VII SA/Wa 2570/12

Uzasadnienie

Rada Miasta [...] Uchwałą Nr [...] z dnia [...] czerwca 2011 roku w sprawie regulaminu parkingów działających w systemie [...] ([...]) w [...] na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 roku, Nr 142, poz. 1591 z zm.) (dalej: "u.s.g.") oraz art. 4 ust. 1 pkt

2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 roku o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 roku, Nr 45, poz. 236) (dalej: "u.g.k.") w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 roku, Nr 142, poz. 1592 ze zm.) w zw. z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2002 roku o ustroju miasta [...] (Dz. U. z 2002 roku, Nr [...], poz. [...] ze zm.) w § 1 uchwaliła regulamin parkingów działających w systemie [...] ([...]) w [...] w brzmieniu określonym w załączniku do uchwały. W § 2 uchwały wskazano, iż traci moc uchwała nr [...] Rady [...] z dnia [...] czerwca 2007 roku w sprawie tymczasowego regulaminu parkingów działających w systemie [...] ([...]) w [...] (Dz. Urz. Woj. [...] Z 2007 r. Nr [...], poz. [...]). W myśl § 3 wykonanie uchwały powierzono Prezydentowi [...]. W § 4 wskazano, iż uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] oraz w § 5, iż wchodzi w życie z dniem 16 sierpnia 2011 roku.

Rzecznik Praw Obywatelskich powołując się na art. 50 § 1 i art. 53 § 3 w związku z art.

3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270) (dalej: "p.p.s.a.) oraz art. 14 pkt

6 ustawy z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 14, poz. 147 ze zm.), wniósł skargę na:

postanowienia § 7 ust. 1, 3 i 4 oraz § 8 ust. 3, a także § 10 ust. 1 i 2 Regulaminu parkingów działających w systemie [...] ([...]) w [...], stanowiącego załącznik do uchwały Nr [...] Rady [...] z dnia [...] czerwca 2011 r.

w sprawie regulaminu parkingów działających w systemie [...] ([...]) w [...],

postanowienia zamieszczone w poz. 2-5 cennika opłat i kar z tytułu korzystania z parkingów działających w systemie [...] ([...]) w [...], stanowiącego załącznik Nr 1 do Regulaminu parkingów działających w systemie [...] ([...])

w [...].

Zaskarżonym przepisom uchwały Rzecznik Praw Obywatelskich zarzucił naruszenie art. 94 Konstytucji RP w związku z art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236) i wniósł o stwierdzenie nieważności tych przepisów.

W uzasadnieniu skargi podniósł, iż w załączniku do wskazanej na wstępie uchwały Rada [...] ustanowiła Regulamin parkingów działających

w systemie [...]. W Regulaminie tym określono zasady korzystania

z parkingów, w tym sposób parkowania pojazdów, godziny, w których parking jest czynny dla użytkowników oraz niedozwolone rodzaje zachowania się osób przebywających na terenie parkingu. W załączniku do powyższego Regulaminu ustalono stawkę opłaty parkingowej za dobę parkowania.

Dodatkowo oprócz ustaleń dotyczących zasad korzystania z parkingów działających w systemie [...] oraz wysokości opłaty za korzystanie z tego rodzaju parkingów w Regulaminie zawarto również zasady odpowiedzialności odszkodowawczej użytkowników parkingu (§ 7 ust. 1) oraz wyłączona została odpowiedzialność odszkodowawcza [...], w tym z tytułu szkód komunikacyjnych i parkingowych (§ 7 ust. 3 i 4). W § 8 ust. 3 oraz § 10 ust.

