II SA/Gl 213/14

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia [...] r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nakazał inwestorce A. S. obowiązek wykonania w terminie do dnia 30 lipca 2011 r. rozbiórki kanalizacji deszczowej wraz ze studnią chłonną, służących do odprowadzania wód opadowych z połaci dachowych budynku mieszkalnego, zlokalizowanych na działce nr 1 położonej w K. przy ulicy [...]. Decyzja ta wobec niewniesienia odwołania stała się decyzją ostateczną.

Upomnieniem z dnia 11 października 2011 r. doręczonym w trybie art. 44 Kodeksu postępowania administracyjnego w dniu 28 października 2011 r. A. S. została wezwana do wykonania obowiązku wynikającego z decyzji nr [...] z dnia [...] r.- tj. do rozbiórki kanalizacji deszczowej wraz ze studnią chłonną.

W dniu 3 listopada 2011 r. wystawiony został przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. tytuł wykonawczy nr [...] , a postanowieniem Nr [...] z dnia [...] r. organ zdecydował o nałożeniu na zobowiązaną A. S. grzywny w celu przymuszenia w kwocie 5.000 zł. W podstawie tego postanowienia wymienione zostały art. 7, art. 20 pkt 4, art. 64a § 1 pkt 1, art. 119 i art. 122 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.jedn. Dz.U z 2005, Nr 229, poz. 1954 ze zm.). W uzasadnieniu stwierdzono, że nałożono grzywnę wobec niewykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym – tj. braku dokonania rozbiórki kanalizacji deszczowej.

Pismem z dnia 26 marca 2012 r. A. S. poinformowała Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K., iż wykonała we własnym zakresie rozbiórkę studzienki i prosi o powołanie komisji celem stwierdzenia wykonania przedmiotowych robót, wnosząc jednocześnie o całkowite umorzenie grzywny w kwocie 5.000 zł. przekraczającej jej możliwości płatnicze.

W dniu 28 marca 2012 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. przeprowadził oględziny posesji należącej do A. S. w K. przy ulicy [...] i stwierdził, że została rozebrana studzienka kanalizacyjna wykonana z kręgów betonowych służącą do odprowadzania wód opadowych z budynku mieszkalnego. W protokole tym nadto dodał, że "wody opadowe z dachu budynku należy skierować wyłącznie na własną posesję". Do protokołu dołączono dokumentację potwierdzającą fakt rozbiórki studzienki.

Postanowieniem z dnia [...] r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nałożył na zobowiązaną, na podstawie art. 64c § 7 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, opłatę egzekucyjną w wysokości 68 zł za wydanie postanowienia o nałożeniu grzywny i wezwał do jej uiszczenie w terminie 7 dniu od dnia doręczanie niniejszego postanowienia.

W wyniku złożenia zażalenia na powyższe postanowienie [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. rozpatrując je postanowieniem z dnia [...] r. uchylił postanowienie organu pierwszej instancji i umorzył postępowanie prowadzone w tym zakresie przed tym organem. W uzasadnieniu organ stwierdził, że powyższy obowiązek związany z wydaniem w sprawie tytułu wykonawczego oraz wynikający z wydanego w sprawie postanowienia o nałożeniu grzywny powstaje z mocy prawa, co oznacza, że postanowienie nr [...] o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia stanowi dla organu podstawę do obciążenia zobowiązanej wymienionymi kosztami. Jednocześnie organ w uzasadnieniu stwierdził, iż "Jak wynika z protokołu oględzin w sprawie rozbiórki przedmiotowej studzienki, ustalono, że została ona rozebrana, co udokumentowano dokumentacją zdjęciową znajdującą się w aktach".

Pismem z dnia 20 lipca 2012 r. K. i R. B. poinformowali Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K., iż zobowiązana do rozbiórki kanalizacji deszczowej A. S. dokonała jedynie rozbiórki studni chłonnej, a kanalizacja deszczowa została zachowana do dnia dni dzisiejszego. Dodali, że woda z kanalizacji deszczowej rozlewa się bezpośrednio pod mur ich domu mieszalnego zawilgacając go. Wobec powyższego organ pismem z dnia 7 września 2012 r. skierowanym do zobowiązanej wezwał ją do bezzwłocznego wykonania rozbiórki kanalizacji deszczowej odprowadzającej wody opadowe z budynku do studzienki chłonnej.

