II SAB/Po 32/14

Uzasadnienie

K. J. pismem datowanym na dzień 12 lutego 2014 r. złożonym w kancelarii ogólnej Urzędu Miasta i Gminy w dniu 14 lutego 2014 r. domagał się udostępnienie informacji publicznej. Wnioskodawca wskazując na art. 2 ust.1 i art.10 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r. ( Dz.U. nr 112, poz,1198 ) prosił o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej pani M. J. w zakresie kiedy i na jakim stanowisku została zatrudniona w Szkole Podstawowej w S. i kiedy została powołana na dyrektora tejże szkoły. Dyrektor Zespołu Ekonomiczno-Administracyjnego Szkół pismem datowany na [...] marca 2014 r. , a nadanym w Placówce Pocztowej w dniu 7 marca 2014 r. udzielił odpowiedzi i opodal, że stanowisko dyrektora szkoły Podstawowej w S. zostało powierzone M. J. na okres 5 lat od 1.09.2013 do 31.08.2108 r. na podstawie art. 36 a ust.4 ustawy z dnia 7.09.1990 r. o systemie oświaty ( Dz.U. z 2004 r. poz.256 ze zmianami ) w wyniku rozstrzygniętego wcześniej konkursu.

Pismem z dnia 4 marca 2014 r. tego dnia złożonym w kancelarii ogólnej Urzędu Miasta i Gminy K. J. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej przez Burmistrza Miasta i Gminy. Skarżący powołując się na przepisy ustawy z dnia 30.08.2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i art. 13 ust.2, art.16 ust.1 ustawy z 6.09.2001 r. o dostępie do informacji publicznej wniósł o zobowiązanie Burmistrza Miasta i Gminy do udzielenia żądanej informacji w terminie 14 dni od daty doręczenia organowi , do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy i zasądzenia kosztów. Nastopnie pismem z dnia 24.03.2014 r. K. J. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego o wymierzenie grzywny organowi w związku z niezastosowaniem się do obowiązku przekazania skargi oraz akt sprawy i odpowiedzi na skargę. Sprawa została zarejestrowana pod Sygnaturą II SO/Po 5/14 i postanowieniem z dnia [...] maja 2014 r. Sąd wymierzył Burmistrzowi Miasta i Gminy grzywnę w kwocie 500 zł i obciążył organ kosztami postępowania. Postanowienie jest prawomocne.

Pismem z dnia 11.04.2014 r. tego dnia złożonym skarżący jak napisał po raz ostatni wnosi o udzielenie informacji zgodnie z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej. Skarżący wskazał, że w otrzymanych odpowiedziach jest tylko część żądanych przez niego informacji, natomiast nie otrzymał odpowiedzi kiedy i na jakie stanowisko nauczyciela została zatrudniona w szkole Pani J. Pismem z dnia [...].04.2014 r. Burmistrz odpowiedział, że zatrudnienie na stanowisku nauczyciela w Szkole Podstawowej nastąpiło na podstawie przeniesienia zgodnie z art. 18 ust.1 ustawy Karta nauczyciela. Następnie przy piśmie z dnia 2.06.2014 r. dyrektor szkoły Podstawowej przesłał kopie pisma z [...] sierpnia 2013 r. o przeniesieniu na stanowisko nauczyciela.

Pismem z dnia 2 kwietnia 2014 r. Burmistrz Miasta i Gminy przesłał do sądu skargę K. J. na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej. Jednocześnie Burmistrz wyjaśnił ,że w chwili złożenia skargi tj. w dniu 4 marca 2014 r. żądana informacja została przygotowana i wysłana z nieznacznym opóźnieniem, co było spowodowane koniecznością skonsultowania treści z radcą prawnym, który to radca nie przebywa codziennie, a do spraw związanych z oświatą dostępny jest w poniedziałki i wtorki.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje

Postępowanie sądowe należało umorzyć.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153 poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Jak wynika przy tym z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi, ani powołaną podstawą prawną.

Podstawę rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie stanowiły przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r. poz. 782). Zgodnie z art. 1 ust. 1 powołanej ustawy, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie. Jak wynika z przy tym z art. 2 cytowanej ustawy, każdemu przysługuje co do zasady prawo dostępu do informacji publicznej, a od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Nie ulega zatem wątpliwości, że K. J. dysponował legitymacją do wystąpienia z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 powołanej ustawy, zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, a podmioty reprezentujące osoby lub jednostki organizacyjne, inne niż wymienione w art. 4 ust. 1 pkt 1-4 tejże ustawy, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Z tej perspektywy nie ulega zatem wątpliwości, że Burmistrz Miasta i Gminy jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej.

