VI SA/Wa 1174/12

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. Urząd Patentowy RP po rozpatrzeniu sprawy o unieważnienie patentu na wynalazek pt. "Wyrób włókienniczy warstwowy o wymaganej remisji w podczerwieni oraz sposób jego wykonywania" o nr [...] udzielonego na rzecz H. z siedzibą w W., wszczętej na skutek sprzeciwu uznanego za bezzasadny, wniesionego przez R. M. na podstawie art. 246 i 247 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1117 ze zm.) dalej p.w.p. oraz art. 10 ustawy z dnia 19 października 1972 roku o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 ze zm.) w związku z art. 315 ust. 3 p.w.p oddalił sprzeciw.

Przedmiotowa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. Urząd patentowy RP udzielił patentu na wynalazek pt.: "Wyrób włókienniczy warstwowy o wymaganej remisji w podczerwienie oraz sposób jego wykonania" o numerze [...] na rzecz H. z W. z pierwszeństwem od dnia [...].12.2000 r.

[...] września 2008 r. R. M. wniósł sprzeciw wobec tej decyzji. Jako podstawę prawną żądania unieważnienia patentu na ww. wynalazek wnoszący sprzeciw wskazał art. 10 ustawy o wynalazczości. W jego ocenie przedmiotowy wynalazek wynika w sposób oczywisty ze znanego stanu techniki sprzed daty jego zgłoszenia zawartego w publikacjach książkowych:

- J. Mielicki "Zarys wiadomości o barwie", Fundacja Rozwoju Polskiej Kolorystyki, Łódź 1997 rok (dowód: zał. nr 2),

- W. Szczepaniak "Metody instrumentalne w analizie chemicznej", Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1996 rok str. 117-129 (dowód: zał. nr 3),

- P.W. Atkins "Chemia - przewodnik po chemii fizycznej", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997 rok str. 194-197 (dowód zał. nr 4).

Stwierdził, iż istota spornego wynalazku jest bardzo ogólnikowa, podaje znane fakty dotyczące kombinowanych wyrobów włókienniczych i nie wprowadza elementu nowości i nieoczywistości, jak również nie prowadzi do nieoczekiwanych efektów.

Zdaniem wnoszącego sprzeciw jest rzeczą oczywistą, że aby uzyskać wyrób włókienniczy o wymaganej niskiej remisji w podczerwieni należy wykonać tkaninę co najmniej dwuwarstwową, której wewnętrzna warstwa wykonana jest z włókien o niskiej remisji zaś warstwa zewnętrzna w formie haftu wykonana jest z włókien o wyższej remisji, luźnych i rozrzedzonych taki by uzyskać efekt prześwitywania. W spornym wynalazku oczywisty jest również sposób postępowania przy doborze odpowiedniej remisji poszczególnych elementów pasmanterii do remisji terenu, której poziom jest wielkością stałą dla danego terenu, publikowaną w normach wojskowych dotyczących wymagań dla barw maskujących obowiązujących w wyposażeniu wojskowym. Sposób doboru gęstości haftu poprzez gęstość przeszycia i porównanie ich z remisją wymaganą dla wyrobów maskujących, które są sprecyzowane i ściśle określone w wojskowych warunkach technicznych lub normach, stanowi metodę prób i błędów dochodzenia do właściwego poziomu remisji i zdaniem wnoszącego sprzeciw nie jest wynalazkiem, a jedynie rutynowym działaniem, które prowadzi do oczywistego efektu.

Reasumując wnoszący sprzeciw wskazał, że wielkość remisji w przypadku aplikacji oraz łączenia nici o rozrzedzonym splocie haftu jest wprost proporcjonalna i współzależna od:

- współczynnika remisji zastosowanych nici,

- współczynnika remisji zastosowanego podłoża lub dominującej przędzy,

- udziału powierzchni haftu do powierzchni podłoża przy równomiernym nałożeniu nitek haftu na podłoże lub udziału nici o niskiej remisji do nici o wysokiej remisji,

- zależnościami tymi rządzą znane prawa absorpcji promieniowania obowiązującego w zakresie promieniowania widzialnego i bliskiej podczerwieni.

Rozwiązanie według spornego patentu wynika więc w sposób oczywisty z istniejącego stanu wiedzy w przedmiotowej dziedzinie techniki oraz nie przynosi nieoczekiwanego efektu.

W piśmie z dnia [...] stycznia 2009 r. R. M. rozszerzył podstawę prawną żądania unieważnienia patentu na sporny wynalazek o art. 37 ust. 2 p.w.p. ze względu na niezgodną jego zdaniem zmianę zastrzeżeń patentowych w sposób rozszerzający pierwotny zakres ochrony po ogłoszeniu o zgłoszeniu wynalazku.

Wnoszący sprzeciw przedłożył także recenzję z dnia [...] czerwca 2009 r. Uniwersytetu [...] dotyczącą istoty rozwiązania pt. "Wyrób włókienniczy warstwowy o wymaganej remisji w podczerwieni oraz sposób jego wykonania" wg patentu polskiego Nr [...] sporządzoną przez prof. dr hab. S. H.

Przedstawił też jako dowody na okoliczność braku nieoczywistości spornego wynalazku, europejski opis patentowy [...], niemiecki opis patentowy [...], japoński opis patentowy nr [...] oraz japoński opis patentowy [...].

Uprawniony uznał sprzeciw za bezzasadny.

Urząd Patentowy RP rozpoznając sprawę w trybie postępowania spornego wskazał, że sporny wynalazek został zgłoszony w dniu [...] grudnia 2000 r., a więc przed wejściem w życie ww. ustawy Prawo własności przemysłowej, zatem do oceny ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu na sporny wynalazek mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 19 października 1972 roku o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 ze zm.).

Powołując art. 10 ustawy o wynalazczości Urząd Patentowy RP uznał za bezzasadny zarzut braku nieoczywistości spornego wynalazku.

Organ wskazał, że patent [...] obejmuje dwa wynalazki: wyrób włókienniczy warstwowy o wymaganej remisji w podczerwieni oraz sposób wykonywania wyrobu włókienniczego warstwowego o wymaganej remisji w podczerwieni.

