II SA/Go 189/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
2014-06-04Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jarosław Piątek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. – Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2014 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku H.K. i Z.K. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki wiaty p o s t a n a w i a: 1. przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od wpisu od skargi w części przekraczającej 100 zł, 2. w pozostałym zakresie wniosek oddalić.
Uzasadnienie
12 maja 2014 r. wpłynął do tut. Sądu wniosek H.K. i Z.K. o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podali, że ich miesięczny dochód z tytułu emerytur wynosi 3.396 zł (brutto). H.K. i Z.K. wskazali, że z uwagi na liczne schorzenia przeznaczają znaczne wydatki na opiekę medyczną i zakup leków. Nadto oświadczyli, że ich syn jest osobą niepełnosprawną i otrzymuje rentę socjalną w kwocie 570 zł. W uzupełnieniu złożonego wniosku skarżący przedłożyli między innymi wyciąg z rachunku bankowego i faktury dokumentujące zakup leków.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., Nr 270 ze zm. – dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2005 r. (FZ 478/04, niepublikowane) stwierdził, że opłaty sądowe stanowią rodzaj danin publicznych. Zwolnienia od ponoszenia tego rodzaju danin stanowią odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 ustawy zasadniczej. Dlatego też muszą być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby czy osób na współobywateli. Z ich bowiem środków pochodzą dochody budżetu państwa, z których pokrywa się koszty postępowania sądowego w razie zwolnienia skarżącego z obowiązku ich ponoszenia.
Należy wskazać, że miesięczny dochód H.K. i Z.K. z tytułu emerytur wynosi 3.396,zł (brutto). Nadto ich syn pobiera rentę socjalną w wysokości 570 zł. W orzecznictwie wskazuje się, że posiadanie przez stronę stałych dochodów w zasadzie wyklucza możliwość zwolnienia od kosztów sądowych (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2011 r., II GZ 89/11, LEX nr 783930). Prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu. Tytułem przykładu można wymienić osoby bezrobotne, korzystające z pomocy społecznej czy otrzymujące bardzo niskie świadczenia emerytalno-rentowe (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
Prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych (obiektywnie) możliwości uzyskania środków na ten cel z jakichkolwiek źródeł. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które powinny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2010 r., I OZ 819/10, LEX nr 742076).
Skarżący nie wykazali także nadzwyczajnych okoliczności, które w jednoznaczny sposób świadczyłyby o tym, że nie są w stanie uiścić jakichkolwiek kosztów sądowych, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Za taką okoliczność nie może być uznana spłata kredytu czy zakup leków. Z wyciągu z rachunku bankowego wynika, że skarżący dysponują niewielkimi środkami pieniężnymi. Nie można jednak pominąć, że skarżący są osobami schorowanymi i ponoszą znaczne wydatki na szeroko rozumianą opiekę medyczną (wizyty lekarskie, zakup leków). Nadto ich syn jest osobna niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Zważyć trzeba, że wpis w przedmiotowej sprawie wynosi zaś 500 zł (§ 2 ust. 3 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Z tych względów uznano, że sytuacja majątkowa H.K. i Z.K. umożliwia im uiszczenie części wpisu sądowego w wysokości 100 zł, bez spowodowania uszczerbku w koniecznym dla siebie i rodziny utrzymaniu.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jarosław Piątek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. – Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2014 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku H.K. i Z.K. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki wiaty p o s t a n a w i a: 1. przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od wpisu od skargi w części przekraczającej 100 zł, 2. w pozostałym zakresie wniosek oddalić.
Uzasadnienie
12 maja 2014 r. wpłynął do tut. Sądu wniosek H.K. i Z.K. o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podali, że ich miesięczny dochód z tytułu emerytur wynosi 3.396 zł (brutto). H.K. i Z.K. wskazali, że z uwagi na liczne schorzenia przeznaczają znaczne wydatki na opiekę medyczną i zakup leków. Nadto oświadczyli, że ich syn jest osobą niepełnosprawną i otrzymuje rentę socjalną w kwocie 570 zł. W uzupełnieniu złożonego wniosku skarżący przedłożyli między innymi wyciąg z rachunku bankowego i faktury dokumentujące zakup leków.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., Nr 270 ze zm. – dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2005 r. (FZ 478/04, niepublikowane) stwierdził, że opłaty sądowe stanowią rodzaj danin publicznych. Zwolnienia od ponoszenia tego rodzaju danin stanowią odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 ustawy zasadniczej. Dlatego też muszą być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby czy osób na współobywateli. Z ich bowiem środków pochodzą dochody budżetu państwa, z których pokrywa się koszty postępowania sądowego w razie zwolnienia skarżącego z obowiązku ich ponoszenia.
Należy wskazać, że miesięczny dochód H.K. i Z.K. z tytułu emerytur wynosi 3.396,zł (brutto). Nadto ich syn pobiera rentę socjalną w wysokości 570 zł. W orzecznictwie wskazuje się, że posiadanie przez stronę stałych dochodów w zasadzie wyklucza możliwość zwolnienia od kosztów sądowych (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2011 r., II GZ 89/11, LEX nr 783930). Prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu. Tytułem przykładu można wymienić osoby bezrobotne, korzystające z pomocy społecznej czy otrzymujące bardzo niskie świadczenia emerytalno-rentowe (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
Prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych (obiektywnie) możliwości uzyskania środków na ten cel z jakichkolwiek źródeł. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które powinny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2010 r., I OZ 819/10, LEX nr 742076).
Skarżący nie wykazali także nadzwyczajnych okoliczności, które w jednoznaczny sposób świadczyłyby o tym, że nie są w stanie uiścić jakichkolwiek kosztów sądowych, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Za taką okoliczność nie może być uznana spłata kredytu czy zakup leków. Z wyciągu z rachunku bankowego wynika, że skarżący dysponują niewielkimi środkami pieniężnymi. Nie można jednak pominąć, że skarżący są osobami schorowanymi i ponoszą znaczne wydatki na szeroko rozumianą opiekę medyczną (wizyty lekarskie, zakup leków). Nadto ich syn jest osobna niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Zważyć trzeba, że wpis w przedmiotowej sprawie wynosi zaś 500 zł (§ 2 ust. 3 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Z tych względów uznano, że sytuacja majątkowa H.K. i Z.K. umożliwia im uiszczenie części wpisu sądowego w wysokości 100 zł, bez spowodowania uszczerbku w koniecznym dla siebie i rodziny utrzymaniu.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.
