II SA/Ke 294/14

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] znak: [...] Wojewoda, po rozpatrzeniu odwołania J B.-D. i R.D. od decyzji Starosty z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Wojewoda wskazał, że ww. decyzją z dnia [...] Starosta orzekł m.in. o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości gruntowej położonej w obrębie W., gmina S., oznaczonej jako działki nr 585/206 i nr 585/208, będącej własnością Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym J. B.-D. i R. D., poprzez udzielenie Polskiej Spółce Gazownictwa Sp. z o.o. w Warszawie Oddział w Tarnowie Zakład w Kielcach zezwolenia na przeprowadzenie gazociągu średniego ciśnienia DN 225 mm MOP 0,5 MPa dla zasilania w gaz mieszkańców i zakładów pracy na terenie gminy i miasta Chęciny oraz gminy Sitkówka-Nowiny, ustanawiając strefę kontrolowaną 1,0 m szerokości (po 0,5 m od osi gazociągu): teren trwale ograniczony o pow. około 0,0002 ha, to strefa kontrolowana ustanowiona w narożniku pomiędzy wschodnią a południową granicą działki nr 585/206 na odcinku oznaczonym M-N-O, teren trwale ograniczony o pow. około 0,0072 ha przebiega wzdłuż drogi powiatowej nr 0377T, przecinając działkę nr 585/208 na odcinkach ograniczonych punktami A-B-C, D-E-F, H-I-J, K-L-M-N- O-P-R-S-T od wschodniej granicy działki nr 585/208. Ponadto organ I instancji zobowiązał inwestora do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego niezwłocznie po zakończeniu robót budowlanych.

Rozpatrując odwołanie od powyższej decyzji organ odwoławczy podał, że w dniu 26.10.2011 r. zostało przeprowadzone spotkanie z mieszkańcami miejscowości Nowiny, Zgórsko, Zagrody i Szewce w sprawie projektowanej sieci gazowej z udziałem przedstawicieli inwestora - Zakładu Gazowniczego w Kielcach, przedstawicieli Urzędu Gminy Sitkówka-Nowiny oraz przedstawiciela biura projektowego celem omówienia możliwości i warunków przeprowadzenia gazociągu.

W dniu 16.05.2013 r. został sporządzony protokół ze spotkania R. D. z przedstawicielem inwestora. R. D. zwrócił się o wykonanie załącznika graficznego wraz z naniesionymi strefami ochronnymi gazociągu, określeniem wysokości kwoty ustanowienia służebności przesyłu i formy jej wypłaty oraz o określenie możliwości rozbudowania sieci w postaci doprowadzenia gazu do czterech dużych firm.

W odpowiedzi pismem z dnia 5.06.2013r., zaadresowanym do J. B.-D.i R. D., pełnomocnik KSG O/Kielce poinformował, że planowana inwestycja jest inwestycją celu publicznego. Ponadto wyjaśnił, że wybudowana sieć gazowa będzie zaspakajać potrzeby odbiorców indywidualnych i zakłady pracy. Prace będą rozpoczęte po uzyskaniu przez inwestora prawa do gruntu i będą podejmowane sukcesywnie i w miarę możliwości tak sprawnie, aby nie ingerować w prawo właściciela zbyt długo. Pełnomocnik wskazał, że kwestia odszkodowania została omówiona w umowie cywilnoprawnej załączonej do ww. pisma, wszelkie należności i odszkodowania związane z budową gazociągu na przedmiotowej nieruchomości pokryje inwestor. Następnie pełnomocnik zwrócił się o ich podpisanie i przesłanie w terminie dwóch tygodni od daty ich otrzymania. Integralną częścią zaproponowanego projektu umowy był wycinek mapy sytuacyjno wysokościowej z przebiegiem projektowanej sieci przez działki nr 585/206 i nr 585/208.

