykonalności orzeczenia lub w klauzuli wykonalności.
2.
Dokonując zajęcia ruchomości objętych domniemaniem, komornik w protokole zajęcia uczyni wzmiankę: "zajęto na podstawie domniemania z art. 134 rozporządzenie w sprawie prowadzenia nauczania w zakładach karnych § 1 kodeksu", wymieniając osobę, u której zajęcia dokonano, i określi stosunek jej bliskości z oskarżonym. Osobę tę komornik pouczy jednocześnie o treści przepisów art. 135 organizacja czasu wolnego § 2, art. 137 nagrody i art. 139 przyznawanie skazanym nagród kodeksu, a ponadto, jeżeli zajęcie następuje w toku dokonywania zabezpieczenia, doręczy jej odpis postanowienia o zabezpieczeniu. Wzmiankę o dokonaniu pouczeń i doręczeniu komornik zamieści w protokole zajęcia.
3.
Przystępując do dokonania zabezpieczenia na nieruchomości, której ujawnionym właścicielem lub samoistnym posiadaczem jest osoba bliska, albo na przysługującej tej osobie wierzytelności lub innym prawie majątkowym, komornik wyda jednocześnie postanowienie przewidziane w art. 143 katalog kar dyscyplinarnych § 1 kodeksu, jeżeli majątek, na którym ma być dokonane zabezpieczenie, nie jest określony w postanowieniu o zabezpieczeniu. W postanowieniu przewidzianym w art. 143 katalog kar dyscyplinarnych § 1 kodeksu należy pouczyć, że nie przysługuje na nie skarga na czynność komornika, lecz jeżeli osoba bliska zaprzecza, aby istniały podstawy do wydania postanowienia, może w drodze powództwa żądać zwolnienia przedmiotu od zabezpieczenia w terminie określonym w art. 139 przyznawanie skazanym nagród § 1 kodeksu. Postanowienie to doręcza się osobie bliskiej wraz z odpisem postanowienia o zabezpieczeniu, a ponadto - w zależności od sposobu zabezpieczenia - przesyła się do biura notarialnego lub doręcza dłużnikowi zajętej wierzytelności lub innego prawa.
4.
Prowadząc egzekucję kary grzywny i obciążających skazanego kosztów sądowych, komornik jest obowiązany, w razie stwierdzenia, że egzekucję tę należy skierować do mienia określonego w ust. 3, zwrócić się do sądu, który orzekał w sprawie w pierwszej instancji, o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko osobie bliskiej będącej ujawnionym właścicielem lub samoistnym posiadaczem nieruchomości albo której przysługuje wierzytelność lub inne prawo majątkowe. Przy egzekucji zasądzonego odszkodowania o potrzebie uzyskania takiej klauzuli wykonalności komornik powiadomi wierzyciela.
1.
Przed dokonaniem czynności opartej na zastosowaniu domniemania komornik zbada, kiedy osoba bliska nabyła poszczególne przedmioty lub prawa majątkowe. Jeżeli z okoliczności nie budzących wątpliwości lub przedstawionych dowodów pisemnych wynika, że zostały one nabyte co najmniej na rok przed popełnieniem przestępstwa, komornik odstąpi od dokonania czynności, czyniąc o tym wzmiankę w protokole czynności, chyba że osobą bliską jest małżonek oskarżonego lub skazanego, a przedmioty lub prawa majątkowe zostały nabyte po zawarciu małżeństwa.
2.