1 Regulaminu przewidziano sankcje w postaci obowiązku zapłaty kar umownych oraz usunięcia pojazdu z parkingu, które są stosowane w przypadku naruszenia przepisów Regulaminu przez użytkownika parkingu. Cennik opłat i kar za korzystanie z parkingów działających w systemie [...] precyzuje wysokość i rodzaje kar umownych, wyróżniając: karę za pozostawienie pojazdu na terenie parkingu po upływie doby parkingowej, karę za pozostawienie pojazdu poza miejscem wyznaczonym do parkowania oraz karę za niezastosowanie się do polecenia osób kontrolujących lub obsługi parkingu (poz. 3-5 cennika). W cenniku tym ustanowiono także opłatę za zagubienie biletu parkingowego (poz. 2 cennika). Na mocy § 10 ust. 2 Regulaminu, wprowadzony został obowiązek pokrycia kosztów usunięcia pojazdu

z parkingu, jego zabezpieczenia i przechowywania do czasu odbioru przez użytkownika.

Wskazując na art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, skarżący podniósł, iż na podstawie wspomnianej ustawy organy gmin mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie zasad i trybu korzystania z obiektów gminnych

i urządzeń użyteczności publicznej. Wskazał jednocześnie, iż użyty we wspomnianym przepisie zwrot "zasady i tryb korzystania" zawiera w sobie kompetencję organu stanowiącego gminy do formułowania norm i zasad prawidłowego postępowania oraz ustalania reguł zachowania się, które mają obowiązywać na terenie obiektów użyteczności publicznej. Powyższe oznacza uprawnienie rady gminy do wprowadzenia reguł dotyczących obowiązującego sposobu zachowania się podmiotów, które przebywają w obiektach, o jakich mowa w art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym. Przepisy uchwały w sprawie regulaminu parkingów działających w systemie [...] w [...] oprócz reguł zachowania się osób będących użytkownikami tego typu parkingów określają również:

kwestie odpowiedzialności odszkodowawczej użytkowników parkingu (§ 7 ust.

1 załącznika do uchwały),

kwestie wyłączenia odpowiedzialności odszkodowawczej m. st. Warszawy (§ 7 ust. 3 i 4 załącznika do uchwały),

sankcje za naruszenie przepisów regulaminu (§ 8 ust. 3 i § 10 ust. 1 załącznika do uchwały oraz poz. 3-5 tabeli zamieszczonej w załączniku Nr 1 do Regulaminu parkingów działających w systemie [...] w [...]),

kwestie kosztów związanych z usunięciem pojazdu z parkingu (§ 10 ust.

2 załącznika do uchwały).

W ocenie skarżącego powyższa materia nie mieści się w zakresie pojęcia "zasady i tryb korzystania z gminnych obiektów użyteczności publicznej", a przepisy uchwały regulujące kwestie: odpowiedzialności odszkodowawczej, kosztów usunięcia pojazdu z Parkingu oraz sankcji za naruszenie postanowień regulaminu zostały wydane z przekroczeniem upoważnienia ustawowego zawartego w art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym. Rzecznik Praw Obywatelskich podniósł, iż niezgodne z prawem są również postanowienia zaskarżonej uchwały zamieszczone w poz. 2 cennika opłat i kar z tytułu korzystania z parkingów działających w systemie [...], które przewidują opłatę za zagubienie biletu parkingowego

w wysokości 200 zł. Wskazano, iż stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy

o gospodarce komunalnej, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią, inaczej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego postanawiają o wysokości cen i opłat za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej należących do tych jednostek, jednak opłata za zagubienie biletu parkingowego nie jest należnością

z tytułu korzystania z obiektu użyteczności publicznej, jakim jest parking gminny. Tym samym jej ustanowienie jest działaniem niemającym umocowania w ustawie.

Powołany przepis ustawy o gospodarce komunalnej nie stanowi podstawy prawnej do ustalenia wysokości kar umownych za naruszenie przepisów regulaminu (poz. 3-5 cennika). Kara umowna nie jest bowiem opłatą za korzystanie z gminnych obiektów użyteczności publicznej, lecz surogatem odszkodowania za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania niepieniężnego, czyli oznaczonym świadczeniem pieniężnym, do którego wykonania dłużnik zobowiązuje się tytułem naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego, jako świadczenia głównego.

