IPPP3/443-370/10-2/MPe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2010r. (data wpływu 19.04.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia nabywanych usług pośrednictwa w rezerwacji miejsc hotelowych - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19.04.2010r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia nabywanych usług pośrednictwa w rezerwacji miejsc hotelowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka zawarła umowy z zagranicznymi kontrahentami, których przedmiotem jest umożliwienie dokonywania przez osoby trzecie rezerwacji miejsc hotelowych Spółki z wykorzystaniem platformy internetowej należącej do kontrahenta. Dany kontrahent jest zazwyczaj zarządcą i właścicielem systemu rezerwacji hotelowej on-line, który działa pod konkretną nazwą w domenie o określonym adresie internetowym. Spółka przystępując do systemu rezerwacji przekazuje kontrahentowi informacje o swoich hotelach (miejscach noclegowych) zlokalizowanych na terytorium Polski celem umieszczenia ich na stronie internetowej.

Osoby trzecie odwiedzające stronę mogą dokonywać rezerwacji pokoi hotelowych w hotelach należących do Spółki lub innych podmiotów współpracujących z kontrahentem. Zasadniczo, aby dokonać skutecznej rezerwacji miejsca hotelowego osoba trzecia dokonuje przez stronę internetową rezerwacji jednego lub więcej noclegów w hotelu i poświadcza dokonaną rezerwację za pomocą karty kredytowej. Osoba ta otrzymuje potwierdzenie dokonanej rezerwacji od kontrahenta Spółki za pomocą poczty elektronicznej. Następnie kontrahent wysyła do Spółki informację (np. faxem lub w drodze wiadomości e-mail) ze szczegółami dokonanej rezerwacji.

Wynagrodzenie należne kontrahentowi uiszczane jest przede wszystkim w formie prowizji od wartości zrealizowanych rezerwacji jako umów zawartych pomiędzy osobami trzecimi a Spółką w związku z zamieszczonymi przez kontrahenta informacjami o hotelach Spółki na stronie internetowej. W niektórych przypadkach występuje dodatkowo wynagrodzenie zryczałtowane.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Spółka zwraca się z wnioskiem o wskazanie, czy przedmiotowe usługi powinny być:

1. rozliczane w ramach importu usług jako usługi:

a) związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy VAT,

b) w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje na podstawie przepisu art. 19 ust. 19 ustawy VAT;

2. ujmowane w deklaracji podatkowej (VAT-7) w rubryce 11a („w tym nabycie od podatników podatku od wartości dodanej usług, o których mowa w art. 28b ustawy).

W ocenie Spółki przywołane usługi stanowią usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy VAT. W konsekwencji obowiązek podatkowy z tytułu importu usług należy rozpoznać na podstawie art. 19 ust 19 tej ustawy. Z uwagi na fakt, że do przedmiotowych usług nie ma zastosowania przepis art. 28b ustawy VAT, lecz właśnie art. 28e tej ustawy, brak jest obowiązku wykazywania tych usług (podstawy opodatkowania i podatku należnego) w poz. 11a deklaracji podatkowej składanej dla celów podatku VAT. Jednocześnie w ocenie Spółki wartość tej usługi należy wykazać w poz. 11 deklaracji VAT-7.

Na potwierdzenie stanowiska Spółki należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2010 r. weszły w życie istotne przepisy ustawy nowelizującej ustawę VAT. Z tym dniem zmianie uległy m.in. zasady określenia miejsca świadczenia usług, jak też rozpoznawania obowiązku podatkowego. Obecnie obie te kwestie są ze sobą ściśle powiązane. Określenie momentu powstania obowiązku podatkowego dla danego rodzaju usług zostało uzależnionego od podstawy prawnej zastosowanej dla ustalenia miejsca świadczenia (opodatkowania) tych usług. Mając na względzie wskazanie sposobu (podstawy prawnej) powstania obowiązku podatkowego świadczenia rozliczane w ramach importu usług można podzielić na dwie kategorie, tj.

1. usługi do których stosujemy przepis art. 19 ust. 19a i ust 19b ustawy VAT oraz

2. usługi w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w art. 19 ust. 19 ustawy VAT.

W pierwszej grupie mieszczą się usługi, których miejsce świadczenia należy ustalić na podstawie art. 28b ustawy o VAT; w drugiej - usługi pozostałe.

Przywołany przepis art. 28b zawiera ogólną regułę opodatkowania usług na terytorium kraju, w którym usługobiorca ma siedzibę. W odniesieniu do tych usług obowiązek podatkowy powstaje zasadniczo z chwilą ich wykonania.