Wyrób włókienniczy według przedmiotowego patentu zawiera warstwę wewnętrzną w formie podkładu lub rdzenia oraz warstwę zewnętrzną w formie haftu lub oplotu i charakteryzuje się tym, że warstwa wewnętrzna jest wykonana z włókien o remisji niższej od remisji włókien, z których jest wykonana warstwa zewnętrzna, przy czym nici warstwy zewnętrznej są rozrzedzone tworząc mikroszczeliny udostępniające warstwę wewnętrzną dla promieniowania podczerwonego. Sposób wykonywania wyrobu włókienniczego, w którym łączy się ze sobą warstwę wewnętrzną w formie podkładu lub rdzenia z warstwą zewnętrzną w formie haftu lub oplotu, znanymi metodami stosowanymi we włókiennictwie charakteryzuje się natomiast tym, że ustala się wielkość remisji dla danej partii produkcyjnej wyrobu w zastosowanym zakresie podczerwieni, po czym wykonuje się warstwę wewnętrzną z włókien o najniższej możliwej do uzyskania remisji, a następnie nakłada się warstwę zewnętrzną o przewidzianym rysunku i barwie w świetle widzialnym, z włókien których remisja jest z konieczności wyższa od remisji włókien warstwy wewnętrznej, przy czym nici warstwy zewnętrznej rozrzedza się w procesie nakładania do gęstości (G) dobranej dla ustalonej uprzednio remisji, z doświadczalnej zależności między remisją wyrażoną współczynnikiem odbicia (W), a gęstością (G) warstwy zewnętrznej.

Urząd Patentowy RP nie podzielił stanowiska wnoszącego sprzeciw, że sporny wynalazek wynika w sposób oczywisty ze znanych przed datą jego zgłoszenia publikacji: "Zarys wiadomości o barwie", "Metody instrumentalne w analizie chemicznej", oraz "Chemia - przewodnik po chemii fizycznej".

Zdaniem organu wyżej wskazane publikacje dotyczą nauki związanej ze światłem, z jego naturą i zachowaniem. Zdaniem organu są to pozycje, które w sposób szczegółowy i szeroki zajmują się teorią i prawami rządzącymi zachowaniem światła.

W ocenie organu wyżej wymienione publikacje stanowią dla spornego wynalazku jedynie ogólną wiedzę w zakresie remisji i mechanizmu odbijania światła, np. są to definicje, wzory, prawa. Urząd Patentowy RP podnosi, że publikacja pt. "Zarys wiadomości o barwie" podaje definicję remisji i wyjaśnia mechanizm przechodzenia światła przez barwną warstwę oraz zawiera wzmiankę o teoretycznej zależności między współczynnikami odbicia, rozpraszania i pochłaniania dla ciała na które pada światło. Przedmiotem tej publikacji są zjawiska barwy i widzenia barw, czyli zjawiska zachodzące w obszarze światła widzialnego. W ww. publikacji nie są poruszane kwestie związane z promieniowaniem podczerwonym, będącym światłem niewidzialnym. Z kolei dwie pozostałe publikacje: "Metody instrumentalne w analizie chemicznej" oraz "Chemia - przewodnik po chemii fizycznej" nie mają, w ocenie organu, związku z problemem technicznym rozwiązywanym przez sporny patent. ''

Zdaniem Urzędu Patentowego RP wnoszący sprzeciw nie wykazał, jak poprzez praktyczne wykorzystanie wiedzy wskazanej w powyższych publikacjach można dojść do wyrobu włókienniczego warstwowego o wymaganej remisji w podczerwieni i sposobu jego wytwarzania zgodnego z patentem [...] oraz do ujawnionych w nim w formie wykresów (zgodnie z Fig. 1 i Fig. 2) zależności, w tym współczynnika odbicia od gęstości haftu dla wyrobu włókienniczego. Zależności te mają bezpośrednie zastosowanie w realizacji wynalazku. W ocenie organu wskazane wyżej publikacje jako dowody w sprawie nie dotyczą bezpośrednio wyrobu włókienniczego warstwowego o wymaganej (właściwej) remisji w podczerwieni i sposobu jego wytwarzania.

Wnoszący sprzeciw nie wykazał też w jaki sposób poprzez praktyczne wykorzystanie konkretnych danych z tych ww. publikacji lub ich połączenie można dojść do rozwiązania według patentu [...] np. poprzez konkretne wykorzystanie różnego rodzaju równań matematycznych, w tym przytoczonego prawa Lamberta-Beera, czy też zależności opracowanej przez Kubelkę i Munka.

Zdaniem Urzędu Patentowego RP, europejski opis patentowy [...] dotyczący "materiału maskującego i metody produkcji tego rodzaju szerokopasmowego materiału maskującego" nie stanowi dowodu, w świetle którego sporny wynalazek jest oczywisty pomimo, iż z treści tego opisu wynika, że znane są materiały maskujące o strukturze warstwowej, w których układa się jedna nad drugą kilka warstw o zróżnicowanej zdolności emisji/odbicia w ten sposób, że te powłoki maskujące potraktowane jako całość zapewniają możliwość kamuflażu w przewidzianym zakresie widma. Biorąc pod uwagę budowę warstwową tego materiału maskującego i sposób jego wytwarzania w odniesieniu do wyrobu włókienniczego warstwowego i sposobu jego wytwarzania według spornego patentu są to dwa różne produkty o różnych cechach technicznych, wykonanych z różnych środków technicznych. Mianowicie materiał według europejskiego opisu nie jest materiałem włókienniczym, gdyż utworzony jest z tkaniny nośnej zawierającej polimer polarny. Na tkaninie tej naniesiona jest warstwa metalowa, a na warstwie metalowej naniesiona jest powłoka gruntowa i powłoka lakieru maskującego. Wyrób włókienniczy według spornego patentu składa z warstw wewnętrznej i zewnętrznej utworzonych z włókien o-różnej emisji. W świetle powyższego wyrób według spornego patentu stanowi zupełnie odmienny wyrób od wyrobu znanego z opisu europejskiego nie tylko pod względem cech technicznych czyli warstw, które składają się na ten wyrób, ale także pod względem środków technicznych, które stosowane są na te warstwy jak i z odmiennych technik łączenia warstw w tych wyrobach ze sobą. Według opisu [...] stosuje się technikę nanoszenia kolejnych warstw na siebie, które działają między innymi jak filtry barwne transmisyjne (czyli materiały o różnej i zależnej od długości fali światła transmisji), natomiast w sposobie według spornego patentu stosuje się technikę haftowania, a materiały nie są filtrami barwnymi transmisyjnymi.

