III SA/Łd 241/14

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]nr [...]Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 t.j. ze zm.), art. 1 pkt 1, art. 3 ust. 2 pkt 1, art. 5 ust. 1a oraz ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. nr 229, poz. 2273 ze zm.)[dalej: ustawa o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ], art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 2006 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. z 2003 r. Nr 166, poz. 1611 ze zm.), § 1, § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa agencją płatniczą (Dz. U. z 2006 r. Nr 186, poz. 1367), § 3, § 11, § 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na zalesianie gruntów rolnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. nr 187, poz. 929 ze zm.)[dalej: rozporządzenie z 2004 r.], po rozpatrzeniu odwołania R. W. od decyzji Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w P. z dnia [...] nr [...]wstrzymującej płatność na zalesianie gruntów rolnych, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

R. W. w dniu 3 lipca 2006 r. złożył w Biurze Powiatowym ARiMR w P. wniosek o przyznanie pomocy na zalesianie - rok 2006 - wraz z załącznikami obejmujący działkę A o pow. 0,68 ha i działkę B o pow. 0,62 ha , łącznie 1,3 ha.

W dniu [...]organ I instancji wydał decyzję nr[...], którą przyznał R. W. płatność z tytułu:

1/ Wsparcia na zalesienie gruntów rolnych w wysokości 5856 zł, płatne jednorazowo po wykonaniu zalesienia.

2/ Premii pielęgnacyjnej w wysokości 546 zł, płatnej corocznie przez okres 5 lat począwszy od dnia wykonania zalesienia.

3/ Premii zalesieniowej w wysokości 1820 zł, płatnej corocznie przez okres 20 lat począwszy od dnia wykonania zalesienia /.../

W kolejnych latach od 2008 r. do 2012 r. skarżący składał wnioski o wypłatę płatności na zalesianie gruntów rolnych.

W dniu 17 lipca 2012 r. do organu I instancji wpłynęła zawarta w dniu 17-12-2008 r. w formie aktu notarialnego umowa darowizny działki nr 4 o obszarze 0,87 ha zawarta między B. i R. W. a B. R. i D. R. oraz zawarta jednocześnie umowa dzierżawy zalesionego obszaru tej działki o powierzchni 0,62 ha (działka B ) ( repertorium A nr[...]), decyzja Starostwa Powiatowego w P. [...] z dnia [...] i decyzja Starostwa Powiatowego w P. [...] z dnia [...]zatwierdzające ponowną klasyfikację gruntów w zakresie działki nr 3 i 4 w obrębie S. gmina R.

Pismem z dnia 23 października 2012 r. organ I instancji zawiadomił stronę o wszczęciu postępowania w sprawie wstrzymania płatności na zalesianie gruntów rolnych.

W dniu [...]Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w P., na podstawie m.in. art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., wydał decyzję nr [...]uchylającą decyzję nr [...] w sprawie przyznania płatności na zalesianie gruntów rolnych oraz przyznającą płatność w pomniejszonej wysokości.

W wyniku rozpoznania odwołania, Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR w Ł. w dniu [...]wydał decyzję nr [...] o uchyleniu powyższego rozstrzygnięcia w całości i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia, wskazując, że w sprawie nie zachodzą przesłanki do wznowienia postępowania. Organ odwoławczy zalecił aby organ I instancji przy ponownym rozpatrzeniu sprawy rozważył, czy w sprawie nie zachodzi sytuacja z § 13 ust. 3 rozporządzenia w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy w zakresie wstrzymania płatności.

Ponownie rozpoznając sprawę organ I instancji orzekł o wstrzymaniu płatności na zalesianie przyznanej decyzją z dnia [...]2007 r. do działki rolnej o numerze 4 położonej w woj.[...], powiecie [...], gmina R., w obrębie S., co skutkuje zmniejszeniem płatności do wysokości: 1. wsparcia na zalesienie w wysokości 3.057,00 zł , 2. premii pielęgnacyjnej w wysokości 285,60 zł, 3. premii zalesieniowej w wysokości 952,00 zł, razem 4.294,60 zł. W uzasadnieniu organ wskazał, że skarżący przenosząc prawo własności do zgłoszonej do zalesienia w programie działki nr 4 nie zachował wymogu zawartego w § 13 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na zalesienie gruntów rolnych objętych planem rozwoju obszarów wiejskich. Organ wskazał, że z aktu notarialnego Repertorium A [...]z dnia 17 grudnia 2008 r. wynika, że skarżący wraz z małżonką przenieśli własność działki nr 4 na rzecz B. i P. R. W wymaganym terminie nie wpłynął wniosek o przejęcie zobowiązań wynikających z przeniesienia własności stosownie do treści § 11 rozporządzenia z dnia 11 sierpnia 2004 r.

