I SA/Wa 57/13

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] lipca 2012 r. Wójt Miasta i Gminy [...] zwrócił się do Burmistrza Gminy [...] o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego – J. K.

Burmistrz Gminy [...] pismem z dnia [..] lipca 2012 r. wezwał J. K. do siedziby Ośrodka Pomocy Społecznej celem przeprowadzenia wywiadu alimentacyjnego i złożenia oświadczenia majątkowego. Organ zobowiązał J. K. do zarejestrowania się w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna lub poszukująca pracy do dnia [...] sierpnia 2012 r. Dłużnik alimentacyjny odmówił przyjęcia pisma, zawierającego to zobowiązanie. Pismo zostało wysłane do J. K. za pośrednictwem operatora pocztowego i doręczone w dniu [...] lipca 2012 r.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2012 r. Burmistrz Gminy [...] zawiadomił J. K. o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie uznania go za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Pismo zostało doręczone J. K. w dniu [...] sierpnia 2012 r.

Decyzją dnia [...] października 2012 r. nr [...] Burmistrz Gminy [...] uznał J. K. za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.

J. K. wniósł odwołanie, w którym nie zgodził się z ustaleniami poczynionymi przez organ pierwszej instancji. Podniósł, że nie uwzględniono jego “wniosku formalnego" złożonego w dniu [...] września 2012 r. Wskazał, że przekazywał w ramach [...] kontaktów z nieletnimi Z. i W. K. różnego rodzaju świadczenia według potrzeb. Załączył kserokopie dowodów wpłat świadczeń pieniężnych. Wskazał, że powyższe wynikało z braku zaufania odwołującego się do J. N., co do tego, że przekaże pozyskane środki na rzecz małoletnich dzieci. Zarzucił działanie niezgodne z prawem. Odwołujący się zarzucił, że Burmistrz Gminy [...] nie wziął pod uwagę złożonej przez niego w trakcie trwania postępowania dokumentacji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia

[...] listopada 2012 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ powołał przepisy prawa, w tym przepisu art. 3 ust. 5 pkt 2, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 2 pkt 1, art. 5 ust. 3 pkt 2, art. 5 ust. 3a ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Wskazał, że organ właściwy dłużnika alimentacyjnego, J. K., a więc Burmistrz Gminy [...], może wydać decyzję o uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych tylko w sytuacji łącznego zaistnienia dwóch okoliczności: odmowy zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny albo poszukujący pracy oraz nie wywiązywania się przez niego w ciągu ostatnich 6 miesięcy w każdym miesiącu ze zobowiązań alimentacyjnych w kwocie nie niższej niż 50% kwoty bieżąco ustalonych alimentów.

SKO podało, że odwołujący się, pomimo wystosowania do niego pisma z dnia

[...] lipca 2012 r., zobowiązującego do zarejestrowania się w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna lub poszukująca pracy do dnia [...] sierpnia 2012 r., po zawiadomieniu o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie wydania zaskarżonej decyzji, nie nawiązał kontaktu z właściwym Urzędem Pracy i nie wypełnił nałożonego na niego obowiązku. Ponadto z informacji uzyskanej od komornika sądowego z dnia [...] sierpnia 2012 r. wynika, iż w okresie od wszczęcia egzekucji,

tj. od dnia [...] kwietnia 2012 r. do dnia [...] lipca 2012 r. J. K. nie wywiązywał

się w pełnej wysokości ze zobowiązań alimentacyjnych, wobec czego egzekucja była częściowo bezskuteczna. Z akt sprawy wynika ponadto, że odwołujący się nie wpłacał zasądzonych alimentów także w roku 2011. Tym samym organ pierwszej instancji zasadnie uznał, iż w okresie ostatnich 6 miesięcy J. K. nie wywiązywał się w każdym miesiącu ze zobowiązań alimentacyjnych w kwocie nie niższej niż 50% kwoty bieżąco ustalonych alimentów. Burmistrz Gminy [...] wydanie zaskarżonej decyzji uzasadnił zaistnieniem powyższych okoliczności.

SKO wskazało, że J. K. w treści odwołania nie przedstawił dowodów mogących podważyć prawidłowość ustaleń poczynionych przez organ pierwszej instancji. Podniesione przez stronę okoliczności, a więc złożone w toku prowadzenia postępowania pismo, zatytułowane "wniosek formalny", wraz z załącznikami, dokumentujące poniesione wydatki, związane ze zorganizowaniem wczasów dla dzieci oraz dokonaniem zakupów produktów spożywczych, nie mogą wpłynąć na zasadność wydanego rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Także podniesiona przez stronę okoliczność, że poszukuje pracy we własnym zakresie, nie stanowi przesłanki zwalniającej od obowiązku zastosowania się do obowiązku określonego w piśmie Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] lipca 2012 r.

Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] stała się przedmiotem skargi J. K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze zarzucił błędną ocenę materiału dowodowego oraz niewłaściwe działania urzędników Ośrodka Pomocy Społecznej [...].

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga nie jest zasadna.