Skarżący podniósł także, iż stosownie do postanowień art. 94 Konstytucji RP, organy samorządu terytorialnego, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Powyższe oznacza, że umocowanie do stanowienia przepisów prawa miejscowego może wynikać wyłącznie z ustawy, a materia będąca przedmiotem regulacji prawa miejscowego musi mieścić się w granicach upoważnienia ustawowego. Ten drugi warunek nie został spełniony w niniejszej sprawie, albowiem jak wyżej wykazano, zaskarżone przepisy uchwały wykraczają poza zakres upoważnień zawartych w art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym oraz

w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej.

W tych okolicznościach, jak podniósł skarżący, nie ulega wątpliwości, że wymienione w petitum skargi przepisy uchwały Rady [...] w sprawie regulaminu parkingów działających w systemie [...] w [...] są niezgodne z art. 94 Konstytucji RP.

Na poparcie zawartej w uzasadnieniu skargi argumentacji piszący przytoczył szereg orzeczeń Wojewódzkich Sądów Administracyjnych.

W odpowiedzi na skargę Rada Miasta [...] wniosła

o oddalenie skargi.

W uzasadnieniu zajętego stanowiska Rada podniosła, iż wbrew twierdzeniom skarżącego żaden z zaskarżonych przepisów załącznika do Uchwały Nr [...] nie narusza powołanych w skardze przepisów Konstytucji RP, u.s.g.

i u.g.k., a zaskarżona uchwała zapadła na podstawie i w granicach prawa. Organ działaniem swojego pełnomocnika wskazał, że uwadze skarżącego, poświęconej

w skardze w całości kwestii publicznoprawnego zakresu umocowania ustawowego do wydawania przez organy stanowiące gminy aktów prawa miejscowego, umknął prywatnoprawny aspekt Regulaminu. Korzystanie z parkingów działających

w systemie [...] wiąże się z zawarciem przez użytkownika z właścicielem parkingu umowy prawa cywilnego. Pewne elementy Regulaminu mieszczą się

w zakresie pojęcia przepisów porządkowych wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 4 u.s.g. (np. § 4, § 6, czy § 9 Regulaminu), zaś pozostałe przepisy Regulaminu (zwł. § 3, § 5, a także wszystkie przepisy zakwestionowane przez Rzecznika Praw Obywatelskich nie należą do przepisów porządkowych, lecz należą do sfery prywatnoprawnej, regulując postanowienia umów zawieranych między [...], a użytkownikami - najemcami. Rada [...] miała prawo przesądzić, który z wchodzących w grę umownych stosunków prawnych będzie miał miejsce przy korzystaniu z przedmiotowych parkingów. W § 3 ust. 1 Regulaminu zadecydowała, że zawierane z użytkownikami umowy będą stanowiły umowy najmu. Rada mogła dokonać takiego wyboru sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej w powyższym zakresie na gruncie art. 4 ust. 1 pkt 1 u.g.k. w zw. z art. 18 ust. 1 u.s.g., zaś jednolite dla wszystkich najemców określenie ich praw i obowiązków jest zasadne przy uwzględnieniu adhezyjnego charakteru umów, masowej skali ich zawierania oraz kwalifikacji przedmiotu tych umów jako użyteczności publicznej. Wskazano jednocześnie, iż wbrew zawartym w skardze twierdzeniom,

w postanowieniach Regulaminu zaskarżonych przez Rzecznika Praw Obywatelskich Rada [...] nie zmieniła w żadnym zakresie powszechnie obowiązujących i należących do materii ustawowej zasad odpowiedzialności (w szczególności zasad odpowiedzialności karnoadministracyjnej lub odpowiedzialności cywilnej z tytułu czynu niedozwolonego), a jedynie w zakresie dopuszczalnym na gruncie zasady swobody umów - ukształtowała pewne zasady odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 i n. k.c.) i inkorporowała je wraz z przepisami porządkowymi do postanowień umownych.

