VIII SA/Wa 192/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-07-18Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Cezary Kosterna /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. Ś. o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2007 roku postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] stycznia 2014 r. (data nadania) A. Ś. (skarżący) wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2013 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2007 roku. W skardze zawarł wniosek o "pozbawienie zaskarżonej decyzji statusu natychmiastowej wykonalności oraz o wstrzymanie egzekucji". Wniosku tego skarżący w żaden sposób nie uzasadnił. Powyższe pismo zostało potraktowane jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "u.p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu
lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie
o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 u.p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd uwzględnia zarówno argumentację wnioskodawcy, jak również dokonuje w tym zakresie oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności poprzedzić należy analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 u.p.p.s.a. Ocena
ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że we wniosku należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 u.p.p.s.a. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dlatego nie wystarcza jedynie złożenie przez skarżącego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, czy powołanie się na ustawowe przesłanki.
Na podstawie analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd stwierdził brak podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W niniejszej sprawie, strona skarżąca nie uprawdopodobniła wystąpienia okoliczności potwierdzających wystąpienie niekorzystnych z punktu widzenia jej interesów następstw wykonania decyzji. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest w danej sprawie obiektywnie zasadne. Z tych względów należało odmówić skarżącym wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd zwraca jednocześnie uwagę, że postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, zaś jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez sąd wyroku.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 u.p.p.s.a, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Cezary Kosterna /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. Ś. o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2007 roku postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] stycznia 2014 r. (data nadania) A. Ś. (skarżący) wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2013 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2007 roku. W skardze zawarł wniosek o "pozbawienie zaskarżonej decyzji statusu natychmiastowej wykonalności oraz o wstrzymanie egzekucji". Wniosku tego skarżący w żaden sposób nie uzasadnił. Powyższe pismo zostało potraktowane jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "u.p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu
lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie
o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 u.p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd uwzględnia zarówno argumentację wnioskodawcy, jak również dokonuje w tym zakresie oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności poprzedzić należy analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 u.p.p.s.a. Ocena
ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że we wniosku należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 u.p.p.s.a. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dlatego nie wystarcza jedynie złożenie przez skarżącego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, czy powołanie się na ustawowe przesłanki.
Na podstawie analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd stwierdził brak podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W niniejszej sprawie, strona skarżąca nie uprawdopodobniła wystąpienia okoliczności potwierdzających wystąpienie niekorzystnych z punktu widzenia jej interesów następstw wykonania decyzji. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest w danej sprawie obiektywnie zasadne. Z tych względów należało odmówić skarżącym wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd zwraca jednocześnie uwagę, że postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, zaś jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez sąd wyroku.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 u.p.p.s.a, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.