W ocenie Urzędu Patentowego RP również niemiecki opis patentowy [...] nie stanowi dowodu, w świetle którego objęty spornym patentem wyrób włókienniczy warstwowy jaki i sposób jego wytwarzania jest oczywisty. Opis ten dotyczy plandeki maskującej, służącej przede wszystkim do celów wojskowych, w której przynajmniej jedna warstwa zewnętrzna remituje promieniowanie podczerwone. Plandeka zgodnie z Fig. posiada strefy o różnej remisji, które charakteryzują się różnym kształtem i różnie są barwione tak by plandeka charakteryzowała się różną remisją (w podczerwieni), by kontur plandeki uległ zatarciu i by tym samym jego rozpoznawalność była praktycznie wykluczona. Powierzchnia plandeki z polami o różnej wielkości i o różnej remisji w podczerwieni, wykonana jest z warstwy gumy lub materiału gumopodobnego, która to powierzchnia w razie potrzeby może być wzmocniona. Biorąc pod uwagę powyższe, plandeka według niemieckiego opisu patentowego różni się zarówno środkami technicznymi jak i cechami budowy w odniesieniu do wyrobu włókienniczego według przedmiotowego patentu. Środki stosowane do osiągnięcia wymaganej remisji w podczerwieni w obu wyrobach są odmienne, ponieważ według niemieckiego opisu osiąga się różną remisję za pomocą pól różnie barwionych i o różnym kształcie, natomiast według spornego wynalazku cel ten osiąga się za pomocą włókien warstwy zewnętrznej i zewnętrznej, odpowiednio o remisji niższej i wyższej i z odpowiedniego rozrzedzenia nici warstwy zewnętrznej z utworzeniem mikroszczelin. Zdaniem organu niemiecki opis patentowy nie świadczy także o oczywistości sposobu wytwarzania wyrobu włókienniczego według spornego patentu, ponieważ nie zawiera on żadnych informacji i sugestii odnośnie sposobu wytwarzania plandeki.

Organ podnosił, że z kolei japoński opis patentowy [...] dotyczy sposobu produkcji dzianiny maskującej z przędzy bawełnianej, która ma zastosowanie na spodnią odzież, używaną razem z ubraniami i akcesoriami o właściwościach maskujących w sferze promieni podczerwonych. Cechą charakterystyczną sposobu produkcji maskującej dzianiny bawełnianej jest użycie barwników kadziowych, takich które mają właściwości absorpcyjne promieni podczerwonych. Barwienie realizowane jest metodą przez zanurzenie, a po barwieniu stosuje się preparaty do wykańczania, również o właściwościach absorpcyjnych promieni podczerwonych. Sposób według powyższego opisu polega więc na odpowiednim doborze zarówno kąpieli barwiącej jaki i odpowiednich warunków barwienia.

Mając powyższe na uwadze organ stwierdził, że także ww. japoński opis nie podważa nieoczywistości spornego wynalazku, gdyż nie dotyczy wyrobu włókienniczego warstwowego, w którym warstwa zewnętrzna utworzona jest z włókien o innej remisji niż włókna warstwy wewnętrznej. Sposób zaś jest zasadniczo odmienny od sposobu według przedmiotowego patentu zarówno pod względem środków technicznych jak i metody realizacji (według japońskiego opisu jest to kąpiel barwiąca, według spornego patentu jest to maszyna haftująca). Wobec powyższego, zdaniem organu, środki techniczne stosowane w japońskim opisie do uzyskania właściwości maskujących w zakresie promieni podczerwonych zasadniczo różnią się od środków technicznych, za pomocą których osiąga się wymaganą remisję w podczerwieni w wyrobie włókienniczym warstwowym według spornego patentu.

Wskazując na japoński opis patentowy [...] przedstawiający plandekę maskującą, odbijającą dalekie promieniowanie podczerwone o współczynniku bezpośredniej przepuszczalności dalekich promieni podczerwonych niższym niż 20%, o nierównomiernej strukturze powierzchni, uzyskanej dzięki skręceniu taśm plastikowych, z których plandeka jest wykonana. Plandeka charakteryzuje się tym, że jej powierzchnia wewnętrzna i zewnętrzna ma nieregularną strukturę, którą uzyskuje się dzięki skręceniu taśm plastikowych (np. folii). Plandekę, w której powierzchnie tworzących ją taśm będą skierowane w przypadkowe strony, można wyprodukować jako dzianinę stosując taśmę w wątku, a jako osnowę można zastosować zarówno taśmę jak i zwykłą przędzę. Plandekę według ww. opisu można uzyskać także z dzianiny lub tkaniny używając lekko skręconej taśmy w osnowie i bardzo luźno w wątku. Można również na równolegle ułożonych nitkach przędzy lub taśmie lub luźnej tkaninie czy też dzianinie przykleić lekko skręconą taśmę. Biorąc pod uwagę wskazane wyżej środki techniczne stosowane na plandekę (czyli plastikowe taśmy, które w celu lepszego pochłaniania dalekich promieni podczerwieni mogą zawierać substancje pochłaniające np. pigmenty oraz formę materiału plandeki, organ uznał, że opis [...] nie stanowi dowodu na brak nieoczywistości spornego patentu zarówno w zakresie wyrobu włókienniczego warstwowego jak i sposobu jego wytwarzania.

Zdaniem Urzędu Patentowego RP recenzja prof. dr hab. S. H. nie potwierdza zarzutu braku nieoczywistości spornego wynalazku, ponieważ nie zawiera konkretnego i popartego konkretnymi danymi wywodu, że wyrób jak i sposób ze wszystkimi cechami technicznymi, które charakteryzują rozwiązanie objęte spornym patentem są oczywiste dla znawcy z tej dziedziny techniki w świetle przytoczonego fragmentu publikacji pt. "Zarys wiadomości o barwie", tym bardziej, że przytoczony fragment dotyczy wyrobów plastikowych, a nie bezpośrednio wyrobu włókienniczego i sposobu jego wytwarzania zgodnie ze spornym wynalazkiem.

Wobec powyższego Urząd Patentowy RP uznał za niezasadny zarzut braku nieoczywistości o której mowa w art. 10 ustawy o wynalazczości stawiany spornemu wynalazkowi. W ocenie organu żaden z przedłożonych dowodów nie ujawnia wyrobu włókienniczego dwuwarstwowego o wymaganej remisji w podczerwieni jak i sposobu jego wykonywania poprzez dobór gęstości haftu z oczekiwaną remisją w podczerwieni, tak jak w spornym wynalazku.