W odpowiedzi na skargę podniesiono także, iż tok rozumowania skargi mógłby prowadzić do uznania, iż Rada [...] może w Regulaminie określić wyłącznie zasady korzystania z przedmiotowych parkingów, zaś wszelkie pozostałe elementy umowy określałby Prezydent zarządzeniem. Przywołując ustanowienie przez ustawodawcę szczególnych zasad kontroli nad pewnymi kategoriami umów także poprzez powierzenie ich istotnych postanowień organom stanowiącym jednostek samorządu terytorialnego, co do których określenie warunków ich zawierania leży w kompetencji Rady [...] i następuje w formie aktów prawa miejscowego, wskazano, iż szczególną kontrolą i reglamentacją objąć należy umowy cywilnoprawne, które dotyczą sfer użyteczności publicznej, mają charakter adhezyjny i są zawierane powszechnie (masowo) w obrocie prawnym. Wskazano także, iż nie jest w niniejszej sprawie przedmiotem sporu okoliczność, że żaden przepis rangi ustawowej nie przewiduje explicite kompetencji Rady [...] do określania treści umów najmu dotyczących parkingów działających w systemie [...] - pomimo, że umowy te spełniają wszystkie kryteria przywołane

w punkcie poprzedzającym. Tym samym - przy założeniu słuszności zawartych

w skardze argumentów - uprawnione jest twierdzenie, że zaniechanie przez ustawodawcę unormowania zasad zawierania i ustalania treści tych umów

(i nieprzekazanie kompetencji w tym zakresie radom gmin) skutkuje zaistnieniem tzw. aksjologicznej luki w prawie, z wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami dla dokonania oceny umocowania Rady [...] do uchwalenia zaskarżonych postanowień Regulaminu. Gdyby przyjąć, że zaskarżone postanowienia Regulaminu winien określić Prezydent m.st. Warszawy w drodze zarządzenia, to skutkowałby to faktycznym brakiem kontroli społecznej nad tak istotnymi kwestiami dla ustalenia zasad korzystania z parkingu jak choćby wybór pomiędzy konkurencyjnymi rozwiązaniami prawnymi (umowa przechowania, umowa najmu, względnie jakaś umowa mieszana czy nienazwana) - w miejsce uchwalania całego Regulaminu podczas jawnej i otwartej sesji Rady [...] o istotnym zakresie treści umów decydowałby Prezydent [...], samodzielnie i w istocie arbitralnie ustalając warunki adhezyjnych umów powszechnie zawieranych w obrocie z [...], zaś adresaci o wydaniu tych przepisów dowiadywaliby się bez ich publikacji, praktycznie dopiero przy zawieraniu umów najmu, brakiem publikacji takich istotnych elementów umów w oficjalnym organie promulgacyjnym jakim jest dziennik urzędowy województwa oraz zaistnieniem szeregu wątpliwości, jak się wydaje, nie do przezwyciężenia przy dekodowaniu treści zawieranej między stronami umowy na podstawie dodatkowych, ustalanych przez Prezydenta elementów Regulaminu - z uwagi na praktyczne trudności w rozróżnieniu, które z elementów Regulaminu stanowią przepisy porządkowe zastrzeżone do kompetencji Rady [...], a które leżą w kompetencji Prezydenta jako organu wykonawczego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Niniejsza sprawa zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) podlega rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który zgodnie

z art. 1 § 2 tej ustawy dokonuje kontroli zaskarżonego aktu pod względem zgodności z prawem. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W myśl art. 3 ust. 2 pkt 5 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej. Zgodnie z art. 147 § 1 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.

W ocenie Sądu wbrew zarzutom skargi brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności wskazanych w skardze postanowień uchwały Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2011 roku w sprawie regulaminu parkingów działających w systemie [...] ([...]) w [...].