Wobec braku odpowiedzi na powyższe pismo i w efekcie nie podpisania umowy cywilnoprawnej pomiędzy inwestorem, a J. B.-D. i R. D., pełnomocnik KSG O/Kielce złożył do Starosty wniosek z dnia 18.06.2013 r., m.in. o orzeczenie w drodze decyzji ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości objętej wnioskiem. W uzasadnieniu wskazano, że trasa projektowanego gazociągu została wybrana w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony oraz została uzgodniona z wymaganymi prawem budowlanym instytucjami. Nadto trasa gazociągu uzgodniona została również z większością właścicieli i użytkowników działek, a jakiekolwiek odstępstwa od obecnie zaprojektowanej linii gazociągu będą wymagały dodatkowych nakładów i tworzenia załamań gazociągu, które mogą wpływać niekorzystnie na jej eksploatację i obniżyć jej bezpieczeństwo. Przebieg gazociągu będzie realizowany w pełnej zgodności z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dot. zasad lokalizowania obiektów infrastruktury technicznej. Trasa gazociągu została zaprojektowana w bezpośrednim sąsiedztwie istniejącej kanalizacji sanitarnej, czyli w pasie technicznym infrastruktury.

Po wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości R. D. wystosował do Starosty pismo, w którym oświadczył, że wyrazi zgodę na budowę sieci gazowej na swoim gruncie jeśli otrzyma od inwestora uczciwe warunki, a przede wszystkim projekt umowy, który byłby zgodny z obowiązującymi przepisami prawa. Wskazał, że przeprowadzenie sieci w trasie, którą proponuje inwestor znacznie obniży wartość jego nieruchomości, dlatego chciałby uzyskać stosowne odszkodowania za utratę wartości działek nr 585/206 i nr 585/208. W otrzymanej przez niego umowie znajduje się szereg zapisów, które budzą wątpliwości i narażać mogą jego jako użytkownika wieczystego na dodatkowe koszty. Ponadto trasa gazociągu przebiega wzdłuż całej długości granicy działki nr 585/206 bezpośrednio sąsiadującej z drogą publiczną naniesioną na mapie jako ul. Przemysłowa. Podpisanie umowy w przedstawionej formie spowodowałoby w przyszłości uniemożliwienie wykonania dróg dojazdowych na teren nieruchomości stanowiących jego własność. Powyższe wynika z ograniczeń eksploatacyjnych na całej trasie przebiegu gazociągu i w pasie strefy ochronnej. R. D. wskazał, że inwestor nie przewidział w projekcie wykonania dróg dojazdowych do działek nr 585/206 i nr 585/208 przez co zostały one pozbawione możliwości dojazdu. Dodał, że w umowie pominięto kwestię określenia kwoty służebności przesyłu, a także odszkodowania za obniżenie wartości przedmiotowej nieruchomości w związku z realizacją planowanej inwestycji.

W dniu 21.08.2013r. odbyła się rozprawa administracyjna przy udziale R. D. i jego pełnomocnika. Użytkownik przedmiotowej nieruchomości wniósł szereg uwag co do planowanej inwestycji. W szczególności zażądał sprecyzowania za co ustalone zostanie odszkodowanie, kto ponosi koszty opracowania operatu szacunkowego przez rzeczoznawcę majątkowego, zażądał doprecyzowania w umowie w którym miejscu użytkownik wieczysty może wybudować ogrodzenie i w jakim terminie, wskazania powierzchni jaka zostanie zajęta pod inwestycję, sprecyzowania zapisu dotyczącego wycinki drzew - w zakresie "określenia kto ma załatwiać wszystkie formalności z tym związane".