Obowiązek podatkowy w stosunku do drugiej kategorii usług, a więc usług innych niż te, do których stosuje się przepis art. 28b ustawy VAT, należy ustalić na dotychczasowych zasadach, tj. w drodze odpowiedniego zastosowania przepisów art. 19 ust. 1,4,5,11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust 14-16 ustawy VAT. Taka sytuacja wystąpi m.in. w przypadku nabycia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji.

Dla wskazania momentu powstania obowiązku podatkowego niezbędne jest zatem określenie rodzaju nabytych usług. W zakresie umów nabywanych przez Spółkę, określonych na wstępie, należy uznać, iż usługi te zaliczane są do usług związanych z nieruchomościami, a związku z tym miejsce ich świadczenia określić należy na podstawie art. 28e ustawy VAT. Tym samym nie mieszczą się one w grupie usług, do których ma zastosowanie art. 28b tej ustawy. Jakkolwiek w jednym i w drugim przypadku miejsce świadczenia znajduje się na terytorium kraju, to z przyczyn, o których była mowa powyżej, okoliczność ta ma istotne znaczenie dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zagadnienie kwalifikacji usług jako związanych z nieruchomościami wielokrotnie było przedmiotem rozważań Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zgodnie z orzecznictwem ETS do zakwalifikowania danej usługi do tej grupy nie wystarcza istnienie jakiegokolwiek związku z nieruchomością Związek ten musi być „bezpośredni”. ETS uznał, że sprzeczne z systematyką art. 9 ust 2 lit. a) szóstej dyrektywy byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek, nawet niewielkim związku z nieruchomością ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej związana z nieruchomością. Tym samym jedynie świadczenie usług, które pozostaje w bezpośrednim związku z nieruchomością mieścić się będzie zakresie art. 9 ust. 2 lit a) szóstej dyrektywy (wyrok ETS z 7 września 2006 r., sygn. C-166/05).

W doktrynie podnosi się, iż usługa jest związana z nieruchomością jeżeli dotyczy konkretnej nieruchomości, dającej się zlokalizować co do miejsca jej położenia („J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2010, Wrocław 2010r., s. 360). Pogląd ten znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku z dnia 24 kwietnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 334/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że przepis regulujący miejsce opodatkowania usług związanych z nieruchomościami „stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane podług jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. (...) Aby jednak postulat ten mógł być zrealizowany, nieruchomość, będąca przedmiotem usługi musi być ściśle oznaczona, a więc podatkowo zidentyfikowana. Oznacza to, że umowa cywilnoprawna, zawarta pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą powinna określać i położenie nieruchomości i skonkretyzowanie usługi, i nie tylko dla określenia zobowiązań stron umowy, ale dlatego, że podatkowy system unijny żąda zgodnego ze stanem faktycznym określenia zobowiązania podatkowego i jego miejsca realizacji.

W ocenie Spółki, biorąc powyższe rozważania pod uwagę, w przypadku gdy kontrahent Spółki zawiera jako jej pełnomocnik usługi rezerwacji miejsc hotelowych są podstawy do uznania, iż są to usługi związane z nieruchomościami. Cel świadczenia takiej usługi i jej efekt ukierunkowane są bowiem ściśle z daną lokalizacją (hotelem). Tym samym do określenia miejsca świadczenia zastosowanie znajdzie przepis art. 28e ustawy VAT, a w konsekwencji obowiązek podatkowy należy rozpoznać na podstawie art. 19 ust. 19 ustawy VAT. Powyższe oznacza także, że nie należy ujmować tych usług (podstawy opodatkowania i kwot podatku należnego) w poz. 11a deklaracji podatkowej składanej za poszczególne okresy rozliczeniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 ustawy, przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Spółka zawarła umowy z zagranicznymi kontrahentami, których przedmiotem jest umożliwienie dokonywania przez osoby trzecie rezerwacji miejsc hotelowych Spółki z wykorzystaniem platformy internetowej należącej do kontrahenta. Dany kontrahent jest zazwyczaj zarządcą i właścicielem systemu rezerwacji hotelowej on-line, który działa pod konkretną nazwą w domenie o określonym adresie internetowym. Spółka przystępując do systemu rezerwacji przekazuje kontrahentowi informacje o swoich hotelach (miejscach noclegowych) zlokalizowanych na terytorium Polski celem umieszczenia ich na stronie internetowej. Osoby trzecie odwiedzające stronę mogą dokonywać rezerwacji pokoi hotelowych w hotelach należących do Spółki lub innych podmiotów współpracujących z kontrahentem. Aby dokonać skutecznej rezerwacji miejsca hotelowego osoba trzecia dokonuje przez stronę internetową rezerwacji jednego lub więcej noclegów w hotelu i poświadcza dokonaną rezerwację za pomocą karty kredytowej. Osoba ta otrzymuje potwierdzenie dokonanej rezerwacji od kontrahenta Spółki za pomocą poczty elektronicznej. Następnie kontrahent wysyła do Spółki informację (np. faxem lub w drodze wiadomości e-mail) ze szczegółami dokonanej rezerwacji.

