IPPP3/443-131/10-2/KC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.02.2010 r. (data wpływu 10.02.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług pośrednictwa, dokumentowania usług, momentu ujęcia w ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z rozpoznanym importem tychże usług – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 10.02.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług pośrednictwa, dokumentowania usług, momentu ujęcia w ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z rozpoznanym importem usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Sp. z o o (dalej jako Spółka) sprzedaje towary na rzecz zagranicznych odbiorców m.in. z Federacji Rosyjskiej. Potencjalni nabywcy wyszukiwani są i kontaktowani ze Spółką przez kontrahenta świadczącego na jej rzecz usługi dystrybucyjne, którym jest spółka E. Corp z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki (w stanie Oregon) (dalej jako „Dystrybutor”) Dystrybutor posiada szczególny status prawno-podatkowy tzw. limited liability company (w skrócie LLC) Dystrybutor nie uczestniczy jednak w transakcji towarowej — Spółka sprzedaje swoje towary i wysyła je bezpośrednio do nabywców wskazanych przez Dystrybutora.

Na podstawie umowy z Dystrybutorem Spółka jest zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia na jego rzecz wyłącznie w odniesieniu do tych zorganizowanych przez niego dostaw za które uzyskała ona zapłatę od klientów. Oznacza to, że wynagrodzenie jest wypłacane na rzecz Dystrybutora dopiero po otrzymaniu pieniędzy od pozyskanych przez niego klientów. Z uwagi na opisaną naturę usług dystrybucyjnych świadczonych przez Dystrybutora usługi te można uznać za wykonane po upływie przyjętego okresu rozliczeniowego (miesiąca/kwartału), w którym Spółka otrzymała zapłatę od klienta za dostawę zorganizowaną przez Dystrybutora.

Wynagrodzenie należne Dystrybutorowi jest płatne w przyjętych przez strony okresach rozliczeniowych (miesięcznie/kwartalnie). Po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego Spółka sporządza specyfikację dostaw zorganizowanych przez Dystrybutora za które klienci dokonali zapłaty podczas tego okresu. Kopię sporządzonej specyfikacji przekazuje się Dystrybutorowi. Wynagrodzenie za usługi dystrybucyjne jest wypłacane przez Spółkę na podstawie wystawionych przez Dystrybutora faktur, dotyczących danego okresu rozliczeniowego, pod warunkiem że kwota wynagrodzenia wykazana na fakturze jest zgodna z kwotą wynagrodzenia należnego Dystrybutorowi, wynikającą ze sporządzonej wcześniej specyfikacji. Wynagrodzenie Dystrybutora obliczane jest jako odpowiedni (przyjęty przez strony) procent wartości zorganizowanych przez niego dostaw za które klienci Spółki dokonali zapłaty.

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jakie jest miejsce Świadczenia usług dystrybucyjnych, wykonywanych na rzecz Spółki przez Dystrybutora...

2. W jaki sposób należy dokumentować fakturami usługi dystrybucyjne, wykonywane na rzecz Spółki przez Dystrybutora...

3. W jakim momencie Spółka powinna ujmować usługi dystrybucyjne w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług (dalej jako „podatek VAT”), w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej...

4. Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wewnętrznych, dokumentujących usługi nabywane od Dystrybutora...

ad 1.

Miejscem świadczenia usług dystrybucyjnych, wykonywanych na rzecz Spółki przez Dystrybutora, jest Polska.

ad 2.

Z tytułu nabywanych usług dystrybucyjnych to Spółka będzie podatnikiem podatku VAT. Powinna więc ona dokumentować nabywane usługi fakturami wewnętrznymi, przy czym może ona wystawiać za każdy okres rozliczeniowy, przyjęty dla potrzeb podatku VAT, jedną fakturę wewnętrzną dokumentującą usługi rozliczane w tym okresie.

ad 3.

Spółka powinna ujmować usługi dystrybucyjne w ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT oraz w deklaracjach podatkowych w tych okresach rozliczeniowych, przyjętych dla potrzeb podatku VAT, w których powstaje obowiązek podatkowy z tytułu importu ww. usług.