Jak wynika przy tym z art. 1 ust. 1 powołanej ustawy, informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Przykładowy katalog danych, które mogą mieścić się w pojęciu informacji publicznej został określony w art. 6 cytowanej ustawy. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b-d tejże ustawy, udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o podmiotach zobowiązanych do udostępnienia takich informacji, w tym o ich organizacji, przedmiocie działalności i kompetencjach, organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencje.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Niemniej, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w powyższym terminie, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Odnosząc te uwagi do specyfiki rozważanej sprawy, należało zatem uznać, że wniosek skarżącego który wpłynął do organu w dniu 14 lutego 2014 r. podlegał załatwieniu do dnia 28 lutego 2014 r.( piątek ) Nie ulega przy tym wątpliwości, że organ nie wyznaczył dodatkowego terminu w trybie art. 13 ust. 2 powołanej ustawy. Tymczasem odpowiedź organu nosząca datę 3 marca 2014 r. została wyekspediowana przez organ do wnioskodawcy w dniu 7 marca 2014 r.

Sąd podziela prezentowane w orzecznictwie stanowisko, iż dochowanie czternastodniowego terminu do rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej rozumieć należy nie jako doręczenie stronie wnioskowanej informacji, względnie pisma o powodach niemożności udzielenia tej informacji bądź decyzji o odmowie jej udzielenia, lecz nadanie (wyekspediowanie) informacji (pisma, bądź decyzji) w sposób zawnioskowany przez podmiot domagający się udzielenia mu informacji publicznej (por. postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 26 lipca 2012r. o sygn.. akt II SAB/Po 18/12 – dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Tym samym załatwienie wniosku skarżącego nastąpiło niewątpliwie z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, który upłynął z dniem 28 lutego 2014r.

Jednocześnie wskazać trzeba, iż skarga na bezczynność organu została wniesiona w dniu 4 marca 2014r., a zatem po upływie terminu, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w chwili złożenia skargi organ pozostawał w bezczynności.

Niemniej nadanie w dniu 7 marca 2014r. pisma załatwiającego wniosek strony czyni niniejsze postępowanie sądowoadministracyjne bezprzedmiotowym w zakresie rozstrzygnięcia o zobowiązaniu organu do udzielania żądanej informacji publicznej, gdyż na dzień orzekania przez Sąd organ nie pozostaje już w tym zakresie w bezczynności.

W tej sytuacji Sąd umorzył postępowanie sądowe na podstawie art. 161 § 3 p.p.s.a., jak orzekł w punkcie I wyroku.

Niemniej Sąd ma również na względzie, iż przepis art. 149 p.p.s.a. w aktualnym brzmieniu zawiera normę, według której uwzględnienie skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego polega nie tylko na zobowiązaniu organu do wydania aktu w określonym terminie, ale także na rozstrzygnięciu o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce oraz czy było to z rażącym naruszeniem prawa albo nie mało charakteru rażącego. Użycie w zdaniu drugim § 1 art. 149 p.p.s.a. wyrazu "jednocześnie" nie oznacza, że ta część przepisu ma zastosowanie tylko wówczas, gdy sąd zobowiązuje organ do wydania aktu w określonym terminie.

Mając powyższe na względzie Sąd wydał również rozstrzygniecie, o którym mowa w art. 149 p.p.s.a. zdanie drugie i stwierdził w punkcie II sentencji wyroku, iż bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Zdaniem Sądu dla oceny, czy w rozpoznawanej sprawie miało miejsce rażące naruszenie prawa, nie jest wystarczające samo przekroczenie ustawowych terminów. Musi być ono znaczne bądź też wręcz przejawiać się w braku reakcji organu na wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Zdaniem Sądu fakt, iż organ przekroczył termin zaledwie o 7 dni świadczy o braku rażącego naruszenia prawa. Na podstawie art. 149 §1 zd. 2 p.p.s.a. Sąd orzekł, jak w punkcie II wyroku.

Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 201 p.p.s.a. i art. 205 § 2 p.p.s.a. jak w punkcie III wyroku.