Pismem z dnia 5.09.2013 r. skierowanym do Starosty przedstawiciel inwestora ustosunkował się do zarzutów podniesionych w czasie rozprawy administracyjnej. W piśmie wskazano m.in., że inwestycje wykonuje Polska Spółka Gazownictwa sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie i to ona w całości pokrywa wszelkie należności związane ze szkodami jakie powstaną w wyniku wybudowania gazociągu na działce nr 585/206 i nr 585/208. Nadto koszty sporządzenia operatu szacunkowego również ponosi ww. podmiot. W kwestii wycinki drzew wyjaśniono, że właściciel nieruchomości wyraża jedynie zgodę, a nie zobowiązuje się do żadnego innego postępowania czy też ponoszenia kosztów wycinki. Natomiast każda nowa rozbudowa sieci gazowej będzie musiała uzyskać odrębne pozwolenie na budowę w formie decyzji zawierającej wszystkie elementy nakazane przepisami prawa budowlanego w tym zgody właściciela i użytkowników wieczystych. Odnosząc się do kwestii doprecyzowania, w którym miejscu użytkownik wieczysty może wybudować ogrodzenie wyjaśniono, że powyższe kwestie nie są przedmiotem projektu gazociągu, do tych czynności uprawniony jest architekt oraz właściciel, który sam reguluje te sprawy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Obszar oddziaływania inwestycji będzie miał wymiar strefy kontrolowanej i będzie wynosił po 0,5 m od osi gazociągu. Powyższe potwierdzają obowiązujące przepisy prawa, a także załącznik mapowy.

Dalej Wojewoda, cytując art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651, ze zm.) zwanej dalej "ugn" powołał się na obowiązujące zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Sitkówka-Nowiny (w szczególności § 30 i 35) oraz przebieg gazociągu uwidoczniony na mapie stanowiącej załącznik do wniosku KSG/O Kielce o wydanie decyzji w trybie art. 124 ugn. Analizując zaplanowany przebieg gazociągu Wojewoda podał, że inwestycja ta będzie realizowana w granicy z przebiegającą w sąsiedztwie drogą publiczną nr 0377T, co wypełnia założenia przewidziane dla tego typu inwestycji w powołanym wyżej planie zagospodarowania przestrzennego. W rezultacie nie będzie to miało wpływu na ewentualne zagospodarowanie nieruchomości przez użytkowników wieczystych. Ponadto z mapy stanowiącej załącznik do wniosku KSG/O Kielce wynika, że trasa gazociągu została zaprojektowana w sąsiedztwie istniejącej sieci energetycznej – co w żaden sposób nie wpłynie na wykorzystanie przedmiotowych nieruchomości zgodnie z planem miejscowym. Z ustaleń poczynionych w oparciu o znajdującą się w aktach sprawy dokumentację wynika, że ustanowiona strefa kontrolowana dla gazociągu będzie sąsiadowała ze strefą kontrolowaną ustanowioną dla sieci energetycznej. Zatem strefa kontrolowana nie będzie uszczuplała, wbrew twierdzeniom odwołujących, ich praw do gruntu.

Organ odwoławczy uznał, że ograniczenie sposobu korzystania z przedmiotowych nieruchomości nastąpiło w sposób nie naruszający ustaleń planu miejscowego obowiązującego na terenie planowanej inwestycji.

Wojewoda zwrócił uwagę, że wszelkie wymogi formalne, związane z przeprowadzeniem rokowań poprzedzających wydanie decyzji w oparciu o art. 124 ugn, w niniejszej sprawie zostały spełnione. Inwestor za pośrednictwem reprezentującego go pełnomocnika podejmował rokowania z użytkownikami wieczystymi działek nr 585/206 i nr 585/208, przedstawiając jednocześnie projekt umowy cywilno - prawnej, w której proponował warunki udostępnienia nieruchomości na realizację celu publicznego tj. budowy gazociągu średniego ciśnienia. Przeprowadzone rokowania nie przyniosły zamierzonego rezultatu tj. wyrażenia zgody na wejście na teren ww. działek celem przeprowadzenia gazociągu. Wobec odmowy przez odwołujących się przyjęcia warunków zaproponowanych przez inwestora, inwestor wystąpił wnioskiem o wydanie decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości. Przebieg rokowań potwierdza niemożność załatwienia sprawy w drodze umowy między stronami.