W myśl art. 91 ust. 1 u.s.g. uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. W przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały lub zarządzenia, ograniczając się do wskazania, iż uchwałę lub zarządzenie wydano z naruszeniem prawa (art. 91 ust. 4 u.s.g.). Istotnymi naruszeniami prawa, o jakich mowa we wskazanym wyżej przepisie są naruszenia takie jak: podjęcie uchwały przez organ niewłaściwy, brak podstawy do podjęcia uchwały określonej treści, niewłaściwe zastosowanie przepisu prawnego będącego podstawą podjęcia uchwały, naruszenie procedury podjęcia uchwały oraz pozostawanie przez przepisy podjętego aktu w sprzeczności z przepisami ustawowymi (por. uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 21 stycznia 2010 roku w sprawie II SA/Go 973/09).

Art. 94 Konstytucji RP stanowi, iż organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów, a zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa. Zgodnie z art. 40 ust. 2 pkt 4 u.s.g., na podstawie tej ustawy organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie zasad

i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. W myśl art. 4 ust. 1 pkt 2 u.g.k., jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego postanawiają o wysokości cen i opłat albo sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej. Z treści art. 40 ust. 2 u.s.g. nie wynika, który z organów gminy jest uprawniony do wydania aktu prawa miejscowego. Z brzmienia art. 18 ust. 1 w zw.

z art. 14 u.s.g. wynika, iż do właściwości rady gminy, stanowiącej w drodze uchwały, należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Wobec tego, że brak jest regulacji, która wyłączałaby uprawnienie rady gminy do podjęcia uchwały w zakresie zasad i trybu korzystania z parkingów działających w systemie [...], Rada [...] była organem władnym do podjęcia zakwestionowanej w niniejszej sprawie uchwały.

W ocenie Sądu przyjęcie art. 40 ust. 2 pkt 4 u.s.g. za podstawę zakwestionowanych postanowień uchwały należy uznać za zasadne. W ocenie tej, także istotna jest okoliczność, iż brak jest regulacji dotyczącej sposobu i podmiotu władnego do ustalenia zasad i trybu korzystania z parkingów działających w systemie [...]. W punkcie 2 wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego

w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2008 roku w sprawie II OSK 102/08 (LEX Nr 453213), Sąd ten wskazał, iż: "Zarówno przepisy Konstytucji jak i ustawy o samorządzie powiatowym nie wymagają, aby w upoważnieniach takich, jak np. do wydawania rozporządzeń, zawarty był zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. Takie rozwiązanie świadczy o woli konstytucyjnego ustawodawcy do zapewnienia organom władzy lokalnej szerokich uprawnień do kształtowania, za pomocą przepisów prawa miejscowego, stosunków społecznych

w sposób adekwatny do warunków i specyfiki danego terenu." Wyrok ten wprawdzie zapadł w odmiennym stanie faktycznym i w odniesieniu do ustawy o samorządzie powiatowym, jednak w ocenie Sądu wynikająca z końcowej części cytowanej tezy konkluzja ma zastosowanie w niniejszej sprawie. Tym samym brak jest podstaw do stwierdzenia, iż uchwalenie regulaminu parkingów [...] zaskarżoną

w niniejszej sprawie uchwałą w jakiejkolwiek części jest sprzeczne z treścią art. 40 ust. 2 pkt 4 u.s.g. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż parkingi, o których mowa, jako zaspakajające zbiorowe potrzeby społeczności lokalnej stanowią urządzenia użyteczności publicznej. Specyfika tych urządzeń użyteczności publicznej, polegająca na udostępnianiu miejsc parkingowych i będąca przejawem zarządzania

