I SA/Kr 778/14

Uzasadnienie

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Centrum Biurowe "A" sp. z o.o. w K. zakwestionowała decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 20 lutego 2014r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2009r. W skardze tej sformułowano dodatkowo wniosek o wstrzymanie wykonania tego rozstrzygnięcia wskazując, iż wnioskodawca nie posiada wolnych środków na zapłatę dodatkowego zobowiązania podatkowego. Konieczność dopłaty kwoty 37.000zł tytułem zaległego podatku dochodowego może spowodować utratę płynności finansowej. Nadto konieczność natychmiastowej zapłaty tej należności może spowodować utratę ratingu u głównego kredytodawcy, który mógłby z tej przyczyny wypowiedzieć skarżącemu kredyt hipoteczny. Z kolei postawienie przez bank kredytu w stan natychmiastowej wykonalności oznaczałoby konieczność złożenia przez skarżącego wniosku o ogłoszenie upadłości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270, powoływanej dalej jako

"p.p.s.a.") – po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że sąd może uwzględnić wniosek strony, gdy zachodzi co najmniej jedna z przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Warunkiem wstrzymania wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę skarżącą we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Należy podkreślić, że wykazanie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na skarżącym. Jak podnoszono wielokrotnie w orzecznictwie, sąd nie bada z urzędu faktu, czy szkoda lub trudne do usunięcia skutki rzeczywiście mogą zaistnieć, lecz wykazanie tego faktu ciąży na wnioskodawcy.

Pozostaje bowiem poza sporem, że przytoczona regulacja nakłada określone obowiązki nie tylko na sąd administracyjny, ale i na wnioskodawcę. Jest on zobowiązany "do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej" (postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2008r., sygn. akt I FSK 983/08, LEX nr 468877).

Jak z powyższego wynika, uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o istnieniu powyższych zagrożeń, co dopiero uzasadniać może wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Argumentacja takiego wniosku musi być odpowiednia, tzn. w sposób przekonujący pokazująca konkretne relacje między brakiem wstrzymania zaskarżonej decyzji a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a.. Brak należytego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w istocie uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.

Sąd badając wszystkie okoliczności sprawy i dokumenty przedłożone przez stronę na ich poparcie uznał, że w takim stanie rzeczy nie wystąpiły przesłanki wstrzymania wykonania decyzji.

Należy bowiem zwrócić uwagę, że twierdzenia Spółki o ryzyku utraty płynności finansowej nie zostały poparte ani szczegółowymi wyliczeniami ani konkretną dokumentacją obrazującą aktualną sytuację finansową wnioskodawcy i ewentualne następstwa wykonania zaskarżonej decyzji. Do oceny zasadności wniosku konieczne jest bowiem dysponowanie aktualnymi danymi o stanie majątkowym podatnika. Zweryfikowanie przez Sąd tego, czy wykonanie decyzji odbędzie się z uszczerbkiem dla majątku skarżącej spółki, prowadząc do powstania znacznej szkody, bądź powodując trudne do odwrócenia skutki, musi się odbywać z uwzględnieniem szczegółowych informacji o jej sytuacji majątkowej, wysokości uzyskiwanych dochodów, posiadanych zasobów finansowych czy wymagalnych zobowiązań. Jednocześnie Sąd stwierdza, że w aktach sprawy brak jest dowodów pozwalających na ustalenie powyższych okoliczności.

Mając na uwadze przysługujące Spółce, a ujawnione w umowie kredytowej, prawa o wartości kilkudziesięciu milionów, sama kwota zaległej należności podatkowej nie jest – co należy podkreślić – przesadnie wysoka. Należy przy tym zaznaczyć, że ewentualne zobowiązania o charakterze prywatnoprawnym nie mogą mieć pierwszeństwa w zaspokojeniu przed należnością publicznoprawną, której spełnienie jest również jedną z konsekwencji prowadzonej działalności gospodarczej.

Przesłanki pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku stanowić zatem mogą jedynie zindywidualizowane okoliczności – obok innych niewspomnianych we wniosku - składające się na sytuację finansową wnioskodawcy. Okoliczności takiej nie stanowi sama w sobie konieczność zapłaty zobowiązania podatkowego określonego decyzją organu podatkowego nawet w znacznej kwocie, choćby nawet była ona realizowana w trybie egzekucji administracyjnej. Pomimo jej niewątpliwej uciążliwości jest ona przecież naturalną konsekwencją wydania takiej decyzji i z tego punktu widzenia nie ma na pewno charakteru nadzwyczajnego (por. postanowienie NSA z dnia 29 sierpnia 2008r., sygn. akt II FZ 365/08, LEX nr 443847). Podkreślić również należy, iż wykonanie decyzji - związane bezpośrednio ze świadczeniem pieniężnym – ma z zasady charakter odwracalny. Konsekwencją bowiem ewentualnego wzruszenia zaskarżonej decyzji przez sąd, będzie zwrot zapłaconego lub wyegzekwowanego podatku.

Wobec powyższego, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł jak w sentencji postanowienia