Ponadto, w ocenie Urzędu Patentowego RP, w rozpatrywanej sprawie wnoszący sprzeciw nie wykazał, że znawca byłby naprowadzony na sporne rozwiązanie przez którykolwiek z przedstawionych w rozpatrywanej sprawie dowodów rozpatrywanych pojedynczo, czy też przez ich dowolne połączenie. W szczególności wnoszący sprzeciw nie wykazał, że znawca zastosowałby w dacie zgłoszenia spornego patentu rozrzedzenie haftu poprzez mikroszczeliny w celu osiągnięcia wymaganej od wyrobu włókienniczego odpowiedniej remisji w podczerwieni.. Przedłożone przez wnoszącego sprzeciw do akt sprawy opisy patentowe poza tym, że w konsekwencji dotyczą wyrobów maskujących nie mają nic wspólnego ze spornym wynalazkiem. Zdaniem Urzędu Patentowego RP znawca opierając się na ogólnej wiedzy z dziedziny optyki spodziewałby się w dacie zgłoszenia, że zależność remisji od gęstości haftu byłaby prostoliniowa - proporcjonalna, co wskazuje wnoszący sprzeciw w swoim sprzeciwie. Jednakże z Fig. 2 spornego wynalazku wynika, że wbrew oczekiwaniom znawcy, otrzymana doświadczalnie wspomniana zależność jest krzywoliniowa, przy czym wartości remisji są niższe w całym zakresie gęstości haftu.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 37 p.w.p. Urząd Patentowy RP uznał, że przepis ten nie może stanowić podstawy unieważnienia patentu na sporny wynalazek. Nie dotyczy on bowiem ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu lecz wyłącznie kwestii proceduralnych zaistniałych w toku postępowania o udzielenie patentu.

W postępowaniu spornym Urząd Patentowy dokonuje jedynie oceny czy wynalazek w postaci w jakiej udzielony został patent spełnia ustawowe warunki, nie odnosi się natomiast do trybu postępowania przy udzielaniu patentu na tenże wynalazek.

Skargę na opisaną wyżej decyzję wywiódł R. M. zarzucając jej:

- naruszenie przepisów postępowania administracyjnego w stopniu mającym istotny

wpływ na wynik sprawy tj. art. 7 k.p.a., art. 8 k.p.a., art. 77 § 3 k.p.a. i art. 107 § 3 k.p.a., a także

- naruszenie art. 10 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości w związku z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, poprzez błędną ocenę cechy nieoczywistości rozwiązania będącego istotą wynalazku -nieuwzględnienie wszystkich okoliczności (środków dowodowych) związanych z oczywistością rozwiązania na dzień zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym do ochrony, co skutkowało niestarannością rozpoznania sprawy.

W uzasadnieniu skargi skarżący wywodził, że Urząd nie wyjaśnił wszystkich okoliczności istotnych dla prawidłowego i pełnego rozstrzygnięcia sprawy, dokonując dowolnej tym samym oceny dowodów, bez wyraźnego wskazania przyczyn nieuwzględnienia twierdzeń i zarzutów strony wnoszącej sprzeciw, podnoszonych w toku postępowania spornego.

Zdaniem skarżącego Urząd Patentowy RP nie odniósł się do materiału dowodowego jaki skarżący przedstawił Urzędowi na rozprawie w dniu [...] maja 2011 r., z którego to wynika, że promieniowanie podczerwone (promieniowanie niewidzialne) jako rodzaj promieniowania elektromagnetycznego podlega tym samym prawom fizyki co promieniowanie (światło) widzialne, o czym również informuje wydawnictwo J. Mielicki "Zarys wiadomości o barwie". W ocenie skarżącego jest to podstawowa kwestia z której wynika brak nieoczywistości wynalazku wg patentu 199230.

Zdaniem skarżącego dokonana przez organ ocena tej publikacji jest dowolna bowiem wydawnictwo to wielokrotnie zajmuje się promieniowaniem podczerwonym, w tym również definiuje zjawisko remisji w podczerwieni.

Skarżący podnosił, że nie musiał wskazywać na drogę dojścia do wyrobu włókienniczego warstwowego, bowiem mimo że wynalazek wg patentu posiada tytuł "Wyrób włókienniczy warstwowy o wymaganej remisji w podczerwieni oraz sposób jego wykonania" to w rzeczywistości wynalazek dotyczy dziedziny techniki sklasyfikowanej, przez Urząd Patentowy RP wg Międzynarodowej Klasyfikacji Patentowej (zgodnie z nagłówkiem opisu patentowego [...]) jako:

- po pierwsze F41H 3/02 (klasa podstawowa) - maskowanie, tzn. środki lub sposoby ukrywania lub maskowania - przykrycia, np. ekrany i siatki,

- po drugie D06N 7/00 - materiały elastyczne w formie arkuszy nie przewidziane gdzie indziej, np. nici, włókna, przędze lub pakuły sklejone z tworzywem wielkocząsteczkowym,

- po trzecie D05C 17/00 - wyroby haftowane lub przewlekane. Materiały podkładowe specjalnie przystosowane do wyrobów haftowanych. Wkładki do nieregularności na powierzchni wyrobów haftowanych,

- po czwarte D04H 1/52 - wyroby włókiennicze nietkane uformowane w całości lub w części przez wprowadzenie wiążących elementów ciągłych.

Istota wynalazku, która jest określona w zastrzeżeniach niezależnych wg patentu [...] nie wskazuje na rozwiązanie sensu stricte z dziedziny techniki dot. włókiennictwa np. budowy splotu, wątku czy osnowy, lecz dotyczy wyrobu warstwowego wykonanego z włókien o remisji wyższej lub niższej, w zależności o którą warstwę chodzi - wewnętrzną lub zewnętrzną, oraz o rozrzedzenie nici warstwy zewnętrznej w celu utworzenia mikroszczelin dla przenikania w głąb do warstwy wewnętrznej promieniowania podczerwonego.

Kwestionując stanowisko Urzędu Patentowego RP skarżący podnosił, że według niego tkanina z włókien polimerowych jest materiałem włókienniczym.

W ocenie skarżącego stan techniki w postaci opisu patentowego [...] oraz wiadomości dotyczące zjawiska remisji promieniowania elektromagnetycznego zawarte w wyd. J. Mielickiego są wystarczające dla znawcy by dojść do rozwiązania wynalazku wg [...], co świadczy o braku nieoczywistości od rozwiązania wg spornego wynalazku.