Pismem z dnia 3 grudnia 2012 r. A. S. wyjaśniła, ze dokonała rozbiórki studni chłonnej służącej do odprowadzania wód opadowych, a fakt ten został potwierdzony podczas kontroli w dniu 28 marca 2012 r. Pozostałe roboty –doprowadziły do stanu zgodnego z prawem, o czym informowała w piśmie z dnia 2 października 2012 r.

W dniu 16 stycznia 2013 r. Powiatowego Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. przeprowadził ponowną kontrolę na posesji zobowiązanej, ustalając, iż wody opadowe z połaci dachowych budynku mieszkalnego odprowadzane są poprzez rury spustowe na teren nieruchomości. Pełnomocnik zobowiązanej oświadczył, iż nie została zdemontowana kanalizacja podziemna ponieważ nie pełni żadnej funkcji odprowadzania wód opadowych. Potwierdzono rozbiórkę studni chłonnej.

W dniu 20 czerwca 2013 r. pełnomocnik A. S., powołując się na art. 125 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, złożył wniosek o umorzenie nałożonej grzywny. Uzasadniając wniosek podkreślił, iż stan faktyczny i dowody zgromadzone w sprawie potwierdzają fakt wykonania w całości obowiązku o charakterze niepieniężnym. Przeprowadzone w sprawie oględziny potwierdzają wykonanie rozbiórki studni chłonnej. Protokół z dnia 16 stycznia 2013 r. potwierdziły fakt odprowadzania wody z rur spustowych dachu zgodnie z pkt 25 wypisu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy K. przyjętego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w K. z dnia [...] r. oraz dyspozycją § 28 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. dotyczących sposobu odprowadzania wody opadowej na własny nieutwardzony teren.

Stąd też niedopuszczalne jest prowadzenie postępowania egzekucyjnego celem wyegzekwowania nałożonej grzywny w celu przymuszenia. Ustalony stan faktyczny uzasadnia jej umorzenia, gdyż obowiązek został wykonany.

Postanowieniem nr [...] z dnia [...] r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K., działając na podstawie art. 125 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji odmówił A. S. umorzenia jednorazowej grzywny w celu przymuszenia w wysokości 5.000 zł wynikającej z postanowienia nr [...] z dnia [...] r. W uzasadnieniu pokreślono, że w dniu 28 marca 2012 r. pracownicy Inspektoratu ustalili, iż w związku z nałożonym na A. S. obowiązkiem rozebrana została jedynie stadni chłonna z kręgów betonowych służąca do gromadzenia wód opadowych z dachu budynku. Nie została natomiast rozebrana kanalizacja deszczowa wykonana z rur PCV odprowadzająca wody opadowe z połaci dachu budynku. Nie został też zlikwidowany drenaż z rur ułożony w gruncie. Zobowiązana potwierdziła ten fakt, że poziomo ułożony w gruncie drenaż z rur nie został zlikwidowany. Zatem wobec nie dopełnienia całości obowiązku wynikającego z decyzji z dnia [...] r. organ zmuszony był zastosować środek egzekucyjny w postaci grzywny w celu przymuszenia.

