III SA/Po 299/13

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2012 r., Naczelnik Urzędu Celnego w P, na podstawie art. 207, art. 52 § 1 pkt. 2, art. 53 § 1, § 2, § 3, § 5 pkt. 1, art. 245 § pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa), art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2004 r. Nr 29, poz. 257 ze zm.. dalej: ustawa o podatku akcyzowym) oraz § 2 - § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych (Dz.U. Nr 74, poz. 674, dalej: rozporządzenie MF), po wznowieniu postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną organu I instancji z dnia [...] 2009 r. (dotyczącego wniosku strony z dnia 13 października 2008 r. w sprawie zwrotu podatku akcyzowego z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej piwa dokonanej według dokumentu UDT z dnia 14 października 2008 r., wypełnionego na podstawie faktury VAT WDT z dnia 13 października 2008 r.) :

- uchylił w całości powyższą decyzję z dnia 6 lutego 2009 r. orzekającą zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium kraju w łącznej kwocie 10.527,00 zł

- odmówił "F" w P zwrotu tego podatku w łącznej kwocie 10.527,00 zł

- orzekł kwotę podatku akcyzowego nienależnie otrzymanego, podlegającą zwrotowi w wysokości 10.527,00 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że wnioskiem z dnia 13 października 2008 r. strona zwróciła się o zwrot podatku akcyzowego z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej piwa, dokonanej według dokumentu UDT z 14 października 2008 r., wypełnionego na podstawie faktury VAT WDT z dnia 13 października 2008 r. Do wniosku załączono m. in. kartę UDT, fakturę VAT, dokument CMR, kserokopię zaświadczenia Urzędu Celnego w O "o rejestracji podatku od piwa" przez podatnika J A, potwierdzenie dokonania płatności akcyzy, tłumaczenie z języka czeskiego potwierdzenia wykonania płatności dokonanej przez J A oraz karty produktu. Decyzją z dnia 6 lutego 2009 r. organ I instancji orzekł o zwrocie podatku akcyzowego w kwocie 10.527,00 zł.

W dniu 4 maja 2011 r. do organu I instancji wpłynęło pismo Wydziału ds. Zorganizowanej Przestępczości Ekonomicznej Zarządu w P CBŚ KGP z dnia 2 maja 2011 r. z informacją o nieprawidłowościach w zakresie dostaw wewnątrzwspólnotowych dokonywanych przez stronę do Czech. Z dokumentu CMR wynika, że 15 palet z piwem dostarczyła do miejscowości O w Czechach firma "[...] - nie potwierdzały wykonania transportu na rzecz firmy J A. W toku wznowionego postępowania podatkowego czeskie władze celne nie potwierdziły (w ramach Systemu Weryfikacji Przemieszczania Towarów MVS z zapłaconą akcyzą) otrzymanej ilości wyrobów akcyzowych oraz zapłaty akcyzy od towarów wymienionych w przedmiotowym dokumencie z 14 października 2008 r., a tym samym nie potwierdziły dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej. Organ I instancji stwierdził wobec tego, że nie nastąpiło rzeczywiste przemieszczenie wyrobów z Polski do Czech i nie została uiszczona akcyza w państwie członkowskim przeznaczenia wyrobów akcyzowych. Przedłożone przez stronę dokumenty nie potwierdzały stanu faktycznego i nie dawały podstaw do dokonania zwrotu podatku akcyzowego. Strona nie wykazała w toku prowadzonego postępowania, że dochowała należytej staranności, by dostawa wewnątrzwspólnotowa odbyła się zgodnie z przepisami prawa. Strona złożyła podpis w polu nr 22 dokumentu CMR potwierdzając prawidłowość danych, których prawdziwość została podważona w trakcie postępowania karnego. Strona nie wykazała też, że zwrot podatku nastąpił nie z jej winy.