Skarżący zarzucał, że ocena dowodów dokonana przez organ w przedmiotowej sprawie jest tendencyjna, dowolna a nie swobodna.

Odnosząc się do dokonanej przez organ oceny recenzji dr hab. S. H. skarżący podnosił, że ocena ta świadczy o pomieszaniu przez organ pojęć "nowości" i "nieoczywistości".

Wskazywał, że nie wnosił sprzeciwu z powodu braku nowości wynalazku lecz nieoczywistości.

Skarżący zarzucił też, że Urząd Patentowy RP nie odniósł się do zarzutu naruszenia art. 37 ust. 2 p.w.p.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Odnosząc się do zarzutów wskazujących, że istota spornego wynalazku nie wskazuje na rozwiązanie sensu stricte z dziedziny techniki dotyczącej włókiennictwa i poparcia tego zarzutu nadaną patentowi końcową Międzynarodową Klasyfikację Patentową organ uznał, że zarzuty te są nietrafne i mylne. Urząd Patentowy RP wskazał, że przytoczona klasyfikacja wskazuje na dziedzinę techniki, w której wynalazek ma zastosowanie.

Organ uznał stawiany w skardze zarzut tendencyjności i dowolności za bezzasadny podnosząc, że odniósł się do wszystkich dowodów wskazanych przez skarżącego w toku postępowania, biorąc pod uwagę wszystkie informacje zawarte w tych dowodach i w oparciu o analizę tych informacji w odniesieniu do konkretnych cech technicznych charakteryzujących wynalazki objęte spornym patentem, w sposób szczególny ustosunkował się do nich, uzasadniając przy tym swoje stanowisko co do nieoczywistości spornego patentu.

Urząd Patentowy RP nie zgodził się też z zarzutem pomylenia pojęć "nowości" i "nieoczywistości".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym ta kontrola stosownie do § 2 powołanego artykułu sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Sąd w ramach swojej właściwości dokonuje zatem kontroli aktów z zakresu administracji publicznej z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnymi jak i prawem procesowym.

Sąd rozstrzyga przy tym w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zw. dalej p.p.s.a. – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Stosownie do art. 145 § 1 p.p.s.a. Sąd uwzględnia skargę tylko wówczas, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (1a), naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (1b), inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (1c), a także wówczas, gdy stwierdza nieważność decyzji (postanowienia) z przyczyn określanych w art. 156 k.p.a. lub w innych przepisach bądź z tych przyczyn stwierdza wydanie decyzji (postanowienia) z naruszeniem prawa.

Podkreślenia wymaga również, iż stosownie do powołanych wyżej przepisów Sąd nie bada zaskarżonej decyzji pod względem jej celowości czy słuszności.

Badając skargę wg powyższych kryteriów Sąd uznał, iż nie zasługuje ona na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa w sposób uzasadniający jej uchylenie.

Zgodnie z art. 246 ust. 1 p.w.p. każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji w ciągu sześciu miesięcy od opublikowania w Wiadomościach Urzędu Patentowego informacji o udzieleniu prawa. W świetle wyżej cytowanego przepisu sprzeciw jest powszechnym środkiem prawnym służącym każdej osobie, która nie musi wykazywać interesu prawnego we wszczęciu tego postępowania. Niezasadne są zatem podnoszone przez skarżącego zarzuty dotyczące braku wykazania interesu prawnego przez wnoszącego sprzeciw.

Art. 246 ust. 2 p.w.p. stanowi, iż podstawę sprzeciwu stanowią okoliczności, które uzasadniają unieważnienie patentu, zaś zgodnie z art.89 p.w.p. okolicznościami tymi jest niespełnienie ustawowych przesłanek wymaganych do uzyskania patentu.

Natomiast w świetle art. 247 ust. 2 p.w.p., w sytuacji w której uprawniony w odpowiedzi na zawiadomienie Urzędu podniesie zarzut, że sprzeciw jest bezzasadny, sprawa zostaje przekazana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym. W myśl art. 255 ust. 1 pkt 9 p.w.p., sprawy o unieważnienie patentu na skutek sprzeciwu uznanego przez uprawnionego za bezzasadny, rozpatruje się w trybie postępowania spornego.

Zgodnie z art. 315 ust. 3 p.w.p., ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia wynalazku. W przedmiotowej sprawie, sporny wynalazek zgłoszony został [...] grudnia 2000 r. Ocena czy zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do udzielenia patentu na ten wynalazek, winna być zatem dokonana w oparciu o obowiązujące w tej dacie przepisy ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770).

W sprzeciwie jako podstawę unieważnienia spornego znaku wskazano art. 10 ustawy o wynalazczości.

Zgodnie z art.10 ustawy o wynalazczości wynalazkiem podlegającym opatentowaniu jest nowe rozwiązanie o charakterze technicznym, nie wynikające w sposób oczywisty ze stanu techniki i mogące się nadawać do stosowania.

W świetle art. 255 ust. 4 p.w.p., Urząd Patentowy RP rozstrzyga sprawy w trybie postępowania spornego w granicach wniosku i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę. Unieważnienie prawa wyłącznego (tu patentu) służy skorygowaniu błędu popełnionego przy jego udzieleniu, polegającego na przyznaniu tego prawa mimo braku ustawowych warunków jego udzielenia.

Brak tych warunków skarżący upatruje w niespełnieniu - jego zdaniem - cechy nieoczywistości wymaganej od wynalazku zgłoszonego do opatentowania.

Odmiennie niż przy badaniu nowości (kwestię tę można stosunkowo łatwo sprawdzić na podstawie dowodów bezpośrednich, gdyż sprowadza się ona do udowodnienia, iż opatentowany wynalazek jest tożsamy z rozwiązaniem wcześniej, tj. przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, udostępnionym do wiadomości powszechnej), argumentów przeciwko nieoczywistości wynalazku poszukiwać można nie tylko poprzez przeciwstawienie mu konkretnych znanych rozwiązań, lecz przy uwzględnieniu całego stanu techniki. Nie jest wykluczone, że w wyniku takich badań okaże się, że rozwiązanie jest nowe, lecz mimo to wynika w sposób oczywisty ze stanu techniki, na który składają się informacje mogące być przeciwstawione projektowi zgłoszonemu celem opatentowania, bądź – jak w tej sprawie – wynalazkowi już opatentowanemu. Stan techniki tworzy ogół pomysłów, z których twórca mógł korzystać pracując nad wynalazkiem. W szczególności są to publikacje, projekty wynalazcze i inne informacje techniczne (nie wyłączając opatentowanych już innych rozwiązań) ujawnione przed datą pierwszeństwa przysługującą konkretnemu zgłoszeniu. Rozwiązanie nieoczywiste (obecnie po zmianie ustawy poziom wynalazczy) to takie, które w opinii przeciętnego fachowca nie wynika z sposób oczywisty ze stanu techniki.