W odwołaniu skarżący wskazał, że decyzja jest krzywdząca, ponieważ nie znał przepisów i zachował się tak, jak został pokierowany w biurze powiatowym.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]organ odwoławczy utrzymał powyższe rozstrzygnięcie w mocy. W uzasadnieniu organ wskazał, że zasady i tryb przyznawania rolnikom pomocy na zalesianie określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na zalesianie gruntów rolnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich. Stosownie do treści § 3 ust. 2 pkt 2a,b płatność na zalesianie jest udzielana producentowi rolnemu do działek rolnych, w rozumieniu

przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności: użytkowanych jako grunty orne, łąki trwałe, pastwiska trwałe albo sady, które zostały przeznaczone do zalesienia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego; stanowiących: a. własność tego producenta rolnego albo jego małżonka lub współwłasność tego producenta rolnego. Ponadto organ wskazał, że zgodnie z § 13 ust. 3 pkt 3 płatność na zalesianie podlega wstrzymaniu oraz zwrotowi na zasadach i w trybie określonych w przepisach o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w pełnej wysokości za cały okres jej pobierania, w przypadku: przeniesienia przez producenta rolnego własności lub współwłasności wszystkich działek rolnych objętych wnioskiem o przyznanie płatności albo ich części na rzecz innego producenta rolnego w wyniku umowy sprzedaży lub innej umowy, a producent rolny, który przejął własność lub współwłasność wszystkich działek rolnych objętych wnioskiem o przyznanie płatności albo ich części, nie spełnił warunków, o których mowa w § 11.

Organ odwoławczy wskazał, że akt notarialny Repertorium A nr [...], na mocy którego skarżący z żoną przenieśli na rzecz Państwa R. własność działki nr 4 wpłynął do Biura Powiatowego ARiMR w P. w dniu 17 lipca 2012 r. Zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia małżeństwo R. powinni (w terminie 35 dni od dnia przeniesienia własności) zgłosić się do Biura Powiatowego ARiMR w celu złożenia wniosku o przyznanie pomocy na zalesianie w przypadku przeniesienia własności lub współwłasności gruntów objętych wnioskiem o przyznanie pomocy albo śmierci rolnika albo następstwa prawnego. Wobec braku stosownego wniosku organ I instancji zasadnie wydał decyzję o wstrzymaniu płatności na zalesienie.

Odnosząc się do zarzutów odwołania w zakresie braku wiedzy o konieczności złożenia stosownego wniosku Dyrektor ARiMR wskazał, że podpisując wniosek o przyznanie pomocy na zalesianie z dnia 3 lipca 2006 r. skarżący zobowiązał się m. in. do niezwłocznego informowania na piśmie ARiMR o każdej zmianie stanu faktycznego lub prawnego danych objętych wnioskiem, powstałej w okresie trwania złożonych zobowiązań, a w szczególności jeżeli zmiana ta dotyczy przeniesienia własności części albo wszystkich działek objętych wnioskiem na rzecz innego rolnika. W konsekwencji producent rolny składając wniosek o przyznanie płatności już na etapie wnioskowania jest informowany o zobowiązaniach, jakie musi podjąć celem uzyskania płatności.

W skardze z dnia 12 lutego 2014 r. R. W. wskazał, że własność działki nr 4 została przekazana córce i zięciowi aktem notarialnym, ale równocześnie tym samym aktem przejął on areał leśny w dzierżawę na czas pielęgnacji i dopłat. Skarżący wyjaśnił, że tak pouczył go pracownik biura powiatowego.

W odpowiedzi na skargę organ administracji wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2014 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego.

Na rozprawie pełnomocnik skarżącego popierał skargę oraz wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej. Skarżący oświadczył ponadto, że o informacje, czy może dokonać darowizny działki nr ewid. 4 na rzecz córki i zięcia zwracał się do agencji ustnie i ustnie otrzymał pozytywną odpowiedź.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 powołanej ustawy).

Kognicja Sądu ograniczona jest do oceny legalności kwestionowanego skargą aktu lub czynności organów administracji publicznej i obejmuje ocenę prawidłowości zastosowania przepisów prawa i ich wykładni przez organy administracji. Należy przy tym podkreślić, ze w myśl art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) [dalej: p.p.s.a.] sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W rozpatrywanej sprawie skargę należało uwzględnić, choć z przyczyn innych niż w niej wskazano.

