V SA/Wa 2689/13

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] listopada 2013 r. I. w W. wniósł skargę na opinię Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia w W. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia korekty finansowej.

W odpowiedzi na skargę Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia w W. wniosło o jej odrzucenie wskazując, że czynność której dotyczy skarga nie podlega kognicji sądów administracyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm. dalej: p.p.s.a.), Sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.

Stosownie do art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Natomiast zgodnie z art. 3 § 3 p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.

W niniejszej sprawie w dniu [...] września 2009 r. skarżący podpisał z Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia (dalej jako: CSIOZ) umowę o dofinansowanie nr [...] realizacji projektu pn. "[...]". W ramach realizowanego projektu Beneficjent wszczął postępowania o zamówienie publiczne pn. "Wykonanie robót budowlanych wykończeniowych budynku wraz z infrastrukturą techniczną zagospodarowania obiektu i sieciami zewnętrznymi, z niezbędnym wyposażeniem eksploatacyjno-technicznym (bez wyposażenia medycznego i meblowego) w ramach realizacji zadania inwestycyjnego pn. "[...]" w I. w W." – znak sprawy [...].

CSIOZ przeprowadziło kontrolę dokumentacji dotyczącej ww. postępowania. Wykazała ona formalne naruszenia ustawy – Prawo zamówień publicznych, które nie miały wpływu na wynik tego postępowania oraz ważność zawartej umowy z wybranym wykonawcą. Jednocześnie nie stwierdzono naruszeń mogących skutkować nałożeniem korekt finansowych. Ustalenia te zostały zawarte w Opinii CSIOZ z dnia [...] marca 2010 r.

Następnie w dniu [...] marca 2013 r. CSIOZ wydała kolejną Opinię z kontroli ex post zamówienia znak: [...]. W wyniku dodatkowej weryfikacji CSIOZ stwierdziła wystąpienie nieprawidłowości polegającej na zastosowaniu przez Beneficjenta dyskryminujących ograniczeń możliwości spełnienia niektórych kryteriów wyboru łącznie przez wszystkich członków konsorcjum, tj.: w pkt. V.7 SIWZ. Nieprawidłowść ta skutkowała nałożeniem na Beneficjenta korekty finansowej w wysokości 10% faktycznych wydatków kwalifikowalnych dla danego zamówienia (znak: [...]) na podstawie art. 98 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanwaiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.Urz. UE L 210 z 31.07.2006 r., s. 25-78 z późn. zm.) oraz zapisów umowy o dofinansowanie.

Pismem z dnia [...] września 2013 r. Beneficjent wniósł zastrzeżenia do ww. Opinii. W odpowiedzi pismem z dnia [...] września 2013 r. CSIOZ wydała Opinię z w zakresie elementów spornych, w której uznała, że zastrzeżenia Beneficjenta są nieuzasadnione.

Następnie pismem z dnia [...] października 2013 r. Beneficjent wezwał CSIOZ do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie 10% korekty finansowej nałożonej na kontrakt nr [...]. W odpowiedzi z dniu [...] października 2013 r. CSIOZ stwierdziła, że w niniejszej sprawie tryb ten nie ma zastosowania, gdyż do momentu wszczęcia postępowania administracyjnego stosunki między CSIOZ, a Beneficjentem są stosunkami cywilnoprawnymi, które nie podlegają kontroli sądów administracyjnych.

W ocenie Sądu powyższe stanowisko CSIOZ należy podzielić.

W systemie realizacji Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, Priorytet XII – Bezpieczeństwo zdrowotne i poprawa efektywności systemu ochrony zdrowia, CSIOZ pełni rolę Instytucji Wdrażającej. Na podstawie porozumienia z dnia 22 października 2007 r. zawartego w oparciu o art. 32 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, (Dz.U. z 2009 r., nr 84, poz. 712), Minister Zdrowia przekazał jednak CSIOZ część uprawnień Instytucji Pośredniczącej. Przekazanie obejmowało m.in. uprawnienia kontrolne określone w § 10 Porozumienia zgodnie z którym Instytucja Pośrednicząca przekazuje Instytucji Wdrażającej realizację bieżącego monitorowania realizacji projektów na podstawie otrzymanych wniosków o płatność oraz kontrole projektów mające na celu weryfikację, że wydatki zadeklarowane przez beneficjentów zostały faktycznie poniesione i są zgodne z odpowiednimi zasadami wspólnotowymi i krajowymi (§ 10 ust. 1 pkt 1), prowadzenie kontroli po zakończeniu realizacji projektu (§ 10 ust. 1 pkt 4).