W orzecznictwie podkreśla się, że metodą zmierzającą do ustalenia, czy wynalazek spełnia kryterium nieoczywistości, jest ustalenie najbliższego stanu techniki, jako jednej lub kilku publikacji, na podstawie których specjalista najłatwiej doszedłby do wynalazku. Celem oceny postępu technicznego wnoszonego przez wynalazek (lub braku tego postępu) formułuje się następnie problem techniczny przez określenie tych cech wynalazku, które nie występują w najbliższym stanie techniki, co w konsekwencji winno dać odpowiedź na pytanie, czy wzmiankowany specjalista, znający najbliższy stan techniki, przy rozwiązywaniu problemu technicznego zastosowanego w wynalazku, mógłby w sposób zawodowo-rutynowy, dojść do zastrzeżonego rozwiązania.

W wyroku z dnia 20 września 2011r. (sygn. akt II GSK 837/10) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że "granice postępowania dowodowego w postępowaniu spornym o unieważnienie patentu zakreślone są przez wnioskodawcę, który wskazuje podstawy unieważnienia patentu i dowody, które mają służyć ich wykazaniu. Dowody przeciwne wskazuje także uczestnik (uprawniony), który może "bronić się" przed zarzutami sprzeciwu".

W sprawie niniejszej Patent [...] obejmuje dwa wynalazki: wyrób włókienniczy warstwowy o wymaganej remisji w podczerwieni oraz sposób wykonywania wyrobu włókienniczego warstwowego o wymaganej remisji w podczerwieni.

Wyrób włókienniczy według przedmiotowego patentu zawiera warstwę wewnętrzną w formie podkładu lub rdzenia oraz warstwę zewnętrzną w formie haftu lub oplotu i charakteryzuje się tym, że warstwa wewnętrzna jest wykonana z włókien o remisji niższej od remisji włókien, z których jest wykonana warstwa zewnętrzna, przy czym nici warstwy zewnętrznej są rozrzedzone tworząc mikroszczeliny udostępniające warstwę wewnętrzną dla promieniowania podczerwonego. Sposób wykonywania wyrobu włókienniczego, w którym łączy się ze sobą warstwę wewnętrzną w formie podkładu lub rdzenia z warstwą zewnętrzną w formie haftu lub oplotu, znanymi metodami stosowanymi we włókiennictwie charakteryzuje się natomiast tym, że ustala się wielkość remisji dla danej partii produkcyjnej wyrobu w zastosowanym zakresie podczerwieni, po czym wykonuje się warstwę wewnętrzną z włókien o najniższej możliwej do uzyskania remisji, a następnie nakłada się warstwę zewnętrzną o przewidzianym rysunku i barwie w świetle widzialnym, z włókien których remisja jest z konieczności wyższa od remisji włókien warstwy wewnętrznej, przy czym nici warstwy zewnętrznej rozrzedza się w procesie nakładania do gęstości (G) dobranej dla ustalonej uprzednio remisji, z doświadczalnej zależności między remisją wyrażoną współczynnikiem odbicia (W), a gęstością (G) warstwy zewnętrznej.

Organ dokonał analizy wszystkich wskazanych przez skarżącego dowodów w tym publikacji: J. Mielicki "Zarys wiadomości o barwie", Fundacja Rozwoju Polskiej Kolorystyki, Łódź 1997 rok , W. Szczepaniak "Metody instrumentalne w analizie chemicznej", Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1996 rok, P.W. Atkins "Chemia - przewodnik po chemii fizycznej", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997 rok wskazując, że dotyczą one nauki związanej ze światłem, z jego naturą i zachowaniem. Są to pozycje, które w sposób szczegółowy i szeroki zajmują się teorią i prawami rządzącymi zachowaniem światła. W ocenie organu stanowią one dla spornego wynalazku jedynie ogólną wiedzę w zakresie remisji i mechanizmu odbijania światła, np. są to definicje, wzory, prawa.

Należy podzielić stanowisko organu, że wnoszący sprzeciw nie wykazał, jak poprzez praktyczne wykorzystanie wiedzy wskazanej w powyższych publikacjach można dojść do wyrobu włókienniczego warstwowego o wymaganej remisji w podczerwieni i sposobu jego wytwarzania zgodnego z patentem [...] oraz do ujawnionych w nim w formie wykresów (zgodnie z Fig. 1 i Fig. 2) zależności, w tym współczynnika odbicia od gęstości haftu dla wyrobu włókienniczego. Organ zasadnie stanął na stanowisku, że zależności te mają bezpośrednie zastosowanie w realizacji wynalazku.

Dokonana przez Urząd Patentowy RP ocena powołanych dowodów jest logiczna i spójna, jako taka nie wykracza poza ramy swobodnej oceny zakreślone normami k.p.a. i p.w.p. W szczególności zasadnie wywodzi organ, że wskazane publikacje jako dowody w sprawie nie dotyczą bezpośrednio wyrobu włókienniczego warstwowego o wymaganej (właściwej) remisji w podczerwieni i sposobu jego wytwarzania. Nie wiadomo w jaki sposób poprzez praktyczne wykorzystanie konkretnych danych z tych publikacji lub ich połączenie znawca doszedłby do rozwiązania według patentu [...] np. poprzez konkretne wykorzystanie różnego rodzaju równań matematycznych, w tym przytoczonego prawa Lamberta-Beera, czy też zależności opracowanej przez Kubelkę i Munka.

Również logiczna i spójna jest w ocenie Sądu przeprowadzona przez organ ocena przeciwstawionych opisów patentowych.

