II SAB/Lu 431/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2013-09-18Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grażyna Pawlos-Janusz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz po rozpoznaniu w dniu 18 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie wniosku z dnia 20 maja 2013 r. o wznowienie postępowania administracyjnego w sprawie usług opiekuńczych - w zakresie wniosku Z. W. o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a: odmówić przyznania Z. W. prawa pomocy.
Uzasadnienie
W dniu 2 lipca 2013 r. Z. W. złożył skargę do Sądu na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w sprawie nr [...], wszczętej na wniosek z dnia 20 maja 2013 r. o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Kolegium z dnia [...] 2012 r., nr [...], w przedmiocie usług opiekuńczych.
Jednocześnie skarżący zwrócił się o "pomoc prawną".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
W świetle art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: "P.p.s.a.", prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Nawet zatem, jeśli zachodzą przesłanki związane z trudną sytuacją materialną strony, określone w art. 246 P.p.s.a., oczywista bezzasadność skargi wyłącza możliwość przyznania stronie prawa pomocy.
Oczywista bezzasadność skargi w rozumieniu art. 247 P.p.s.a. zachodzi wówczas, gdy bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka", nie ulega wątpliwości, że skarga nie może być uwzględniona. Taka sytuacja ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia (por. M. Niezgódka-Medek, w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2011, s. 731).
Skarga kwalifikuje się do odrzucenia w szczególności wówczas, gdy została wniesiona z naruszeniem przepisu art. 52 § 1 P.p.s.a., to jest gdy skarżący złożył skargę, pomimo niewyczerpania środków zaskarżenia, jakie służyły mu w administracyjnym toku instancji.
Brak wyczerpania środków zaskarżenia, o którym mowa w art. 52 § 1 P.p.s.a., występuje nie tylko wówczas, gdy skarżący nie wniósł środka zaskarżenia przysługującego mu w administracyjnym toku instancji, ale również w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego po uprzednim wniesieniu środka zaskarżenia przysługującego w postępowaniu administracyjnym, ale przed jego rozpoznaniem przez właściwy organ (postanowienie NSA z dnia 13 maja 2009 r., II GSK 947/08, Legalis; A. Kabat w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu..., s. 193).
Zgodnie z art. 37 § 1 K.p.a., na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu (tak jak w przypadku samorządowego kolegium odwoławczego) – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W dniu 2 lipca 2013 r. skarżący złożył w jednym piśmie (datowanym na dzień 1 lipca 2013 r.):
- wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w niniejszej sprawie skierowane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...],
- skargę na bezczynność Kolegium w tejże sprawie adresowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie (k. 3 akt sąd.).
W tej sytuacji Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie miało możliwości ustosunkowania się do tego wezwania i ewentualnego usunięcia stanu bezczynności przed złożeniem skargi na bezczynność.
Z. W. przed wniesieniem skargi do Sądu w niniejszej sprawie nie wyczerpał zatem środków zaskarżenia, jakie służyły mu w administracyjnym toku instancji, co oznacza oczywistą bezzasadność jego skargi w rozumieniu art. 247 P.p.s.a.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grażyna Pawlos-Janusz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz po rozpoznaniu w dniu 18 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie wniosku z dnia 20 maja 2013 r. o wznowienie postępowania administracyjnego w sprawie usług opiekuńczych - w zakresie wniosku Z. W. o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a: odmówić przyznania Z. W. prawa pomocy.
Uzasadnienie
W dniu 2 lipca 2013 r. Z. W. złożył skargę do Sądu na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w sprawie nr [...], wszczętej na wniosek z dnia 20 maja 2013 r. o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Kolegium z dnia [...] 2012 r., nr [...], w przedmiocie usług opiekuńczych.
Jednocześnie skarżący zwrócił się o "pomoc prawną".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
W świetle art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: "P.p.s.a.", prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Nawet zatem, jeśli zachodzą przesłanki związane z trudną sytuacją materialną strony, określone w art. 246 P.p.s.a., oczywista bezzasadność skargi wyłącza możliwość przyznania stronie prawa pomocy.
Oczywista bezzasadność skargi w rozumieniu art. 247 P.p.s.a. zachodzi wówczas, gdy bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka", nie ulega wątpliwości, że skarga nie może być uwzględniona. Taka sytuacja ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia (por. M. Niezgódka-Medek, w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2011, s. 731).
Skarga kwalifikuje się do odrzucenia w szczególności wówczas, gdy została wniesiona z naruszeniem przepisu art. 52 § 1 P.p.s.a., to jest gdy skarżący złożył skargę, pomimo niewyczerpania środków zaskarżenia, jakie służyły mu w administracyjnym toku instancji.
Brak wyczerpania środków zaskarżenia, o którym mowa w art. 52 § 1 P.p.s.a., występuje nie tylko wówczas, gdy skarżący nie wniósł środka zaskarżenia przysługującego mu w administracyjnym toku instancji, ale również w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego po uprzednim wniesieniu środka zaskarżenia przysługującego w postępowaniu administracyjnym, ale przed jego rozpoznaniem przez właściwy organ (postanowienie NSA z dnia 13 maja 2009 r., II GSK 947/08, Legalis; A. Kabat w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu..., s. 193).
Zgodnie z art. 37 § 1 K.p.a., na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu (tak jak w przypadku samorządowego kolegium odwoławczego) – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W dniu 2 lipca 2013 r. skarżący złożył w jednym piśmie (datowanym na dzień 1 lipca 2013 r.):
- wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w niniejszej sprawie skierowane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...],
- skargę na bezczynność Kolegium w tejże sprawie adresowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie (k. 3 akt sąd.).
W tej sytuacji Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie miało możliwości ustosunkowania się do tego wezwania i ewentualnego usunięcia stanu bezczynności przed złożeniem skargi na bezczynność.
Z. W. przed wniesieniem skargi do Sądu w niniejszej sprawie nie wyczerpał zatem środków zaskarżenia, jakie służyły mu w administracyjnym toku instancji, co oznacza oczywistą bezzasadność jego skargi w rozumieniu art. 247 P.p.s.a.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.