W ocenie Sądu, zarówno zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. jak i decyzja organu I instancji odpowiadają prawu. Organy prawidłowo zastosowały przepisy prawa materialnego, tj. przepisy ustawy

z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U.

z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, organ właściwy dłużnika przekazuje komornikowi sądowemu informacje mające wpływ na skuteczność prowadzonej egzekucji, w szczególności zawarte

w wywiadzie alimentacyjnym oraz oświadczeniu majątkowym dłużnika alimentacyjnego. Stosownie zaś do art. 5 ust. 3 tej ustawy, w przypadku, gdy dłużnik alimentacyjny uniemożliwia przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego lub 1) odmówił złożenia oświadczenia majątkowego, 2) zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny, 3) bez uzasadnionej przyczyny, w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wykonywania prac społecznie użytecznych, prac interwencyjnych, robót publicznych, praz na zasadach robót publicznych albo udziału

w szkoleniu, stażu lub przygotowaniu zawodowym dorosłych – organ właściwy dłużnika wszczyna postępowanie dotyczące uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Decyzji o uznaniu za dłużnika alimentacyjnego

za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych nie wydaje się wobec dłużnika alimentacyjnego, który przez okres ostatnich 6 miesięcy wywiązywał się w każdym miesiącu ze zobowiązań alimentacyjnych w kwocie nie niższej niż 50% kwoty bieżąco ustalonych alimentów.

W sprawie jest bezsporne, że osobie uprawnionej przyznane zostały świadczenia z funduszu alimentacyjnego, tj. świadczenia na rzecz [...] skarżącego Z. K.

i W. K. od dnia [...] czerwca 2012 r. do dnia [...] września 2012 r. (art. 3 ust. 5 pkt 2 ustawy). Powyższe stanowiło podstawę do wystąpienia przez organ właściwy wierzyciela do organu właściwego dłużnika o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego.

Z akt postępowania administracyjnego wynika, że dłużnik alimentacyjny zobowiązany został do zarejestrowania się w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna, poszukująca pracy. Zobowiązanie zostało doręczone stronie. Obowiązek ten nie został wypełniony.

Wprawdzie strona w toku postępowania kwestionowała wskazane zobowiązanie wnosząc, za pośrednictwem Ośrodka Pomocy Społecznej w [...], sprzeciw do SKO w W., jednakże w ocenie Sądu zobowiązanie do zarejestrowania się w PUP było prawidłowe. Sąd zauważa, że sprzeciw od zobowiązania nie został przekazany przez Ośrodek Pomocy Społecznej do SKO w W., jednakże powyższe pozostaje bez wpływu na wynik sprawy, albowiem zobowiązanie do zarejestrowania się w PUP nie podlegało zaskarżeniu w toku postępowania administracyjnego. Stąd też kwestia nierozpatrzenia tego sprzeciwu nie wpływa na wynik niniejszej sprawy.

W sprawie nie zachodzi też przesłanka z art. 5 ust. 3a ustawy, wyłączająca dopuszczalność wydania decyzji, albowiem w toku postępowania bezspornie ustalone zostało, że przez okres ostatnich 6 miesięcy skarżący nie wywiązywał się w każdym miesiącu ze zobowiązań alimentacyjnych w kwocie nie niższej niż 50% kwoty ustalonych alimentów.

Za uchybienie procesowe Sąd uznał brak odniesienia się przez organ I instancji w decyzji do wniosku strony z dnia [...] września 2012 r. nazwanego "wnioskiem formalnym", w którym J. K. powoływał się na dowody opłat pieniężnych dokonywanych na rzecz nieletnich dzieci w związku z pełnioną władzą rodzicielską,

w tym m.in. opłaty na rzecz Ośrodka Wypoczynkowego [...] za wczasy, inne wpłaty na rzecz tego Ośrodka Wypoczynkowego, wpłata na rzecz Bank [...], wpłata na rzecz M.W. To uchybienie przepisowi art. 107 § 3 k.p.a. pozostaje jednakże bez wpływu na wynik sprawy.

Wskazania wymaga przy tym, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze

w W. ustosunkowując się do tego wniosku strony, trafnie wskazało

w zaskarżonej decyzji, że podniesione w tym wniosku okoliczności nie wpływają na prawidłowość decyzji organu I instancji.

Ustalenie to Sąd uznał za prawidłowe, albowiem przedłożone dowody wpłat

za wczasy, czy przedszkole nie mogą być utożsamiane z wywiązywaniem

się ze zobowiązań alimentacyjnych, przez które należy rozumieć uiszczanie kwoty orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w W. z dnia [...] listopada 2009 r. sygn. akt [...]w sposób określony w tym wyroku, a zatem do [..] dnia każdego miesiąca z góry do rąk matki dzieci.

Odnosząc się do podniesionego w skardze zarzutu dotyczącego sposobu działania pracowników Ośrodka Pomocy Społecznej, w tym braku działania w tym zakresie burmistrza miasta i gminy [...] oraz rady miejskiej, wskazania wymaga, że powyższe nie wpływa na wynik niniejszej sprawy. Kwestie dotyczące należytego, czy też nienależytego wykonywania zadań przez pracowników organów, czy organy mogą być przedmiotem skargi wnoszonej w trybie działu VIII k.p.a.

do właściwych organów, zgodnie z art. 229 k.p.a. Rozstrzyganie w tym zakresie

nie mieści się w kompetencjach sądu administracyjnego.

Dokonując natomiast oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji

i postępowania, w ramach którego została ona wydana, Sąd stwierdził, iż zarówno zaskarżona decyzja, jak i decyzja organu I instancji nie naruszają prawa w stopniu, który uzasadniałby ich wyeliminowanie z obrotu prawnego.

Z tego względu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie,

na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu

przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł,

jak w wyroku.