Zasadnie podnosi organ, że europejski opis patentowy [...] dotyczący "materiału maskującego i metody produkcji tego rodzaju szerokopasmowego materiału maskującego" nie może stanowić o tym, iż sporny wynalazek jest oczywisty. Opis ten wskazuje, że znane są materiały maskujące o strukturze warstwowej, w których układa się jedna nad drugą kilka warstw o zróżnicowanej zdolności emisji/odbicia w ten sposób, że te powłoki maskujące potraktowane jako całość zapewniają możliwość kamuflażu w przewidzianym zakresie widma. Logicznie zatem wywodzi organ, że biorąc pod uwagę budowę warstwową tego materiału maskującego i sposób jego wytwarzania w odniesieniu do wyrobu włókienniczego warstwowego i sposobu jego wytwarzania według spornego patentu są to dwa różne produkty o różnych cechach technicznych, wykonanych z różnych środków technicznych. Niezależnie od tego czy zgodnie z zarzutami skargi materiał według europejskiego opisu wykonany z tkaniny zawierającej polimer polarny uznany zostanie za materiał włókienniczy czy też nie. Na tkaninie tej naniesiona jest bowiem warstwa metalowa, a na warstwie metalowej naniesiona jest powłoka gruntowa i powłoka lakieru maskującego. Wyrób włókienniczy według spornego patentu składa z warstw wewnętrznej i zewnętrznej utworzonych z włókien o różnej emisji. Zasadne jest zatem stanowisko organu, iż wyrób według spornego patentu stanowi zupełnie odmienny wyrób od wyrobu znanego z opisu europejskiego nie tylko pod względem cech technicznych czyli warstw, które składają się na ten wyrób, ale także pod względem środków technicznych, które stosowane są na te warstwy jak i z odmiennych technik łączenia warstw w tych wyrobach ze sobą. Według opisu [...] stosuje się technikę nanoszenia kolejnych warstw na siebie, które działają między innymi jak filtry barwne transmisyjne (czyli materiały o różnej i zależnej od długości fali światła transmisji), natomiast w sposobie według spornego patentu stosuje się technikę haftowania, a materiały nie są filtrami barwnymi transmisyjnymi.

W ocenie Sąd również dokonana przez Urząd Patentowy RP ocena niemieckiego opisu patentowy [...] nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów. Zasadne jest stanowisko Urzędu Patentowego RP, że opis ten nie stanowi dowodu, w świetle którego objęty spornym patentem wyrób włókienniczy warstwowy jaki i sposób jego wytwarzania jest oczywisty. Opis ten dotyczy plandeki maskującej, służącej przede wszystkim do celów wojskowych, w której przynajmniej jedna warstwa zewnętrzna remituje promieniowanie podczerwone. Plandeka posiada strefy o różnej remisji, które charakteryzują się różnym kształtem i różnie są barwione tak by plandeka charakteryzowała się różną remisją (w podczerwieni), by kontur plandeki uległ zatarciu i by tym samym jego rozpoznawalność była praktycznie wykluczona. Powierzchnia plandeki z polami o różnej wielkości i o różnej remisji w podczerwieni, wykonana jest z warstwy gumy lub materiału gumopodobnego, która to powierzchnia w razie potrzeby może być wzmocniona. Biorąc pod uwagę powyższe, plandeka według niemieckiego opisu patentowego różni się zarówno środkami technicznymi jak i cechami budowy w odniesieniu do wyrobu włókienniczego według przedmiotowego patentu. Środki stosowane do osiągnięcia wymaganej remisji w podczerwieni w obu wyrobach są odmienne, ponieważ według niemieckiego opisu osiąga się różną remisję za pomocą pól różnie barwionych i o różnym kształcie, natomiast według spornego wynalazku cel ten osiąga się za pomocą włókien warstwy zewnętrznej i zewnętrznej, odpowiednio o remisji niższej i wyższej i z odpowiedniego rozrzedzenia nici warstwy zewnętrznej z utworzeniem mikroszczelin. Sąd podziela też stanowisko organu, że niemiecki opis patentowy nie świadczy także o oczywistości sposobu wytwarzania wyrobu włókienniczego według spornego patentu, ponieważ nie zawiera on żadnych informacji i sugestii, które mogłyby naprowadzić specjalistę na sposób wytworzenia wyrobu wg. spornego patentu.

Logiczna jest też w opinii Sądu dokonana przez organ ocena japońskiego opisu patentowego [...] dotyczącego sposobu produkcji dzianiny maskującej z przędzy bawełnianej, która ma zastosowanie na spodnią odzież, używaną razem z ubraniami i akcesoriami o właściwościach maskujących w sferze promieni podczerwonych. Cechą charakterystyczną sposobu produkcji maskującej dzianiny bawełnianej jest użycie barwników kadziowych, takich które mają właściwości absorpcyjne promieni podczerwonych. Barwienie realizowane jest metodą przez zanurzenie, a po barwieniu stosuje się preparaty do wykańczania, również o właściwościach absorpcyjnych promieni podczerwonych. Sposób według powyższego opisu polega więc na odpowiednim doborze zarówno kąpieli barwiącej jaki i odpowiednich warunków barwienia. Zasadne jest zatem stanowisko organu, że ww. japoński opis nie podważa nieoczywistości spornego wynalazku, gdyż nie dotyczy wyrobu włókienniczego warstwowego, w którym warstwa zewnętrzna utworzona jest z włókien o innej remisji niż włókna warstwy wewnętrznej. Sposób zaś jest zasadniczo odmienny od sposobu według przedmiotowego patentu zarówno pod względem środków technicznych jak i metody realizacji (według japońskiego opisu jest to kąpiel barwiąca, według spornego patentu jest to maszyna haftująca). Wobec powyższego środki techniczne stosowane w japońskim opisie do uzyskania właściwości maskujących w zakresie promieni podczerwonych zasadniczo różnią się od środków technicznych, za pomocą których osiąga się wymaganą remisję w podczerwieni w wyrobie włókienniczym warstwowym według spornego patentu.

W opinii Sądu również dokonana przez organ ocena opisu patentowego [...] jest logiczna i nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów. Opis ten dotyczy plandeki maskującej, odbijającej dalekie promieniowanie podczerwone o współczynniku bezpośredniej przepuszczalności dalekich promieni podczerwonych niższym niż 20%, o nierównomiernej strukturze powierzchni, uzyskanej dzięki skręceniu taśm plastikowych, z których plandeka jest wykonana. Plandeka charakteryzuje się tym, że jej powierzchnia wewnętrzna i zewnętrzna ma nieregularną strukturę, którą uzyskuje się dzięki skręceniu taśm plastikowych. Plandekę, w której powierzchnie tworzących ją taśm będą skierowane w przypadkowe strony, można wyprodukować jako dzianinę stosując taśmę w wątku, a jako osnowę można zastosować zarówno taśmę jak i zwykłą przędzę. Plandekę według ww. opisu można uzyskać także z dzianiny lub tkaniny używając lekko skręconej taśmy w osnowie i bardzo luźno w wątku. Można również na równolegle ułożonych nitkach przędzy lub taśmie lub luźnej tkaninie czy też dzianinie przykleić lekko skręconą taśmę. Logiczne jest stanowisko organu, że biorąc pod uwagę wskazane wyżej środki techniczne stosowane na plandekę oraz formę materiału plandeki opis [...] nie stanowi dowodu na brak nieoczywistości spornego patentu zarówno w zakresie wyrobu włókienniczego warstwowego jak i sposobu jego wytwarzania. Technika wykonania tego wyrobu różni się zasadniczo od wyrobu wg. spornego patentu.

