III SA/Wa 2686/13

Uzasadnienie

J. K., dalej jako Skarżący, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2013 r. w przedmiocie określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w podatku od towarów i usług za czwarty kwartał 2010 r. W skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, iż wykonanie zaskarżonej decyzji może doprowadzić do likwidacji firmy Skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez sąd, będąca formą tymczasowej ochrony sądowej udzielanej stronie postępowania, stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej: "p.p.s.a.", zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, o których mowa w § 1 cytowanego przepisu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Użyty w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrot "sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności" oznacza, że orzeczenie uwzględniające taki wniosek ma charakter fakultatywny, a więc może, lecz nie musi być wydane nawet w wypadku, gdy w sprawie występują przesłanki przewidziane w tym przepisie, od zaistnienia których ustawodawca uzależnia wstrzymanie zaskarżonego aktu.

W ocenie Sądu, okoliczność, na którą powołuje się Skarżący, a mianowicie zagrożenie, że na skutek dalszej egzekucji dojdzie do likwidacji firmy Skarżącego., nie została dowodowo wykazana. Wykazanie takich okoliczności mogłoby polegać na uprawdopodobnieniu, że w konkretnej sytuacji wyegzekwowanie zobowiązań podatkowych na etapie postępowania sądowoadministracyjnego, spowoduje szkodę inną niż tylko pomniejszenie majątku o kwotę tych zobowiązań lub wywoła skutki niemożliwe do odwrócenia przez zwrot tych kwot, w sytuacji gdyby w wyniku kontroli sądowej okazało się, iż decyzje podatkowe ustalające ich wysokość były wadliwe.

Analiza sytuacji majątkowej Skarżącego wskazuje, iż skala prowadzonej przez Skarżącego działalności gospodarczej jest znaczna. Sąd zauważa, iż w związku z prowadzonym postępowaniem o przyznanie prawa pomocy Skarżący przedłożył do akt sprawy zeznania podatkowe, z których wynika, że z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Skarżący w 2011 r. uzyskał przychód 4.984.213,74 zł, dochód 326.055,82 zł, a koszty uzyskania przychodów wyniosły 4.658.157,92 zł. Natomiast w 2012 r. z tego samego tytułu uzyskał przychód 6.885.044,39 zł, poniósł stratę 25.959,32 zł, a koszty uzyskania przychodu wyniosły 6.911.003,71 zł. Ponadto Skarżący przedstawił informację o rachunku z której wynika, że rachunek bankowy w banku [...] jest obciążony tytułami egzekucyjnymi i nie wykazuje obrotów od 2012 r. Skarżący przedstawił także decyzję Burmistrza W. o odroczeniu terminu płatności podatku od środków transportowych oraz zaświadczenie o udzielonej pomocy de minimis, a także zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego i umowy kredytowe.

Natomiast wartość przedmiotu zaskarżenia w niniejszej sprawie wynosi 102.385,80 zł. Wykazanie w danym roku podatkowym straty nie musi bowiem oznaczać utraty płynności finansowej przez przedsiębiorcę. Przedłożone dokumenty świadczą o prowadzeniu działalności, z której uzyskiwane są znaczne przychody. Nadto, w przypadku podmiotów prowadzących działalność gospodarczą właściwą dla oceny ich sytuacji finansowej nie jest kategoria "dochodu" (rozumianego jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania), lecz "przychodu".

W sprawie nie może mieć decydującego znaczenia fakt zajęcia praw majątkowych stanowiących wierzytelność z rachunku bankowego Skarżącego w odniesieniu do skali działalności Skarżącej, gdyż nie musi doprowadzić do zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej.

W tej sytuacji zdaniem Sądu Skarżący nie wykazał, by prowadzenie egzekucji spowodowałoby dla niej trudne do odwrócenia skutki czy groźbę wystąpienia znacznej szkody. Wskazać także należy, iż egzekwowanie zaległości podatkowych powoduje dolegliwość w postaci "uszczerbku finansowego", który, ponoszony przez Skarżącą przy regulowaniu zobowiązań podatkowych - nawet znacznych - nie jest pojęciem tożsamym z groźbą wyrządzenia znacznej szkody w konsekwencji wykonania zaskarżonej decyzji we wskazywanej we wniosku o wstrzymanie wykonania formie, czy też, spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie jest to jednak sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, gdyż w razie uwzględnienia przez sąd skargi i uchylenia decyzji skarżący może otrzymać zwrot uiszczonych kwot. W ocenie Sądu, przedstawione we wniosku okoliczności nie wypełniają, określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., przesłanek wstrzymania wykonania decyzji.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Sąd odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.