Odnosząc się do zarzutów odwołania organ II instancji wskazał, że w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 124 ugn, nie podlegają weryfikacji okoliczności, czy inwestor zaproponował użytkownikom wieczystym takie warunki, które są dla nich korzystne, czy takie, które są dla nich nie do przyjęcia. Przebieg rokowań oraz prezentowane przez odwołujących się na rozprawie administracyjnej stanowisko (uzależnienie wyrażenia zgody od spełnienia przez inwestora szeregu żądań), potwierdza niemożność załatwienia sprawy w drodze umowy między stronami.

W ocenie Wojewody kwestia późniejszego zagospodarowania działek nr 585/206 i nr 585/208 w sposób zaplanowany przez użytkowników wieczystych to zdarzenie przyszłe i niepewne, zatem nie można uzależniać budowy gazociągu, będącego inwestycją celu publicznego od przyszłych planów właściciela z nimi związanych (np. zabudowy działek, wykonaniem dróg dojazdowych). Organ podkreślił, że proces inwestycyjny dotyczący wykonania dróg dojazdowych z drogi publicznej ul. Przemysłowej jest przedsięwzięciem czasochłonnym i wymaga uzgodnień dokonanych pomiędzy inwestorem a właścicielem-zarządcą danej drogi publicznej. Nie jest przesądzone tym samym, że planowana budowa gazociągu i znajdujące się już na terenie przedmiotowej nieruchomości sieci kanalizacji sanitarnej wodociągowej uniemożliwią wykonanie dróg dojazdowych. Dodał, że pełne uzbrojenie działek nr 585/206 i nr 585/208 m.in. w sieć energetyczną i wodociąg wpłynie na jej większą atrakcyjność i umożliwi obecnemu ich użytkownikowi pełne ich wykorzystanie tak, aby przynosiło to wymierne korzyści finansowe.

W kwestii związanej z odszkodowaniem z tytułu przebiegu linii gazociągu Wojewoda podał, że rozstrzygnięcie w decyzji ograniczającej własność o wypłacie jakiejkolwiek rekompensaty na rzecz właściciela w zamian za zgodę na przeprowadzenie przez nieruchomość gazociągu jest niedopuszczalne w świetle obowiązujących przepisów. Natomiast ewentualna decyzja o odszkodowaniu w przypadku o którym mowa m. in. w art. 124 ugn, zostaje wydana po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, który przy określaniu wartości poniesionych szkód na nieruchomości zobowiązany jest uwzględnić w szczególności stan jej zagospodarowania na dzień wydania decyzji o ograniczeniu korzystania z ww. nieruchomości oraz stan jej zagospodarowania na dzień zakończenia działań uzasadniających wydanie takiej decyzji.

Wojewoda wskazał również, że kwestia ustalenia wynagrodzenia z tytułu służebności przesyłu nie może być rozpatrywana w postępowaniu administracyjnym. Zagadnienie służebności przesyłu normują bowiem przepisy prawa cywilnego i w związku z tym użytkownicy wieczyści przedmiotowej nieruchomości mogą ubiegać się o wynagrodzenie za służebność przesyłu przez swoją nieruchomość jedynie na drodze postępowania cywilnego prowadzonego przed sądem powszechnym.

W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze na powyższą decyzję R. D. i J. B. – D., domagając się uchylenia obu wydanych w sprawie decyzji, wskazali na naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 77 § 2 i art. 80 kpa, art. 7 kpa oraz art. 124 ugn poprzez niepodjęcie przez organ administracji publicznej czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a w szczególności na wydaniu zaskarżanej decyzji z pominięciem słusznego interesu skarżącego.