Na wstępie stwierdzić należy, że stan faktyczny sprawy stanowiący podstawę rozstrzygnięcia nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości i nie jest też kwestionowany przez stronę skarżącą. Nie ulega wątpliwości, że skarżący wraz z żoną w dacie wydania decyzji z dnia [...]2007 r. przyznającej płatności na zalesienie ( płatność jednorazową i premie pielęgnacyjną i zalesieniową) był współwłaścicielem działek o nr ewidencyjnym 3 i 4 . W grudniu 2008 r. własność działki o nr ewid. 4 została przeniesiona umową darowizny na małżonków R. Obdarowani w tym samym akcie notarialnym wydzierżawili nieodpłatnie na okres 20 lat zalesiony obszar tej działki wynoszący 0,62ha skarżącemu i jego żonie. Biuro Powiatowe ARiMR powiadomione zostało o tym fakcie dopiero 17 lipca 2012 r. Nowi właściciele nie dotrzymali 35-dniowego terminu prawa materialnego do złożenia wniosku o przyznanie płatności oraz nie zobowiązali się do kontynuowania realizacji zobowiązań uprzednio złożonych przez stronę skarżącą.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów podniesionych w skardze, z których wynika, że w ocenie skarżącego zachował on prawo do otrzymywania dopłat na zalesianie, skoro nadal na mocy umowy dzierżawy, zawartej równocześnie z umową darowizny zachował posiadanie zalesionego obszaru tej działki o powierzchni 0,62 ha., uznać należy, że stanowisko to nie jest uzasadnione.

Wydane na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej ( Dz. U. Nr 229, poz. 2273 ze zm.) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na zalesianie gruntów rolnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich ( Dz. U. Nr 187, poz. 1929 ze zm.) [dalej: rozporządzenie] w § 3 ust. 1 i 2 stanowi, że:

§ 3. 1. Płatność na zalesianie jest udzielana producentowi rolnemu będącemu osobą fizyczną albo spółdzielnią produkcji rolnej, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) został wpisany do ewidencji producentów, stanowiącej część krajowego systemu ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności;

2) zobowiązał się do:

a) zalesienia działek rolnych, na których do dnia złożenia wniosku o przyznanie płatności była prowadzona działalność rolnicza,

b) pielęgnacji założonej uprawy leśnej, przez okres 5 lat od dnia wykonania zalesienia

- zgodnie z planem zalesienia, w rozumieniu przepisów o lasach.

3) zobowiązał się do prowadzenia założonej uprawy leśnej, o której mowa w pkt 2 lit. b, przez okres 20 lat od dnia uzyskania pierwszej płatności na zalesianie.

2. Płatność na zalesianie jest udzielana producentowi rolnemu do działek rolnych, w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności:

1) użytkowanych jako grunty orne, łąki trwałe, pastwiska trwałe albo sady, które zostały przeznaczone do zalesienia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego;

2) stanowiących:

a) własność tego producenta rolnego albo jego małżonka lub

b) współwłasność tego producenta rolnego;

3) o powierzchni co najmniej 0,3 ha, jeżeli ich szerokość wynosi:

a) co najmniej 20 m lub

b) mniej niż 20 m - w przypadku gdy działki rolne graniczą z lasem.

Z treści przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, że wszystkie warunki określone w tym przepisie muszą być spełnione łącznie. W tym, płatność na zalesianie może być przyznana tylko temu producentowi rolnemu, który jest właścicielem lub współwłaścicielem działki ( działek), których dotyczy płatność lub właścicielem działki jest małżonek producenta. Jest to jeden z warunków, który musi być spełniony aby płatność mogła być przyznana.

Ten przymiot warunkujący przyznanie płatności producent rolny musi zachować przez cały 20 letni okres, którego dotyczy zobowiązanie, aby zachować prawo do otrzymywania przyznanej płatności na zalesianie. Fakt, że skarżący przenosząc w 2008 r. na swoją córkę i jej męża własność jednej z działek, do której została przyznana mu płatność na zalesianie, zachował, jako dzierżawca, posiadanie tej działki, nie ma znaczenia dla oceny zasadności podjętej przez organ decyzji o wstrzymaniu płatności przyznanej do działki o nr 4. Wyzbycie się bowiem przez producenta rolnego własności działki, do której przyznana była mu płatność na zalesianie powoduje utratę prawa do otrzymywania tych płatności za tę działkę. Wniosek taki potwierdzają dalsze uregulowania zawarte w rozporządzeniu, w tym, § 11 ust. 1 – 4 oraz przede wszystkim § 13 ust. 3 stanowiące podstawę prawną zaskarżonej decyzji.