Przy załatwianiu zgłoszonego przez osobę bliską na podstawie art. 135 organizacja czasu wolnego, § 2 kodeksu żądania wyłączenia spod domniemania przedmiotów, których łączna wartość nie przekracza przeciętnego 6-miesięcznego jej dochodu, komornik powinien przestrzegać następujących zasad:
1)
6-miesięczny dochód osoby bliskiej komornik ustala na podstawie jej dochodu netto z ostatnich 6 miesięcy przed przystąpieniem do czynności; na wniosek osoby zainteresowanej komornik może jednak uwzględnić dochód z kolejnych 6 miesięcy okresu wcześniejszego, szczególnie gdy w tym wcześniejszym okresie nastąpiło nabycie przedmiotów lub praw, które mają być wyłączone spod domniemania;
2)
dowodów stwierdzających wysokość dochodów komornik zażąda od zainteresowanej osoby bliskiej;
3)
przy wyłączaniu przedmiotów komornik uwzględni wnioski zainteresowanej osoby bliskiej, a w braku takich wniosków wyłączy w pierwszej kolejności przedmioty trudno zbywalne, ulegające szybkiemu zniszczeniu lub których przechowywanie jest połączone ze znacznymi kosztami albo nadmiernymi trudnościami;
4)
wyłączone ruchomości komornik zakreśli w protokole zajęcia wpisując wzmiankę "wyłączone na podstawie art. 135 organizacja czasu wolnego, § 2 kodeksu", a w razie wyłączenia wierzytelności lub innych praw majątkowych - odwoła dokonane zajęcie; jeżeli wyłączenie nastąpi przed dokonaniem zajęcia, komornik uczyni o tym wzmiankę w protokole czynności, z wymienieniem wyłączonych przedmiotów i ich wartości;
5)
w razie nieuwzględnienia w całości lub w części wniosków zainteresowanej osoby bliskiej co do wyłączenia przedmiotów, komornik pouczy ją o treści przepisów art. 135 organizacja czasu wolnego, § 3 i art. 139 przyznawanie skazanym nagród, § 1 kodeksu.
1.
Jeżeli przy wykonywaniu postanowienia o zabezpieczeniu na całym majątku ruchomym oskarżonego komornik ma podstawy do przypuszczenia, że oskarżony lub osoba bliska ma wkład oszczędnościowy, lecz okoliczności tej - szczególnie wobec nieznalezienia książeczki oszczędnościowej - ustalić nie może, powiadomi o tym organ, który wydał postanowienie.
2.
Komornik postąpi w sposób określony w ust. 1 również przy egzekucji orzeczonej kary grzywny i obciążających skazanego kosztów sądowych, z tym że potrzebę uzyskania informacji co do wkładu oszczędnościowego przedstawi organowi, który zlecił egzekucję.
1.
Zabezpieczenia na przedmiotach złożonych lub zatrzymanych w sprawie karnej jako dowody rzeczowe komornik dokona przez zajęcie prawa do ich zwrotu, gdy staną się zbędne dla postępowania karnego, stosując odpowiednio przepisy o egzekucji z wierzytelności, a w szczególności art. 905 egzekucja z wierzytelności o wydanie ruchomości, przy czym wezwanie przeznaczone dla dłużnika zajętego prawa komornik doręcza organowi, w którego dyspozycji znajdują się te przedmioty, bez wzywania tego organu do złożenia ich komornikowi lub do depozytu sądowego. O dokonanym zajęciu komornik zawiadomi ponadto przechowującego przedmioty.
2.
Jeżeli określenie wartości prawa zajętego stosownie do przepisu ust. 1 nie może nastąpić bez obejrzenia przedmiotów, komornik wystąpi do organu, w którego dyspozycji się znajdują, o ich udostępnienie.
1.
Zajmując w trybie zabezpieczenia pojazdy mechaniczne, komornik odnotuje w protokole zajęcia stan licznika i powiadomi o zajęciu pojazdu właściwy do spraw komunikacji organ prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej. Ponadto komornik rozważy potrzebę zabezpieczenia pojazdu przed dalszym jego używaniem przez odebranie dowodu rejestracyjnego lub oddanie pojazdu pod dozór osobie godnej zaufania.
2.
W razie zajęcia ruchomości, których przechowywanie byłoby połączone ze znacznymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo spowodowałoby znaczne obniżenie wartości rzeczy, komornik przedstawi organowi, który wydał postanowienie, potrzebę zarządzenia ich sprzedaży. Komornik dokonuje sprzedaży stosując przepisy w sprawie egzekucji grzywien, kar pieniężnych, opłat sądowych i kosztów postępowania sądowego, chyba że zajęcie nastąpiło wyłącznie dla zabezpieczenia roszczeń odszkodowawczych. W tym wypadku stosuje się ogólne przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o sprzedaży zajętych ruchomości. Uzyskane ze sprzedaży pieniądze komornik złoży do depozytu sądowego, po potrąceniu wydatków gotówkowych związanych z przechowaniem i sprzedażą tych rzeczy.
1.