Umorzenie grzywny następuje z mocy prawa, ale na wniosek zobowiązanego, w tym przypadku pełnomocnika zobowiązanej A. S.. Rozpatrując złożony wniosek organ stwierdził, iż obowiązek rozbiórki nie został przez zobowiązaną wykonany w całości. Odwołując się do art. 125 § 1 cytowanej ustawy organ podkreślił, iż umorzenie nieuiszczonej lub nieściągniętej grzywny może nastąpić jedynie i wyłącznie w sytuacji rozbiórki pozostałej części inwestycji.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pełnomocnik A. S.. Zarzucił postanowieniu niezgodność ze stanem faktycznym i prawem materialnym. Za bezpodstawne i bezprawne uznał wystawienie tytułu egzekucyjnego nr [...] z dnia [...] r., za wadliwe i arbitralne stanowisko odmawiające umorzenia grzywny w celu przymuszenia na wniosek zobowiązanej, za niedopuszczalną przewlekłość postępowania, do rażąco naruszyło art. 35 i art. 36 Kodeksu postępowania administracyjnego. Wyjaśnił, że obowiązek polegający na rozebraniu kanalizacji deszczowej oraz studzienki chłonnej służących odprowadzaniu wody opadowej z dachu budynku mieszkalnego inwestorka wykonywała etapami samodzielnie, stosowanie do możliwości fizycznych i finansowych. Przedstawił cały tok postępowania wskazując, iż inwestorka powiadomiła o rozebraniu studni chłonnej (pismo z dnia 26 marca 2012 r.) i rozebraniu kanalizacji z rur PCV (pismo z dnia 3 października 2012 r.). Fakty te początkowo organ potwierdził, a następnie inspirowany działaniami sąsiadów bezprawnie wystawił w dniu 15 listopada 2012 r. wezwanie do zapłaty nałożonej grzywny. Kolejne oględziny nieruchomości zobowiązanej potwierdziły fakt rozkopania przyłączy kanalizacji z rur PCV. Pomimo zatem wykonania nałożonego obowiązku organ odmówił umorzenia nałożonej grzywny w celu przymuszenia. Pełnomocnik wskazał, odnosząc się do art. 7 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego, że organ podejmuje wszystkie niezbędne kroki w celu wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a zaniechanie zebrania pełnego materiału dowodowego, w sytuacji, gdy strona powołuje się na ważkie dla niej okoliczności jest uchybieniem przepisom postępowania administracyjnego i skutkuje wadliwością rozstrzygnięcia. W tym stanie wydanie nowego tytułu wykonawczego dla egzekwowania nałożonej grzywny jest nieadekwatne do sytuacji faktyczno- prawnej. Uznanie administracyjne nie może bowiem być dowolne, lecz musi być oparte na treści przepisu oraz na konkretnym stanie faktycznym.

Dodatkowo pełnomocnik podkreślił, iż w sprawie wielokrotnie naruszono terminy załatwienia sprawy określone w art. 35 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, co pozostaje w sprzeczności także z zasadą wyrażoną w art. 12 Kodeksu, zgodnie z którym organy administracji powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. postanowieniem z dnia [...] r. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. Wskazując na treść art. 125 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji stwierdził, iż podziela ustalenia organu pierwszej instancji, iż obowiązek nałożony decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nie został wykonany. Nie ulega wątpliwości, iż skarżącą wykonała część obowiązku, polegającą na likwidacji studzienki chłonnej. Jednak w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, a także pisma zobowiązanej z dnia 3 października 2012 r. czy dokumentacji zdjęciowej dołączonej do zażalenia wynika, że część obowiązku orzeczona wymienioną decyzją nie została jeszcze wykonana. W decyzji orzeczono bowiem rozbiórkę kanalizacji deszczowej, a nie jej wyłączenie czy rozbiórkę jej wybranych części. Nie ulega wątpliwości, że rozbiórka rur PCV, doprowadzających wodę do nieczynnej studzienki chłonnej była częścią obowiązku i nie została wykonana, co potwierdził zresztą pełnomocnik zobowiązanej. Nie można za wykonanie nałożonego obowiązku rozbiórki czynności doprowadzających obiekt do stanu zgodnego z prawem, gdyż treść decyzji była inna.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniosła A. S.. Zarzuciła organowi naruszenie art. 3 pkt 7 w związku z art. 81 ust. 4 i art. 81a ust. 2 Prawa budowlanego poprzez niedopuszczalne przypuszczenie i domysły niewykonania nałożonego obowiązku w całości, całkowicie sprzeczne z udokumentowanym stanem faktycznym sprawy, rażące naruszenie art. 7, art. 8, art. 11, art. 77, art. 80, art. 136 Kodeksu postępowania administracyjnego mające istotny wpływ na wynik sprawy, rażące naruszenie art. 12 w związku z art. art. 35 i art. 36 Kodeksu postępowania administracyjnego skutkujące niedopuszczalną przewlekłością sprawy. W związku z powyższymi naruszeniami wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. oraz umorzenia nałożonej grzywny w kwocie 5.000 zł. W uzasadnieniu podniósł, iż w następstwie wydania decyzji z dnia [...] r. nakładającej na A. S. obowiązek rozbiórki kanalizacji deszczowej wykonanej bez wymaganego zgłoszenia, a następnie wobec niewykonania tego obowiązku – nałożenia na zobowiązaną grzywny w celu przymuszenia, przystąpiła ona do robót rozbiórkowych wykonanej kanalizacji. O fakcie tym powiadomiła organ nadzoru, tj. o rozebraniu studzienki chłonnej i rozebraniu kanalizacji z rur PCV przez odcięcie rur spustowych przy budynku. Obecnie odcięte rury spustowe odprowadzające wody opadowe z dachu budynku zakończone zostały kolankami oraz sztucerem, aby odprowadzana woda nie gromadziła się bezpośrednio przy budynku lecz rozlewała się na nieutwardzony teren działki (na podstawie pkt 25 wypisu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy K. przyjętego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w K. z dnia [...] r. oraz § 28 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.). Tak więc obowiązek rozbiórki został wykonany, o czym zobowiązana poinformowała właściwy organ. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nie dokonał żadnych czynności sprawdzenia wykonanego obowiązku oraz zgodności z prawem odprowadzania wód opadowych z dachu, a sugerując się jedynie treścią pism składanych przez właścicieli sąsiedniej wezwał zobowiązaną do zapłaty nałożonej grzywny w celu przymuszenia. Strona skarżąca podniosła, że wobec postępowania niezgodnego z przepisami złożyła skargę w trybie art. 229 pkt 7 i art. 234 pkt 1 w związku z art. 227 i art. 241 Kodeksu postępowania administracyjnego, gdzie postępowanie jest w toku. Podkreśliła też, że bezpodstawnie oraz bez sprawdzenia stanu faktycznego, poprzedzającego postępowanie egzekucyjne o charakterze pieniężnym organ pierwszej wystawił tytuł wykonawczy w dniu 5 marca 2013 r. doręczając go niepełnosprawnemu mężowi zobowiązanej, naruszając tym samym obowiązującą w tym zakresie regulację prawną. Podkreśliła ponownie, iż obowiązek polegający na rozebraniu kanalizacji deszczowej oraz studzienki chłonnej, służących do odprowadzania wody opadowej z dachu na działce nr 1 przy ulicy [...] w K., wykonywany był samodzielnie przez zobowiązaną etapami, stosownie do posiadanych możliwości finansowych i sytuacji rodzinnej. Stąd też odmowa umorzenia nałożonej grzywny w wysokości 5.000 zł, jest w ocenie strony skarżącej wadliwa.

