IPPB4/415-433/10-4/SP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.02.2010 r. (data wpływu 24.05.2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 30.07.2010 r. (data nadania 30.07.2010 r., data wpływu 02.08.2010 r.) na wezwanie z dnia 26.07.2010 r. Nr IPPB4/415-433/10-2/SP (data nadania 27.07.2010 r., data doręczenia 29.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów Szweda będącego prezesem zarządu polskiej spółki, którego rodzina mieszka na Węgrzech – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 24.05.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów Szweda będącego prezesem zarządu polskiej spółki, którego rodzina mieszka na Węgrzech.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na stanowisko prezesa polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością został powołany Szwed, który wcześniej był prezesem węgierskiej spółki. Mieszkając na Węgrzech rozliczał się tam podatkowo z uzyskiwanych dochodów. Razem z nim, na Węgrzech mieszkała żona oraz dzieci, które chodzą tam do szkoły.

Po wyborze na prezesa polskiej spółki, Szwed przyjechał do Polski i zamieszkał początkowo w hotelu a następnie w wynajętym dla niego mieszkaniu. Jego rodzina pozostała na Węgrzech.

Szwed pracuje w Polsce od poniedziałku do piątku w wymiarze co najmniej 7 godzin dziennie, a na soboty i niedziele wyjeżdża na Węgry. W Polsce Szwed otrzymuje stałe miesięczne wynagrodzenie oraz ma prawo do korzystania ze służbowego samochodu i wynajmowanego dla niego mieszkania. Szwed ma certyfikat rezydencji, który potwierdza jego miejsce zamieszkania na Węgrzech.

Pismem z dnia 26.07.2010 r. Nr IPPB4/415-433/10-2/SP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie ciągu dokumentów (oryginały lub kopie poświadczone za zgodność z oryginałem), prowadzących do mocodawcy, z których wynika prawo do występowania w imieniu E. SP. Z O.O., z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez Pana Sylwestra G. i Panią Lucynę J..

Powyższe zostało uzupełnione w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do opodatkowania przychodów Szweda będącego prezesem zarządu polskiej spółki, którego rodzina mieszka na Węgrzech należy:

1. stosować 20% ryczałtowy podatek od uzyskanych przychodów w Polsce przez cały czas pobytu Szweda w Polsce, zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

2. stosować 20% ryczałtowy podatek od uzyskanych przychodów w Polsce przez pierwsze 183 dni pobytu w Polsce, a następnie stosować opodatkowanie dochodów zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

3. od początku jego pobytu w Polsce stosować opodatkowanie dochodów zgodne z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 1 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Węgrami a Polską (Dz. U. z 1995 r. Nr 125 poz. 602 ze zm.) do Szweda mieszkającego na Węgrzech, a pracującego w Polsce ta właśnie umowa ma zastosowanie.

Skoro Szwed pracował na Węgrzech, tam rozliczał się podatkowo, tam mieszkał i tam nadal mieszka jego rodzina, to ma on status rezydenta węgierskiego.

Aby do przychodów Szweda uzyskiwanych w Polsce można było zastosować 20% stawkę podatku dochodowego to należałoby ustalić, że Szwed nie ma w Polsce miejsca zamieszkania. Taki wymóg stawia art. 29 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 2a i art. 13 pkt 7 uopdof.

Miejsce zamieszkania Szweda dla celów podatkowych należy określić zgodnie z art. 4 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Szwed pracuje w Polsce co najmniej przez 7 godzin dziennie. Mieszka w Polsce w wynajętym mieszkaniu przez pięć dni w tygodniu, a na soboty i niedziele wyjeżdża na Węgry do rodziny.

