VII SA/Wa 2804/11

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], działając na podstawie art. 11a ust. 1, art. 11f ust. 1, art. 12 ust. 1-4, art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. nr 193 poz. 1194 z ze zm.), zwanej dalej "specustawą", oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98 poz. 1071 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku

Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad - Oddział w [...], zezwolił na realizację inwestycji drogowej pn. "Budowa obwodnicy [...] w ciągu drogi krajowej nr [...]". Realizacja inwestycji miała obejmować budowę: nowej jezdni drogi klasy GP na odcinku 1730 m, dwóch skrzyżowań skanalizowanych typu rondo, estakady nad ul. [...], torami PKP i terenami zalewowymi rzeki [...]a, odcinków murów oporowych, dróg dojazdowych, lokalnych, zbiorczych w zakresie niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania drogi krajowej nr [...] i prawidłowej obsługi przyległych terenów, odcinków chodników dla pieszych oraz ścieżek rowerowych, urządzeń organizacji ruchu (oznakowanie pionowe i poziome), ekranów i osłon akustycznych w zakresie niezbędnym do ochrony przed hałasem, przepustów przeznaczonych do przepływu wód deszczowych z powierzchni drogi wraz z budową elementów kanalizacji deszczowej, systemu odprowadzania wód deszczowych z powierzchni drogi wraz z budową elementów kanalizacji deszczowej, urządzeń podczyszczających wodę deszczową spływającą z projektowanego pasa drogowego,

przebudowie i budowie oświetlenia drogowego, przebudowie istniejącego uzbrojenia tj. gazu, wodociągów, energetyki i urządzeń melioracyjnych w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji, usunięciu drzew i krzewów kolidujących z zakresem przebudowy drogi wraz z nasadzeniami nowej zieleni, rozbiórce odcinków istniejących jezdni, rozbiórce obiektów kolidujących z inwestycją, przestawieniu i budowie ogrodzeń na działkach wskazanych w decyzji. Decyzją zatwierdzono podział nieruchomości oraz projekt budowlany, ustalono powiązania projektowanej drogi z innymi drogami publicznymi, określono linie rozgraniczające teren inwestycji, warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska, dóbr kultury, określono wymagania dotyczące uzasadnionych interesów osób trzecich w tym zapewnienie właścicielom działek położonych przy drodze dostępu do drogi publicznej co najmniej na dotychczasowych warunkach.

Wojewoda szczegółowo wskazał również jakie działki podlegają czasowemu zajęciu i nadał decyzji nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że przedmiotem inwestycji jest budowa obwodnicy [...] w ciągu drogi krajowej nr [...]. Inwestycja znajduje się na terenie województwa [...], w powiecie brodnickim, na terenie gminy i miasta [...]. Planowany przebieg odcinka [...] obszarowo dzieli miasto na dwie części, gdzie mniejsza część miasta (około jedna trzecia zabudowy) znajduje się po stronie północnej, a większa po stronie południowej. Droga krajowa nr [...] częściowo przebiega po śladzie kolei wąskotorowej, która jest przeznaczona do likwidacji. Rozbudowa drogi wynika z konieczności wyeliminowania ruchu tranzytowego z centrum miasta [...] i zwiększenia poziomu bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego poprzez budowę dwupoziomowego przejścia nad torami kolejowymi dla poprawy bezpieczeństwa ruchu na terenie zabudowanym. Obwodnica miasta [...] zaprojektowana jest na parametry drogi klasy GP - głównej przyspieszonej, o przekroju poprzecznym 1x2.

Wojewoda [...] wskazał, że po wszczęciu postępowania w wpłynęły do organu pisemne sprzeciw i wnioski od mieszkańców [...]: 1. sprzeciw do umiejscowienia na działce [...] drogi dojazdowej Nr [...] do obwodnicy [...] w ciągi drogi krajowej Nr [...]., 2. wniosek o zaprojektowanie zjazdu z obwodnicy prawo skrętem w ul. [...] w pobliżu ronda [...] - projektowanego na skrzyżowaniu ul. [...] i ul. [...] oraz o odstąpienie od rozbudowy ul. [...]kończącej się po 200 metrach od początku ul. [...], 3. wniosek dot. skomunikowania istniejącej na działce nr [...] stacji paliw z projektowaną trasą obwodnicy, tj. zaprojektowanie lewoskrętu do stacji paliw.