Skarżąca zwróciła także uwagę na przewlekłość prowadzonego postępowania oraz fakt uzależnienia tego postępowania od wskazań i pism właścicieli sąsiedniej działki, którzy sami dopuścili się naruszeń prawa w związku z zabudową swojej działki (na tę okoliczność skarżąca przywołał decyzje organów nadzoru, a także wyrok tutejszego Sądu).

Dodała także, iż organ odwoławczy rozpatrując złożone w sprawie zażalenie arbitralnie podzielił wadliwe ustalenia faktyczne organu pierwszej instancji, który nie przeprowadził żadnych czynności sprawdzających wykonania tego obowiązku przed wystawieniem nowego tytułu wykonawczego, a także po złożeniu w dniu 20 czerwca 2013 r. wniosku o umorzenie grzywny, po stwierdzeniu wykonania obowiązku w całości.

Odpowiadając na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. wniósł o jej oddalenie. Odpowiadając na zarzuty skargi organ odwoławczy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie, podkreślając, iż wbrew stanowisku skarżącej wykonała ona tylko obowiązku wynikającego z decyzji z dnia [...]r.

Pismem z dnia 3 lipca 2014 r. wyznaczony z urzędu pełnomocnik strony skarżącej podtrzymał jej osobistą skargę. Podkreślił, iż istotą skargi jest brak umorzenia nałożonej grzywny w celu przymuszenia. Grzywna ta miała przymusić ją do wykonania określonych czynności, które zostały wykonane. Rozbiórka kanalizacji deszczowej, co nigdy nie zostało zakwestionowane przez organ, była realizowana etapami, w miarę posiadanych sił i środków. Ostatecznie w październiku 2012 r. A. S. poinformowała o całościowym zrealizowaniu rozbiórki kanalizacji - w szczególności w zakresie rozbiórki kanalizacji deszczowej z rur PCV.

W miejsce nielegalnie zrealizowanego odprowadzania wód opadowych z dachu swojego budynku, skarżąca zrealizowała inne rozwiązanie, zgodne z prawem.