W odwołaniu od decyzji strona zarzuciła organowi naruszenie :

- art. 121 § 1, art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 188, art. 191, art. 210 § 1 Ordynacji podatkowej - poprzez sprzeczność ustaleń organu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i bezpodstawną odmowę dania wiary dokumentom przedstawionym przez stronę;

- art. 60 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, a także § 3 oraz § 4 rozporządzenia MF - poprzez uzależnienie zwrotu akcyzy od potwierdzenia danych przez czeski urząd celny w ramach Systemu Weryfikacji Przemieszczania Towarów MVS w zakresie dostawy wewnątrzwspólnotowej, bez uwzględnienia całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego

- art. 210 § 4 w zw. z art. 191 Ordynacji podatkowej - poprzez niewykazanie przyczyn, dla których organ odmówił wiarygodności odpisowi potwierdzenia wykonania płatności w Czechach przez J A oraz dokumentowi UDT z dnia 14.10.2008 r.

- art. 122, 187 i 190 Ordynacji podatkowej - poprzez nieprzeprowadzenie przez organ własnego postępowania w kwestii prawdziwości danych objętych treścią faktury WDT z 13.10.2008 r. i oparcie się jedynie na pismach organów ścigania, nie stanowiących dowodu bezpośredniego w postępowaniu karnym.

Strona wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania.

Dyrektor Izby Celnej w P decyzją z dnia [...] 2012 r., po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, podzielając ustalenia faktyczne i rozważania prawne organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że w sprawie zachodziła okoliczność uzasadniająca wznowienie postępowania, wskazana w art. 240 § 1 pkt. 5 Ordynacji podatkowej, albowiem doszło do ujawnienia nowych istotnych okoliczności, które istniały w chwili wydania decyzji ostatecznej, ale dla organu są one nowymi, ponieważ nie były mu wcześniej znane. Okoliczności te zostały ujawnione po wydaniu decyzji ostatecznej - w toku prowadzonego postępowania karnego, a zdaniem organu odwoławczego zgodnie z art. 181 Ordynacji podatkowej organ podatkowy mógł wykorzystać materiały dowodowe (w tym zeznania świadków) gromadzone w toku innego postępowania. Organy ścigania dokonały przesłuchań członków grupy przestępczej (,[...] właścicieli i kierowców firm transportowych oraz hurtowni organizujących dostawy, w tym do "Firmy M

"Firma M pozorowała dokonywanie dostaw piwa do odbiorców w Czechach w latach 2008 – 2009 (do firmy J A zorganizowanej wspólnie z D W). Dostawy realizowano jedynie poprzez przepływ dokumentów, natomiast piwo było przewożone do Wielkiej Brytanii. Potwierdzili to pracownicy odpowiednich firm transportowych ()[...]. Przedstawione przez stronę dokumenty CMR były wobec tego fałszowane i nie odzwierciedlały one rzeczywistego przemieszczenia wyrobów akcyzowych do Czech. Stwierdzono, że również dokumenty UDT były potwierdzane sfałszowanymi pieczęciami czeskiego urzędu celnego. Czeskie organy celne nie potwierdziły ponadto uiszczenia podatku akcyzowego w Czechach.

Organ II instancji wskazał ponadto w uzasadnieniu swojej decyzji, dlaczego w jego ocenie "Firma M nie dochowała należytej staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie sprawdzała ona bowiem dokumentów zabezpieczających płatność akcyzy w kraju dostawy. Nie skorzystała z możliwości rozliczenia podatku VAT (ze stawką 0%) co stanowiło działanie nieekonomiczne. Nie weryfikowała również dostarczanych dokumentów pod kątem ich prawdziwości. Strona nie dochowała ostatecznie warunków do otrzymania zwrotu akcyzy w trybie art. 82 ustawy o podatku akcyzowym .