W uzasadnieniu skarżący wskazali, że zakwestionowane decyzje zostały wydane z pominięciem istotnych okoliczności przedmiotowej sprawy, wskutek czego doszło do naruszenia ich interesu – poprzez ograniczenie przysługujących im uprawnień z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości. Podkreślili, że wielokrotnie wskazywali, że co do zasady wyrażają zgodę na przeprowadzenie sieci gazowej, jednakże na warunkach uprzednio przez nich zaakceptowanych, ustalonych z uwzględnieniem i poszanowaniem przysługujących im uprawnień, w szczególności co do określenia przebiegu trasy gazociągu, która uwzględniałaby ich interes. Obecna trasa jest ustalona dowolnie – tak aby umożliwić inwestorowi jej realizację w sposób najłatwiejszy. Zdaniem skarżących składane przez nich propozycje usytuowania trasy gazociągu są jak najbardziej realne i możliwe do wykonania. Natomiast ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości w pasie wskazanym w treści zaskarżanej decyzji będzie skutkować znacznym obniżeniem wartości ich nieruchomości. Ponadto usytuowanie sieci gazowej w zaproponowanym przez przedsiębiorstwo przesyłowe miejscu, utrudni - a wręcz uniemożliwi - podejmowanie przez skarżących jakichkolwiek czynności związanych z wykonaniem dróg dojazdowych na teren nieruchomości – co bez wątpienia będzie miało wpływ na możliwość korzystania z tej nieruchomości. Ponadto skarżący, powołując treść art. 124 ust. 1 ugn, wskazali, że ograniczenie ich prawa nie wynika z planu miejscowego, a jedynie z wniosku złożonego przez inwestora. Co istotne, potwierdza to również Wojewoda w uzasadnieniu swej decyzji wskazując wprost "wybór lokalizacji trasy wynika z analizy terenu wykonanej przez projektantów" oraz "w planie miejscowym nie został ustalony szczegółowy przebieg gazociągu". Skarżący podnieśli również, że ani inwestor ani organy orzekające w przedmiotowej sprawie w żaden sposób nie wyjaśniły, dlaczego trasa gazociągu nie może zostać zmieniona na trasę proponowaną przez skarżących, która w dużo mniejszym stopniu uszczuplałaby ich prawa. Organy administracyjne orzekające w przedmiotowej sprawie powinny wykazać, na jakich faktach, dokumentach i opiniach opierały się wskazując, że ustalona trasa, mimo że nie wynika ona z planu miejscowego jest prawidłowa.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zakwestionowana decyzja odpowiada przepisom prawa.

Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270), zwanej dalej ustawą P.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną.

Dokonując oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia w ramach tak zakreślonej właściwości Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dopatrzył się naruszeń prawa skutkujących koniecznością jego uchylenia lub stwierdzenia nieważności.

Przedmiotem kontroli w niniejszej sprawie jest decyzja Wojewody Świętokrzyskiego, utrzymująca w mocy decyzję Starosty Kieleckiego z dnia [...]znak: GN-I.6821.1.49.2013.GB o ograniczeniu sposobu korzystania z działek nr 585/206 i nr 585/208, pozostających w użytkowaniu wieczystym J B.-D. i R.D. poprzez udzielenie Polskiej Spółce Gazownictwa Sp. z o.o. w Warszawie Oddział w Tarnowie Zakład w Kielcach zezwolenia na przeprowadzenie gazociągu średniego ciśnienia DN 225 mm MOP 0,5 MPa, ustanawiając szczegółowo opisaną co do powierzchni i lokalizacji strefę kontrolowana 1,0 m szerokości (po 0,5 m od osi gazociągu).

Na wstępie, odnosząc się podnoszonych przez skarżących zarzutów o naruszeniu przepisów postępowania, wskazać trzeba, że – jak wynika z analizy akt administracyjnych – organy obu instancji podjęły wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy oraz jej załatwienia (art. 7 K.p.a.), zbierając i rozpatrując w sposób wyczerpujący cały materiał dowodowy (art. 77 § 1 K.p.a.), przy jednoczesnym zachowaniu reguł oceny materiału dowodowego wskazanych w art. 80 K.p.a. Podkreślić przy tym trzeba, że w uzasadnieniu ww. zarzutów wskazano zasadniczo na wydanie zaskarżonej decyzji z pominięciem słusznego interesu skarżących. Odnosząc się do tego zarzutu należy wyjaśnić skarżącym, że zagwarantowanie w art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawa własności nie oznacza bynajmniej, że jest ono nienaruszalne. Jak wynika bowiem z art. 31 ust. 3 Konstytucji ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Z tego też względu Konstytucja nie wyklucza i nie zakazuje dokonywania wywłaszczenia mienia. Jest to możliwe w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności (art. 64 ust. 3 Konstytucji).