i gospodarowania mieniem [...] wymaga odpowiedniego do rodzaju świadczonych w tym zakresie usług uregulowania zasad i trybu korzystania z nich. Tym samym, stanowiący regulamin, dla jasności kierowanej do potencjalnych użytkowników parkingu oferty zobowiązany był do określenia rodzaju stosunku prawnego, który będzie miał zastosowanie. Jak wynika z § 3 ust. 1 Regulaminu poprzez wjazd na teren Parkingu następuje zawarcie przez użytkownika z [...] umowy najmu miejsca parkingowego na warunkach określonych

w niniejszym regulaminie. Przyjęcie za podstawę stosunku prawnego w zakresie korzystania z miejsca parkingowego regulacji, o której mowa w art. 659 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) (dalej: "k.c.") daje podstawę do uregulowania korzystania z parkingu według tych przepisów, jak i według przepisów Księgi Trzeciej (dot. zobowiązań) Tytułu VII (określającej wykonanie i skutki niewykonania zobowiązań) k.c. W § 7 ust.1 Regulaminu parkingów działających w systemie [...] ([...]) w [...] stanowiącym załącznik do uchwały nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2011 roku wskazano, iż: "Użytkownik ponosi odpowiedzialność za wszelkie szkody spowodowane przez pojazd lub powstałe

w związku z korzystaniem z miejsca parkingowego, w szczególności z tytułu zanieczyszczenia powierzchni parkingu na skutek wycieku płynów z pojazdu (wyciek oleju, płynu hamulcowego, płynu chłodniczego itp." W ust. 3 § 7 Regulaminu,

o którym mowa zawarto zapis stanowiący, iż: "Miasto [...] nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody powstałe w wyniku kradzieży (włamania, rozboju itp.) rabunku, zniszczenia lub uszkodzenia pojazdów znajdujących się na terenie Parkingu, jak również rzeczy w nich pozostawionych lub stanowiących ich wyposażenie". W ust. 4 § 7 Regulaminu została wyłączona odpowiedzialność m. st. Warszawy z tytułu szkód komunikacyjnych i parkingowych dotyczących pojazdów

i osób korzystających z parkingu. W § 8 ust. 3 Regulaminu wskazano, iż:

"W przypadku naruszenia przepisów określonych w niniejszym regulaminie użytkownik zobowiązany jest do zapłaty na rzecz [...] kar umownych

w wysokości określonej w cenniku, który stanowi załącznik nr 1 do niniejszego Regulaminu". Tytuły kar umownych i ich wysokość, podobnie jak kwotę opłaty za zagubienie biletu, rozumianego jako nośnik pobierany z terminala w przypadku parkingów bezobsługowych, zostały określone w puntach od 2 do 5 cennika opłat

i kar z tytułu korzystania z parkingów działających w systemie [...] stanowiącym załącznik nr 1 do Regulaminu parkingów. W zakwestionowanym także w skardze § 10 ust. 1 Regulaminu wskazano, iż: "W przypadku naruszenia przez użytkownika postanowień niniejszego Regulaminu [...] może zastosować środki niezbędne dla przywrócenia stanu zgodnego z Regulaminem,

w tym również poprzez usunięcie pojazdu z Parkingu", zaś w ust. 2 tego samego

§ wskazano, że: "W przypadkach określonych w ust. 1 użytkownik zobowiązany jest do pokrycia kosztów związanych z usunięciem pojazdu z Parkingu oraz jego zabezpieczeniem i przechowaniem do czasu odbioru pojazdu przez użytkownika".

W okolicznościach niniejszej sprawy analizy prawidłowości przytoczonych regulacji należy dokonać w kontekście całego Regulaminu, w szczególności jego założeń co do określenia rodzaju stosunku prawnego na podstawie, którego miejsca parkingowe są udostępniane. Z tych względów w ocenie Sądu treść § 7 ust. 1, 3 i 4, § 8 ust. 3,