Wykonując postanowienie o zabezpieczeniu oraz prowadząc egzekucję orzeczonej kary grzywny, nawiązki, pieniężnej kary porządkowej i obciążających skazanego kosztów sądowych, komornik dokonuje zajęcia ruchomości, co do których istnieją dowody, że są własnością oskarżonego lub skazanego, choćby znajdowały się we władaniu osoby trzeciej nie będącej osobą bliską i choćby osoba ta nie wyraziła zgody na zajęcie.
2.
Jednakże, jeżeli przedmiotem zabezpieczenia są wyłącznie roszczenia odszkodowawcze, zajęcie ruchomości znajdujących się we władaniu osoby trzeciej może nastąpić bez jej zgody tylko wtedy, gdy szkoda w mieniu społecznym została wyrządzona przestępstwem popełnionym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
3.
Jeżeli zachodzi warunek określony w ust. 2, zajęcia ruchomości znajdujących się we władaniu osoby trzeciej można też dokonać przy wykonywaniu wydanego w postępowaniu cywilnym zarządzenia tymczasowego o zabezpieczeniu roszczeń odszkodowawczych oraz przy egzekucji tych roszczeń zasądzonych w postępowaniu karnym lub cywilnym.
4.
W razie zajęcia ruchomości znajdujących się we władaniu osoby trzeciej komornik pouczy ją o treści przepisu art. 139 przyznawanie skazanym nagród, kodeksu, a ponadto jeżeli zajęcie następuje w toku dokonywania zabezpieczenia, doręczy jej odpis postanowienia o zabezpieczeniu. Wzmiankę o dokonaniu pouczenia i o doręczeniu komornik zamieści w protokole zajęcia.
1.
Jeżeli majątek oskarżonego lub skazanego nie wystarcza na dokonanie pełnego zabezpieczenia grożącej kary grzywny lub roszczeń odszkodowawczych albo na pełne wyegzekwowanie tej kary i roszczeń oraz kosztów sądowych, a komornik stwierdzi, że oskarżony lub skazany dokonał z osobą trzecią, nie będącą osobą bliską, czynności prawnej, w której wyniku osoba ta uzyskała korzyść majątkową, powiadomi o tym organ, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu lub który zlecił egzekucję kary grzywny i kosztów sądowych, oraz wierzyciela, któremu służą roszczenia odszkodowawcze.
2.
Komornik postąpi w sposób przewidziany w ust. 1 również wówczas, gdy stwierdzi, że oskarżony lub skazany dokonał czynności prawnej z osobą bliską, a w sprawie nie ma zastosowania domniemanie ustanowione w art. 134 rozporządzenie w sprawie prowadzenia nauczania w zakładach karnych, § 1 kodeksu. Jeżeli domniemanie ma zastosowanie, komornik postąpi tak, jak gdyby czynność prawna nie była dokonana.
1.
Dochodzenia przewidziane w art. 133 kodeksu komornik przeprowadza stosownie do okoliczności w odstępach nie dłuższych niż 2 lata aż do całkowitego zabezpieczenia lub wyegzekwowania kary grzywny i roszczenia odszkodowawczego albo do czasu upływu terminów określonych w art. 136 kodeksu. Do tego czasu nie może nastąpić umorzenie postępowania na skutek bezczynności wierzyciela ani z powodu niemożności uzyskania z egzekucji sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się również przy wykonywaniu wydanego w postępowaniu cywilnym zarządzenia tymczasowego o zabezpieczeniu roszczeń odszkodowawczych oraz przy egzekucji tych roszczeń zasądzonych w postępowaniu cywilnym, jeżeli szkoda w mieniu społecznym została wyrządzona przestępstwem popełnionym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Dział VI. Przepisy przejściowe i końcowe
1.
Szczegółowe zasady prowadzenia przez komorników biurowości określi zarządzenie Ministra Sprawiedliwości.
2.
Do czasu wydania zarządzenie, o którym mowa w ust. 1 zachowują moc obowiązującą przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami rozporządzenia.
1)
rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 października 1962 r. w sprawie czynności komorników (Dz. U. Nr 58, poz. 284);
2)
rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 grudnia 1932 r. o postępowaniu przy opisie i oszacowaniu nieruchomości (Dz. U. z 1932 r. Nr 114, poz. 947 i z 1936 r. Nr 4, poz. 36).