W skardze na powyższą decyzję zarzucono naruszenie :

- art. 20 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. - poprzez jego błędną interpretację i nieprzyjęcie, że przestępstwo zostało popełnione w Czechach i w tym kraju należało wymierzyć podatek akcyzowy;

- art. 82 ust. 2a-2g ustawy akcyzowej - przez przyjęcie, że nieprawidłowości dotyczące przemieszczania towarów zostały stwierdzone na terenie Polski;

- art. 121 § 1, art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 188, art. 191, art. 210 § 1 Ordynacji podatkowej - poprzez sprzeczność ustaleń organu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i bezpodstawną odmowę dania wiary dokumentom przedstawionym przez stronę – w szczególności niewyjaśnienie, czy towar został rzeczywiście dostarczony do J A;

- art. 210 § 4 w zw. z art. 191 Ordynacji podatkowej - poprzez niewskazanie przyczyn, dla których organ odmówił wiarygodności potwierdzeniu wykonania płatności akcyzy w Republice Czeskiej oraz dokumentowi UDT z dnia 14 października 2008 r. i CMR;

- art. 122, 187 i 190 Ordynacji podatkowej - poprzez nieprzeprowadzenie przez organ uzupełniającego postępowania w kwestii prawdziwości danych objętych treścią faktury WDT z 13.10.2009 r. i oparcie się jedynie na informacyjnych danych Systemu Weryfikacji Przemieszczenia Towarów.

Strona wniosła o uchylenie w całości decyzji organów obu instancji.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że materiał dowodowy jest wystarczający do przyjęcia, że sporny towar opuścił terytorium Polski w postaci palet piwa i został wywieziony na teren Republiki Czeskiej, odebrany przez kontrahenta strony skarżącej J A, który również uiścił kwotę 110.000 CZK jako całościowe zabezpieczenie przesyłki z Polski. W wypadku uznania prawidłowego działania po stronie skarżącego podatek akcyzowy winien być wymierzony w Czechach, a nie w Polsce – zgodnie z art. 20 ust. 1 dyrektywy 92/12/EWG. W sytuacji prawidłowego rozliczenia akcyzy zgodnie z przepisami państwa przeznaczenia – Czech, nieprawidłowości dotyczące przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą, jakie wystąpiły na terenie kraju, nie mogą skutkować negatywnymi konsekwencjami w Polsce. Fakt przemieszczenia towaru do Czech wynikać ma z okazanego dokumentu UDT i dokumentu CMR. Organ nie wykazał, że nieprawidłowości wystąpiły na terenie Polski, co oznaczałoby konieczność obciążenia skarżącego negatywnymi konsekwencjami podatkowymi. Ponadto zdaniem strony skarżącej minął okres 3 lat dający organom możliwość żądania zwrotu niesłusznie zwróconego podatku akcyzowego w przypadku, gdy ujawnione zostały nieprawidłowości podczas dokonywania dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Brak potwierdzenia przez organy czeskie ilości wyrobów akcyzowych otrzymanych przez odbiorcę winien być oceniany na tle całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego. Zdaniem skarżącego organy podatkowe winny dokonać we własnym zakresie przesłuchania w charakterze świadków kierowców dokonujących dostawy piwa do miejscowości O w Czechach na mocy faktury WDT z dnia 13 października 2008 r. w obecności skarżącego i jego pełnomocnika w celu umożliwienia im zadawania pytań dotyczących wykonanego transportu. Według strony organy zastąpiły dowody bezpośrednie (przesłuchania kierowców) dowodami pośrednimi – informacją z systemu Weryfikacji Przemieszczania Towarów (MSV). Przy ocenie należytej staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej przez skarżącego organ celny nie wskazał podstawy prawnej w oparciu o którą miał on obowiązek zgłosić się do agencji celnych wystawiających dokument zabezpieczający płatność akcyzy w kraju dostawy z zapytaniem o jego autentyczność i dopiero po jego potwierdzeniu wydać piwo. Takie tezy organy wynikają jedynie z przesłuchania P R z dnia 6 października 2011 r., którego zeznania jako osoby podejrzanej o działanie w zorganizowanej grupie przestępczej nie są wiarygodne. Skarżący powołał się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości dotyczące zachowania przez przedsiębiorcę należytej staranności w celu upewnienia się, że określone transakcje gospodarcze nie są związane z przestępstwem.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w P wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko i argumentację przedstawione w skarżonej decyzji. Podniósł także, że zarzut przedawnienia terminu do egzekwowania niesłusznie zwróconego podatku jest niesłuszny. Państwem w którym należny był podatek akcyzowy była Polska, a nie Czechy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :

Skarga okazała się nieuzasadniona.

