VII SA/Wa 2666/13

Uzasadnienie

A. S. i L. S. w dniu 12 listopada 2013 r. (data stempla pocztowego) wnieśli skargę na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2013 r. nr [...], uchylającą w całości decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] nr [...] z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...], odmawiającą uchylenia własnej decyzji nr [...] z dnia [...] listopada 2010 r., i przekazującą sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] października 2010 r., nr [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, zwana dalej p.p.s.a.), sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Jednocześnie powołany przepis rozszerza możliwość wstrzymywania zaskarżonych aktów, wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Przy czym użyty w treści art. 61 § 3 zwrot "w granicach tej samej sprawy" należy interpretować na tle art. 3 § 2 p.p.s.a., który wskazuje na przedmiot sądowej kontroli. Ten ostatni przepis stanowi, że sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga. Można więc powiedzieć, że pojęcia "granice tej samej sprawy" i "granice sprawy", której dotyczy skarga zakreślają jednakowe ramy prawne, należy bowiem przyjąć, że ustawodawca odsyła do pojęcia sprawy administracyjnej w jej rozumieniu materialnoprawnym. Granice jej wyznaczają elementy wyznaczające tożsamość skonkretyzowanego stosunku administracyjnego, a więc identyczność podmiotów, identyczność przedmiotu tego stosunku oraz identyczność obu jego podstaw – prawnej i faktycznej. W związku z tym treścią art. 61 § 3 objęte będą zarówno akty zaskarżone jak i akty wydane w I instancji oraz akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2012r., sygn. akt I SA/Wa 683/12).

Postępowanie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji jest postępowaniem prowadzonym na wniosek skarżącego, a więc Sąd nie jest uprawniony do działania z urzędu, a jedynie w zakresie, na jaki wskazuje skarżący w treści swego wniosku. Ponadto, dopiero w przypadku gdy zaistnieją podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, sąd może na podstawie art. 61 § 3 zdanie ostatnie p.p.s.a., wstrzymać wykonanie także decyzji wydanych w innych postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Nie jest zatem możliwe wstrzymanie wykonania postanowienia organu pierwszej instancji, jeżeli z uwagi na brak wniosku strony skarżącej Sąd nie może wstrzymać wykonania zaskarżonej decyzji, którą jest decyzją organu drugiej instancji (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2012 r., sygn. akt II OSK 1262/12, z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. akt II OZ 441/13).

Wnioskiem o wstrzymanie wykonania strona skarżąca objęła wyłącznie postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] października 2010 r. Wniosek ten nie dotyczył wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2013 r.

Z uwagi na powyższe uznać należy, że w sprawie brak jest podstaw do wstrzymania wykonania postanowienia organu pierwszej instancji, skoro strona nie wystąpiła o wstrzymanie wykonania decyzji organu drugiej instancji.

Z powyższych względów, na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.