Uszczegółowieniem przyjętego założenia jest powołany przez organy obu instancji przepis prawa materialnego, to jest art. 124 ustawy z dnia 21.08.1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010r. nr 102, poz. 651, ze zm.), zwanej dalej "ugn", w którym ustawodawca uregulował szczególny przypadek wywłaszczenia, polegający na ograniczeniu sposobu korzystania przez właściciela z przysługującego mu prawa. Godzi się także podnieść, że prawo własności można ograniczyć tylko ze względu na ważną wartość mocniej chronioną (zasada hierarchiczności wartości chronionych przez prawo). Podkreślić przy tym trzeba, że na gruncie rozpoznawanej sprawy wartością wyżej chronioną jest interes publiczny (art. 21 Konstytucji), jako że ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości skarżących nastąpiło na cele publiczne – w związku z budową gazociągu. W tej sytuacji – wobec kolizji interesu społecznego ze słusznym interesem obywatela (art. 7 kpa) – prymat ma zawsze interes społeczny.

Powracając do treści art. 124 ust. 1 ugn wskazać trzeba, że zgodnie z tym przepisem starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Tym samym, cytowany przepis upoważnia starostę do władczego rozstrzygnięcia w formie decyzji administracyjnej o zezwoleniu na czasowe zajęcie nieruchomości, aby inwestor realizujący cel publiczny mógł uzyskać czasowy tytuł prawny do władania konkretną nieruchomością na cele budowlane, po to by wybudować określone przewody, ciągi, obiekty lub urządzenia infrastruktury technicznej realizujące cel publiczny, które po ich wybudowaniu pozostaną na nieruchomości jako odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 49 § 1 kc), w sytuacji braku możliwości zawarcia umowy, na podstawie której podmiot wykonujący inwestycję uzyskałby uprawnienie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), bez konieczności odebrania prawa własności nieruchomości (użytkowania wieczystego) podmiotowi, któremu prawo to przysługuje. Decyzja ta wydawana jest po to, aby zrealizować określone zamierzenie inwestycyjne, stanowiące cel publiczny (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 13.03.2013 r., sygn. akt II SA/Kr 88/13, publ. w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Artykuł 124 ugn ma charakter uregulowania szczególnego, które – tak jak pozostałe przepisy tej ustawy dotyczące ograniczania bądź pozbawiania praw do nieruchomości dla celów publicznych – musi być interpretowane dosłownie. W związku z tym niedopuszczalne jest formułowanie jakichkolwiek innych przesłanek umożliwiających albo wykluczających zastosowanie ograniczenia, o jakim mowa w tym przepisie (por. wyrok NSA z dnia 22.07.2008 r., I OSK 1165/07, LEX nr 483193). Omawiany przepis zastrzega dwie przesłanki, których spełnienie umożliwia ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. Są to: brak zgody właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości na przeprowadzenie wymienionych w tym przepisie robót budowlanych, udokumentowanej przeprowadzonymi rokowaniami oraz inwestycja musi być zgodna z planem miejscowym lub decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Te tylko okoliczności mogą mieć wpływ na pozytywne rozpatrzenie wniosku.

Z brzmienia art. 124 ust. 1 ugn wynika, że omawiana decyzja prócz wskazania podmiotu któremu udziela się zezwolenia, rodzaju zamierzonej do zrealizowania inwestycji oraz przedmiotu czasowego zajęcia (czyli wskazanie nieruchomości), powinna określać ponadto terytorialny zakres zajęcia, na który zezwolono, w powiązaniu z warunkami wynikającymi z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (czyli wskazywać jakiego obszaru nieruchomości ograniczenie dotyczy) (por. Komentarz Ustawa o gospodarce nieruchomościami dr Jacek Jaworski, Arkadiusz Prusaczyk, Adam Tułodziecki, Marian Wolanin, wyd. C.H. Beck, 2011, str. 909).