Wskazać należy na wstępie, iż wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą możliwość prawną ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte kwalifikowaną wadą prawną wymienioną w przepisie art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. Jest to zarazem jeden z nadzwyczajnych trybów postępowania administracyjnego, mających na celu kontrolowanie prawidłowości decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym. Procedowanie w trybie nadzwyczajnym przez organ administracji jest przy tym wyjątkiem od ogólnej zasady trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych, wyrażonej w art. 128 Ordynacji podatkowej, stąd też zastosowanie wznowienia postępowania winno odbywać się ze szczególnym uwzględnieniem wszelkich ustawowych gwarancji procesowych przynależnych stronie. Zakres postępowania wznowieniowego jest węższy aniżeli postępowania zwyczajnego i ogranicza się do badania podstaw wznowienia wskazanych przez wnioskodawcę czy przez organ w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu.

W niniejszej sprawie Naczelnik Urzędu Celnego w P wydał w dniu [...] 2009 r. decyzję orzekającą zwrot skarżącemu zapłaconego na terenie kraju podatku akcyzowego w łącznej kwocie 10.527,00 zł, uwzględniając w całości wniosek podatnika.

Po wydaniu powyższej decyzji organ I instancji wznowił z urzędu postanowieniem z dnia 10 maja 2011 r. na podstawie art. 240 § 1 pkt. 5 Ordynacji podatkowej postępowanie w niniejszej sprawie. Podstawą wznowienia postępowania było pismo CBŚ w P z dnia 4 maja 2011 r. informujące o nieprawidłowościach występujących w zakresie dokonywanych przez stronę dostaw wewnątrzwspólnotowych do Czech. Organ wskazał, że z dokumentu CMR wynika dokonanie dostawy 15 palet z piwem do miejscowości O przez firmę "D". Tymczasem dostawy tej nie potwierdziły zeznania. [...]

Zgodnie z treścią powołanego wyżej przepisu art. 240 § 1 pkt. 5 Ordynacji podatkowej w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję. Z powyższej regulacji wynika, że o zaistnieniu omawianej podstawy wznowienia można mówić wówczas, gdy łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki: a) wyszły na jaw nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody, b) są one istotne dla sprawy, tzn. mogą mieć wpływ na jej odmienne rozstrzygnięcie, c) nie były znane organowi, który wydał decyzję, d) istniały w dniu wydania decyzji (zob. B. Gruszczyński w: S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka – Medek, Ordynacja podatkowa, Komentarz, Warszawa 2007, s. 733).

Sąd po przeanalizowaniu akt administracyjnych sprawy stwierdził, że organy obu instancji zasadnie uznały, iż w sprawie zaistniały podstawy do wznowienia postępowania wskazane w art. 240 § 1 pkt. 5 Ordynacji podatkowej oraz do orzeczenia o odmowie zwrotu podatku akcyzowego oraz do orzeczenia o kwocie podatku akcyzowego nienależnie otrzymanego, podlegającej zwrotowi w wysokości 10.527 zł.

Zgodnie z art. 60 ustawy o podatku akcyzowym, podmiotowi, który dostarczył wyroby akcyzowe zharmonizowane na terytorium państwa członkowskiego, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy. Zwrot akcyzy następuje na wniosek podmiotu. W myśl § 3 ust. 1, ust. 2, ust. 3 rozporządzenia MF, zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium kraju następuje na pisemny wniosek podatnika, złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego, który jest składany przed dokonaniem dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. Do wniosku tego dołącza się w szczególności: dokumenty potwierdzające zapłatę na terytorium kraju akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane oraz dokumenty dotyczące dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, w szczególności kopię pierwszej karty uproszczonego dokumentu towarzyszącego bądź kopię dokumentu handlowego, który zawiera takie same dane, jakie są wymagane dla uproszczonego dokumentu towarzyszącego.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia MF, właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane w dostawie wewnątrzwspólnotowej i dokonuje zwrotu tej kwoty w terminie 30 dni od dnia przedstawienia następujących dokumentów:

