I SA/Wa 2082/13

Uzasadnienie

I. Stan faktyczny

1. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] października 2011 r. nr [...] odmówił stwierdzenia nabycia, z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r., przez Gminę [...] własności nieruchomości położonej we [...] w obrębie [...] i oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda wskazał, że w dacie rozstrzygającej o komunalizacji opisana nieruchomości pozostawała w zarządzie przedsiębiorstwa państwowego Polskie Koleje Państwowe, a zatem brak jest podstaw do komunalizacji tej nieruchomości w trybie art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191, dalej ustawa komunalizacyjna).

2. Po rozpatrzeniu odwołania Burmistrza Miasta [...], Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z [...] czerwca 2013 r. nr [...] w pkt 1 uchyliła decyzję Wojewody [...] a w pkt 2 stwierdziła nabycie, z mocy prawa, z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r., przez Gminę [...] własności opisanej nieruchomości położonej we [...]. Ustosunkowując się do twierdzeń odwołującego stwierdziła, iż przedsiębiorstwa państwowego [...] nie przysługiwał odpowiedni tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości oparty na stosownej decyzji ustanawiającej prawo do nieruchomości np. w postaci prawa użytkowania lub zarządu, który eliminowałby komunalizację przedmiotowego mienia z mocy prawa. W tym stanie rzeczy nieruchomość należała, w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy komunalizacyjnej, do terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego i podlegała komunalizacji z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. Przy czym Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa, dokonując analizy w przedmiocie wyjaśnienia podstawy prawnej, na jakiej oparte było dysponowanie gruntem przez Polskie [...] doszła do wniosku, w szczególności na podstawie bieżącego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, że przepisy konstytuujące przedsiębiorstwo państwowe [...] takiego tytułu nie tworzą. Podkreślić również trzeba, iż fakt, że na nieruchomości funkcjonuje infrastruktura kolejowa sam z siebie nie tworzy innej jakości w kontekście art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy komunalizacyjnej. Nie istnieje przepis prawa, który wyłączałby z komunalizacji nieruchomości, na których znajduje się infrastruktura kolejowa.

II. Zarzuty zawarte w skardze i stanowisko organu

1. Skargę na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyły [...] S. A. w [...], wnosząc o jej uchylenie i utrzymanie w mocy decyzji organu pierwszej instancji (pkt 1 sentencji) oraz o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie pkt 2 sentencji. Skarżąca wskazała na błędną wykładnię art. 5 ust. 1 ustawy komunalizacyjnej w związku z błędnym uznaniem, iż nieruchomość w dacie 27 maja 1990 r. należała do terenowych organów administracji stopnia podstawowego. Podniosła, że nie zgadza się ze stanowiskiem Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej, iż [...] nie przysługiwał tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości.

W obszernym uzasadnieniu skargi przytoczono szereg argumentów na poparcie zasadności skargi oraz powołano wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2010 r. sygn. akt I OSK 1401/09, w którym wyrażone zostało stanowisko przeciwne do wykładni dokonanej przez Krajową Komisję Uwłaszczeniową w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

2. W odpowiedzi na skargę Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa wniosła o oddalenie skargi i podtrzymała stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

III. Uzasadnienie prawne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest nieuzasadniona.

1.Sąd wskazuje, że kwestia będąca przedmiotem sporu w niniejszej sprawie została rozstrzygnięta w ponad 200 prawomocnych wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego ze skarg skarżącej spółki. Trudno więc Sądowi zrozumieć ciągłą polemikę z utrwaloną linią orzeczniczą i powoływanie się na odosobniony wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I OSK1401/09 skoro linia orzecznicza dotycząca interpretacji art. 34 i art. 34a ustawy o komercjalizacji i restrukturyzacji PKP jest jednoznaczna (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. akt I OSK 1711/12; z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt I OSK 1212/12, sygn. akt I OSK 1211/12, sygn. akt I OSK 1255/12, I OSK 1370/12; z dnia 22 listopada 2013 r. sygn. akt I OSK 1091/12; z dnia 2 października 2013 r. sygn. akt I OSK 822/12 i I OSK 823/12; z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt I OSK 748/12, I OSK 727/12; z dnia 13 marca 2013 r. sygn. akt I OSK 1716/12; z dnia 6 lutego 2013 r. sygn. akt I OSK 1697/11, I OSK 1687/11, I OSK 1696/11, I OSK 1698/11; z dnia 3 stycznia 2013 r. sygn. akt I OSK 1476/11, I OSK 1503/11, I OSK 1475/11, z dnia 18 czerwca 2013 r. sygn. akt I OSK 45/12; z dnia 18 kwietnia 2013 r. sygn. akt. I OSK 1941/11 i sygn. akt I OSK 1830/11; z dnia 2 lutego 2012 r. sygn. akt. I OSK 282/11).

2. Odstąpienie obecnie od ogólnie przyjętej linii orzeczniczej stanowiłoby czynnik destabilizujący stosunki gospodarcze (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 października 2003 r. P. 3/2003 OTK ZU 2003/8A poz. 82). Zmiana interpretacji prowadziłaby bowiem do naruszenia istotnej wartości jaką jest stabilność stosunków prawnych (por. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1976 r. Sprawa 43/75 Gabrielle Defrenne przeciwko Société anonyme belge de navigation aérienne Sabena LexPolonica nr 1150855).

3. W ocenie Sądu Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa zasadnie przyjęła, że na dzień 27 maja 1990 r., z którym ustawa komunalizacyjna wiąże skutek w postaci przejścia na właściwe gminy prawa do mienia ogólnonarodowego spełniającego przesłanki określone w art. 5 ust. 1 i 2 tej ustawy, PKP nie legitymowało się tytułem prawnym do spornej nieruchomości, którego istnienie uniemożliwiałoby komunalizację. Strona skarżąca nie dysponowała żadnym indywidualnym aktem dotyczącym przedmiotowej nieruchomości, czy to w formie decyzji, umowy, czy też protokołu zdawczo-odbiorczego, który ustanowiłby zarząd czy użytkowanie. Sam fakt korzystania przez przedsiębiorstwo z nieruchomości nie kreuje prawa zarządu.

4. Wszystkie zarzuty są całkowicie bezzasadne i stanowią polemikę z zawartą w utrwalonej linii orzeczniczej wykładnią prawa oraz wskazówkami co do stosowania powołanych w skardze przepisów.

W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł jak w sentencji