VII SAB/Wa 157/12

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 16 lipca 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę I. W. i J. W. na bezczynność Ministra Obrony Narodowej.

Pismem z dnia 26 lipca 2012 r. skarżący złożyli wniosek o wykładnię ww. postanowienia. Skarżący wskazali, że Sąd nie uwzględnił dowodów z dokumentów Prokuratury Wojskowej w [...], orzeczenia Wojskowego Sądu w [...]. Wnieśli ponadto o ujawnienie nazwy organu w strukturze Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do załatwienia sprawy tj. zapłaty honorowego długu za walkę żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych walczących na zachodzie Europy w czasie II Wojny Światowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

W myśl art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 r., poz. 270 dalej p.p.s.a.) - Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. Natomiast zgodnie z art. 166 p.p.s.a. do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Konieczność dokonania wykładni wyroku zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie występuje.

Należy na wstępie zaznaczyć, że strona wnioskująca o wykładnię orzeczenia ma obowiązek wskazać, które konkretne elementy sentencji wyroku lub jego uzasadnienia są dla strony niezrozumiałe bądź nasuwają określone wątpliwości i dlaczego. W niniejszej sprawie strona nie wskazała takich elementów. Podała jedynie, że Sąd przy rozstrzyganiu sprawy nie uwzględnił wskazanych we wniosku dokumentów. Nie jest to jednak wskazaniem niezrozumiałych treści rozstrzygnięcia lub uzasadnienia. Już chociażby z tego powodu wniosek o wykładnie nie mógł zostać uwzględniony.

Dalej wskazać należy, że postępowanie sądowe w niniejszej sprawie dotyczyło oceny dopuszczalności skargi wniesionej w związku z zarzucaną przez skarżących Ministrowi Obrony Narodowej bezczynnością przejawiającą się niewydaniem "koniecznej decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego w sprawie Honorowego Długu na rzecz rodziny wojskowej żołnierza Polskich Sił Zbrojnych walczących na zachodzie Europy".

Jak wskazano w uzasadnieniu postanowienia z 16 lipca 2012 r. skarga taka nie mieści się wśród kategorii spraw rozpoznawanych przez sądy administracyjne. Z tego względu Sąd na mocy ww. postanowienia skargę w niniejszej sprawie odrzucił.

Postanowienie o odrzuceniu skargi jest postanowieniem wydanym po badaniu sprawy pod względem formalnym – w niniejszej sprawie badaniu podlegała właściwość sądu administracyjnego do rozpoznania tego typu spraw (art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Oznacza to, że sąd rozpoznając taką sprawę nie analizuje jej meritum, a więc nie bada dowodów przedstawionych przez skarżących i organ, ale analizuje kwestie spełnienia warunków formalnych skargi – w niniejszej sprawie dopuszczalności skargi. Z tych względów Sąd nie miał obowiązku analizować zawartych w sprawie dokumentów pod kątem ich merytorycznej zasadności, a jedynie to czy pojawiły się przesłanki dotyczące rozpoznania sprawy przez sąd administracyjny i wynik tego badania znalazł swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu postanowienia. Tym samym Sąd nie miał obowiązku odnosić się do wskazanych przez skarżących we wniosku dokumentów.

W tym stanie rzeczy nie można uznać, iż wniosek o dokonanie wykładni postanowienia z 16 lipca 2012 r., jest zasadny, gdyż treść rozstrzygnięcia Sądu jest jasna, natomiast uzasadnienie postanowienia zawiera wyczerpujące przytoczenie motywów i podstaw prawnych, na których oparł się Sąd przy wydawaniu rozstrzygnięcia.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 158 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.