II SA/Łd 669/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2013-10-29Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grzegorz Szkudlarek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 29 października 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego postanawia: 1. przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie zastępstwa prawnego poprzez ustanowienie adwokata; 2. umorzyć postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. LS
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Z. K.j na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.
Pismem z dnia 23 września 2013r. skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie przyznania pełnomocnika z urzędu. Natomiast w formularzu PPF nadesłanym w dniu 4 października 2013r. skarżąca wskazała, iż wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 11 października 2013r. Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, natomiast w zakresie zwolnienia od kosztów umorzył postepowanie. W ocenie Referendarza sądowego wniosek skarżącej zasługiwał na uwzględnienie, gdyż wynikające z niego informacje potwierdziły, że jej sytuacja materialna uzasadniała przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu. Natomiast w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych wskazano, iż na mocy art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarżąca korzysta już z ustawowego zwolnienia od konieczności poniesienia kosztów sądowych.
Pismem z dnia 17 października 2013r. skarżąca wniosła sprzeciw od powyższego postanowienia Referendarza sądowego z dnia 11 października 2013r., kwestionując zasadność umorzenia postępowania w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm., w skrócie P.p.s.a.) prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 P.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Prawo pomocy jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony postępowania. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiste i obiektywnie niemożliwe. Należy zatem zauważyć, iż stosownie do powyższych przepisów, warunkiem przyznania prawa pomocy jest wykazanie przez stronę, iż występują przesłanki uzasadniające jej udzielenie.
W przedmiotowej sprawie skarżąca wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata.
W pierwszej kolejności wskazać jednak należy, iż zgodnie z art. 239 P.p.s.a. określony został krąg podmiotów podlegających zwolnieniu od kosztów sądowych z mocy ustawy. Z punktu 1 lit. a) powołanego przepisu, jednoznacznie wynika, iż strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy społecznej nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Nie ulega natomiast wątpliwości, iż przedmiotem skargi w niniejszym postępowaniu jest odmowa przyznania zasiłku celowego, a zatem jest to sprawa z zakresu pomocy społecznej. Stąd też spełnione zostały warunki przewidziane w art. 239 pkt 1 lit. a) P.p.s.a., a skarżąca z mocy ustawy korzysta już ze zwolnienia od konieczności poniesienia kosztów sądowych. Oznacza to, iż skarżąca z mocy ustawy zwolniona jest z obowiązku uiszczenia jakichkolwiek kosztów sądowych. Z tego też względu postępowanie w tym zakresie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe.
Stosownie natomiast do art. 262 P.p.s.a. przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego za zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Zatem w myśl przepisów art. 243 § 1 i art. 246 § 1 P.p.s.a. osobie fizycznej przyznaje się, na jej wniosek, prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym.
Jak wynika ze złożonego przez skarżącą formularza PPF, jej sytuacja materialna uzasadnia przyznanie prawa pomocy w części poprzez ustanowienie adwokata z urzędu. Strona w sposób przekonujący wykazała, że zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 i 2 P.p.s.a.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 i art. 239 pkt 1 lit. a), art. 262, a także art. 260 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.
LS
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grzegorz Szkudlarek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 29 października 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego postanawia: 1. przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie zastępstwa prawnego poprzez ustanowienie adwokata; 2. umorzyć postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. LS
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Z. K.j na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.
Pismem z dnia 23 września 2013r. skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie przyznania pełnomocnika z urzędu. Natomiast w formularzu PPF nadesłanym w dniu 4 października 2013r. skarżąca wskazała, iż wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 11 października 2013r. Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, natomiast w zakresie zwolnienia od kosztów umorzył postepowanie. W ocenie Referendarza sądowego wniosek skarżącej zasługiwał na uwzględnienie, gdyż wynikające z niego informacje potwierdziły, że jej sytuacja materialna uzasadniała przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu. Natomiast w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych wskazano, iż na mocy art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarżąca korzysta już z ustawowego zwolnienia od konieczności poniesienia kosztów sądowych.
Pismem z dnia 17 października 2013r. skarżąca wniosła sprzeciw od powyższego postanowienia Referendarza sądowego z dnia 11 października 2013r., kwestionując zasadność umorzenia postępowania w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm., w skrócie P.p.s.a.) prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 P.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Prawo pomocy jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony postępowania. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiste i obiektywnie niemożliwe. Należy zatem zauważyć, iż stosownie do powyższych przepisów, warunkiem przyznania prawa pomocy jest wykazanie przez stronę, iż występują przesłanki uzasadniające jej udzielenie.
W przedmiotowej sprawie skarżąca wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata.
W pierwszej kolejności wskazać jednak należy, iż zgodnie z art. 239 P.p.s.a. określony został krąg podmiotów podlegających zwolnieniu od kosztów sądowych z mocy ustawy. Z punktu 1 lit. a) powołanego przepisu, jednoznacznie wynika, iż strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy społecznej nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Nie ulega natomiast wątpliwości, iż przedmiotem skargi w niniejszym postępowaniu jest odmowa przyznania zasiłku celowego, a zatem jest to sprawa z zakresu pomocy społecznej. Stąd też spełnione zostały warunki przewidziane w art. 239 pkt 1 lit. a) P.p.s.a., a skarżąca z mocy ustawy korzysta już ze zwolnienia od konieczności poniesienia kosztów sądowych. Oznacza to, iż skarżąca z mocy ustawy zwolniona jest z obowiązku uiszczenia jakichkolwiek kosztów sądowych. Z tego też względu postępowanie w tym zakresie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe.
Stosownie natomiast do art. 262 P.p.s.a. przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego za zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Zatem w myśl przepisów art. 243 § 1 i art. 246 § 1 P.p.s.a. osobie fizycznej przyznaje się, na jej wniosek, prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym.
Jak wynika ze złożonego przez skarżącą formularza PPF, jej sytuacja materialna uzasadnia przyznanie prawa pomocy w części poprzez ustanowienie adwokata z urzędu. Strona w sposób przekonujący wykazała, że zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 i 2 P.p.s.a.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 i art. 239 pkt 1 lit. a), art. 262, a także art. 260 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.
LS