§ 10 ust. 1 i 2 Regulaminu oraz postanowień z poz. 2-5 cennika opłat i kar z tytułu korzystania z parkingów działających w systemie [...] ([...]) w [...], stanowiącego załącznik Nr 1 do Regulaminu wynika z faktu przyjęcia jako podstawy korzystania z miejsca parkingowego umowy najmu. Określenie zakresu odpowiedzialności stron umowy najmu miejsca parkingowego zawartej

w myśl § 3 Regulaminu, której wyrazem jest § 7 Regulaminu, określenie obowiązków użytkowników parkingu w ramach zawartej umowy czy konsekwencji jakie użytkownik ponosi w przypadku nie wywiązania się z postanowień tej umowy, których wyrazem są § 8 oraz § 10, a także postanowienia cennika zawarte w punktach 2-5 załącznika nr 1 do Regulaminu, stanowią treść zawartego przez użytkownika parkingu z [...] stosunku prawnego i mają charakter kontraktowy.

Z tego względu brak jest podstaw do stwierdzenia ich sprzeczności z prawem. Dodatkowo z uwagi na rodzaj świadczonych w ramach systemu [...] usług, z których mogą wynikać szkody związane z użytkowaniem miejsca parkingowego po obu stronach umowy najmu, jak i mogą wynikać szkody komunikacyjne i inne, występujące pomiędzy użytkownikami parkingu, czy też innymi jeszcze osobami oraz okoliczność, że z parkingu może jednocześnie korzystać nieoznaczona liczba użytkowników, klarowność zasad korzystania z parkingu wymagała odpowiednich regulacji relacji pomiędzy każdym z potencjalnych najemców, a wynajmującym

w kontekście ewentualnych zdarzeń powodujących powstanie szkody po stronie wynajmującego i najemcy. Postanowienia cennika zawarte w punktach 3-5 będącego załącznikiem do Regulaminu parkingów, do których odwołuje się § 8 ust. 3 Regulaminu nie stanowią kar w rozumieniu przepisów prawa karnego czy wykroczeniowego, ale są karami umownymi, których zastrzeżenie w umowie dopuszcza art. 483 k.c. Opłata za zagubienie biletu parkingowego wskazana

w punkcie 2, z jednoczesnym oznaczeniem, iż dotyczy obiektów, na których zamontowany jest bezobsługowy system parkingowy, a poprzez bilet parkingowy rozumie się nośnik pobierany z terminala przez użytkownika przy wjeździe na Parking, na podstawie którego następuje rozliczenie opłat i kar z tytułu korzystania

z Parkingu, w świetle takiej regulacji także w istocie swojej stanowi karę umowną,

o jakiej mowa w art. 483 k.c. W tych okolicznościach brak jest podstaw do stwierdzenia, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż wystąpił brak podstawy prawnej do podjęcia uchwały, albo też niewłaściwie zastosowano przepis prawny będący podstawą podjęcia uchwały. Z okoliczności podnoszonych przez strony nie wynika także aby naruszono procedury podjęcia uchwały. W ocenie Sądu regulacje wprowadzone uchwałą nie są sprzeczne z przepisami ustawowymi. Z powyższych wywodów wynika jednocześnie, iż wbrew twierdzeniom skargi nie doszło do wykroczenia poza granice upoważnienia ustawowego zawartego w art. 40 ust. 2 pkt 4 u.s.g. oraz art. 4 ust. 1 pkt 2 u.g.k. i tym samym nie zostały naruszone postanowienia art. 94 Konstytucji RP.

Zauważyć jednocześnie należy, iż skarżący nie zakwestionował prawidłowości zapisów § 3 Regulaminu, a jedynie postanowienia stanowiące konsekwencję tej regulacji. W argumentacji przedstawionej w skardze pominął specyfikę urządzenia użyteczności publicznej, jakiego dotyczy zaskarżona Uchwała i wprowadzony jej brzmieniem Regulamin. Okoliczności te z uwagi na istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia nie mogą pozostać poza zainteresowaniem Sądu podczas dokonywania oceny zasadności wywodów skargi.

Z tych względów Sąd wobec nie uwzględnienia skargi, na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił zgodnie z treścią wyroku.