II SA/Sz 141/12

Uzasadnienie

Skarżący R.S. na rozprawie w dniu 13 marca 2014 r. złożył pisemny wniosek o wyłączenie sędziego NSA Elżbiety Makowskiej od udziału w rozpoznaniu sprawy z Jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego

z dnia [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego.

W uzasadnieniu wniosku, jako podstawę wyłączenia, skarżący wskazał na stosowanie przez sędziego NSA Elżbietę Makowską omnipotencji władczej funkcjonariusza publicznego państwa totalitarnego, peerelowskiego pozytywizmu prawnego z okresu reżimu komunistyczno-peerelowskiego oraz na naruszenie przez sędziego podstawowej zasady konstytucyjnej do sprawiedliwego, uczciwego, przejrzystego i rzetelnego procesu jak i poszanowania prawdy i równości szans. R.S. wyjaśnił, że okoliczności i fakty stanowiące podstawę do wyłączenia ww. sędziego zostały wskazane we wniosku o uzupełnienie i sprostowanie protokołu posiedzenia Sądu z dnia 8 lutego 2012 r. w sprawie II SA/Sz 345/11 a nadto

wynikają one z oświadczenia sędziego NSA Elżbiety Makowskiej z dnia 8 lutego 2012 r. załączonego do akt sprawy II SA/Sz 345/11. W ocenie R.S., ww. oświadczenie w zakresie wskazania w nim, że skarżący przyjmuje rolę przewodniczącego dyktując co zaprotokołować i jakie czynności podjąć i w którym momencie, wymaga uzupełnienia przez sędziego poprzez: szczegółowe odniesienie się do okoliczności, faktów i zachowań strony we wszystkich sprawach go dotyczących, w których sędzia NSA Elżbieta Makowska uczestniczyła oraz wykazanie, że podczas procesu sądowego sędzia stosowała art. 19, 20 § 2, 106 § 1 i § 2, 109, 110 i 111 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W dniu 18 marca 2014 r. sędzia NSA Elżbieta Makowska złożyła do akt niniejszej sprawy (tj. II SA/Sz 141/12) oświadczenie, że R.S. zna wyłącznie

z rozpoznawanych spraw, w których występował jako strona skarżąca i nie łączy jej

z wnioskodawcą żaden stosunek prawny ani osobisty, o którym mowa w art. 18 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Ponadto sędzia dodała, że prawdą jest, iż złożyła oświadczenie w sprawie II SA/Sz 345/11, na które powołuje się skarżący.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Instytucja wyłączenia sędziego sprowadza się do eliminowania wszelkich przyczyn, które mogłyby skutkować pojawieniem się jakichkolwiek wątpliwości co do bezstronności i obiektywizmu sędziego przy rozpoznawaniu konkretnej sprawy (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 lipca 2004 r. sygn. akt SK 19/02, OTK ZU nr 7/A/2004, poz. 67).

W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., ustawodawca uregulował powyższą instytucję w rozdziale 5 w artykułach 18-24.

W art. 18 § 1 powołanej ustawy wskazano enumeratywnie na przyczyny wyłączenia sędziego z mocy samego prawa. Przesłanki wymienione w tym przepisie opierają się na związkach sędziego z przedmiotem lub podmiotami postępowania. Powiązania te są tego rodzaju, że niezależnie od subiektywnych odczuć osób występujących w sprawie – czynią prawdopodobnym przypuszczenie, że rozpoznanie sprawy nie będzie odpowiadało wymogom bezstronności.

Natomiast w art. 19 P.p.s.a. przewidziano, że niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego w danej sprawie.

W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie nie istnieją powody obligatoryjnego wyłączenia wskazanego sędziego w trybie art. 18 P.p.s.a., jak również brak jest okoliczności uzasadniającej zastosowanie art. 19 P.p.s.a.

Z oświadczenia z dnia 18 marca 2014 r. złożonego przez sędziego NSA Elżbietę Makowską wynika, że między wymienionym sędzią, a skarżącym nie zachodzi stosunek prawny lub osobisty, który mógłby mieć wpływ na orzekanie w sprawie, zaś kontakt ze skarżącym wynika wyłącznie z obowiązków sędziego, związanych z rozpoznawaniem spraw, do których był przydzielony. Wyjaśnienia te nie budzą żadnych wątpliwości w świetle materiału znajdującego się w sprawie, a skarżący w uzasadnieniu wniosku o wyłączenie sędziego nie podał, ani nie udowodnił żadnych okoliczności, które podważałyby wiarygodność tych wyjaśnień.

Wątpliwość co do bezstronności sędziego musi wynikać z uzasadnionych obiektywnych powodów. Przy czym wątpliwość ta musi być realna, a nie potencjalna.

Natomiast przytaczane przez skarżącego okoliczności są jedynie subiektywnymi odczuciami i ocenami działań podejmowanych przez objętego wnioskiem sędziego. Fakt podejmowania przez sędziego NSA Elżbietę Makowską w innej sprawie czynności niesatysfakcjonujących skarżącego, nie stanowi powodu, który obiektywnie spowodowałby utratę zaufania co do bezstronności sędziego.

W orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że nie można upatrywać wystarczającej przesłanki wyłączenia sędziego tylko z tej przyczyny, że ten sam sędzia brał udział w rozpoznawaniu innej sprawy z udziałem wnioskodawcy, z której przebiegu ten ostatni nie był zadowolony (por. postanowienie NSA z dnia 11 maja 2012 r., sygn. akt I OZ 234/12, opubl. w Lex nr 1166076).

Wobec tego zgłoszone przez skarżącego zastrzeżenia co do sposobu prowadzenia rozprawy w sprawie II SA/Sz 345/11 przez sędziego Elżbietę Makowską oraz co do zawartego w aktach sprawy II SA/Sz 345/11 oświadczenia sędziego, nie mogą przesądzać o zaistnieniu przesłanek do wyłączenia sędziego.

Reasumując należy wskazać, że skoro skarżący nie wykazał przesłanek z art. 18 i 19 P.p.s.a, a przesłanki te nie wynikają z akt sprawy, zatem brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku.

W tych okolicznościach, na podstawie art. 22 § 1 i § 2 ustawy Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniosek skarżącego należało oddalić.