Z § 11 ust. 4 w zw. z ust. 1-3 tego przepisu wynika, że w przypadku przeniesienia własności lub współwłasności działek rolnych objętych wnioskiem o przyznanie płatności lub ich części po dniu wydania decyzji w sprawie płatności na zalesianie, płatność przysługuje temu producentowi rolnemu, na rzecz którego nastąpiło przeniesienie własności lub współwłasności wszystkich działek rolnych objętych wnioskiem lub ich części, jeżeli spełni on warunki określone w tym przepisie m.in. w terminie 35 dni od dnia przeniesienia własności tych działek złoży wniosek o przyznanie płatności do kierownika biura powiatowego Agencji, zobowiąże się do kontynuowania realizacji zobowiązań złożonych przez poprzedniego właściciela lub współwłaściciela tych działek, złoży kopię umowy sprzedaży lub innej umowy przenoszącej własność oraz inne dokumenty wskazane w rozporządzeniu /.../ .

Równocześnie § 13 ust. 3 ust. pkt 3 rozporządzenia stanowi, że płatność na zalesianie podlega wstrzymaniu oraz zwrotowi w pełnej wysokości za cały okres jej pobierania w przypadku: 3) przeniesienia przez producenta rolnego własności lub współwłasności wszystkich działek rolnych objętych wnioskiem o przyznanie płatności albo ich części na rzecz innego producenta rolnego w wyniku umowy sprzedaży lub innej umowy, a producent rolny, który przejął własność lub współwłasność wszystkich działek rolnych objętych wnioskiem o przyznanie płatności albo ich części, nie spełnił warunków, o których mowa w § 11.

Co do zasady więc, uznanie przez organ, że w ustalonym stanie faktycznym sprawy, spełnione zostały, określone w § 13 ust. 3 ust. pkt 3 rozporządzenia, przesłanki do wydania decyzji o wstrzymaniu płatności przyznanej R. W. do działki nr 4 było uzasadnione.

Skarżący nie może przy tym skutecznie powoływać się na brak wiedzy o możliwych skutkach przeniesienia własności działki i brak wiedzy o obowiązku powiadomienia Agencji, gdyż składając wniosek o przyznanie płatności na zalesianie gruntów podpisał oświadczenie, że zna zasady przyznawania płatności i zobowiązał się do prowadzenia uprawy leśnej na zgłoszonych gruntach rolnych przez 20 lat. Zobowiązał się też do niezwłocznego informowania na piśmie ARiMR o każdej zmianie stanu faktycznego lub prawnego, a w szczególności jeżeli zmiana dotyczy przeniesienia własności części albo wszystkich działek objętych wnioskiem. Nie ulega wątpliwości, że z tego obowiązku skarżący się nie wywiązał. W tym zakresie Sąd rozpoznający niniejszą skargę w pełni podziela przywołany przez organ pogląd wyrażony w wyroku WSA w Łodzi z 27 marca 2006 r. II SA/Łd 1174/05.

Zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. podlegała jednak zdaniem Sądu uchyleniu z innych przyczyn, dotyczących zakresu rozstrzygnięcia.

Przypomnieć należy, że § 13 ust. 3 rozporządzenia stanowi że "Płatność na zalesianie podlega wstrzymaniu oraz zwrotowi w pełnej wysokości za cały okres jej pobierania w przypadku: /.../".

Wstrzymania, o którym mowa w ust. 3-5 dokonuje, w formie decyzji, kierownik biura powiatowego Agencji, do którego został złożony wniosek o przyznanie płatności, co wynika z § 13 ust. 6 rozporządzenia.

Zwrotu, o którym mowa w ust. 3 i 5 , dokonuje się na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa ( Dz. U. Nr 98, poz. 634 ze zm.) , o czym stanowi § 13 ust. 7 rozporządzenia.

Z art. 29 ust. 1 wskazanej ustawy wynika, że ustalenie kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków publicznych /.../ następuje w drodze decyzji administracyjnej.