Wynagrodzenie należne kontrahentowi uiszczane jest przede wszystkim w formie prowizji od wartości zrealizowanych rezerwacji jako umów zawartych pomiędzy osobami trzecimi a Spółką w związku z zamieszczonymi przez kontrahenta informacjami o hotelach Spółki na stronie internetowej. W niektórych przypadkach występuje dodatkowo wynagrodzenie zryczałtowane.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Wyjątkiem od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy jest świadczenie usług związanych z nieruchomościami. W przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach i obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości (art. 28e ustawy).

Jak wynika z powyższego przepisu, katalog usług związanych z nieruchomościami jest otwarty. Każdą usługę, która dotyczy konkretnej nieruchomości należy analizować pod kątem powiązania z nieruchomością. W przepisie tym przyjęto, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje tę usługę. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowa usługa pośrednictwa w rezerwacji miejsc hotelowych dotyczy nieruchomości - hoteli należących do Spółki zlokalizowanych na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro przedmiotowe usługi mają charakter usług związanych z nieruchomościami, to zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem ich świadczenia, a zarazem opodatkowania, będzie miejsce położenia nieruchomości, tj. terytorium kraju.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowe usługi stanowią usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy, należało uznać za prawidłowe.

Pojęcie importu usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 9 ustawy jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności lub inne miejsce prowadzenia działalności usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a ustawy).

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, przepisów w ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 (art. 17 ust. 3 ustawy).

W świetle powyższych przepisów, przez import usług rozumie się zatem usługi spełniające łącznie następujące warunki:

* miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi - zgodnie z przepisami ustawy - jest terytorium Polski,

* usługodawcą jest podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium Polski, niezależnie od tego czy na terenie Wspólnoty, czy też poza jej terytorium,

* usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, bądź osoba fizyczna,

* usługodawca nie rozliczył w Polsce podatku należnego z tytułu wykonanej usługi na rzecz polskiego usługobiorcy (z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa od zagranicznego kontrahenta usługi pośrednictwa w rezerwacji miejsc hotelowych, których miejscem opodatkowania, stosownie do art. 28e ustawy, będzie Polska.

W świetle powyższych przepisów, nabycie przez Spółkę przedmiotowych usług stanowić będzie dla niej import usług, podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju. Wnioskodawca zobowiązany będzie zatem do naliczenia podatku VAT z tytułu importu usług.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (…).

Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 18 grudnia 2009 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 222, poz. 1760 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące zagadnienia związane z wystawianiem faktur.

Na mocy § 23 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;

2. dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w jednym egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 23 ust. 2 rozporządzenia).

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W związku z powyższym Spółka zobowiązana będzie do udokumentowania importu usług, poprzez wystawienie faktury wewnętrznej, zgodnie z przepisem art. 106 ust. 7 ustawy.

Zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Na mocy art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż obowiązek podatkowy z tytułu importu przedmiotowych usług należy rozpoznać na podstawie art. 19 ust. 19 ustawy, należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii wykazania przedmiotowej usługi w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7, stwierdzić należy, że w związku z tym, iż w sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 28b, wartość usługi należy wykazać w rubryce 11 (import usług) deklaracji VAT-7 bez uwzględniania jej w rubryce 11a (w tym nabycie od podatników od wartości dodanej usług, do których stosuje się art. 28b ustawy).

Stanowisko Wnioskodawcy, iż z uwagi na fakt, że do przedmiotowych usług nie ma zastosowania przepis art. 28b lecz art. 28e ustawy, brak jest obowiązku wykazywania tych usług w poz. 11a deklaracji podatkowej składanej dla celów podatku VAT a wartość tej usługi należy wykazać w poz. 11 deklaracji VAT-7, również należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.