Użyte w rozporządzeniu określenia i skróty oznaczają:
1)
ustawa – ustawę z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne;
2)
atrybut – cechę klasy obiektu posiadającą unikatową nazwę w obrębie danej klasy oraz dziedzinę wartości, którą może przyjmować;
3)
baza danych EMUiA – bazę danych ewidencji miejscowości, ulic i adresów, o której mowa w art. 4 bazy danych i opracowania kartograficzne ust. 1a pkt 6 ustawy;
4)
generalizacja – proces uogólnienia i uproszczenia treści mapy przez wybór lub uproszczenie kształtu obiektów oraz uogólnienie pojęć odnoszących się do tych obiektów, właściwy dla szczegółowości treści mapy zasadniczej w skalach 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000;
5)
GML – język znaczników geograficznych, oparty na formacie XML, przeznaczony do zapisu danych przestrzennych w celu ich wymiany między systemami informatycznymi;
6)
klasa obiektów – reprezentację obiektów, charakteryzujących się tymi samymi atrybutami, operacjami, metodami, związkami i semantyką;
7)
kod kartograficzny – oznaczenie przypisane znakom kartograficznym stosowanym na mapach w szeregu skalowym od 1:500 do 1:5000;
8)
Model Podstawowy – model na najwyższym poziomie abstrakcji posiadający wspólne właściwości elementów świata rzeczywistego, objętych zbiorami danych, o których mowa w art. 4 bazy danych i opracowania kartograficzne ust. 1a i 1b ustawy;
9)
baza danych PRNG – bazę danych państwowego rejestru nazw geograficznych, o której mowa w art. 4 bazy danych i opracowania kartograficzne ust. 1a pkt 5 ustawy;
10)
redakcja kartograficzna – proces opracowania mapy polegający na:
a) doborze i generalizacji obiektów stanowiących jej treść, zgodnie z przyjętymi w standardach technicznych kryteriami,
b) usunięciu konfliktów graficznych,
c) opracowaniu opisów,
d) sporządzeniu ramki arkusza i treści pozaramkowej mapy;
11)
UML – język przeznaczony do specyfikowania, konstruowania, wizualizacji i dokumentowania elementów systemów, baz danych i aplikacji w sposób graficzny;
12)
wizualizacja kartograficzna – proces automatycznego nadania obiektom znaków kartograficznych;
13)
zasób – państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, o którym mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 10 ustawy;
14)
znak kartograficzny – symbol graficzny, jakim są prezentowane obiekty stanowiące treść mapy zasadniczej, zgodnie z ich charakterystyką atrybutową oraz skalą mapy.