V SA/Wa 1918/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-10-10Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Konrad Łukaszewicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Konrad Łukaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 10 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi K. G. na pismo Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej ze środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Uzasadnienie
K.G.i wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata bądź radcy prawnego.
Wnioskodawca wskazał, iż gospodarstwo domowe prowadzi z córką, posiada dom (mieszkanie) o pow. [...] m2 oraz nieruchomość rolną o pow. [...] ha. W rubryce nr 7.1 wniosku wpisał również – w pozycji "inne nieruchomości" – dzierżawa [...] ha. Skarżący oświadczył, iż posiada zasoby pieniężne w wysokości [...] zł, a nadto wpisał "[...] dysp. SITKER". Wnioskodawca posiada samochód marki [...] oraz silnik zapasowy 70 kM marki [...] W rubryce nr 10 wniosku oświadczył, iż otrzymuje emeryturę w wysokości [...] zł netto, zaś jego córka otrzymuje rentę inwalidzką w wysokości [...] zł miesięcznie. Jednocześnie wnioskodawca wskazał, iż dokonał opłaty kwoty 200 zł tytułem wpisu sądowego od skargi.
W związku z tym, iż złożone oświadczenia okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych wnioskodawcy, zarządzeniem z dnia 1 marca 2013 r. wezwano go do dodatkowego oświadczenia poprzez udzielenie konkretnych informacji oraz złożenie określonych dokumentów.
Przesyłka obejmująca wezwanie wykonane zgodnie z powyższym zarządzeniem – przesłana na wskazany w skardze adres – była dwukrotnie awizowana (w dniach 11 marca 2013 r. i powtórnie 19 marca 2013 r.) i została zwrócona jako niepodjęta w dniu 27 marca 2013 r. (vide: k. 61 akt sądowych).
Zarządzeniem z dnia 3 kwietnia 2013 r. wezwanie uznane zostało za doręczone – w trybie przepisu art. 73 § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej: p.p.s.a., mimo tego dodatkowe oświadczenie nie zostało złożone.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest – stosownie do treści przepisu art. 199 p.p.s.a. – ponoszenie przez stronę kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Literalna wykładnia powyższych regulacji nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki przemawiające za udzieleniem prawa pomocy, ciąży na ubiegającej się o takie prawo stronie. Godzi się zatem przyjąć, iż wprowadzając wyjątek od ogólnej zasady partycypowania w kosztach sądowych, ustawodawca złożył obowiązek wykazania pozytywnych przesłanek na wnioskodawcę, zaś ocenę ich spełnienia pozostawił referendarzowi lub sądowi rozpatrującemu wniosek. Jednocześnie w sytuacji, gdy oświadczenie zawarte we wniosku jest niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego wnioskodawcy lub budzi wątpliwości, sąd na podstawie art. 255 p.p.s.a., ma prawo wezwania takiej osoby do złożenia dodatkowego oświadczenia uzupełniającego, jak i potwierdzającego wykazywane przez nią okoliczności.
Jednakowoż podkreślić należy, iż instytucja prawa pomocy znajduje zastosowanie w przypadku osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną, czy wręcz znajdujących się w stanie ubóstwa. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia, bądź środki te są bardzo ograniczone.
Wobec tego, iż oświadczenia złożone przez wnioskodawcę na urzędowym formularzu PPF okazały się niewystarczające do oceny, czy nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (jako warunku udzielenia prawa pomocy we wnioskowanym zakresie), został wezwany do podania informacji pozwalających na lepszą ocenę sytuacji majątkowej jego rodziny oraz do złożenia określonych dokumentów. W szczególności ustalenia wymagało: jaka jest wysokość oszczędności pieniężnych posiadanych przez wnioskodawcę i co oznacza zapis w rubryce nr 7.2.2 wniosku (Posiadane zasoby pieniężne): "[...] + [...] dysp. SITKER"; czy jedynym źródłem dochodów wnioskodawcy jest świadczenie emerytalne, czy wnioskodawca uzyskuje dochody z posiadanej nieruchomości rolnej o pow. [...] ha oraz dzierżawionej o pow. [...] ha, np. z tytułu sprzedaży płodów rolnych, czy też innych produktów, hodowli zwierząt, jaki jest miesięczny dochód z tego tytułu, a jeśli nie ma dochodu to jakie są tego przyczyny; jakie są miesięczne wydatki wnioskodawcy i osób, z którymi prowadzi gospodarstwo domowe związane z niezbędnym utrzymaniem. Zwrócono się również z pytaniem, czy posiada rachunki bankowe bądź środki pieniężne zgromadzone w inny sposób.
