VI SA/Wa 2727/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-05-06Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Magdalena Maliszewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Maliszewska po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o wstrzymanie wykonania decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r. w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie przejazdu bez uiszczenia opłaty elektronicznej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] października 2012 r. nr [...], po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy A. K. (nazywanego dalej "skarżącym"), utrzymał w mocy decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2011 r. [...] o nałożeniu na stronę kary pieniężnej w wysokości 3.000 złotych z tytułu nieuiszczenia opłaty elektronicznej za przejazd w dniu [...] września 2011 r. o godzinie [...] po autostradzie [...] na odcinku Z. (granica państwowa) – węzeł B..
Pismem z dnia 23 listopada 2012 r. skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na ww. decyzję, wnosząc jednocześnie o wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji do czasu ostatecznego rozpatrzenia skargi.
Skarżący powołał się na trudną sytuację finansową i dotkliwą kwotę kary pieniężnej.
Wojewódzki sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., nazywanej dalej "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Ponieważ katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty (postanowienie NSA z dnia 13 sierpnia 2009 r. sygn. akt I OZ 779/09, Lex nr 552417), na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uzasadnienia wniosku, którego argumentacja winna przekonać Sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest bowiem wskazanie okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, zaś uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (postanowienie NSA z: dnia 12 października 2010 r. sygn. akt I GZ 316/10, Lex nr 607229; z dnia 4 marca 2010 r. sygn. akt II OZ 178/10, Lex nr 564165). Twierdzenia podnoszone we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powinny być poparte dokumentami źródłowymi.
Konieczność uwzględnienia w postępowaniu sądowoadministracyjnym całości akt sprawy nie oznacza, że Sąd w odniesieniu do wniosku miałby się domyślać, jakie dowody wnioskodawca chciałby przedstawić, celem wykazania, że spełnia przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. (postanowienie NSA z dnia 18 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 502/09, Lex nr 569795).
Brak należytego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji, przez który należy rozumieć także brak stosownych dokumentów potwierdzających argumentów podniesionych przez stronę we wniosku, nie jest brakiem formalnym, do uzupełnienia którego Sąd ma obowiązek wezwać skarżącego w trybie art. 49 p.p.s.a.
W niniejszej sprawie skarżący w uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wskazał co prawda na dotkliwość wymierzonej kary pieniężnej oraz powołał się na swoją trudną sytuację finansową, jednakże na ich potwierdzenie, nie przedłożył żadnych dokumentów, pozwalających na ocenę, czy jego obawy odnośnie wystąpienia jednej z przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., należy uznać za zasadne.
W związku z tym, że skarżący nie uprawdopodobnił wystąpienia w sprawie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Magdalena Maliszewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Maliszewska po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o wstrzymanie wykonania decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r. w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie przejazdu bez uiszczenia opłaty elektronicznej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] października 2012 r. nr [...], po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy A. K. (nazywanego dalej "skarżącym"), utrzymał w mocy decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2011 r. [...] o nałożeniu na stronę kary pieniężnej w wysokości 3.000 złotych z tytułu nieuiszczenia opłaty elektronicznej za przejazd w dniu [...] września 2011 r. o godzinie [...] po autostradzie [...] na odcinku Z. (granica państwowa) – węzeł B..
Pismem z dnia 23 listopada 2012 r. skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na ww. decyzję, wnosząc jednocześnie o wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji do czasu ostatecznego rozpatrzenia skargi.
Skarżący powołał się na trudną sytuację finansową i dotkliwą kwotę kary pieniężnej.
Wojewódzki sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., nazywanej dalej "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Ponieważ katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty (postanowienie NSA z dnia 13 sierpnia 2009 r. sygn. akt I OZ 779/09, Lex nr 552417), na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uzasadnienia wniosku, którego argumentacja winna przekonać Sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest bowiem wskazanie okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, zaś uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (postanowienie NSA z: dnia 12 października 2010 r. sygn. akt I GZ 316/10, Lex nr 607229; z dnia 4 marca 2010 r. sygn. akt II OZ 178/10, Lex nr 564165). Twierdzenia podnoszone we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powinny być poparte dokumentami źródłowymi.
Konieczność uwzględnienia w postępowaniu sądowoadministracyjnym całości akt sprawy nie oznacza, że Sąd w odniesieniu do wniosku miałby się domyślać, jakie dowody wnioskodawca chciałby przedstawić, celem wykazania, że spełnia przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. (postanowienie NSA z dnia 18 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 502/09, Lex nr 569795).
Brak należytego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji, przez który należy rozumieć także brak stosownych dokumentów potwierdzających argumentów podniesionych przez stronę we wniosku, nie jest brakiem formalnym, do uzupełnienia którego Sąd ma obowiązek wezwać skarżącego w trybie art. 49 p.p.s.a.
W niniejszej sprawie skarżący w uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wskazał co prawda na dotkliwość wymierzonej kary pieniężnej oraz powołał się na swoją trudną sytuację finansową, jednakże na ich potwierdzenie, nie przedłożył żadnych dokumentów, pozwalających na ocenę, czy jego obawy odnośnie wystąpienia jednej z przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., należy uznać za zasadne.
W związku z tym, że skarżący nie uprawdopodobnił wystąpienia w sprawie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
