I SA/Op 166/14

Uzasadnienie

W skardze do tut. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 11 grudnia 2013r, wydanej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w opłacie paliwowej za styczeń 2012 r. skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadniając swój wniosek skarżący wskazał, że liczba wydanych przez organ podatkowy i zaskarżonych do Sądu decyzji sprawia, że ich wykonanie spowoduje natychmiastową, całkowitą jego niewypłacalność, w konsekwencji konieczność zakończenia działalności prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa i przerwania realizowanych zobowiązań, co może prowadzić do dalszego pogłębienia zadłużenia i powstania wobec niego nowych roszczeń odszkodowawczych.

Dyrektor Izby Celnej w Opolu odpowiadając na skargę nie odniósł się do powyższego wniosku.

Postanowieniem z dnia 16 czerwca 2014 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy przez zwolnienie go od kosztów sądowych w całości.

Uzasadniając to rozstrzygnięcie referendarz sądowy, po uprzednim zgromadzeniu obszernego materiału dowodowego co do materialnej i rodzinnej sytuacji skarżącego, jak również wielość zawisłych spraw z jego skarg (76 spraw) w sprawach dotyczących określenia zobowiązania w podatku akcyzowym i określenia wysokości opłaty paliwowej, uznał, że w chwili obecnej, jego sytuacja nie pozwala na uiszczenie jakichkolwiek kosztów sądowych, gdyż przewyższają one znacząco jego sytuację finansową.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do art. 61 § 1 usatwy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – powoływana dalej jako: p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z treści art. 61 § 3 p.p.s.a wynika ponadto obowiązek wykazania przez wnioskującego okoliczności uprawdopodobniających zaistnienie wskazanych przesłanek, przy czym uprawdopodobnienie to nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony.

Wnioskujący winien wskazać na konkretne zdarzenia, czy też okoliczności świadczące o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione, czyli, że na skutek wykonania decyzji grozi mu szkoda, której rozmiary przekraczają zwykłe następstwa zapłaty, bądź też, że do odwrócenia skutku jej realizacji nie wystarczy zwrot wyegzekwowanej należności nawet wraz z odsetkami. Wnioskodawca musi zatem wykazać istnienie realnego niebezpieczeństwa, iż wykonanie zaskarżonego aktu przed zbadaniem jego prawidłowości przez sąd administracyjny, wywoła nieodwracalne pogorszenie jego sytuacji, którą trudno będzie naprawić nawet po ewentualnym wyeliminowaniu zaskarżonego aktu.

Dodatkowo podkreślić należy, iż to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku, tak aby przekonać sąd do zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Zaś obowiązkiem sądu jest wszechstronna i wnikliwa ocena argumentów przedstawionych przez wnioskodawcę, jak również wynikających z akt sprawy.

Przy czym, jak podkreśla się w orzecznictwie, strona skarżąca jest wręcz zobligowana do przedstawienia argumentów i uzasadniających je dokumentów pozwalających sądowi na wszechstronną analizę przesłanek skorzystania z art. 61 § 3 ustawy (por. postanowienie NSA z 6 lutego 2009 r., sygn. akt II FZ 39/09, opubl. POP 2009/2/143, por. postanowienie z dnia 18.03.2010 r. II FSK 502/09).

W rozpatrywanym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji skarżący co prawda wskazał jedynie ogólnikowo okoliczności, które w jego ocenie, winny uzasadniać wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, a do samego wniosku nie załączono żadnych dowodów potwierdzających wskazane w nim okoliczności, jednakże z uwagi na fakt prowadzenia w tej sprawie wpadkowego postępowania w zakresie przyznania prawa pomocy zebrany został obszerny materiał dowodowy obrazujący aktualną sytuację finansową i rodzinną skarżącego. M. in. w oparciu o kserokopie zeznań o wysokości dochodów osiąganych przez skarżącego i jego małżonkę za lata 2012 – 2013, deklaracji podatkowych dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym (PIT-5) oraz podatkiem od towarów i usług (VAT-7) składanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, wyciągów i odpisów z kont lokat bankowych uznane zostało, że zasadne jest przyznanie skarżącemu prawa pomocy przez zwolnienie go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, gdyż uznano, że w chwili obecnej nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów sądowych w zawisłych sprawach. Wskazane dowody znajdują się w aktach i jako takie, są znane Sądowi z urzędu i mogą być uznane za dowód i uwzględnione także w postępowania o wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji (76), w tym i decyzji w niniejszej sprawie.

Poczynione ustalenia jednoznacznie wskazują na trudną sytuację majątkową, w jakiej znalazł się aktualnie skarżący. Jakkolwiek sama jednostkowa kwota należności wynikającej z objętej niniejszą skargę decyzją nie świadczy jeszcze o niemożności jej wyegzekwowania, to jednakże łączna wysokość określonych zaskarżonymi do Sądu 76 decyzjami należności podatkowych (przekraczająca 250.000 zł) oraz opłat paliwowych, pozwala na przyjęcie, że obecnie wyegzekwowanie należności wynikających z tych decyzji może spowodować niebezpieczeństwo wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków, gdyż w sposób trwały i ostateczny może doprowadzić do zamknięcia możliwości kontynuowania obecnej, a w przyszłości nawet prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a tym samym w sposób trwały może doprowadzić do utraty możliwość uzyskiwania środków utrzymania.

Zatem tutejszy Sąd mając na względzie przedstawione wyżej okoliczności, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a, orzekł, jak w sentencji postanowienia.