IPPB4/415-741/09-2/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 05.11.2009 r. (data wpływu 09.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 09.11.2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z ustawą z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 ze zm.) organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego są zobowiązane do podejmowania działań zmierzających do ograniczania spożycia napojów alkoholowych oraz zmiany struktury ich spożywania, inicjowania i wspierania przedsięwzięć mających na celu zmianę obyczajów w zakresie sposobu spożywania tych napojów, działania na rzecz trzeźwości w miejscu pracy, przeciwdziałania powstawaniu i usuwania następstw nadużywania alkoholu, a także wspierania działalności w tym zakresie organizacji społecznych i zakładów pracy.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin. Rada Gminy L. realizując zadania gmin, o których mowa w ww. przepisie uchwala corocznie gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii, stanowiący część strategii rozwiązywania problemów społecznych w Gminie (art. 41 ust. 2 ww. ustawy). W celu realizacji tego programu wójt, w formie zarządzenia, powołał Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (art. 41 ust. 3 ww. ustawy), w której skład wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, w tym emeryci, pracownicy Urzędu Gminy, osoby nie będące pracownikami Urzędu Gminy L. Ustalenie składu osobowego należy wyłącznie do wójta. Członkowie za udział w posiedzeniach komisji otrzymują wynagrodzenie wg zasad, które określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych (art. 41 ust. 5 ww. ustawy). Zgodnie do art. 41 ust. 5 ww. ustawy Rada Gminy w gminnym programie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii ustala corocznie wysokość wynagrodzenia dla członków Komisji. Osobom powołanym w skład Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz zespołów zadaniowych powołanych przez komisję do realizacji konkretnych zadań wynikających z programu, a także zespołu przeprowadzającego na terenie gminy kontrole przestrzegania zasad sprzedaży napojów alkoholowych, przysługuje wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji bądź zespołu w wysokości 12,5 % minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na dany rok, zgodnie z ustawą z dnia 12 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1679 ze zm.). Tak więc, np. w roku 2008 jednemu członkowi Komisji za jedno posiedzenie przysługuje wynagrodzenie w kwocie 159,50 zł. Świadczenie otrzymywane przez członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych za posiedzenia w tej Komisji jest wynagrodzeniem, o czym przesądza przepis art. 41 ust. 5 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Wnioskodawca zaznacza, że wynagrodzenie to nie wynika ze stosunku pracy, ani ze stosunku cywilno-prawnego jakim jest umowa o dzieło, czy umowa zlecenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy do wynagrodzenia nie przekraczającego miesięcznie kwoty 200,00 zł otrzymywanego przez członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, powołanych zarządzeniem wójta, nie będących jednocześnie pracownikami Urzędu Gminy L., powinny być zastosowane przepisy, o których mowa w art. 41 ust. 1, czy też w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie do kwoty 200 zł miesięcznie, członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, powołanych zarządzeniem wójta, nie będących jednocześnie pracownikami Urzędu Gminy L., jest opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu. Przychody członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych powołanych zarządzeniem wójta kwalifikowane są do przychodów z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 13 pkt 6 ww. ustawy.

Według Wnioskodawcy, pomimo, iż z członkami Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych nie została zawarta żadna umowa, lecz wynagrodzenie wypłacane jest na podstawie gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii, w związku z art. 41 ust. 5 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, to wystarcza, żeby przy wypłacie wynagrodzenia do kwoty 200,00 zł miesięcznie członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, powołanych zarządzeniem wójta, nie będących jednocześnie pracownikami Urzędu Gminy L., był zastosowany art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłami przychodów jest m. in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Analiza normy wyrażonej w cytowanym art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

* suma należności określona w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł,

* wysokość należności za miesiąc musi wynikać z umowy (umów).

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w pkt 6 w art. 13 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w skład Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, którą powołał wójt, wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, w tym m.in. osoby nie będące pracownikami Urzędu Gminy L. Członkowie za udział w posiedzeniach komisji otrzymują wynagrodzenie wg zasad, które określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych (art. 41 ust. 5 ww. ustawy). Zgodnie do art. 41 ust. 5 ww. ustawy Rada Gminy w gminnym programie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii ustala corocznie wysokość wynagrodzenia dla członków Komisji. Osobom powołanym w skład Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz zespołów zadaniowych powołanych przez komisję do realizacji konkretnych zadań wynikających z programu, a także zespołu przeprowadzającego na terenie gminy kontrole przestrzegania zasad sprzedaży napojów alkoholowych, przysługuje wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji bądź zespołu w wysokości 12,5 % minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na dany rok, zgodnie z ustawą z dnia 12 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1679 ze zm.). Tak więc, np. w roku 2008 jednemu członkowi Komisji za jedno posiedzenie przysługuje wynagrodzenie w kwocie 159,50 zł.

W związku z powyższym mimo, iż wynagrodzenie to nie wynika ze stosunku pracy, ani ze stosunku cywilno-prawnego jakim jest umowa o dzieło, czy umowa zlecenie, to jednak wypłacane jest na podstawie gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii, w związku z art. 41 ust. 5 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Zatem Urząd zleca osobom biorącym udział w posiedzeniach komisji wykonanie określonych czynności. Niemniej jednak, skoro z tego zlecenia nie wynika jaka jest wysokość należności miesięcznej, to oznacza, że nie są spełnione warunki do zastosowania ryczałtu. Aby bowiem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy mógł mieć zastosowanie to z treści aktu, na podstawie którego wypłacane jest wynagrodzenie (zlecenia, uchwały, powołania) winna wynikać miesięczna kwota należności przysługująca z tego tytułu.

W przypadku, gdy zlecenie wykonania określonych czynności nie zawiera określonej miesięcznej kwoty nieprzekraczającej 200 zł, to płatnik powinien pobrać zaliczkę na podatek, nawet wówczas, gdy ostatecznie należność za miesiąc byłaby niższa niż 200 zł.

Ponadto należy wskazać, iż przepis ten obowiązuje od 1 stycznia 2009 r. i ma zastosowanie do dochodów uzyskanych do 1 stycznia 2009 r., w związku z tym nie ma on zastosowania do wynagrodzeń otrzymywanych przez osoby nie będące pracownikami Urzędu Gminy w roku 2008.

Reasumując, należy stwierdzić, iż przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do wynagrodzenia otrzymywanego przez członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, nie będących pracownikami Urzędu Gminy, wypłacanych na podstawie gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii, w związku z art. 41 ust. 5 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.