Zostały one przesłane projektantowi i zarządcy drogi celem zajęcia stanowiska.

W odpowiedzi na zgłoszone zastrzeżenia Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w [...] pismem z dnia 17 grudnia 2009r wyjaśniła, że rozwiązania zawarte w projekcie budowlanym są zgodne z wydaną przez Wojewodę [...] decyzją nr [...] o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia z dnia [...] listopada 2008 r, która jest wiążąca dla organu wydającego decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Zdaniem inwestora sprzeciw z dnia 23 listopada 2009 r. dotyczący budowy drogi dojazdowej Nr [...] jest niezasadny. Wyjaśniono, iż z załącznika graficznego do wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia wynika konieczność zajęcia pod inwestycję części działki nr [...].

W charakterystyce całego przedsięwzięcia ujęta została budowa odcinków ulic dojazdowych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami w dniu [...] listopada 2007 r. droga dojazdowa nr [...] o dł. ok. 200 m i szer. 5 m została zaprojektowana w zakresie niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania drogi krajowej nr [...] i prawidłowej obsługi przyległych terenów. Zapewnia ona dojazd do trzech nieruchomości o numerach [...], [...], [...] i jest niezbędna do obsługi istniejących rowów melioracyjnych. Należy zauważyć, że wskazywana droga gruntowa na działce nr [...] przebiega po terenie zalewowym i po gruntach nienośnych. Proponowany we wniosku przebieg nie byłby zgodny z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Z kolei w odpowiedzi na wniosek a dnia [...] listopada 2009 r. dotyczący zaprojektowania zjazdu z obwodnicy, inwestor poinformował, że ta sprawa została wyjaśniona w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Wykonanie prawo skrętu w ul. [...] z kierunku [...] nie jest zgodne z § 9 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 1999 r., Nr 43, poz. 430). Ponadto wyjaśniono, że ulica [...] posiada parametry drogi klasy D i w związku z powyższym wykonanie bezpośredniego powiązania tej drogi z projektowaną obwodnicą klasy GP również nie jest zgodne z warunkami przytoczonego wyżej rozporządzenia. Przebudowa istniejącej ulicy [...] wynika z budowy obwodnicy [...]. Jej przebieg został pozytywnie uzgodniony przez Miasto [...]. W sprawie wniosku z dnia 30 listopada 2009 r. o przeprojektowanie dojazdu do stacji paliw (utworzenie lewoskrętu) inwestor wyjaśnił, że ta sprawa została również wyjaśniona w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Istniejąca stacja paliw jest powiązana z ulicą [...] i w pełni skomunikowana z ulicami miasta [...]. Zaprojektowany zjazd do stacji paliw przy [...] [...]znajduje się w strefie oddziaływania skrzyżowania drogi krajowej nr [...] z ul. [...]. Wjazd i wyjazd ze stacji paliw nie może być usytuowany w miejscu zagrażającym bezpieczeństwu ruchu drogowego, a w szczególności w obszarze oddziaływania skrzyżowania. Ograniczenie relacji ruchowych na tym zjeździe wynika z obowiązujących przepisów prawa.

Od decyzji organu I instancji odwołanie do Ministra Infrastruktury wnieśli C. i E. K., M. T., reprezentowany przez pełnomocnika.

Po rozpatrzeniu ww. odwołań Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] października 2011 r., znak: [...] uchylił w sentencji zaskarżonej decyzji zapis znajdujący się na stronie 21 w pkt. 10 lit. e: "właścicielom działek położonych przy drodze należy zapewnić dostęp do drogi publicznej co najmniej na dotychczasowych warunkach," i orzekł w tym zakresie poprzez ustalenie, w miejsce uchylenia zapisu: "właścicielom działek położonych przy drodze należy zapewnić dostęp do drogi publicznej," a w pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

Organ odwoławczy uznał, że wniosek inwestora zawiera wszystkie elementy o których mowa w art. 11d specustawy. Przed złożeniem wniosku inwestor, zgodnie z art. 11b ust. 1 specustawy, uzyskał opinie właściwych miejscowo Burmistrza Miasta [...], Zarządu Powiatu w [...], opinię Zarządu Województwa [...]. Ponadto do wniosku dołączono mapę w skali 1:1000 przedstawiającą proponowany przebieg drogi, analizę powiązania drogi z innymi drogami publicznymi, mapy zawierające projekty podziału nieruchomości wraz ze zmianami w dotychczasowej infrastrukturze zagospodarowania terenu, kompletny projekt budowlany. Organ odwoławczy ustalił, że przedłożony projekt budowlany jest zgodny z decyzją Wojewody [...] Nr [...] z dnia [...] listopada 2008 r., znak: [...] o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Do wniosku inwestor dołączył również opinie właściwych organów, o których mowa w art. 11d ust. 1 pkt 8 specustawy.

Przystępując do analizy decyzji organu I instancji oraz prawidłowości postępowania przed tym organem Minister Infrastruktury wskazał, że Wojewoda [...] prawidłowo poinformował strony o wszczętym postępowaniu, podał jego podstawę prawną, pouczył o prawie do składania wniosków, uwag i zastrzeżeń, a także w prawidłowy sposób powiadomił wszystkie strony postępowania o jego wszczęciu.

Organ odwoławczy uznał, że decyzja z dnia [...] marca 2011 r. czyni zadość wymogom przedstawionym w art. 11 f ust. 1 specustawy, gdyż zawiera wszystkie niezbędne elementy określone w tym przepisie oraz warunki, które winny być uwzględnione w dalszych etapach procesu inwestycyjnego. Decyzja zawiera wymagania dotyczące powiązania drogi z innymi drogami publicznymi, określenie linii rozgraniczających teren inwestycji (mapa w skali 1:1000 przedstawiająca proponowany przebieg drogi oraz linie rozgraniczające teren, będąca załącznikami nr 2, stanowiącym integralną część decyzji). W decyzji zawarto także zatwierdzenie podziału nieruchomości (mapy z projektem podziału będące załącznikami nr 1.1-1.4, stanowiącym integralną część decyzji). Ponadto zatwierdzono projekt budowlany, który jako załącznik nr 3, stanowi integralną część decyzji. W decyzji określono także nieruchomości, które stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa, ustalono warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska, ochrony zabytków i dóbr kultury współczesnej oraz potrzeb obronności państwa, a także określono wymagania dotyczące ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich.

Decyzję organu I instancji doręczono stron postępowania w sposób wskazany w specustawie.

W opinii organu odwoławczego wydana decyzja, pomimo, iż właściwa pod względem formalnym, wymagała uchylenia w części i orzeczenia co do istoty sprawy.

Organ I instancji błędnie przyjął, iż właścicielom działek położonych przy drodze należy zapewnić dostęp do drogi publicznej "co najmniej na dotychczasowych warunkach", wykraczając tym samym poza dyspozycję przepisu art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z ww. artykułem "obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy (...) projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno- budowlanych, (...) zapewniając poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej". Organ odwoławczy podkreślił, iż brak jest przepisu prawa, który nakazywałby zapewnienie określonego charakteru dostępu do drogi publicznej, ewentualnie dostępu do określonej kategorii dróg publicznych, bądź projektowanie dostępu zgodnie z żądaniem osoby zainteresowanej. Realizacja ww. warunku tj. zapewnienie właścicielom działek położonych przy drodze dostępu do drogi publicznej "co najmniej na dotychczasowych warunkach" prowadziłaby również do rażącego naruszenia przepisu § 113 pkt 7 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. nr 43, poz. 430 z późn. zm.).

Z § 113 pkt 1-7 ww. rozporządzenia wynika, że wyjazd z drogi do obiektu i wjazd na drogę nie mogą być usytuowane w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego, a w szczególności w obszarze oddziaływania skrzyżowania lub węzła, co miałoby miejsce w niniejszej sytuacji dlatego też organ odwoławczy uchylił zapis znajdujący się na stronie 21 w pkt. 10 lit. e skarżonej decyzji i orzekł w tym zakresie poprzez ustalenie, iż "właścicielom działek położonych przy drodze należy zapewnić dostęp do drogi publicznej", co jest zgodne z dyspozycją powoływanego już art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane.

Odnosząc się do zarzutów M. T. organ odwoławczy stwierdził, że nie zasługują na uwzględnienie.

Niezasadne są twierdzenia skarżącego, iż przedmiotowa decyzja narusza art. 11 d ust 1 pkt 2 ustawy gdyż do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę inwestor załączył wszystkie niezbędne dokumenty wymagane przepisami prawa, w tym również opinie o których mowa w ww. przepisie.

Pozbawione podstaw jest twierdzenie skarżącego, iż zaskarżona decyzja nie posiada analizy powiązania z innymi drogami publicznymi oraz nie określa wymagań dotyczących powiązania drogi z innymi drogami publicznymi w rejonie skrzyżowania ulicy [...], gdyż znajdowały się one w załączniku (Projekt Zagospodarowania Terenu) do wniosku o wydanie decyzji stanowiącym obecnie załącznik nr [...] zaskarżonej decyzji.

Niezasadny jest również zarzut naruszenia art. 11 f ust 1 pkt 2 ustawy, gdyż linie rozgraniczające znajdują się na mapie sytuacyjno-wysokościowej stanowiącej załącznik nr 2 do decyzji. Nie można zgodzić się z zarzutem skarżącego, iż brak jest w decyzji elementu określonego w art. 11f pkt 4 ustawy albowiem w pkt 10 przedmiotowej decyzji zawarto wymagania dotyczące ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich.

Organ odwoławczy w kwestii przewidzianego dla skarżącego zjazdu z drogi publicznej podzielił stanowisko inwestora przedstawione w pismach z dnia [...] lipca 2010r, [...] maja 2011r oraz [...] lipca 2011r, iż zjazd do stacji paliw nie może być usytuowany w miejscu zagrażającym bezpieczeństwu ruchu drogowego, w szczególności w obszarze oddziaływania skrzyżowania. Zaprojektowany zjazd stanowi kompromis pomiędzy stanem istniejącym, a docelowym układem ulic. Zgodnie z wyjaśnieniami poczynionymi przez inwestora, odległość za przejściem dla pieszych, a osią zjazdu jest niewystarczająca aby wykonać minimalny pas dla sugerowanej przez skarżącego relacji. W przypadku realizacji takiego projektu, doszłoby do znacznego ograniczenia przepustowości projektowanego skrzyżowania typu rondo. A zatem realizacja zamierzenia w kształcie proponowanym przez skarżącego powodowałaby niemożność osiągnięcia jednego z celów przedsięwzięcia, jakim jest usprawnienie ruchu drogowego. Należy podkreślić, iż dodatkowo krótki, około 15-metrowy pas lewoskrętu (tylko taki jest możliwy przy uwzględnieniu projektowanego zagospodarowania terenu) jest niezgody z § 66 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia. Ponadto, w aktach sprawy znajduje się kopia uzgodnienia rozwiązania projektowego wraz ze zgodą skarżącego na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane, zawartego pomiędzy pełnomocnikiem Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad oraz M. T. Bezspornym jest, że należąca do skarżącego nieruchomość na której znajduje się stacja paliw ma zapewniony dostęp do drogi publicznej. Jak wynika z dokumentacji mapowej, stacja paliw skarżącego nadal pozostanie skomunikowana z ulicami miasta [...] oraz z drogą krajową nr [...] poprzez projektowane rondo i pobliskie skrzyżowanie [...] [...] z ulicą [...].

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 139 k.p.a. organ odwoławczy stwierdził, że w przypadku rażącego naruszenia prawa możliwe jest odstąpienie od powyższej zasady.

Zdaniem organu odwoławczego w niniejszym przypadku takie rażące naruszenie prawa miało miejsce.

Organ I instancji nałożył bowiem na inwestora obowiązek nieprzewidziany żadnym przepisem prawa i niezgodny ze stanowiącym podstawę ochrony praw właścicieli nieruchomości w zakresie dostępu do drogi publicznej art. 5 ust 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane. Za bezzasadny uznał organ odwoławczy zarzut dotyczący nieprawidłowego umocowania M. N. do działania w przedmiotowym postępowaniu.

Z treści pełnomocnictwa udzielonego M. N. wynika, że jako osoba fizyczna jest pełnomocnikiem inwestora w niniejszej sprawie.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2011 r wniósł M. T.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Skarżący zarzucił decyzji naruszenie: 1) art. 139 kpa w związku z art. 2, 22, 32 ust 1 Konstytucji RP w związku z art. 138 § 1 pkt. 2 kpa poprzez zmianę części decyzji na niekorzyść odwołującego poprzez uznanie, iż zapewnienie w decyzji organu I instancji podmiotowi gospodarczemu (stacji paliw i auto gazu) funkcjonowania na dotychczasowych warunkach (dostępu do drogi publicznej) stanowi rażące naruszenie prawa i tym samym nie może być zaakceptowane w demokratycznym państwie, 2) art. 8 w związku z art. 107 § 3 kpa w związku z art. 2 Konstytucji RP poprzez nie odniesienie się do przedłożonej opinii biegłego Pana N., nie uwzględnienie faktu, iż nie można wykonać zjazdu z trasy przemysłowej albowiem projektant zamiast uwzględnić, iż na trasie projektowanego zjazdu znajduje się przepompowania ścieków zaprojektował płytę odciążającą wraz z włazem na studzience kanalizacyjnej, 3) art. 2, 22, 32 ust 1, 64 ust 3 Konstytucji RP w związku z art. 8, 107 § 3 kpa w powiązaniu z art. 11 f ust 1 pkt. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r.o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych poprzez uznanie, iż przedsiębiorca w świetle powyższych przepisów nie na prawa do ochrony interesu prawnego albowiem system demokratycznego państwa może bezpodstawnie pozbawić go ochrony praw nabytych, 4) art. 113 pkt. 7 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie poprzez przyjęcie iż niedopuszczalnym jest lokalizowanie zjazdów w obszarze oddziaływania skrzyżowania w sytuacji w której w Polsce takie zjazdy są powszechnością tym bardziej iż w [...] 200 metrów dalej inna stacja paliw ma zapewniony lewoskręt oraz zjazd z samego skrzyżowania, 5) art. 8 w związku z art. 107 § 3 kpa poprzez stwierdzenie w decyzji, iż strona może domagać się wykupu tzw. "resztówki" w sytuacji, w której stanowi ona 99 % całej nieruchomości, 6) art. 33 § 1 kpa poprzez stwierdzenie, iż to osoba fizyczna jest pełnomocnikiem inwestora w sytuacji, w której dokumenty są firmowane przez osobę prawną spółkę [...] w sytuacji, w której nie jest ona stroną postępowania. Powyższe sugeruje, iż każda osoba prawna ma prawo do dostępu do dokumentacji w niniejszej sprawie.

W odpowiedzi na skargę Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej podtrzymał dotychczasowe stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:

Skarga jest nieuzasadniona.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem oceny sądu jest decyzja Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2011 r., znak: [...] wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. Minister Infrastruktury po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], uchylił w sentencji zaskarżonej decyzji zapis znajdujący się na stronie 21 w pkt. 10 lit. e: "właścicielom działek położonych przy drodze należy zapewnić dostęp do drogi publicznej co najmniej na dotychczasowych warunkach," i orzekł w tym zakresie poprzez ustalenie, w miejsce uchylonego zapisu: "właścicielom działek położonych przy drodze należy zapewnić dostęp do drogi publicznej," a w pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

Kontrolowana decyzja została wydana w trybie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. nr 193 poz. 1194 z ze zm.), zwanej dalej "specustawą" i zezwalała na realizację inwestycji drogowej pn. "Budowa obwodnicy [...] w ciągu drogi krajowej nr [...]".

Zgodzić należy się z organami, że postępowanie zakończone wydaniem decyzji na realizację inwestycji drogowej zostało przeprowadzone prawidłowo.

Decyzja zezwalająca na realizację inwestycji drogowej pn. "Budowa obwodnicy [...] w ciągu drogi krajowej nr [...]" czyni zadość wymogom przedstawionym w art. 11 f ust. 1 specustawy, gdyż zawiera wszystkie niezbędne elementy określone w tym przepisie oraz warunki, które winny być uwzględnione w dalszych etapach procesu inwestycyjnego. Decyzja zawiera wymagania dotyczące powiązania drogi z innymi drogami publicznymi, określenie linii rozgraniczających teren inwestycji (mapa w skali 1:1000 przedstawiająca proponowany przebieg drogi oraz linie rozgraniczające teren, będąca załącznikami nr 2, stanowiącym integralną część decyzji). W decyzji zawarto także zatwierdzenie podziału nieruchomości (mapy z projektem podziału będące załącznikami nr 1.1-1.4, stanowiącym integralną część decyzji). Ponadto zatwierdzono projekt budowlany, który jako załącznik nr 3, stanowi integralną część decyzji. W decyzji określono także nieruchomości, które stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa, ustalono warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska, ochrony zabytków i dóbr kultury współczesnej oraz potrzeb obronności państwa, a także określono wymagania dotyczące ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich.

Niezasadny jest zarzut naruszenia art. 139 k.p.a. poprzez zmianę części decyzji na niekorzyść odwołującego.

Przepis art. 139 k.p.a. wyznacza ogólna zasadę zakazu pogarszania sytuacji prawnej strony odwołującej się (reformationis in peius), przy czym przepis ten wskazuje na możliwość dokonania odstępstwa od tej zasady przez organ odwoławczy. Możliwość taka istnieje, gdy zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny (wyrok NSA z dnia 12 marca 1986 br, III SA 1398/85 ).

Minister Infrastruktury w zaskarżonej decyzji wykazał, że decyzja organu pierwszej instancji nakładająca na inwestora obowiązek zapewnienia właścicielom działek położonych przy drodze dostępu do drogi publicznej co najmniej na dotychczasowych warunkach dotknięta jest wadą rażącego naruszenia prawa.

Rażące naruszenie prawa polega na nałożeniu na inwestora obowiązku nie przewidzianego żadnym przepisem prawa i niezgodnego z art. 5 ust 1 pkt 9 Prawa budowlanego.

Pomimo błędnego sformułowania zawartego w pkt 10 lit e decyzji Wojewody [...] organ pierwszej instancji zaakceptował przedłożoną przez inwestora dokumentację projektową w której przewidziano dostęp nieruchomości stanowiącej własność skarżącego do drogi publicznej , jednakże na warunkach innych niż dotychczasowe co było działaniem prawidłowym, lecz nieskorelowanym z uchylonym przez organ odwoławczy zapisem pkt 10 lit e.

Bezspornym jest, że należąca do skarżącego nieruchomość na której usytuowana jest stacja paliw posiada dostęp do drogi publicznej poprzez powiązanie z ulicą [...] i jest w pełni skomunikowana z ulicami miasta [...].

Niezasadny jest zarzut naruszenia art. 8 w związku z art. 107 § 3 kpa w związku z art. 2 Konstytucji RP poprzez nie odniesienie się do przedłożonej opinii biegłego Pana N., dotyczącej zmian w projekcie budowlanym oraz § 113 ust 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie poprzez przyjęcie, iż niedopuszczalnym jest lokalizowanie zjazdów w obszarze oddziaływania skrzyżowania.

O przebiegu inwestycji decyduje inwestor wybierając najbardziej korzystne rozwiązanie lokalizacyjne i techniczno-wykonawcze (wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2011r, II OSK 2416/10 ).

Inwestor wyznacza miejsce, sposób i kształt realizacji inwestycji. Wydając decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej organ orzekający dokonuje jedynie oceny prawnej dopuszczalności lokalizacji tej inwestycji we wnioskowanym miejscu. Odmowa wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej może być oparta wyłącznie o ustalenia organu z których wynikałoby, że przebieg inwestycji zaproponowanej przez inwestora narusza obowiązujące przepisy prawa. Jeżeli natomiast taka sytuacja nie występuje, to stosownie do art. 11 a ust 1 specustawy organ zobligowany jest wydać decyzję zezwalającą na realizację inwestycji drogowej.

W związku z powyższym rozpatrywanie przez organ propozycji zawartych w przedłożonej przez skarżącego opinii biegłego Pana N. dotyczącej zmian w projekcie budowlanym jest niedopuszczalne i pozaprawne.

Wbrew zarzutom skarżącego z przepisu § 113 ust 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, wyraźnie wynika zakaz lokalizowania zjazdów w obszarze oddziaływania skrzyżowania lub węzła. Bez względu na charakter zjazdu nie jest możliwe jego usytuowanie w obszarze oddziaływania skrzyżowania, czego domaga się skarżący.

Organ rozpatrujący wniosek o wydanie pozwolenia na realizację inwestycji drogowej bada wyłącznie rozwiązania projektowe zawarte w przedstawionym projekcie budowlanym i nie jest właściwy do oceny rozwiązań projektowych zastosowanych na innych odcinkach drogi oraz ich porównywania dlatego żądanie skarżącego ( w obszarze oddziaływania skrzyżowania zjazdy są powszechnością tym bardziej iż w ... 200 metrów dalej inna stacja paliw ma zapewniony lewoskręt oraz zjazd z samego skrzyżowania ) aby organ w niniejszej sprawie odnosił się do rozwiązań przyjętych w innych lokalizacjach jest bezprzedmiotowe.

Nietrafne są zarzuty naruszenia przepisów dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej, własności i równości wobec prawa tj. art. 2, 22, 32 ust 1 i 64 Konstytucji RP.

Wskazane przepisy nie mają charakteru bezwzględnego.

Zgodnie z art. 21 Konstytucji RP prawo własności może być ograniczone, jednak tylko w drodze ustawy i tylko, gdy dokonywane jest na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem. Natomiast zgodnie z art. 22 Konstytucji RP ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne, gdy wymaga tego interes publiczny.

W niniejszej sprawie regulacje takie przewiduje ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. nr 193 poz. 1194 z ze zm.), a wywłaszczenie skarżącego z części nieruchomości podyktowane jest interesem publicznym (budową drogi krajowej nr [...] ). Kwestia ewentualnego odszkodowania jak i wykupu tzw. " resztówki" nie była przedmiotem niniejszego postępowania.

Sąd nie dopatrzył się także naruszenia art. 33 § 1 kpa.

M. N. pracownik spółki [...] jako osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych został ustanowiony pełnomocnikiem inwestora.

Pełnomocnictwa M. N. udzielił L. J. - zastępca dyrektora oddziału GDDKiA w [...], który został upoważniony przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do działania w przedmiotowej sprawie.

Wszelkie pisma inwestora w trakcie postępowania były podpisywane przez M. N. oraz opatrzone jego pieczęcią z podaniem uprawnień konstrukcyjno- budowlanych, a dane spółki [...], które również widniały na tych pismach, nie zmieniają podstawowego faktu, że stosownie do art. 33 § 1 k.p.a. to osoba fizyczna jest pełnomocnikiem inwestora.

W związku z powyższym, nie dopatrując się naruszenia prawa materialnego i procesowego, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), skargę oddalił.