Mając zatem na uwadze, iż wezwanie nie zostało przez wnioskodawcę wykonane w zakreślonym terminie, uznać należało, iż nie wykazał on, że ustawowa przesłanka
przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w odniesieniu do jego osoby wystąpiła. W tym stanie rzeczy nastąpił brak możliwości porównania wysokości obciążeń finansowych z jakimi winien się liczyć w postępowaniu sądowym z jego rzeczywistymi możliwościami płatniczymi.
Powyższe stanowisko jest również prezentowane w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W postanowieniu z 27 lipca 2011 r. o sygn. akt II OZ 650/11 podkreślono, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, że niedopełnienie w całości lub w części obowiązku złożenia przez stronę dodatkowego oświadczenia oraz dokumentacji dotyczącej jej sytuacji materialnej uzasadnia oddalenie wniosku o przyznanie prawa pomocy (powołane orzeczenia NSA są dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Przywołać warto również stanowisko wyrażone w postanowieniu z 5 listopada 2010 r. o sygn. akt II GZ 318/10, w uzasadnieniu którego Sąd stwierdził, iż czynności określone w art. 255 p.p.s.a. podejmowane są po to, aby umożliwić stronie należyte uzasadnienie i udokumentowanie wniosku o przyznanie prawa pomocy. Strona wezwana do uzupełnienia oświadczenia winna z należytą starannością wypełnić treść sądowego wezwania. To w jej interesie leży bowiem przedstawienie informacji służących uzyskaniu prawa pomocy.
Z wyłożonych względów, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Konrad Łukaszewicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Konrad Łukaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 10 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi K. G. na pismo Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej ze środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Uzasadnienie
K.G.i wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata bądź radcy prawnego.
Wnioskodawca wskazał, iż gospodarstwo domowe prowadzi z córką, posiada dom (mieszkanie) o pow. [...] m2 oraz nieruchomość rolną o pow. [...] ha. W rubryce nr 7.1 wniosku wpisał również – w pozycji "inne nieruchomości" – dzierżawa [...] ha. Skarżący oświadczył, iż posiada zasoby pieniężne w wysokości [...] zł, a nadto wpisał "[...] dysp. SITKER". Wnioskodawca posiada samochód marki [...] oraz silnik zapasowy 70 kM marki [...] W rubryce nr 10 wniosku oświadczył, iż otrzymuje emeryturę w wysokości [...] zł netto, zaś jego córka otrzymuje rentę inwalidzką w wysokości [...] zł miesięcznie. Jednocześnie wnioskodawca wskazał, iż dokonał opłaty kwoty 200 zł tytułem wpisu sądowego od skargi.
W związku z tym, iż złożone oświadczenia okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych wnioskodawcy, zarządzeniem z dnia 1 marca 2013 r. wezwano go do dodatkowego oświadczenia poprzez udzielenie konkretnych informacji oraz złożenie określonych dokumentów.
Przesyłka obejmująca wezwanie wykonane zgodnie z powyższym zarządzeniem – przesłana na wskazany w skardze adres – była dwukrotnie awizowana (w dniach 11 marca 2013 r. i powtórnie 19 marca 2013 r.) i została zwrócona jako niepodjęta w dniu 27 marca 2013 r. (vide: k. 61 akt sądowych).
