VII SA/Wa 1171/12

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Nr [...]/2011 z dnia [...] lutego 2011 r., Starosta

[...] na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy Prawo

budowlane - zatwierdził dla J. N. projekt budowlany i udzielił

pozwolenia na budowę wewnętrznej instalacji gazowej w budynku mieszkalnym

jednorodzinnym, na terenie działki nr ew. [...] obr. [...] przy ul. [...] w [...],

według załączonej dokumentacji.

Po rozpoznaniu odwołania J. P., Wojewoda [...]

decyzja z dnia [...] marca 2012 r., znak: [...] - uchylił całości

ww. decyzję Starosty [...] i przekazał sprawę do ponownego

rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ wskazał, że w aktach sprawy znajduje się

upoważnienie z dnia [...] stycznia 2011 r., którym J. N. upoważniła

M. B. do "załatwienia wszelkich formalności związanych z

realizacją projektu wewnętrznej instalacji gazowej dla budynku mieszkalnego w m-ci

[...], ul. [...] dz. [...] - Złożenie dokumentacji, odbiór decyzji i formalności

związanych z wyżej wymienioną inwestycją zarejestrowania dziennika budowy."

Wprawdzie w aktach sprawy brak jest dowodu opłaty złożenia ww. pełnomocnictwa

nie ma to jednakże wpływu na ważność udzielonego pełnomocnictwa. Zgodnie z art.

40 § 2 k.p.a. jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się

pełnomocnikowi. Tymczasem zarówno zaskarżona decyzja, jak i wezwanie Starosty

[...] z dnia [...] stycznia 2011 r., znak: [...], zostały

wysłane bezpośrednio do Jadwigi Nowakowskiej, pominięto zaś całkowicie M.

B.

Zdaniem organu drugiej instancji w świetle ww. wskazań zachodzi

konieczność uchylenia skarżonej decyzji w całości i przekazania sprawy do

ponownego rozpatrzenia, organ odwoławczy nie może konwalidować powyższych

nieprawidłowości.

Ponadto organ drugiej instancji wskazał, że z akt administracyjnych sprawy

wynika, że działka nr ew. [...] obr. [...] wraz ze znajdującym się na niej budynkiem

mieszkalnym, stanowi współwłasność J. N., W. P. oraz

J. P. Tymczasem organ pierwszej instancji zaniedbał obowiązku

zarówno zawiadomienia stron o wszczęciu postępowania w sprawie przedmiotowej

inwestycji, jak i o zamiarze wydania decyzji, czym uniemożliwił wypowiedzenie się

stronom, co do zebranych dowodów. J. P. - jeden ze współwłaścicieli

przedmiotowej nieruchomości - złożył odwołanie od decyzji Starosty podnosząc, że

sprzeciwia się podłączeniu projektowanej instalacji gazowej do istniejącego

przyłącza. Nie sprzeciwia się przy tym budowie przedmiotowej instalacji gazowej,

jako takiej. J. N. dołączyła oświadczenie o posiadanym prawie do

dysponowania nieruchomością na cele budowlane, gdzie wskazuje m.in. że ma

zgodę współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości na wykonanie robót objętych

wnioskiem o pozwolenia na budowę. Jednakże zarówno z treści odwołania J.

P., jak i treści jego pisma z dnia [...] kwietnia 2011 r. powstają uzasadnione

wątpliwości, czy J. N. może wykazać się prawem do dysponowania

nieruchomością na cele budowlane. Brak prawa dysponowania nieruchomością na

cele budowlane skutkuje niemożnością udzielenia pozwolenia na budowę (a contr

ario art. 35 ust. 4 ustawy Prawo budowlane).

Dodatkowo organ drugiej instancji wskazał na nieprawidłowości w

egzemplarzu projektu budowlanego - mapa będąca najprawdopodobniej projektem

zagospodarowania działki lub terenu (brak nazwy mapy) nie tylko nie zawiera części

opisowej, to jeszcze jest nie uwierzytelnioną kserokopią mapy zasadniczej.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w

Warszawie wniosła J. N. Skargę uzupełniła pismem procesowym i

stanowiskiem wyrażonym na rozprawie. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Podniosła, że inwestycja dotyczy mieszkania na nieruchomości, które pozostaje w jej

wyłącznej dyspozycji. Współwłaściciel nieruchomości dąży do pozbawienia jej

warunków do użytkowania tego lokalu w związku z postępowaniem sądowym.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje stanowisko zawarte w

zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Rzeczą Sądu, w niniejszym postępowaniu, było stosownie do dyspozycji art. 1

ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z

2002 r., Nr 153, poz. 1269), dokonanie kontroli zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji pod względem zgodności z prawem - prawidłowości zastosowania przepisów

obowiązującego prawa oraz trafności ich wykładni. Zaskarżona decyzja nie

odpowiada przepisom prawa, zapadła z naruszeniem art. 138 § 2 k.p.a.

Przepis art. 138 § 2 k.p.a. stanowi, że organ odwoławczy może uchylić

zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia

organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem

przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny

wpływ na jej rozstrzygnięcie. Przekazując sprawę, organ ten powinien wskazać, jakie

okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

W ocenie Sądu nie zachodziły okoliczności uzasadniające rozstrzygniecie

objęte zaskarżona decyzją.

Brak doręczenia decyzji organu pierwszej instancji pełnomocnikowi strony, a

bezpośrednio stronie nie można uznać za przesłankę do orzeczenia jak w

zaskarżonej decyzji - tym bardziej, że sama strona tej okoliczności nie podnosiła.

Decyzja organu pierwszej instancji została doręczona wszystkim współwłaścicielom

nieruchomości objętej inwestycją. J. P. natomiast skorzystał z prawa

odwołania i przedstawił stanowisko w sprawie, które będzie mogło zostać

rozpoznane w postepowanai przed organem drugiej instancji.

Rozpoznając sprawę merytorycznie organ drugiej instancji dokonana oceny

tego, czy inwestorka dysponuje prawem do nieruchomości na cele niniejszej

inwestycji. Tu nie można odwołać się li tylko do jej oświadczenia złożonego przed

organem pierwszej instancji, skoro zdaje się być ono kwestionowane przez innego

współwłaściciela. Organ oceni, czyjego zgoda na wykonanie niniejszej inwestycji jest

wymagana, a jeżeli tak jakie jest jednoznacznie jego stanowisko. Nie będzie też

przeszkód do oceny projektu budowlanego pod względem zgodności z przepisami

prawa w szczególności w świetle przepisu art. 34 ust. 3 pkt 1 ustawy Prawo

budowlane i rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie

szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji w trybie art. 145 § 1

pkt 1 lit c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami

administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.).