Przeprowadzona przez organ powiatowy kontrola nie udowodniła braku wykonania przez skarżącą ciążących na niej obowiązków, przy jednoczesnych twierdzeniach zainteresowanej o ich wykonaniu. Zatem w takich okolicznościach brak jest przesłanek do tego, aby w sprawie nie zastosować art. 125 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Podkreślił, że wniosek złożony w czerwcu 2012 r. wystosowany został w chwili, gdy wymagana prawem rozbiórka wykonana została w całości. Twierdzenie organu dotyczące niewykonania w całości likwidacji samowoli budowlanej nie znajduje odzwierciedlenia w materiale dowodowym zgromadzonym na dzień wydania postanowienia nr [...] z dnia [...] r., gdyż po dacie złożenia wniosku nie dokonano żadnych czynności zmierzających do zweryfikowania twierdzeń skarżącej. Jeśli zaś do takich czynności nie doszło, ro brak jest jakichkolwiek podstaw do odmawiania wiarygodności jej twierdzeniom.

Na rozprawie w dniu 24 lipca 2014 r. pełnomocnik skarżącej podtrzymał skargę, wnosząc jak w piśmie procesowym z dnia 3 lica 2014 r. oraz o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu. Dodał, że organ obu instancji obu instancji nie przedstawiły żadnego argumentu, ani nie przeprowadziły postępowania, które mogłoby obalić stwierdzenie skarżącej co do wykonania przedmiotowego obowiązku. Organ pierwszej instancji nie przeprowadził też żadnej kontroli po dacie złożenia drugiego wniosku o umorzenie t. po dniu 20 czerwca 2013 r. Zarzucił też naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania określonej w art. 15 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpatrując niniejszą sprawę zważył, co następuje :

Zgodnie z zapisem art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) - sądy administracyjne powołane są do badania zgodności z prawem decyzji, postanowień, czynności i innych aktów administracyjnych. Zatem kontrolują czy organy administracyjne wydające zaskarżone akty nie dopuściły się naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego, i to naruszenia mającego bądź mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy czy stanowiącego podstawę wznowienia postępowania, albo wreszcie naruszenia prawa uzasadniającego ich nieważność, albowiem jedynie wówczas jest możliwe uchylenie kwestionowanej decyzji bądź stwierdzenie jej nieważności (art.145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1271 ze zm.)). Przy czym, po myśli art.134 tej ustawy, sądy te nie są związane zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Dokonując oceny zaskarżonego postanowienia, jak również postanowienia go poprzedzającego zgodnie ze wskazanymi normami Wojewódzki Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, iż dotknięte są one uchybieniami uzasadniającymi ich wzruszenie, a tym samym wniesione skargi musiały zostać uwzględniona. Nie do odparcia bowiem pozostały zarzuty, iż zaskarżone rozstrzygnięcie wydane zostało z mającym wpływ na wynik sprawy naruszeniem przepisów procedury administracyjnej, a to: art. 7, art. 77 (1 i art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego, wobec nie wyjaśniania stanu faktycznego sprawy, co w rezultacie mogło doprowadzić do wydania wadliwego rozstrzygnięcia.