Zarządzeniem z dnia 3 kwietnia 2013 r. wezwanie uznane zostało za doręczone – w trybie przepisu art. 73 § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej: p.p.s.a., mimo tego dodatkowe oświadczenie nie zostało złożone.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest – stosownie do treści przepisu art. 199 p.p.s.a. – ponoszenie przez stronę kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Literalna wykładnia powyższych regulacji nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki przemawiające za udzieleniem prawa pomocy, ciąży na ubiegającej się o takie prawo stronie. Godzi się zatem przyjąć, iż wprowadzając wyjątek od ogólnej zasady partycypowania w kosztach sądowych, ustawodawca złożył obowiązek wykazania pozytywnych przesłanek na wnioskodawcę, zaś ocenę ich spełnienia pozostawił referendarzowi lub sądowi rozpatrującemu wniosek. Jednocześnie w sytuacji, gdy oświadczenie zawarte we wniosku jest niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego wnioskodawcy lub budzi wątpliwości, sąd na podstawie art. 255 p.p.s.a., ma prawo wezwania takiej osoby do złożenia dodatkowego oświadczenia uzupełniającego, jak i potwierdzającego wykazywane przez nią okoliczności.
Jednakowoż podkreślić należy, iż instytucja prawa pomocy znajduje zastosowanie w przypadku osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną, czy wręcz znajdujących się w stanie ubóstwa. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia, bądź środki te są bardzo ograniczone.
Wobec tego, iż oświadczenia złożone przez wnioskodawcę na urzędowym formularzu PPF okazały się niewystarczające do oceny, czy nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (jako warunku udzielenia prawa pomocy we wnioskowanym zakresie), został wezwany do podania informacji pozwalających na lepszą ocenę sytuacji majątkowej jego rodziny oraz do złożenia określonych dokumentów. W szczególności ustalenia wymagało: jaka jest wysokość oszczędności pieniężnych posiadanych przez wnioskodawcę i co oznacza zapis w rubryce nr 7.2.2 wniosku (Posiadane zasoby pieniężne): "[...] + [...] dysp. SITKER"; czy jedynym źródłem dochodów wnioskodawcy jest świadczenie emerytalne, czy wnioskodawca uzyskuje dochody z posiadanej nieruchomości rolnej o pow. [...] ha oraz dzierżawionej o pow. [...] ha, np. z tytułu sprzedaży płodów rolnych, czy też innych produktów, hodowli zwierząt, jaki jest miesięczny dochód z tego tytułu, a jeśli nie ma dochodu to jakie są tego przyczyny; jakie są miesięczne wydatki wnioskodawcy i osób, z którymi prowadzi gospodarstwo domowe związane z niezbędnym utrzymaniem. Zwrócono się również z pytaniem, czy posiada rachunki bankowe bądź środki pieniężne zgromadzone w inny sposób.
Mając zatem na uwadze, iż wezwanie nie zostało przez wnioskodawcę wykonane w zakreślonym terminie, uznać należało, iż nie wykazał on, że ustawowa przesłanka
przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w odniesieniu do jego osoby wystąpiła. W tym stanie rzeczy nastąpił brak możliwości porównania wysokości obciążeń finansowych z jakimi winien się liczyć w postępowaniu sądowym z jego rzeczywistymi możliwościami płatniczymi.
Powyższe stanowisko jest również prezentowane w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W postanowieniu z 27 lipca 2011 r. o sygn. akt II OZ 650/11 podkreślono, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, że niedopełnienie w całości lub w części obowiązku złożenia przez stronę dodatkowego oświadczenia oraz dokumentacji dotyczącej jej sytuacji materialnej uzasadnia oddalenie wniosku o przyznanie prawa pomocy (powołane orzeczenia NSA są dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Przywołać warto również stanowisko wyrażone w postanowieniu z 5 listopada 2010 r. o sygn. akt II GZ 318/10, w uzasadnieniu którego Sąd stwierdził, iż czynności określone w art. 255 p.p.s.a. podejmowane są po to, aby umożliwić stronie należyte uzasadnienie i udokumentowanie wniosku o przyznanie prawa pomocy. Strona wezwana do uzupełnienia oświadczenia winna z należytą starannością wypełnić treść sądowego wezwania. To w jej interesie leży bowiem przedstawienie informacji służących uzyskaniu prawa pomocy.
Z wyłożonych względów, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.