Przytoczone regulacje oznaczają, że przepis § 13 ust. 3 rozporządzenia przewiduje wydanie dwóch odrębnych decyzji w przypadku zaistnienia przesłanek określonych w pkt 1-3 tj decyzji o wstrzymaniu płatności i decyzji o zwrocie.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem oceny jest decyzja o wstrzymaniu płatności. W ocenie Sądu , decyzja o wstrzymaniu płatności na zalesienie dotyczyć może jedynie tych płatności, które dopiero byłyby wypłacone producentowi rolnemu, gdyby nie nastąpiły okoliczności uzasadniające wstrzymanie płatności. Nie może natomiast obejmować swoim rozstrzygnięciem tych płatności, które już nastąpiły. Pojęcie "wstrzymać (coś) " obejmuje bowiem tylko sytuacje na przyszłość.

W rozpatrywanej sprawie decyzja organu I instancji, utrzymana w mocy przez organ odwoławczy " Wstrzymuje płatność na zalesianie przyznaną do działki rolnej o numerze 4 /.../ przyznaną decyzją /.../ , co skutkuje zmniejszeniem płatności do wysokości:

1/ Wsparcia na zalesienie w wysokości 3057,00 zł /..../ płatne jednorazowo po wykonaniu zalesienia.

2/ Premii pielęgnacyjnej w wysokości 285,60 zł /.../ płatne corocznie przez okres 5 lat począwszy od dnia wykonania zalesienia.

3/ Premii zalesieniowej w wysokości 952,00 zł /.../ płatne corocznie przez okres 20 lat począwszy od dnia wykonania zalesienia."

Decyzja ta obejmuje więc swoim zakresem rozstrzygnięcia także te płatności, które zostały już w całości wypłacone do działki nr 4 tj. wsparcie na zalesienie i premię pielęgnacyjną, która była płatna tylko przez 5 lat.

Zdaniem Sądu tak sformułowana decyzja jest niezgodna z zakresem rozstrzygnięcia przewidzianym przez ustawodawcę i zaprzecza istocie pojęcia "wstrzymanie płatności", które dotyczyć może stanu istniejącego w dacie wydania decyzji i działać na przyszłość. Nie można bowiem wstrzymać wypłaty płatności, która już została wcześniej dokonana.

Organ mógł więc orzekać jedynie w przedmiocie wstrzymania tych płatności na zalesianie, które mogłyby być jeszcze skarżącemu wypłacane do działki nr 4 Decyzja nie mogła obejmować płatności już dokonanych we wcześniejszych latach.

Ponadto orzekając w przedmiocie wstrzymania płatności organ w komparycji decyzji powinien określić wysokość kwoty, której dotyczy decyzja tj płatność jakiej kwoty zostaje wstrzymana, a nie w jakiej wysokości płatność pozostaje.

W rozpoznawanej sprawie decyzja mimo, iż dotyczy wstrzymania płatności do działki nr 4 w istocie określa wysokość płatności należnej do drugiej działki, której rozstrzygnięcie nie dotyczy, co powoduje, że treść rozstrzygnięcia jest wewnętrznie sprzeczna, a w najlepszym przypadku mało przejrzysta.

W tym miejscu należy także zauważyć, że z naruszeniem art. 107 § 3 k.p.a. organ nie wyjaśnił sposobu wyliczenia kwot podanych w decyzji, choć znajdują one oparcie w treści Załącznika Nr 1 do rozporządzenia "Wysokość stawek wsparcia na zalesienie , premii pielęgnacyjnej oraz premii zalesieniowej".

Ponownie rozpoznając sprawę organ ustali jakie płatności na zalesianie pozostają do wypłaty w odniesieniu do działki nr 4 i mając na uwadze powyższe wskazania rozstrzygnie w przedmiocie wstrzymania tylko tych płatności na zalesianie, określając w jakiej wysokości i jaka płatność podlega wstrzymaniu.

Z powyższych względów uznając, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały z naruszeniem § 13 ust. 3 rozporządzenia oraz naruszeniem art. 107 § 1 i 3 k.p.a, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 a i c w zw. z art. 135 i 134 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. Na podstawie art. 152 p.p.s.a Sąd orzekł, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącemu orzeczono na podstawie art. 250 p.p.s.a. Pełnomocnikowi skarżącego przyznano wynagrodzenie za świadczoną z urzędu nieopłaconą pomoc prawną w niniejszym postępowaniu na podstawie § 15 pkt 1 w zw. z § 14 ust. 2 pkt 1 lit c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490 t. j.).

k.ż.