Poza sporem pozostaje fakt, iż decyzją nr [...] z dnia [...] r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nakazał inwestorce A. S. obowiązek wykonania w terminie do dnia 30 lipca 2011 r. rozbiórki kanalizacji deszczowej wraz ze studnią chłonną, służących do odprowadzania wód opadowych z połaci dachowych budynku mieszkalnego, zlokalizowanych na działce nr 1 położonej w K. przy ulicy [...]. Bezsporny pozostaje także fakt, iż wobec niewykonania nałożonego wymienioną decyzją obowiązku Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. postanowieniem Nr [...] z dnia [...] r. zdecydował o nałożeniu na zobowiązaną A. S. grzywny w celu przymuszenia w kwocie 5.000 zł.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 125 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 1015 ze zm.) w razie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym, nałożone, a nieuiszczone lub nieściągnięte grzywny w celu przymuszenia podlegają umorzeniu. Powołując się na ten zapis Skarżąca A. S. już pismem z dnia 26 marca 2012 r. wniosła o umorzenie nałożonej wysokości 5,000 zł grzywny, informując o wykonaniu we własnym zakresie rozbiórki studzienki oraz podkreślając, iż nałożona grzywna przekracza jej możliwości płatnicze. Przeprowadzone wówczas (w dniu 28 marca 2012 r.,) oględziny nieruchomości należącej do skarżącej potwierdziły wykonanie rozbiórki studzienki kanalizacyjnej oraz zawierały pouczenie, iż wody opadowe z budynku należy skierować wyłącznie na własną posesję. Fakt rozbiórki studzienki udokumentowany został dołączonymi zdjęciami. Powtórne oględziny nieruchomości skarżącej dokonane w dniu 16 stycznia 2013 r. wykazały, że odprowadzanie wód opadowych z połaci dachowych budynku mieszkalnego następuje poprzez rury spustowe poprowadzone na teren nieruchomości skarżącej. Zdemontowane zostało połączenie rur spustowych z kanalizację podziemną, która według oświadczenia pełnomocnika skarżącej pozostała, nie pełniąc jednak żadnej funkcji. Złożony wniosek o umorzenie nałożonej grzywny nie doczekał się jednak załatwienia merytorycznego. Pomimo wielu wyjaśniających pism skarżącej, organ wszczął postępowanie zmierzające do wyegzekwowania nałożonej grzywny. Wówczas złożony został przez pełnomocnika skarżącej – T. S. – kolejny wniosek o umorzenie nałożonej grzywny, który załatwiony został kwestionowanym postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. nr [...] z dnia [...] r. Podzielić trzeba stanowisko organu, że jedynie wykonanie w całości określonego w tytule wykonawczym obowiązku może powodować umorzenie nałożonych a nieuiszczonych lub nieściągniętych grzywien w celu przymuszenia, a częściowe wykonanie tych obowiązków nie może stanowić podstawy do umorzenia nałożonej grzywny, ale jednocześnie przyznać trzeba rację skarżącej, że po pierwsze organ pierwszej instancji po złożeniu w dniu 20 czerwca 2012 r. wniosku o umorzenie nie przeprowadził żadnego postępowania wyjaśniającego wydając kwestionowane rozstrzygnięcie, a po drugie i tak naruszył przepisy dotyczące czasu załatwiania spraw, tj. art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego, wydając je dopiero, jak wskazano w skardze po 73 dniach od otrzymania wniosku skarżącej. Abstrahując od czasu załatwienia sprawy, gdzie stronie skarżącej przysługuje odrębne prawo wniesienia skargi na bezczynność organu czy przewlekłe załatwienie sprawy, nie do podważenia pozostaje zarzut skargi wydania przedmiotowych rozstrzygnięć, tak organu pierwszej jak i drugiej instancji, bez należytego wyjaśnienia okoliczności sprawy i odniesienia się do zgłoszonych czy to we wniosku, czy następnie w zażaleniu twierdzeń i argumentów. Podzielić trzeba twierdzenia pełnomocnika skarżącej radcy prawnego M. G., że organ pierwszej instancji nie dokonał żadnych czynności sprawdzających zmierzających do zweryfikowania twierdzeń skarżącej, a jeśli do weryfikacji takiej nie doszło, to brak jest jakichkolwiek podstaw do odmawiania wiarygodności twierdzeniom skarżącej. Zgodzić się także trzeba z twierdzeniem strony skarżącej, że dostosowanie odpływu wody opadowej z rur spustowych do stanu zgodnego z prawem nie może świadczyć o tym, że skarżąca nie wykonała ciążących na niej obowiązków. Organ nie przeprowadził bowiem żadnych czynności by obalić twierdzenia skarżącej, iż nałożony na nią obowiązek rozbiórki kanalizacji deszczowej wykonała. Także bowiem w protokole z oględzin przeprowadzonych dnia 16 stycznia 2013 r, organ oparł się jedynie na stwierdzeniu jej ówczesnego pełnomocnika. Nie podjął także żadnych dalszych czynności, pomimo, iż skarżąca wielokrotnie sygnalizowała wykonanie obowiązku.

Za zasadny też należy uznać zarzut naruszenia zasady dwuinstacyjności, gdyż organ odwoławczy nie podjął żadnych samodzielnych działań i nie przeprowadzając żadnego postępowania, poprzestając i ograniczając się jedynie do kontroli zgodności z prawem postanowienia pierwszej instancji. Utrzymał tym samym w mocy postanowienie wydane z naruszeniem przepisów postępowania. Tym samym postanowienie organu odwoławczego nie mogło pozostać w obrocie prawnym.

Uwzględniając powyższe rozważania Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt. 1 c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.jedn. Dz.U z 2012 r, poz. 270 ze zm.). W ponownym postępowaniu organ przeprowadzi postępowanie uwzględniając wskazane powyżej uwagi.

Na podstawie art. 152 cytowanej ustawy określono, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.

O kosztach Sąd nie orzekał, gdyż skarżąca zwolniona została z ich ponoszenia, a wynagrodzenie za świadczenie pomocy prawnej udzielonej z urzędu przyznane zostanie odrębnym postanowieniem.