Nabywane przez Spółkę usługi dystrybucyjne nie będą natomiast podlegały wykazaniu w informacjach podsumowujących.

Z kolei, obowiązek podatkowy w odniesieniu do importu usług dystrybucyjnych będzie powstawał zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54, poz. 535, ze zm. — dalej jako ustawa o VAT”).

ad 4.

Spółka ma prawo, na zasadach ogólnych, do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wewnętrznych, dokumentujących usługi nabywane od Dystrybutora.

Uzasadnienie Ad1)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są m.in. osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli tylko prowadzą działalność gospodarczą. Podobne unormowanie zawarte t w art. 28a pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, definiującym pojęcie podatnika” dla potrzeb regulacji dotyczących ustalania miejsca świadczenia, w którym to przepisie mowa jest szeroko o podmiotach” wykonujących samodzielnie działalność gospodarczą. Tym samym, podatnikami podatku VAT są wszelkie podmioty organizacyjne (w tym spółki), nawet jeżeli nie posiadają osobowości prawnej, bez względu na ich formę prawną czy też szczególny status podatkowy w państwie ich siedziby. Oznacza to, że podatnikami są te podmioty organizacyjne, a nie ich wspólnicy/udziałowcy, uczestnicy, członkowie, itp.

W tym miejscu należy wskazać, że świadczenie usług dystrybucyjnych stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem pojęcie działalności gospodarczej” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Świadczenie opisanych wyżej usług dystrybucyjnych przez Dystrybutora spełnia, w ocenie Spółki, wskazane wyżej warunki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, Dystrybutora należy uznać za podatnika podatku VAT, a świadczone przez niego usługi za czynności opodatkowane wspomnianym podatkiem — .a określenia miejsca świadczenia usług dystrybucyjnych nie ma z kolei znaczenia fakt, że usługi te dotyczą towarów wysyłanych następnie przez Spółkę do odbiorców spoza Unii Europejskiej. W sytuacji Spółki nie znajdzie bowiem zastosowania art. 28d ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja. Spółka jest bowiem podatnikiem podatku VAT (zarówno w rozumieniu art. 15 ust. 1, jak i art. 28a pkt 1 ustawy o VAT).

Ad 2

Z tytułu nabywanych usług dystrybucyjnych to Spółka będzie podatnikiem podatku VAT (art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17 ust. 2 i 3 ustawy o VAT). Powinna więc ona dokumentować nabywane usługi fakturami wewnętrznymi (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT). Ponadto, Spółka będzie mogła wystawiać za każdy okres rozliczeniowy, przyjęty dla potrzeb podatku VAT, jedną fakturę wewnętrzną dokumentującą powyższe usługi rozliczane w tym okresie.

Ad 3

Spółka powinna ujmować usługi dystrybucyjne w ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT oraz w deklaracjach podatkowych w tych okresach rozliczeniowych, przyjętych dla potrzeb podatku VAT, w których powstaje obowiązek podatkowy z tytułu importu ww. usług.

Nabywane przez Spółkę usługi dystrybucyjne nie będą natomiast podlegały wykazaniu w informacjach podsumowujących. Należy bowiem wskazać, że zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT UE są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje (tzw. informacje podsumowujące) m.in. o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca. Oznacza to, że ujawnieniu w informacji podsumowującej podlegają wyłącznie usługi świadczone przez polskich podatników na rzecz podmiotów zagranicznych, opodatkowane w państwie siedziby tych podmiotów na zasadzie importu usług. Obowiązek ten nie dotyczy natomiast usług nabywanych przez polskich podatników od podmiotów zagranicznych i opodatkowanych w Polsce na zasadzie importu usług. Powyższa teza znajduje potwierdzenie w treści art. 100 ust. 8 pkt 4 ustawy o VAT, określającym dane, jakie powinny zostać zawarte w informacji podsumowującej. Zgodnie z tym przepisem w informacji należy podać łączną wartość świadczonych” (a nie nabytych”) usług, o których mowa w przytoczonym wyżej art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy. To wszystko oznacza, że usługi dystrybucyjne nabywane przez Spółkę nie będą podlegały wykazaniu w informacjach podsumowujących.

