II OZ 129/14
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-02-11Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Jurkiewicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Po 1173/13 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w P. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2013 r., nr [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia budynku do stanu poprzedniego postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2013 r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV SA/Po 1173/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił skarżącej Wspólnocie Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w P. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2013 r. w przedmiocie nakazu doprowadzenia budynku do stanu poprzedniego.
W uzasadnieniu wskazano, powołując się na przepis art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", że wniosek skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie. Zdaniem Sądu oprócz ogólnikowych, nie popartych szczegółową argumentacją ani też jakąkolwiek dokumentacją, twierdzeń o możliwości wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, podstawę wniosku o wstrzymanie wykonania stanowią w istocie argumenty pełnomocnika dotyczące wadliwości zaskarżonej decyzji. Jednakże, zdaniem Sądu, argumentem przemawiającym za wstrzymaniem wykonania decyzji nie mogą być twierdzenia pełnomocnika o wadliwości decyzji. W postępowaniu wpadkowym, dotyczącym wstrzymania wykonania aktu, bez znaczenia są bowiem zarzuty merytoryczne, dotyczące tego aktu. Nadto Sąd uznał, że sam fakt istnienia obowiązku wykonania zaskarżonej decyzji oraz ewentualne postępowanie egzekucyjne mające na celu wyegzekwowanie nałożonego obowiązku nie może stanowić samoistnej i skutecznej przesłanki uzasadniającej uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu administracyjnego. Dlatego, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. Sąd odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniosła skarżąca zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. poprzez:
1/ błędne uznanie, że skarżąca w sposób niedostateczny uprawdopodobniła istnienie przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji,
2/ błędne uznanie, że skarżąca nie uzasadniła wniosku w sposób dostateczny.
W związku z powyższym wniesiono o zmianę zaskarżonego postanowienia i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.
W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że w złożonym wniosku wskazała na istnienie w sprawie przesłanek o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a., m.in. na narażenie skarżącej na odpowiedzialność karną w przypadku wykonania decyzji z uwagi na naruszenie prawa własności osoby trzeciej, czyli inwestora, do którego należy sporne urządzenie oraz na odpowiedzialność odszkodowawczą w przypadku dokonania rozbiórki, mimo że skarżąca nie jest do tego uprawniona. Wskazano także na brak podstawy prawnej do nałożenie na skarżącą nakazu rozbiórki, skoro właścicielem urządzeń objętych nakazem jest inwestor.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem zastosowania ochrony tymczasowej jest wskazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, albowiem ciężar uprawdopodobnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na stronie, która wywodzi skutki prawne ze swych twierdzeń. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności. Zaś sąd ma obowiązek zbadać, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Okoliczności wskazane we wniosku muszą mieć charakter konkretny i zindywidualizowany, pozwalający ustalić, iż wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do danego wnioskodawcy. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
W niniejszej sprawie wskazane przez skarżącą okoliczności mające, jej zdaniem, uzasadniać zaistnienie przesłanek z art. 61 § 3 P.p.s.a. nie przemawiają za zastosowaniem ochrony tymczasowej. Brak jest bowiem konkretnego wskazania na czym ta szkoda miałaby polegać. Zaś samo ogólnikowe podniesienie, że niewstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji narazi skarżącą na odpowiedzialność karną i odszkodowawczą, nie jest wystarczające. Samo wskazanie na powyższe odpowiedzialności nie przesądza jeszcze o tym, że w sprawie mamy do czynienia z przesłankami w postaci znacznej szkody czy trudnych do odwrócenia skutków (porównaj: postanowienie NSA z dn. 12.06.2013 r., sygn. akt II OSK 1090/13). Zaś brak wyjaśnienia w tym zakresie powoduje, że za zasadne należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji co do ogólnikowego wskazania na okoliczności mające uzasadniać, zdaniem skarżącej, zastosowanie ochrony tymczasowej.
Zaś argument, że zaskarżona decyzja została wydana bez podstawy prawnej nie może zostać oceniony w tego rodzaju postępowaniu, albowiem dotyczy on oceny merytorycznej samej decyzji, co na tym etapie jest przedwczesne.