Wskazać należy, że art. 2 pkt 6 powołanego powyżej rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. Instytucja Pośrednicząca to każdy podmiot lub instytucja publiczna lub prywatna, za której działalność instytucja zarządzająca lub instytucja certyfikująca ponosi odpowiedzialność, lub wykonująca obowiązki w imieniu takiej instytucji w odniesieniu do beneficjentów realizujących operacje.

W związku z tym stwierdzić należy, że Opinia Instytucji Wdrażającej, tj. CSIOZ wydana w ramach przekazanych jej uprawnień kontrolnych Instytucji Pośredniczącej nie jest aktem administracyjnym o charakterze władczym wydanym w trybie postępowania administracyjnego. Opinia ta odnosi się jedynie do stanu faktycznego ustalonego w wyniku przeprowadzonej kontroli ex post oraz do skutków stwierdzonych naruszeń dla budżetu UE nie nakładając jednocześnie na kontrolowanego Beneficjenta obowiązku podjęcia jakichkolwiek działań.

Kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie ma również fakt zawarcia pomiędzy skarżącym, a CSIOZ umowy z dnia [...] września 2009 r. nr [...] o dofinansowanie projektu nr [...] oraz treść zapisów tej umowy.

Podkreślenia wymaga, iż umowa ta ma charakter umowy adhezyjnej. Jej charakterystyczną cechą jest bowiem powtarzalność postanowień, masowość i w zasadzie jednakowa treść. W preambule umowy określono naczelne zasady, których przestrzegania zobowiązują się strony podpisując umowę i tak w ust 2 stwierdza się, iż: "podstawowym celem stron jest zrealizowanie Projektu przez Beneficjenta w pełnym zakresie i zgodnie z założeniami POIiŚ" oraz w ust. 3 "niezbędne jest zapewnienie zgodności zasad wdrażania POIiŚ z wytycznymi wydawanymi przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego na podstawie ustawy" (uzppr).

Ponadto zgodnie z § 12 oraz § 13 umowy, CSOIZ jako Instytucja Wdrażająca kontroluje przestrzeganie przez skarżącego obowiązku zawierania umów, na podstawie których dokonywane są wydatki kwalifikowane z uwzględnieniem procedur ustalonych ustawą Prawo zamówień publicznych lub w przypadku umów, do których nie stosuje się powyższej ustawy trybów określonych art. 701 - 705 ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 4 ust. 2 Umowy, Beneficjent zobowiązał się do przestrzegania Wytycznych Ministra Rozwoju Regionalnego.

Przede wszystkim jednak podkreślić należy, iż umowa o dofinansowanie projektu w § 20 ust. 2 jednoznacznie stanowi, że wszelkie wątpliwości powstałe w trakcie realizacji Projektu oraz związane z interpretacją umowy będą rozstrzygane w pierwszej kolejności w drodze konsultacji pomiędzy stronami. Jeżeli natomiast strony nie dojdą do porozumienia w drodze konsultacji, spory będą poddane rozstrzygnięciu przez sąd powszechny właściwy dla siedziby Instytucji Wdrażającej (§ 20 ust. 2 ww. umowy).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o Wytyczne Ministra Rozwoju Regionalnego oraz zapisy umowy cywilnoprawnej.

Z powyższego wynika, iż sądem właściwym do załatwiania sporów w pomiędzy skarżącym a CSIOZ jest sąd powszechny.

Należy również zauważyć, iż z art. 177 Konstytucji wynika domniemanie, że sądy powszechne sprawują wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw ustawowo zastrzeżonych dla właściwości innych sądów. Dlatego też wobec braku wyraźnego wskazania właściwości sądów administracyjnych do rozpoznania tego typu spraw sadem właściwym jest sąd powszechny.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. odrzucił skargę