Z kolei, obowiązek podatkowy w odniesieniu do importu usług dystrybucyjnych (istotny dla ustalenia momentu wykazania tych usług w ewidencji oraz w deklaracjach podatkowych Spółki) będzie powstawał zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy o VAT. Stosownie do tego przepisu w przypadku usług. do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT (a więc także usług dystrybucyjnych nabywanych przez Spółkę), stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

I. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;

II. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki, należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu importu usług dystrybucyjnych będzie powstawał z chwilą ich wykonania, tj. z upływem przyjętego przez strony okresu rozliczeniowego (miesiąc/kwartał), do którego odnoszą się dokonane przez Spółkę rozliczenia. Oznacza to, że obowiązek podatkowy będzie powstawał z ostatnim dniem przyjętego okresu rozliczeniowego, w odniesieniu do usług dystrybucyjnych rozliczanych w tym okresie (tj. usług związanych z dostawami towarów, za które to dostawy została w tym okresie uzyskana przez Spółkę zapłata i które zostały przez nią wykazane w specyfikacji za ten okres rozliczeniowy, przesłanej Dystrybutorowi).

Wyjątkiem od powyższej reguły będzie sytuacja, w której Spółka, przed powstaniem obowiązku podatkowego w sposób opisany powyżej, uiściłaby na rzecz Dystrybutora część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę. Wówczas obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania tej części płatności przez Dystrybutora (art. 19 ust. 11 w związku z ust. I 9b ustawy o VAT).

Dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego nie będzie natomiast miał znaczenia moment wystawienia faktury przez danego Dystrybutora, moment otrzymania tej faktury przez Spółkę, ani też przyjęty przez strony termin płatności wynagrodzenia za rozliczane usługi dystrybucyjne.

ad 4.

Zgodnie z art. 88 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika m.in. importu usług, w związku z którymi zapłata należności jest dokonywana bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy.

Załącznik nr 5 do ustawy o VAT nie wymienia stanu Oregon w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Oznacza to, że Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wewnętrznych, dokumentujących usługi nabywane od Dystrybutora. Bez wątpienia istnieje bowiem związek nabywanych usług ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2. eksport towarów,

3. import towarów,

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powyższe czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy przepisy prawa podatkowego uznają je za wykonywane na terytorium kraju. Zatem dla określenia miejsca opodatkowania transakcji należy, w świetle ustawy, ustalić miejsce świadczenia usług.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b. ust. 1 ustawy, który stanowi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n.

Zakres pojęcia podatnika zawiera art. 28a, w którym stwierdza się, że przez to pojęcie rozumiemy:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;

2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

oraz podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Od zasady wskazanej w powyższym przepisie wprowadzono szereg wyjątków, określających inne niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce świadczenia usług, z uwagi na ich charakter, np. przy świadczeniu usług pośrednictwa.

Zgodnie z art. 28d ustawy, w przypadku usług świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż Spółka jest podatnikiem podatku VAT posiadającym siedzibę w Polsce, która sprzedaje towary na rzecz zagranicznych odbiorców. Potencjalni nabywcy wyszukiwani są i kontaktowani ze Spółką przez kontrahenta świadczącego na jej rzecz usługi dystrybucyjne, którym jest spółka E. Corp z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki (w stanie Oregon) (dalej jako „Dystrybutor”) Podmiot ten posiada szczególny status prawno-podatkowy tzw. limited liability company (w skrócie LLC) i nie uczestniczy w transakcji towarowej — Spółka sprzedaje swoje towary i wysyła je bezpośrednio do nabywców wskazanych przez Dystrybutora.