W orzecznictwie sądów administracyjnych szczególnie eksponowany jest obowiązek rozstrzygnięcia w decyzji wydawanej w trybie art. 124 u.g.n. o zakresie ograniczenia prawa korzystania przez właściciela z nieruchomości poprzez uwzględnienie przebiegu inwestycji ustalonej w decyzji lokalizacyjnej (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 25.09.2012 r. sygn. akt II SA/Bd 576/12). Skoro bowiem w art. 124 ust. 1 ugn ustawodawca zastrzegł wymóg zachowania zgodności ograniczenia wynikającego z decyzji o czasowym zajęciu nieruchomości z planem miejscowym lub z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, to ograniczenie to odnosić się ma przede wszystkim do obszaru nieruchomości, który objęty został przeznaczeniem pod budowę publicznych urządzeń infrastruktury technicznej lub na którym ustalona została lokalizacja tego typu inwestycji. Tylko wobec takiej części obszaru nieruchomości może być wydana decyzja o zezwoleniu na czasowe jej zajęcie, który to obszar jest niezbędny dla posadowienia na nim planowanych urządzeń oraz wykonania związanych z tym posadowieniem robót budowlanych. Z tego względu decyzja wprowadzająca ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości musi zawierać rozstrzygnięcie w zakresie obszaru zajętej nieruchomości. Zbadanie wymogu zgodności z planem lub z decyzją lokalizacyjną, w zakresie obszaru wnioskowanego do zajęcia, bez rozstrzygnięcia o tym w decyzji, nie jest możliwe. Jednocześnie zwrot ten oznacza, że decyzja nie może jedynie powoływać się na brzmienie planu lub decyzji lokalizacyjnej, lecz winna ona wyraźnie rozstrzygać o zakresie ograniczenia prawa korzystania przez właściciela z nieruchomości (por. wyrok NSA z dnia 17.11.2009r., sygn. akt I OSK 185/09, Lex nr 588770).

Odnosząc się do kwestionowanego przez skarżących ograniczenia sposobu korzystania z działek nr 585/206 i nr 585/208, pozostających w ich użytkowaniu wieczystym, stwierdzić należy, że na gruncie rozpoznawanej sprawy zostały spełnione wszystkie przesłanki wymienione w art. 124 ust. 1, 2, 3 i 4 ugn. Wskazać przy tym należy na przeprowadzenie bezskutecznych rokowań pomiędzy inwestorem a J. B.-D. i R. D., dotyczących uzyskania ich zgody na wykonanie zaplanowanych prac na ww. działkach – wyczerpująco udokumentowanych w aktach administracyjnych (K-I-8).

Ustosunkowując się z kolei do spełnienia przesłanki określonej w art. 124 ust. 1 zdanie drugie ugn należy odwołać się do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Sitkówka-Nowiny (K-I-31, K-I-36), zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Sitkówka-Nowiny z dnia 27.10.2005 r., nr XXXVII/271/05 ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa Świętokrzyskiego z dnia 7.12.2005 r. nr 282, poz. 3517 – z którego wynika, że ww. działki nr 585/206 i nr 585/208 położone są w strefie ochronnej 6 - ujęcie wody oraz częściowo w strefie sanitarnej 7 - oczyszczalnia ścieków w Sitkówce, na terenie oznaczonym symbolem D.2P oznaczającym przeznaczenie podstawowe: obiekty produkcyjne, składowania i magazynowania, przeznaczenie uzupełniające: obiekty towarzyszące i uzupełniające funkcje podstawową w tym usługowo-handlowe, urządzenia budowlane, tymczasowe obiekty, dojścia, dojazdy, mała architektura, zieleń ... etc. Z kolei zapisy zawarte w § 30 ww. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowią, że cyt.: "ustala się następujące zasady zaopatrzenia w gaz ziemny: 1. z projektowanej sieci gazociągów średnio i niskoprężnych". Dodatkowo w § 35 stwierdzono cyt.: "W granicach obszaru objętego planem dopuszcza się lokalizowanie nie wyznaczonych na rysunku planu obiektów, urządzeń i sieci infrastruktury technicznej, w tym gazociągu wysokiego ciśnienia relacji Bieleckie Młyny-Trzuskawica." Wobec ogólnego charakteru cyt. zapisów inwestor, poruszając się w zakreślonych przez nie ramach, uwidocznił szczegółowy przebieg gazociągu na mapie do celów projektowych (K-I-30), stanowiącej załącznik do wniosku o wydanie decyzji w trybie art. 124 ugn. Wskazano przy tym, oznaczając obszar objęty ograniczeniami strefy kontrolowanej o szerokości 1,0 m (po 0,5 m od osi gazociągu), że powierzchnia trwałego ograniczenia praw rzeczowych wynosi:

- na działce nr 585/208 ok. 0,0072 ha, uwidaczniając przebieg tej strefy wzdłuż drogi powiatowej nr 0377T, przecinając działkę nr 585/208 na odcinkach ograniczonych punktami A-B-C, D-E-F, H-I-J, K-L-M-N- O-P-R-S-T od wschodniej granicy działki nr 585/208,

- na działce nr 585/206 ok. 0,0002 ha, uwidaczniając przebieg tej strefy w narożniku pomiędzy wschodnią a południową granicą działki na odcinku oznaczonym M-N-O.

Powyższe ustalenia znajdują odzwierciedlenie w rozstrzygnięciu zawartym w decyzji Starosty Kieleckiego z dnia 5.12.2013r.

Niezależnie od powyższego, ustosunkowując się do zarzutów skargi, wskazać trzeba, że w złożonym wniosku (K-I-3) inwestor wyjaśnił, że:

1. projektowany gazociąg zlokalizowany jest w bezpośrednim sąsiedztwie istniejących kabli energetycznych, czyli w pasie technicznym infrastruktury wzdłuż drogi powiatowej nr 0377T, a

2. zmiana trasy gazociągu na inną działkę powoduje następujące niekorzystne zjawiska, to jest:

- odstąpienie od założeń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;

- konieczność dotarcia do właścicieli innych działek, a co za tym idzie zwiększenie liczby stron;

- tworzenie dodatkowych kolan i łuków wywołane koniecznością obejścia spornej działki powoduje powstanie dodatkowych miejsc awarii na łączach tych kolan - a więc obniża niezawodności sieci gazowej i bezpieczeństwa użytkowania gazociągu.

W tym miejscu, odnosząc się do kwestionowania przez skarżących przebiegu planowanego gazociągu, wskazać trzeba, że zarzuty w tym przedmiocie podniesiono dopiero na etapie wniesienia skargi do tut. Sądu – w związku z czym organ odwoławczy nie miał możliwości ustosunkowania się do nich w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Co się zaś tyczy szerokości ustanowionej przez organ I instancji strefy kontrolowanej to wskazać trzeba, że parametr ten został ustalony zgodnie z § 10 ust. 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26.04.2013 r. w sprawie warunków jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. z 2013r poz. 640) – odpowiadającego treścią poprzednio obowiązującemu § 9 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30.07.2001 r. w sprawie warunków jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 97, poz. 1055 ze zm.). Mianowicie, jak wynika z pierwszego z wymienionych przepisów, szerokość stref kontrolowanych gazociągów powinna wynosić dla gazociągów o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) do 0,5 MPa włącznie - 1,0 m. Realizację takiego właśnie gazociągu – średniego ciśnienia DN 225 mm MOP 0,5 MPa – zadeklarował we wniosku inwestor.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Skoro podniesione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, a jednocześnie brak jest okoliczności, które z urzędu należałoby wziąć pod rozwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 151 ustawy P.p.s.a.