W związku z powyższym, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Andrzej Jurkiewicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Po 1173/13 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w P. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2013 r., nr [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia budynku do stanu poprzedniego postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2013 r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV SA/Po 1173/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił skarżącej Wspólnocie Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w P. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2013 r. w przedmiocie nakazu doprowadzenia budynku do stanu poprzedniego.
W uzasadnieniu wskazano, powołując się na przepis art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", że wniosek skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie. Zdaniem Sądu oprócz ogólnikowych, nie popartych szczegółową argumentacją ani też jakąkolwiek dokumentacją, twierdzeń o możliwości wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, podstawę wniosku o wstrzymanie wykonania stanowią w istocie argumenty pełnomocnika dotyczące wadliwości zaskarżonej decyzji. Jednakże, zdaniem Sądu, argumentem przemawiającym za wstrzymaniem wykonania decyzji nie mogą być twierdzenia pełnomocnika o wadliwości decyzji. W postępowaniu wpadkowym, dotyczącym wstrzymania wykonania aktu, bez znaczenia są bowiem zarzuty merytoryczne, dotyczące tego aktu. Nadto Sąd uznał, że sam fakt istnienia obowiązku wykonania zaskarżonej decyzji oraz ewentualne postępowanie egzekucyjne mające na celu wyegzekwowanie nałożonego obowiązku nie może stanowić samoistnej i skutecznej przesłanki uzasadniającej uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu administracyjnego. Dlatego, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. Sąd odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniosła skarżąca zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. poprzez:
1/ błędne uznanie, że skarżąca w sposób niedostateczny uprawdopodobniła istnienie przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji,
2/ błędne uznanie, że skarżąca nie uzasadniła wniosku w sposób dostateczny.
W związku z powyższym wniesiono o zmianę zaskarżonego postanowienia i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.
W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że w złożonym wniosku wskazała na istnienie w sprawie przesłanek o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a., m.in. na narażenie skarżącej na odpowiedzialność karną w przypadku wykonania decyzji z uwagi na naruszenie prawa własności osoby trzeciej, czyli inwestora, do którego należy sporne urządzenie oraz na odpowiedzialność odszkodowawczą w przypadku dokonania rozbiórki, mimo że skarżąca nie jest do tego uprawniona. Wskazano także na brak podstawy prawnej do nałożenie na skarżącą nakazu rozbiórki, skoro właścicielem urządzeń objętych nakazem jest inwestor.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem zastosowania ochrony tymczasowej jest wskazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, albowiem ciężar uprawdopodobnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na stronie, która wywodzi skutki prawne ze swych twierdzeń. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności. Zaś sąd ma obowiązek zbadać, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Okoliczności wskazane we wniosku muszą mieć charakter konkretny i zindywidualizowany, pozwalający ustalić, iż wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do danego wnioskodawcy. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
W niniejszej sprawie wskazane przez skarżącą okoliczności mające, jej zdaniem, uzasadniać zaistnienie przesłanek z art. 61 § 3 P.p.s.a. nie przemawiają za zastosowaniem ochrony tymczasowej. Brak jest bowiem konkretnego wskazania na czym ta szkoda miałaby polegać. Zaś samo ogólnikowe podniesienie, że niewstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji narazi skarżącą na odpowiedzialność karną i odszkodowawczą, nie jest wystarczające. Samo wskazanie na powyższe odpowiedzialności nie przesądza jeszcze o tym, że w sprawie mamy do czynienia z przesłankami w postaci znacznej szkody czy trudnych do odwrócenia skutków (porównaj: postanowienie NSA z dn. 12.06.2013 r., sygn. akt II OSK 1090/13). Zaś brak wyjaśnienia w tym zakresie powoduje, że za zasadne należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji co do ogólnikowego wskazania na okoliczności mające uzasadniać, zdaniem skarżącej, zastosowanie ochrony tymczasowej.
Zaś argument, że zaskarżona decyzja została wydana bez podstawy prawnej nie może zostać oceniony w tego rodzaju postępowaniu, albowiem dotyczy on oceny merytorycznej samej decyzji, co na tym etapie jest przedwczesne.
W związku z powyższym, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.
