III SAB/Kr 68/13

Uzasadnienie

Przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie toczyło się postepowanie w sprawie o sygn. akt III SA/Kr 30/13 w sprawie ze skargi K. J. na postanowienie Komendanta Wojewódzkiego Policji w przedmiocie umorzenia postępowania, które zakończyło się wydaniem wyroku oddalającego skargę. W trakcie tego postępowania skarżący złożył pisma w dniu 28 i 30 września 2013 r., w których dodatkowo wnosi "skargę na bezczynność (...) organu pierwszej instancji, zarzucając naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 par. 1 i art. 36 par. 1 k.p.a. oraz art. 1, 2,12 i 17 Europejskiego kodeksu dobrej administracji z dnia 6 września 2001 roku, poprzez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym, wobec nie załatwienia jego wniosku o zaświadczenia w pełnym i wymaganym przepisami prawa zakresie" wnosząc o wymierzenie skarżonemu organowi grzywny przewidzianej w art. 149 § 2 p.p.s.a., oraz podjęcie równocześnie czynności z art. 155 tej ustawy, a także zobowiązanie właściwego organu do ukarania dyscyplinarnego winnego/winnych niezałatwienia sprawy w terminie i należytego przestrzegania zasad dobrej administracji.

Wobec takiej treści pisma Sąd postanowił pismo skarżącego wyłączyć do odrębnego rozpoznania, jako nową skargę na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji.

W odpowiedzi na powyższą skargę K. J. Komendanta Powiatowego Policji wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

Badanie merytoryczne skargi poprzedza analiza jej dopuszczalności pod względem formalnym. Z tych względów Sąd zobligowany jest do zbadania, czy skarga nie zawiera braków, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 1-6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.; dalej zwanej jako P.p.s.a.). Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.

Na podstawie art. 3 § 2 P.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sąd administracyjny obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a. Katalog skarg na określone w art. 3 § 2 P.p.s.a. działania organów administracji publicznej lub ich bezczynność, rozszerzają, stosownie do art. 3 § 3 P.p.s.a., przepisy ustaw szczególnych, które przewidują sądową kontrolę.

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w zakresie wydania zaświadczenia.

Wskazać jednak należy, że zgodnie z treścią art. 52 § 1, § 2 i § 3 P.p.s.a., skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek odwoławczy, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa.

Z powołanych regulacji wynika zatem jednoznacznie, że wyczerpanie stosownych środków zaskarżenia jest podstawową przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego.

W przypadku skarg na bezczynność organu wyczerpanie środków zaskarżenia następuje poprzez wniesienie środka przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a. Zgodnie z tym przepisem na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wniesienie skargi na bezczynność organu musi poprzedzać zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia lub – jeżeli takiego organu nie ma – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy przede wszystkim stwierdzić, że Skarżący tego warunku nie spełnił, gdyż nie złożył do Komendanta Wojewódzkiego Policji zażalenie na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w załatwieniu jego wniosku w przedmiocie wydania zaświadczenia.

Zatem skarżący nie wyczerpał zatem dostępnych mu środków zaskarżenia. Tymczasem skorzystanie z tego środka zaskarżenia (niezależnie od sposobu rozstrzygnięcia o tym zażaleniu przez organ wyższego stopnia), warunkuje dopuszczalność wniesienia skargi na bezczynność.

W konsekwencji wniesienie do Sądu skargi na bezczynność organu przed złożeniem zażalenia, o którym mowa w art. 37 k.p.a., skutkować musi stwierdzeniem jej niedopuszczalności. Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn (niż wymienione w pkt 1- 5) wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

W tym stanie sprawy, wobec niedopuszczalności skargi Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.