1) potwierdzających zapłatę akcyzy lub jej zabezpieczenia w państwie członkowskim przeznaczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych;

2) potwierdzenia na trzeciej karcie uproszczonego dokumentu towarzyszącego otrzymania przez odbiorcę z państwa członkowskiego wyrobów akcyzowych zharmonizowanych,

3) faktur i innych dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Organ I instancji po wydaniu decyzji z dnia [...] 2009 r. orzekającej o zwrocie podatku akcyzowego otrzymał informację oraz uzyskał materiał dowodowy, z którego wynika, że zwrot podatku był niezasadny, gdyż w niniejszej sprawie nie doszło do fizycznego przemieszczenia wyrobów akcyzowych z Polski na teren Czech, wobec czego nie zaistniała przesłanka zwrotu podatku w postaci dokonania procedury dostawy wewnątrzwspólnotowej na podstawie przedłożonego przez stronę skarżącą dokumentu UDT z 14 października 2008 r.

Po przeanalizowaniu akt administracyjnych sprawy Sądu uznał, że organy dokonały w sprawie wyczerpujących i prawidłowych ustaleń faktycznych opierając się na analizie dokumentacji przedłożonej przez stronę, informacjach od czeskich organów celnych i czeskich organów ścigania oraz na materiałach zebranych w toku postępowania karnego toczonego przeciwko członkom grupy starającej się uzyskiwać od organów podatkowych bezzasadny zwrot podatku akcyzowego.

Organ I instancji wystąpił w ramach Systemu Weryfikacji Przemieszczania Towarów (MVS) z zapłaconą akcyzą o zweryfikowanie danych wynikających z dokumentu UDT z 14 października 2008 r. (w zakresie potwierdzenia otrzymanej ilości wyrobów akcyzowych i potwierdzenia uiszczenia podatku akcyzowego w Czechach). W odpowiedzi czeskie władze celne nie potwierdziły danych wynikających z powyższego dokumentu, a tym samym nie potwierdziły dokonania procedury dostawy wewnątrzwspólnotowej. Wbrew tezom strony skarżącej odpowiedź organu czeskiego była istotnym dowodem w sprawie wskazującym bezpośrednio na brak przesłanki do zwrotu podatku akcyzowego.

Polskie organy podatkowe dokonywały jednak dalszych ustaleń faktycznych, mających wskazać precyzyjnie na mechanizmy procederu zmierzającego do bezpodstawnego uzyskania zwrotu podatku. W tym zakresie organy opierały się na materiale dowodowym zebranym w ramach prowadzonego postępowania prokuratorskiego sygn. akt VI Ds. 73/10 i śledztwa CBŚ o sygn. akt RSD 30/10. W ramach tych postępowań organy dokonały m. in. przesłuchań organizatorów grupy przestępczej –[...], właścicieli i kierowców firm transportowych oraz właścicieli hurtowni organizujących dostawy. Możliwość skorzystania z takiego środka dowodowego wynika wprost z art. 181 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być również materiały zgromadzone w toku postępowania karnego lub karnoskarbowego. Przepis ten daje zatem możliwość odejścia od zasady bezpośredniości postępowania dowodowego i oparcia rozstrzygnięcia jedynie na dowodach przeprowadzonych przez organ rozstrzygający sprawę. Zgodnie z poglądem wyrażanym w orzecznictwie nie istnieje prawny nakaz powtarzania w postępowaniu podatkowym przesłuchania świadka zeznającego uprzednio w postępowaniu karnym. Korzystanie z tak uzyskanych zeznań nie może wobec tego naruszać zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym. Przyjmuje się natomiast możliwość żądania powtórzenia takiego przesłuchania, ale tylko wówczas, gdy zainteresowana strona wskaże na konkretne istotne okoliczności faktyczne, niezbędne do wyjaśnienia lub sprzeczności w tych zeznaniach w porównaniu z dotychczasowym zebranym materiałem dowodowym (por. m.in. wyrok NSA z 6 września 2007 r., II FSK 110/07, Lex nr 377583; wyrok NSA z 16 kwietnia 2010 r., II FSK 548/09, Lex nr 596506).

