II SAB/Gd 281/13

Uzasadnienie

B. B. wniósł skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie nieudostępnienia informacji publicznej - kopii zanonimizowanej treści decyzji znak [...] z 1 lutego 2013 i znak [...] z 4 marca 2013 oraz informacji o wniesieniu odwołania od wskazanych decyzji - zgodnie z wnioskiem z dnia 21 sierpnia 2013 r. W uzasadnieniu skargi wskazano, że wnioskiem z 1 lipca 2013 r. skarżący wystąpił do organu o udzielenie informacji publicznej w zakresie kopii zanonimizowanej treści decyzji [...] z 1 lutego 2013 r. i [...] z 4 marca 2013 r. oraz informacji o wniesieniu odwołania w zakresie tych decyzji. Organ stwierdził brak przywołanych w załączniku elementów wniosku, wobec czego skarżący e-mailem z dnia 12 lipca 2013 r. udzielił niezbędnych wyjaśnień wskazujących na załączenie ich w pierwotnym zapytaniu elektronicznym.

Organ e-mailem z 16 lipca 2013 organ przesłał jakieś informacje związane z decyzją, a ponadto wskazał, że zamieszczona została w systemie BIP. W ocenie skarżącego organ udzielił odpowiedzi niepełnej, gdyż nie przesłał pełnej kopii treści decyzji po ewentualnym wyłączeniu części jej treści zgodnie z art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z art. 61 ust. 3 Konstytucji RP. Zgodnie z orzecznictwem przedstawienie informacji innej niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też informacji wymijającej czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku należy traktować jako jej nieudzielanie, co świadczy o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej (zob. I OSK 1512/11 - Wyrok NSA z dn. 9 grudnia 2011).

Odnosząc się do stanowiska organu, że treść przedmiotowych decyzji funkcjonuje w obiegu publicznym ze względu na umieszczenie w wykazie opublikowanym w Biuletynie Informacji Publicznej Głównego Inspektora Sanitarnego informacji o nich, skarżący wskazał, że wykaz ten zawiera wyłącznie informacje o dacie wydania, sygnaturze, organie wydającym i treść sentencji decyzji, podczas gdy przedmiotowa decyzja zawiera także inne elementy, takie jak uzasadnienie prawne i faktyczne oraz imię i nazwisko osoby wydającej decyzje.

W odpowiedzi na skargę Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny wskazał, że wniosek skarżącego z 1 lipca 2013 r. nie zawierał odrębnych załączników, a w jego treści zawarte zostało żądanie udostępnienia decyzji znak [...]3 z dnia 16 stycznia 2013 r. Organ uznał zatem, że wniosek obejmował decyzję z 16 stycznia 2013 r., znak [...] i w tym zakresie udzielił odpowiedzi. Ustosunkowując się do treści skargi PPIS podniósł, że informacja co do decyzji wskazanej we wniosku została skarżącemu udzielona, natomiast wniosek nie zawierał żądania udostępnienia decyzji wskazanych w skardze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.) – dalej p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów, lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a. W tym obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w udzielaniu informacji publicznej na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. nr 112, poz. 1198, z późn. zm.) – dalej: u.d.i.p.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej określa obowiązki organu, do którego został złożony wniosek o udostępnienie informacji wskazując, w jaki sposób postępowanie powinno być zakończone. Podmiot, do którego złożono wniosek, jeśli wniosek ten dotyczy informacji publicznej, powinien albo udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej (art. 10 ustawy), albo w drodze decyzji odmówić jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 ustawy). Możliwe jest także umorzenie postępowania w drodze decyzji w trybie art. 16 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 2 u.d.i.p.

Jednakże powyższe czynności powinny być podjęte w granicach wniosku o udostępnienie informacji, jak miało to miejsce w niniejszej sprawie, Sąd może zaś dokonywać kontroli bezczynności podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji tylko w zakresie wniesionej skargi.

Bezspornie w kontrolowanej sprawie skarżący we wniosku z 5 lipca 2013 r. wskazał, że żądanie dotyczy ujawnienia decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z 16 stycznia 2013 r. znak [...]. Organ pismem z 16 lipca 2013 r. organ udzielił informacji publicznej w zakresie tego żądania.

We wniesionej skardze Borys Bura wyraźnie wskazał, ze jego skarga na bezczynność PPIS dotyczy braku udostępnienia kopii zanonimizowanej treści decyzji [...] z 1 lutego 2013 r. i [...] z 4 marca 2013 r. oraz informacji o wniesieniu odwołania od tych decyzji. Porównanie treści złożonego 5 lipca 2013 r. wniosku o udzielenie informacji publicznej i zakresu skargi wniesionej do Sądu prowadzi do wniosku, że dotyczą one różnych decyzji. W przekonaniu Sądu skarga nie może zostać uwzględniona, ponieważ skarżący przed wniesieniem skargi nie zwracał się do organu z wnioskiem o udostępnienie decyzji [...] z 1 lutego 2013 r. i [...] z 4 marca 2013 r., wobec czego organ nie pozostaje w bezczynności co do ujawnienia treści tych decyzji.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 u.d.i.p. możliwość udostępnienia informacji publicznej na wniosek jest związana z koniecznością wszczęcia i prowadzenia określonego postępowania w sprawie jej udostępnienia. Zgodnie z tezą postanowienia

Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 marca 2013 r. II SAB/Wa 513/12 (Lex nr 1375081) ocena przez sąd administracyjny tego, czy na organie ciąży obowiązek rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej w przewidzianych prawem formach, jest możliwa, a zatem dopuszczalna, tylko wówczas, gdy wniosek taki zostanie w organie faktycznie złożony. Wniosek musi bowiem dotrzeć do organu, aby można było uznać, że postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej zostało wszczęte. Tylko zaś skuteczne złożenie wniosku o udostępnienie informacji publicznej stanowić może podstawę merytorycznego badania przez sąd administracyjny skargi na bezczynność organu w zakresie rozpoznania tego wniosku. Powyższy pogląd Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela.

W tym stanie rzeczy nie można uznać zasadności skargi, jak też uwzględnić zawartych w niej wniosków. Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.