Zgodnie z art. 4 ust. 2a umowy można więc uznać, że Szwed ma stałe miejsce zamieszkania w obu państwach, tj. w Polsce i na Węgrzech. W tej sytuacji należy przyjąć, że miejscem zamieszkania Szweda, dla celów podatkowych jest Polska, gdyż w naszym kraju Szwed ma tzw. ośrodek interesów życiowych. W Polsce bowiem pracuje zawodowo i przebywa przez 5 dni w tygodniu

Gdyby teoretycznie założyć, że dla Szweda nie można jednoznacznie ustalić gdzie jest, w Polsce czy na Węgrzech, jego ośrodek interesów życiowych, to wtedy miałby zastosowanie art. 4 ust. 2b umowy, który nakazuje w takich przypadkach uznać, że jednak miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest Polska, gdyż tutaj Szwed zwykle przebywa. Oznacza to, że bez względu na przyjętą metodę wyznaczania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych Szwed ma miejsce zamieszkania w Polsce.

Konsekwencją powyższego uznania jest obowiązek zastosowania wobec Szweda art. 15 umowy, który stanowi, że płace, uposażenia i inne wynagrodzenia, które otrzymuje osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce, osiągane z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu w tylko w Polsce.

Reasumując:

Szwed będący rezydentem węgierskim, mający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce ma zgodnie z art. 3 uopdof, nieograniczony obowiązek podatkowy i wszystkie jego dochody podlegają opodatkowaniu w Polsce według stawek określonych w art. 27 ust. 2 uopdof.

Oznacza to, że Szwed nie może korzystać z preferencyjnego opodatkowania swoich przychodów 20% stawką przez pierwsze 183 dni tego pobytu jak również po upływie tego okresu.

Opodatkowanie przychodów Szweda, uzyskanych w Polsce, z tytułu zajmowania stanowiska prezesa zarządu, 20% stawką byłoby dopuszczalne tylko wtedy gdy miałby on miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Węgrzech. Wynika to z art. 16 UPO oraz art. 29 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 2a i art. 13 pkt 7 uopdof. Jednak zgodnie z art. 3 ust. 1a uopdof z takiej formy opodatkowania mógłby korzystać tylko przez pierwsze 183 dni pobytu. Po upływie tego okresu byłby już traktowany jako osoba zamieszkująca, dla celów podatkowych, w Polsce i opodatkowany zgodnie z art. 27 opodof.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się – zgodnie z art. 3 ust. 2b cyt. ustawy – w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

W myśl art. 4 ust. 1 Konwencji miedzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Budapeszcie dnia 23.09.1992 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 125, poz. 602, Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 946), w rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Szwed pełniący w Polsce funkcje prezesa, posiada certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania na Węgrzech. Oznacza to, iż osoba ta w Polsce podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powołania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Szwed pełniący funkcję prezesa w polskiej spółce ma miejsce zamieszkania na Węgrzech, zatem należy uwzględnić treść zapisu art. 16 umowy polsko-węgierskiej.

Stosownie do treści art. 16 ww. umowy, wynagrodzenie i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w zarządzie spółki lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Oznacza to, iż zgodnie z ww. artykułem, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania na Węgrzech z tytułu pełnienia funkcji prezesa spółki mającej siedzibę w Polsce mogą być opodatkowane w Polsce.

Jednocześnie w Polsce dochód ten podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 29 ust. 2 cytowanej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Jeżeli zatem do przychodów otrzymywanych przez osobę pełniącą funkcję prezesa polskiej spółki zastosowanie ma przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, płatnik stosuje stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobiera podatku zgodnie z taką umową, jeżeli podatnik przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym kraju. W tej sytuacji płatnik nie jest zobowiązany do ustalania zakresu obowiązku podatkowego podatnika. Ocena czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu należy natomiast w tym przypadku do organów podatkowych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż do opodatkowania przychodów Szweda będącego prezesem zarządu polskiej spółki, którego rodzina mieszka na Węgrzech należy stosować 20% ryczałtowy podatek od uzyskanych przychodów w Polsce przez cały czas pobytu Szweda w Polsce, zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż osoba ta posiada certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania na Węgrzech.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.