IV SA/Wa 1123/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-08-01Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Łąpieś-Rosińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska po rozpoznaniu w dniu1 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi L. A. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie wydalenia cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
W piśmie z dnia 16 marca 2013 r. L. A. wniósł za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2012 r. nr [...] orzekającą o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej L. A., urodzonego [...] września 1978 r. w L., obywatela [...] i zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i państw obszaru Schengen przez okres 1 roku od dnia wykonania niniejszego decyzji.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z argumentacją, że w przypadku korzystnego dla skarżącego wyroku Sądu, wykonanie decyzji o wydaleniu pozbawiłoby takie orzeczenie znaczenia dla kształtowania sytuacji faktycznej i prawnej skarżącego, gdyż wówczas nie pozostawałby pod opieką i jurysdykcją Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto skarżący podniósł, że wykonanie zaskarżonej decyzji doprowadziłoby do trwałego rozdzielenia go z dziećmi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Wniosek należało uwzględnić z uwagi na fakt, że w ocenie Sądu zasadne jest pozostanie skarżącego w Polsce do czasu zakończenia niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże stosownie do § 3, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Instytucja wstrzymania wykonania ma jednak charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w przypadku zaistnienia przesłanek enumeratywnie wymienionych w art. 61 § 3 tej ustawy, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Przedmiotem wykonania aktu administracyjnego jest zatem każde zachowanie się podmiotu zobowiązanego do jego wykonania (adresata aktu) polegające m. in. na działaniu lub zaniechaniu określonego działania.
W rozpoznawanej sprawie zaskarżona decyzja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2013 r. utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji o wydaleniu cudzoziemca z terytorium RP jest tego typu decyzją, która nadaje się do wykonania.
Jak trafnie podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. akt II OZ 1330/05 (niepubl.), wyjazd cudzoziemca z Polski przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd, pozbawia go nie tylko możliwości osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym, ale także sprawia, że w razie ewentualnego uwzględnienia skargi, udzielona cudzoziemcowi ochrona sądowa może okazać się iluzoryczna. Jedynym środkiem ochrony dla cudzoziemca jest zatem uzyskanie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Udzielenie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji nakazującej cudzoziemcowi opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie decyzji odmawiającej nadania statusu uchodźcy jest związane ze standardami rzetelnej procedury i realizacją prawa do sądu.
Stwierdzić zatem należy, że przymusowe opuszczenie przez cudzoziemca terytorium Polski przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd, sprawi, że w razie ewentualnego uwzględnienia skargi, udzielona cudzoziemcowi ochrona sądowa może okazać się iluzoryczna, albowiem nie zostanie mu udzielona ochrona międzynarodowa, zgodnie z Konwencją Genewską dotyczącą statusu uchodźców, sporządzoną w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (Dz. U. z 1991 r., Nr 119, poz. 515 ze zm.) oraz Protokołem Nowojorskim dotyczącym statusu uchodźców, sporządzonym w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r. (Dz. U. z 1991 r., Nr 119, poz. 517).
Biorąc więc pod uwagę faktyczne i prawne następstwa, jakie wiązałyby się z wykonaniem zaskarżonej decyzji, Sąd uznał, że brak wstrzymania wykonania tej decyzji groziłby niebezpieczeństwem spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Łąpieś-Rosińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska po rozpoznaniu w dniu1 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi L. A. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie wydalenia cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
W piśmie z dnia 16 marca 2013 r. L. A. wniósł za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2012 r. nr [...] orzekającą o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej L. A., urodzonego [...] września 1978 r. w L., obywatela [...] i zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i państw obszaru Schengen przez okres 1 roku od dnia wykonania niniejszego decyzji.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z argumentacją, że w przypadku korzystnego dla skarżącego wyroku Sądu, wykonanie decyzji o wydaleniu pozbawiłoby takie orzeczenie znaczenia dla kształtowania sytuacji faktycznej i prawnej skarżącego, gdyż wówczas nie pozostawałby pod opieką i jurysdykcją Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto skarżący podniósł, że wykonanie zaskarżonej decyzji doprowadziłoby do trwałego rozdzielenia go z dziećmi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Wniosek należało uwzględnić z uwagi na fakt, że w ocenie Sądu zasadne jest pozostanie skarżącego w Polsce do czasu zakończenia niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże stosownie do § 3, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Instytucja wstrzymania wykonania ma jednak charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w przypadku zaistnienia przesłanek enumeratywnie wymienionych w art. 61 § 3 tej ustawy, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Przedmiotem wykonania aktu administracyjnego jest zatem każde zachowanie się podmiotu zobowiązanego do jego wykonania (adresata aktu) polegające m. in. na działaniu lub zaniechaniu określonego działania.
W rozpoznawanej sprawie zaskarżona decyzja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2013 r. utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji o wydaleniu cudzoziemca z terytorium RP jest tego typu decyzją, która nadaje się do wykonania.
Jak trafnie podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. akt II OZ 1330/05 (niepubl.), wyjazd cudzoziemca z Polski przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd, pozbawia go nie tylko możliwości osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym, ale także sprawia, że w razie ewentualnego uwzględnienia skargi, udzielona cudzoziemcowi ochrona sądowa może okazać się iluzoryczna. Jedynym środkiem ochrony dla cudzoziemca jest zatem uzyskanie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Udzielenie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji nakazującej cudzoziemcowi opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie decyzji odmawiającej nadania statusu uchodźcy jest związane ze standardami rzetelnej procedury i realizacją prawa do sądu.
Stwierdzić zatem należy, że przymusowe opuszczenie przez cudzoziemca terytorium Polski przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd, sprawi, że w razie ewentualnego uwzględnienia skargi, udzielona cudzoziemcowi ochrona sądowa może okazać się iluzoryczna, albowiem nie zostanie mu udzielona ochrona międzynarodowa, zgodnie z Konwencją Genewską dotyczącą statusu uchodźców, sporządzoną w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (Dz. U. z 1991 r., Nr 119, poz. 515 ze zm.) oraz Protokołem Nowojorskim dotyczącym statusu uchodźców, sporządzonym w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r. (Dz. U. z 1991 r., Nr 119, poz. 517).
Biorąc więc pod uwagę faktyczne i prawne następstwa, jakie wiązałyby się z wykonaniem zaskarżonej decyzji, Sąd uznał, że brak wstrzymania wykonania tej decyzji groziłby niebezpieczeństwem spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