Skoro Wnioskodawca spełnia definicję podatnika o którym mowa w art. 28a, to zastosowanie ma zasada ogólna i w przedmiotowej sprawie miejscem świadczenia usług pośrednictwa jest Polska.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 17 ust. 2 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Z powyższych regulacji wynika więc, że nabywca usług świadczonych przez kontrahenta zagranicznego jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, jeżeli miejscem świadczenia usług jest terytorium kraju, a usługodawcy nie rozliczyli podatku należnego. Nabyte usługi pośrednictwa stanowią zatem dla Wnioskodawcy import usług i co za tym idzie jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia tych usług.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. W art. 106 ust. 7 ustawy wskazano, iż w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje importu usług za które wypłaca wynagrodzenie na rzecz Dystrybutora dopiero po otrzymaniu pieniędzy od pozyskanych przez niego klientów. Wynagrodzenie należne Dystrybutorowi jest płatne w przyjętych przez strony okresach rozliczeniowych (miesięcznie/kwartalnie).

Dla prawidłowego rozpoznania momentu obowiązku podatkowego zastosowanie będzie miał art. 19 ust. 19 ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

W treści ust. 19a ww. artykułu wskazano, iż przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;

2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Odnosząc powyższe do sprawy należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy powstaje z upływem okresu, w tym przypadku miesiąca lub kwartału, do którego odnoszą się dane płatności lub rozliczenia. Wyjątek stanowi ust. 11, zgodnie z którym jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Przepisy dotyczące ewidencji w podatku VAT określają bardzo ogólnie zasady prowadzenia i formy, w jakiej dane powinny być utrwalone przez podatnika. Co istotne, a wynika z samego charakteru podatku pośredniego, jakim jest podatek VAT, ewidencje są niezbędne dla samego podatnika. To na ich podstawie bowiem następuje obliczenie i zadeklarowanie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy. Art. 109 ust. 3 mówi, że podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Również moment ujęcia danych w ewidencji uregulowany jest w art. 109. Jak wynika bowiem z zapisu ust. 1 tego artykułu, ewidencja ma charakter ewidencji sprzedaży za dany dzień, przy czym zaewidencjonowanie sprzedaży z danego dnia powinno nastąpić nie później niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Ewidencja powinna być zatem prowadzona na bieżąco. Wnioskodawca słusznie przyjął, że nabywane usługi dystrybucyjne, w swojej ewidencji powinien ujmować w momencie powstania obowiązku podatkowego. Deklaracje podatkowe VAT-7 składane jako podsumowanie danego okresu rozliczeniowego, uwzględniające stan prawny istniejący w momencie zamknięcia tego okresu, zawierać powinny informacje dotyczących przedmiotowych usług dystrybucyjnych.

Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane "informacjami podsumowującymi".

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabywa usługi pośrednictwa, zatem nie spełnia dyspozycji wskazanej w powyższym artykule i tym samym nie jest zobowiązany do składania informacji podsumowujących.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Prawo do odliczenia podatku jest integralną częścią schematu (systemu) VAT i zasadniczo nie może być ograniczane.

Przez czynności opodatkowane należy rozumieć czynności, które faktycznie zostały objęte opodatkowaniem, a nie czynności, które, co do zasady, podlegają opodatkowaniu, lecz w danej konkretnej sytuacji nie zostały opodatkowane. Wynika stąd, że jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są lub mają być wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca wykaże, że nabywane usługi wykorzystuje do prowadzenia działalności opodatkowanej ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Reasumując, zgodnie z uregulowaniami art. 28b ust. 1 ustawy, w powiązaniu z art. 22 ust.1 ustawy, w przedstawionym stanie faktycznym, miejscem opodatkowania usług dystrybucyjnych związanych z dostawą towarów będzie terytorium Polski. Nabytą przez Spółkę usługę dystrybucyjną, należy uznać za import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy i w związku z tym, w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia tych usług jest Wnioskodawca. Nabycie przedmiotowej usługi winno zostać potwierdzone fakturą wewnętrzną wystawioną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy i ujęte w ewidencji i deklaracji VAT-7 za okres, w którym Spółka rozpozna import usług. Wnioskodawca zobowiązany jest do wykazania nabywanych usług z upływem okresu, do którego odnoszą się dane płatności zgodnie z art. 19 ust.19a, z zastrzeżeniem ust. 11, bez konieczności składania informacji podsumowującej VAT-UE/C. Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych, przy założeniu, że nabyte usługi wykorzysta do czynności opodatkowanych.

W zakresie pytań dotyczących podatku dochodowego wydane będzie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.