W niniejszej sprawie na podstawie materiałów z postępowania karnego ustalono, że skarżący dokonywał fikcyjnych dostaw wewnątrzwspólnotowych towarów akcyzowych z zapłaconym w Polsce podatkiem akcyzowym w postaci piwa do odbiorcy w Czechach. Firmę zorganizował w Czechach J A współpracujący z D W, organizującym działanie grupy na terenie Polski. W rzeczywistości dostawy do Czech odbywały się jedynie poprzez obrót dokumentów, a piwo było wywożone do Wielkiej Brytanii (potwierdziły to bezpośrednio zeznania[...]). Wskazywane w dokumentach firmy transportowe dokonywały przewozów towarowych do Anglii lub wyłącznie na terenie Polski. Potwierdzili to właściciele firm transportowych oraz kierowcy i ich inni pracownicy –[...] potwierdzili natomiast wykonywanie transportu towarów na liniach krajowych, mimo tego, że na dokumentach transportowych widniały pieczątki dokumentujące wykonywanie usługi transportowej do Czech.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w powyższych postępowaniach przygotowawczych wynika jednoznacznie fikcyjny charakter dostaw piwa dokonywanych do Czech. Niezasadne były zarzuty skargi dotyczące nieprzeprowadzenia własnego postępowania dowodowego i oparcia się jedynie na danych uzyskanych od organów czeskich i polskich organów ścigania. W odwołaniu i we wniesionej skardze strona zarzucała organom podatkowym naruszenie zasady czynnego udziału podatnika w postępowaniu, polegające na odmowie powtórzenia w postępowaniu podatkowym zeznań świadków [...] i pracowników tej firmy, którzy mieli dostarczyć wyrób akcyzowy do miejscowości O w Czechach. Zarówno jednak w odwołaniu, jak i skardze strona nie uzasadniła w żaden sposób zasadności powtórzenia zeznań tych świadków złożonych uprzednio w postępowaniu karnym. Nie wskazano w szczególności na konkretne - istotne okoliczności faktyczne, niezbędne do wyjaśnienia sprawy lub na sprzeczności w tych zeznaniach w porównaniu z dotychczasowym zebranym materiałem dowodowym. W toku prowadzonego postępowania strona skarżąca nie uzasadniła merytorycznie konieczności uzupełnienia materiału dowodowego z postępowania karnego, w szczególności nie uczyniła tego po wezwaniu jej przez organ I i II instancji do zapoznania się z materiałem dowodowym sprawy w trybie art. 200 Ordynacji podatkowej. Z tego względu brak jest, w ocenie Sądu, podstaw do uznania, że oparcie się wyłącznie na zeznaniach świadków złożonych w postępowaniu karnym prowadziło do ograniczenia zasady czynnego udziału strony w postępowaniu karnym.

Niezasadny okazał się także zarzut bezpodstawnej odmowy dania wiary dokumentom przedstawionym przez stronę. Organ podatkowy uzasadnił bowiem swoje stanowisko w wyczerpujący i przekonujący sposób. Dyrekcja Celna w O stwierdziła w piśmie z dnia 19 października 2011 r. , że pieczątka przystawiona na dokumencie UDT z 14 października 2008 r. nie jest pieczęcią zarejestrowaną w tym Urzędzie i potwierdzającą dokonanie dostawy wyrobów akcyzowych. Organ podatkowy miał również podstawy do podważenia wiarygodności dokumentu mającego wskazywać na dokonanie zapłaty podatku akcyzowego przez J A, albowiem nie potwierdził tego Urząd Celny w O. Wskazać należy ponadto, że w ramach pomocy prawnej Prokuratura Czeska udzieliła też odpowiedzi o nieistnieniu w R rachunku J A, z którego miał on dokonywać zapłaty podatku akcyzowego w Czechach.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd stwierdził, że organy podatkowe obu instancji dokonały prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie, opierając się na dokumentacji uzyskanej przez czeskie organy celne oraz polskie organy ścigania. Uzasadnione było zakwestionowanie wiarygodności dokumentów przedłożonych przez stronę (dokument UDT, CMR i potwierdzenie zapłaty podatku akcyzowego w Czechach). Organy szczegółowo wskazały w uzasadnieniach swoich decyzji, że zakwestionowane dokumenty nie odzwierciedlały rzeczywistych dostaw wyrobów akcyzowych, a ustalenia w tym zakresie były oparte również na zeznaniach osób organizujących proceder wymuszania od Skarbu Państwa zwrotu nienależnego podatku akcyzowego. Podkreślić przy tym należy, że zeznania [...] były zgodne i spójne. Ich wyjaśnienia dotyczące organizowania fikcyjnych przewozów towarów do Czech zostały przy tym potwierdzone przez właścicieli czy kierowców firm transportowych, które miały dokonywać zakwestionowanych przewozów.

Zachowano przy tym zasadę czynnego udziału strony w prowadzonym postępowaniu, gdyż mogła ona wypowiadać się co do zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie, czego nie uczyniła z własnej woli zarówno w postępowaniu przed organem I, jak i organem II instancji.

Ostatecznie organy podatkowe trafnie stwierdziły brak podstaw do orzeczenia o zwrocie podatku akcyzowego, albowiem nie doszło do fizycznego przemieszczenia wyrobów akcyzowych (piwa) do Czech i nie uiszczono w tym kraju podatku akcyzowego. Były to istotne okoliczności faktyczne istniejące w dniu wydania decyzji o zwrocie podatku ([...] 2009 r.) i nie znane organowi I instancji w tej dacie.

Wskazać należy ponadto, że niezasadny był również zarzut naruszenia art. 20 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. (poprzez jego błędną interpretację i nieprzyjęcie, że przestępstwo zostało popełnione w Czechach i w tym kraju należało wymierzyć podatek akcyzowy) oraz art. 82 ust. 2a-2g ustawy o podatku akcyzowym (przez przyjęcie, że nieprawidłowości dotyczące przemieszczania towarów zostały stwierdzone na terenie Polski).

Art. 20 dyrektywy dotyczy stwierdzenia nieprawidłowości lub przestępstwa w związku z ustawą w trakcie przemieszczenia wymagającego nałożenia podatku akcyzowego i stanowi on, że podatek jest należny w państwie UE, w którym stwierdzono przestępstwo lub nieprawidłowość – od osoby fizycznej lub prawnej gwarantującej uiszczenie podatku. Przepis ten odnosi się do przemieszczeń wyrobów akcyzowych w ramach systemu zawieszenia poboru akcyzy, a nałożenie podatku jest związane z wystąpieniem nieprawidłowości lub przestępstwa w trakcie przemieszczenia. Zdaniem skarżącego zastosowanie przepisu wynikać miało z faktu uiszczenia podatku akcyzowego w Czechach.

Zasadnie jednak organ II instancji stwierdził w odpowiedzi na skargę, że w niniejszej sprawie nawet gdyby podatek został uiszczony w Czechach, to akcyza byłaby należna w Polsce, gdyż wykluczono możliwość dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej na teren Czech. Trzyletni termin do dokonania korekty miejsca poboru akcyzy wskazany w art. 20 ust. 4 dyrektywy nie miał zastosowania w sprawie, gdyż podatek akcyzowy nie został pobrany w innym państwie członkowskim UE niż Polska. Organ podatkowy zasadnie stwierdził przy tym, że trzyletni termin wskazany w art. 20 ust. 4 dyrektywy nie jest terminem przedawnienia dochodzenia należności podatkowych, a jedynie terminem do dokonania korekty miejsca poboru akcyzy.

W niniejszej sprawie zobowiązanie podatkowe powstało w 2008 roku, wobec czego nie upłynął skutecznie termin przedawnienia zobowiązania wskazany w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności i uznając zarzuty skargi za nieuzasadnione, Sąd stwierdził, że skarga jako bezzasadna podlegała oddaleniu, o czym orzeczono w sentencji wyroku na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).