Wbrew zarzutom skargi organ dokonał też oceny recenzji prof. dr hab. S. H. wskazując, że praca ta nie potwierdza zarzutu braku nieoczywistości spornego wynalazku, ponieważ nie zawiera konkretnego i popartego konkretnymi danymi wywodu, że wyrób jak i sposób ze wszystkimi cechami technicznymi, które charakteryzują rozwiązanie objęte spornym patentem są oczywiste dla znawcy z tej dziedziny techniki w świetle przytoczonego fragmentu publikacji pt. "Zarys wiadomości o barwie", tym bardziej, że przytoczony fragment dotyczy wyrobów plastikowych, a nie bezpośrednio wyrobu włókienniczego i sposobu jego wytwarzania zgodnie ze spornym wynalazkiem. Ocena ta jest spójna, logiczna i jako taka w ocenie Sądu również nie wykracza poza ramy oceny swobodnej.

W świetle powyższego należy uznać za prawidłowe stanowisko Urzędu Patentowego RP, że podniesiony przez skarżącego zarzut braku nieoczywistości o której mowa w art. 10 ustawy o wynalazczości stawiany spornemu wynalazkowi jest niezasadny. W świetle omówionych wyżej dowodów przedstawionych przez skarżącego nie można dojść do przekonania, że specjalista, znający wskazany stan techniki, przy rozwiązywaniu problemu technicznego zastosowanego w przedmiotowym wynalazku, mógłby w sposób zawodowo-rutynowy, dojść do zastrzeżonego rozwiązania. Żaden z przedłożonych dowodów nie ujawnia wyrobu włókienniczego dwuwarstwowego o wymaganej remisji w podczerwieni jak i sposobu jego wykonywania poprzez dobór gęstości haftu z oczekiwaną remisją w podczerwieni, tak jak w spornym wynalazku. Jak trafnie wskazywał organ skarżący nie wykazał, że znawca zastosowałby w dacie zgłoszenia spornego patentu rozrzedzenie haftu poprzez mikroszczeliny w celu osiągnięcia wymaganej od wyrobu włókienniczego odpowiedniej remisji w podczerwieni. Przedłożone przez skarżącego opisy patentowe poza tym, że w konsekwencji dotyczą wyrobów maskujących nie mają nic wspólnego ze spornym wynalazkiem. Logiczny jest tez ostateczny wniosek organu, że specjalista opierając się na ogólnej wiedzy z dziedziny optyki spodziewałby się w dacie zgłoszenia, że zależność remisji od gęstości haftu byłaby prostoliniowa – proporcjonalna, co wskazuje wnoszący sprzeciw w swoim sprzeciwie. Jednakże z Fig. 2 spornego wynalazku wynika, że wbrew oczekiwaniom otrzymana doświadczalnie wspomniana zależność jest krzywoliniowa, przy czym wartości remisji są niższe w całym zakresie gęstości haftu.

W świetle powyższych wywodów nie można tez podzielić zarzutu skargi dotyczącego braku rozróżnienia przez organ nowości i nieoczywistości wynalazku. Choć przesłanki te jak wskazano na wstępie mogą się ze sobą wiązać, organ prawidłowo dokonywał oceny przedstawionych w sprawie dowodów w aspekcie przesłanki braku nieoczywistości .

Odnosząc się do zarzutów skargi wskazujących na nadaną spornemu patentowi końcową Międzynarodową Klasyfikację Patentową i opartego na niej zarzutu, że istota spornego wynalazku nie dotyczy rozwiązania sensu stricte z dziedziny włókiennictwa jako przesłanki do unieważnienia patentu. Należy ponownie podkreślić, że podstawą unieważnienia patentu jest niespełnienie ustawowych przesłanek wymaganych do uzyskania patentu w dacie zgłoszenia wynalazku. Nadana patentowi klasyfikacja nie może stanowić o istocie spornego rozwiązania, którą należy oceniać na podstawie opisu patentowego. Wskazana klasyfikacja wskazuje tylko na dziedzinę techniki jakiej sporny wynalazek dotyczy oraz, w której ma zastosowanie.

Co do podniesionego w skardze braku odniesienia się przez Urząd Patentowy RP do zarzutu opartego na art. 37 p.w.p. wskazać należy, że nie jest on prawdziwy. Organ w uzasadnieniu decyzji wskazał, że przepis ten nie może stanowić podstawy unieważnienia patentu na sporny wynalazek. Nie dotyczy on bowiem ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu lecz wyłącznie kwestii procedurowych zaistniałych wtoku postępowania o udzielenie patentu. W postępowaniu spornym Urząd Patentowy dokonuje jedynie oceny czy wynalazek w postaci w jakiej udzielony został patent spełnia ustawowe warunki, nie odnosi się natomiast do trybu postępowania przy udzielaniu patentu na tenże wynalazek. Sąd stanowisko to podziela, znajduje ono też poparcie w wyroku tutejszego Sądu z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt VI SA/Wa 2459/10.

Ostatecznie zatem za niezasadny należy uznać także zarzut naruszenia art. 7, 8,77 i 107 § 3k.p.a. W ocenie Sądu, organ wyczerpująco zbadał wszystkie istotne okoliczności w sprawie i dokonał oceny dowodów nie przekraczając granic oceny swobodnej. Sporządzone przez organ uzasadnienie nie narusza w sposób istotny art. 107 § 3k.p.a.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, Sąd stanął na stanowisku, że organ wydając zaskarżoną decyzję nie dopuścił się naruszeń prawa materialnego, które miałyby wpływ na wynik sprawy, ani uchybień formalnoprawnych w stopniu, w jakim mogłoby to mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku.